De vraag is ook al zouden mensen dat denken over je, wat maakt het dan uit? Buj mij werkte het toen m'n coach het volgende zei: jij doet de aanname dat mensen dat denken. Maar denk jij zelf zo? Uh nee? En vindt jij iedereen aardig? Uh nee. 1/3 vind je aardig, 1/3 heb je geen mening over en 1/3 vind je niet aardig. Masr dan nog als mensen je niet leuk of aardig vinden dan kan dat. Niet met iedereeen hoef je een klik te hebben. Dan vraag 2: stel dat iemand je niet aardig vindt wat is dan het ergste dat je kan gebeuren, waarom vind je dat erg?
Of je nu invult voor anderen of niet; je zult moeten leren dat de mening van anderen er niet toe doet Als jij, en bijv. de. mensen die je liefhebt, het oké vinden dan is het toch helemaal goed? Makkelijk gezegd hoor, ik heb er zelf ook nog vaak genoeg moeite mee En ten opzichte van je zoontje vind ik echt dat je actie moet ondernemen. Want hoe hij nu behandeld wordt is echt zielig. Ik trek mij veel aan van meningen, met name op mijn werk of bijvoorbeeld schoonouders, maar wat betreft met kind kan niets mij te gek! Geweldig toch als ze zo vrij en onbezorgd door het leven fladderen? Tuurlijk; af en toe op je bek gaan of de deksel op je neus krijgen hoort daar bij, maar daar leren ze van toch?
Vaak denken mensen dat anderen iets over ze vinden. Jij geeft al aan dat jij niet zo oordelend naar anderen kijkt. Geloof me maar, het gros van de mensen oordeelt ook niet over jou. Elke keer als je twijfelt, denk dan bij jezelf: wat maakt mij zo speciaal dat ze wel naar mij kijken en oordelen? Helpt bij mij altijd heel goed. En voor de rest gewoon *poep* als iemand wel wat over je denkt. Jij hebt niets met hen. Inderdaad wat er al gezegd werd. Je naasten, je geliefden, die meningen tellen. De rest is geneuzel.
Ik heb al je berichten gelezen, zou het misschien kunnen dat je graag de controle over dingen hebt? Ik ben in therapie voor een aantal jeugdtrauma's, en uiteindelijk is daar de conclusie uit gekomen dat ik een behoorlijke controle freak ben. En om eerlijk te zijn heb ik dit zelf serieus nog nooit ingezien! Pas toen mijn therapeut dit zo zei dacht ik... ja dat zou wel heel goed kunnen kloppen. Aangezien je eigenlijk diep van binnen (zo te lezen) graag wilt bepalen wat mensen denken. Hier bedoel ik overigens helemaal niets verkeerd mee hoor, want ik vind het ook moedig van je dat je een bericht hebt aangemaakt en advies vraagt hier op het forum. Maar een paar dingen herken ik namelijk wel. Ik heb ook een bepaalde angst, en de laatste keer vroeg mijn therapeut aan mij van denk je dat zelf wel eens. Toen zei ik nee eigenlijk nooit, en het zou me verder ook weinig uit maken als iemand dat wel zou doen. (Een specifiek voorbeeld wat ik bijvoorbeeld vervelend/eng zou vinden) Dus waarom zou ik me wel druk maken over wat mensen daar over denken mbt mijzelf... toen dacht ik ja dat is eigenlijk helemaal waar! Het komt waarschijnlijk niet eens in andere mensen hun hoofd op! (Net als dat ze waarschijnlijk niet denken van oh dat jochie is vervelend want hij wilt graag helpen met het zandkasteel ofzo)
Ik had dit ook.. toen kreeg ik twee kinderen met ass, dus je ziet niets aan hun uiterlijk maar hun gedrag is bijzonder zeg maar Ik liep toen vast in mijn eigen controlefreakerigheid en met therapie en veel spiegelen (aan vriendinnen en man vragen hoe zij het zien) ben ik nu wel veel losser. Maar soms is het nog steeds lastig.
