Tijdens m'n vorige zwangerschap had ik vaak van die buien dat ik mijzelf ineens lelijk vond, me haar zat niet en ik zag er niet uit. En dat vond ik dan zo erg. Net zoals dat ik niet tegen rotzooi kan, ik irriteer me er dood aan. Alles moet direct opgeruimd worden anders word ik gek. Ik word gewoon beetje gek van me eigen, terwijl ik dat normaal niet heb. Ik had dit tijdens mijn vorige zwangerschap pas rond 24/28 weken. Nou begint het nu al, wie herkent dit? Heb al tegen m'n vriend gezegt als dit zo blijft wens ik je veel succes haha.
Ik merk het bij mijzelf ook. Ook al best vroeg in de zwangerschap.. Ik merkte dat ik mezelf niet meer ben, sommige dingen niet meer kan uitstaan, snel geïrriteerd en kan bepaalde mensen niet meer uitstaan. Ik kan hier zo verdrietig om worden omdat ik mijzelf totaal niet meer ben..
Welkom bij de club van de oppertr*tten Hier ook zoveel last van, kriebelig en snel geïrriteerd kom fel uit de hoek, arme manlief. Hoop ook idd dat dit snel over gaat. Achja manlief moet het maar ff slikken... tis voor een goed doel
Oja heel herkenbaar.. Heb Zo'n zin Om het hele huis schoon te boenen. Maar met de energie die ik heb kom ik net tot koken, afwassen en Was opvouwen en Dat nog met pauzes. Zie er ook uit Als een lijk door de misselijkheid en ben niet te genieten volgens M'n man Hij Moet ook vooral afstand houden Nouja ik probeer positief te denken, over Een week of 6/7 Dan wordt het Leuk Hihi.
Ja idd! het is gelukkig maar ''even'' voor 9 maanden haha. Ik was effe vergeten hoe erg die hormonen kunnen zijn!!! en het ergste is, je kan er gewoon echt niets aan doen
Ja echt balen! ik hoop toch dat het in het 2e trimester iets beter gaat, maar als ik jou verhaal zo lees denk ik van niet
Ik hoop ook voor je, Dat in 2e trimester beter gaat. Natuurlijk is dit ook per persoon verschillend, denk ik.. Dus gaat helemaal goed komen. Ik ben nu zover dat ik alleen nog maar aan 1 persoon onwijs kan irriteren, dat het daaraan ligt denk ik hahaa.. (aan die persoon)
Ah ik ben niet de enige die lange tenen heeft dus?! Ik kan zo weinig hebben. En daar voel ik mij dan weer schuldig over omdat ik vindt dat ik alleen maar blij moet zijn. Het zal wel weer overgaan denk ik!