Ja ik ben een controle freak en ook nog eens een chaotische perfectionist. Maar bij mij komt het vanuit lichamelijk ( schildklier, hashimoto) wat dus bepaalde eigenschappen versterkt als die uit balans is.
@LiveLifeLovely : Sorry, weet niet of je het zo bedoelt, maar de zin " hoe je je zoon behandeld" vind ik wel heel erg beschuldigend. Ik vraag juist om hulp hoe ik minder los kan laten, minder beschermend kan zijn. Als je ook mijn latere Posts gelezen hebt, lees je ook dat ik wel heel veel dingen met hem onderneem, dat het een heel sociaal lief kind is en met andere kinderen speelt en er ook ruzie mee maakt op z'n tijd. Daar zit ik dan ook niet bovenop, want ben er niet altijd bij.( op kdv bijv). Van te voren denk ik vaak van " wat als of stel dat" maar als het puntje bij paaltje komt doe ik die dingen wel allemaal met hem, ik dol met hem mee bij ballorig, ga met hem naar het pretpark. Vorige week in het pretpark bedacht ik ook " laat hem maar eens gewoon hollen" , bijv in het looppad, en het ging gewoon heel goed. Dit zijn ook dingen die je als moeder moet leren. Dit bedoel ik dus dat er op het forum gauw gepraat wordt over " perfecte moeder etc terwijl ik juist het beste wil voor mijn kind(eren) en van mijn fouten wil leren.
Ik heb geen jeugdtrauma' gelukkig, heb een fijne jeugd gehad met lieve ouders en nooit gepest, ik nam het juist altijd op voor de gepeste kinderen en was zelf best ondeugend. Maar ik weet wel dat complimenten geven bij mij snel verkeerd uitpakte vroeger en het niet leuk vond als mijn ouders of wie dan ook, mij met andere kinderen vergeleek. Ik heb dingen gedaan waar ik me op volwassen leeftijd soms nog schuldig over voel, die ik als kind heb gedaan. Bijv een konijn uit de krant ophalen zonder dat m'n ouders het wisten, goudvissen kopen en die in de sloot gooien omdat ik ze de vrijheid wou geven. Als mensen ook zelden " dat durf je niet" deed ik het juist. Ik was best wel een krengetje eigenlijk. Mijn ouders straften mij nooit voor dat soort dingen en ik denk dat ik juist wel straf nodig had.
Gelijk mijn excuses, want dat behandeld bedoel ik absoluut niet zo als dat ik nu merk dat het overkomt.. sorry!! Je bent inderdaad goed bezig en in ieder geval bewust van je gedachten en gevoelens.
Ik begrijp je wel hoor TO. Maar.. eerlijk.. ik zie hier eigenlijk nooit dat het iets voor jezelf doen of op een terrasje zitten e.d. negatieve reacties oproept. Echt niet! Ik lees hier echt nooit dat je dan een slechte moeder bent of een tokkie ofzo. Ik ben iemand die veel ruimte voor zichzelf nodig heeft, het moederschap is niet iets wat heel natuurlijk bij mij komt en ik doe dus vaak dingen voor mezelf of met vriendinnen/vrienden en ik doe wel meer dingen die niet bij het "traditionele beeld van een moeder" passen. En door de jaren heen heb ik dat meerdere malen hier verteld, en ik heb echt nog nooit gehoord dat ik daardoor een tokkie of een slechte moeder ben. Ik denk dat dat echt iets is wat in jouw hoofd zit. En dat is op zich goed nieuws, want dat betekent dat je je eigen denkbeelden zou kunnen veranderen en dan zou je een stukje meer vrijheid kunnen hebben, en jezelf minder hard veroordelen wanneer je je niet aan je eigen strenge regels houdt.
Heb je ooit aan ADHD gedacht? Ik herken de combinatie van druk en alles durven maar ook heel onzeker zijn goed. Bij vrouwen wordt het slecht gediagnosticeerd omdat het in de jeugd anders uitziet dan bij jonger. Ik ben vreselijk onzeker geworden en knetterdepressief. Lees ik bij jou gelukkig niet terug maar je hebt er wel last van. Bij mij is uiteindelijk vorig jaar op m'n 43e de diagnose gesteld en werd er daardoor een boel duidelijk.
Hier ben ik het mee eens. Sowieso het is een kind en zo is het meer een mannequin. Als ik mijn zoon elke keer naar binnen zou moeten sturen als hij uit enthousiasme gilt dan zat hij alleen maar binnen Edit; ik zag pas later dat er nog 5 pagina's achteraan kwamen. Nu de rest ook gelezen en ik zou mij echt minder druk maken om hoe andere over je denken. Zelf heb ik dit heel lang gedaan tot ik uiteindelijk met een burn out en hyperventilatie bij de psycholoog zat. Ik kan je geen tips geven behalve de knop omzetten en anders gaan denken. Zo moest ik bijvoorbeeld gaan denken; bij de mensen die om mij geven heb ik genoeg credits opgebouwd om een keer iets verkeerd te doen. Als het gaat om je zoontje. Het is een kind, gee pop. Laat hem ontwikkelen, dat hebben kinderen (en volwassenen) nodig om zichzelf te worden. Daar hoort ook fouten maken bij, finaal op je plaat gaan en aangesproken worden op je gedrag door wild vreemde. En mensen die zich storen aan kinderen kunnen lekker hoog en laag springen.. kinderen zijn kinderen.
Ik herken helaas wat kleine dingen in jouw beleving, en hou er voor mezelf ook rekening mee. Probleem zijn we namelijk écht zelf, en niet ons kind. Waar je denk ik voor op moet passen is dat je zoontje het idee krijgt dat zijn mama zich voor hém schaamt, als hij iets uit de pas doet. Dat kan echt een deuk in zn zelfvertrouwen worden. Blijkbaar heb je dat niet net als ik in een thuissituatie, maar wel als andere mensen toekijken. Het is al vaker hier heel mooi verwoord, zelfvertrouwen bouw je op door fouten te maken (per ongeluk botsen met een karretje, of per ongeluk zandkasteel stuk maken). Maar in de meeste gevallen gaat dit gewoon goed en zo niet, sh*t happens, dan moet je even dealen met je éigen schaamte, hoe onterrecht ook, en je kindje gewoon laten leren vd situatie zonder dat zn mama boos wordt. (tenzij ie het express doet natuurlijk maar dat lijkt me sterk. los die teugels, je bent al goed begonnen! komt echt goed
Bedankt voor de reacties en meeste opbouwende feedback/tips. Ik denk dat ik genoeg stof heb om verder te gaan en ik ga heel bewust en actief proberen meer los te laten en niet zo beschermend te zijn. Ik zie m'n zoontje in mij terug vroeger, ik zag bijna geen gevaar en heb best hele ondeugende dingen gedaan, vandaar dat ik ook, nu als volwassene weet, hoe fout dit ook kan gaan. In attractieparken heb je die zweefmolens, die beugel deed ik als kind omhoog, terwijl mijn moeder beneden stond te kijken en natuurlijk heel bang was dat ik eruit zou vallen. Maar ik deed het gewoon uit roekeloosheid en baldadigheid. Daardoor ben ik denk ik nu ook beschermend naar hem
@Vlinderbloem : Bedankt voor je reactie. Ik vind dat er op dit forum ( wellicht ook op andere fora dat weet ik niet) heel snel met termen wordt gegooid als "aso, tokkiemoeder, schoolpleinmoeders, bakfietsmoeders", kinderen met Disney printjes als goedkoperig bestempelen. Ik vraag me af of dat in RL ook zo is, kan het me bijna niet voorstellen nl, want dan zouden winkels als c&a en h&m toch gelijk failliet gaan? Soms lijkt het wel een wedstrijd het moederschap.
Het is veel makkelijker anoniem iets te typen vanaf een schermpje dan in real life iets tegen iemand te zeggen hè. En daarom neem ik het ook met een korreltje zout (of een bak) wat hier af en toe getypt wordt.