Hoi! Was vanmiddag op een verjaardag en daar werd heel kort door de bocht gezegd: "Als je constant nee zegt tegen ongewild gedrag dan zullen kinderen dit niet doen". Mijn zoontje is bijna 11 maanden, en doet heel veel dingen die niet mogen. Tis een echte doerak. Ik haal hem gerust 50 keer op een dag weg bij de open haard (dat mag niet). Ik zeg rustig nee en leid hem af met ander speelgoed. 2 minuten later zit hij er weer. In mijn gevoel heeft het a. Op deze leeftijd niet heel veel zin te verwachten dat ze überhaupt luisteren (alhoewel het wel goed is om te beginnen met nee zeggen/grenzen te stellen) b. Niet een vast iets dat het bij elk kind werkt. Je hebt nou eenmaal kindjes die Eh....iets minder luisteren Jullie meningen? Jullie aanpak?
Ik denk dat het woordje nee zijn betekenis snel verliest als je dat de hele tijd gebruikt ik probeer zoveel mogelijk te benoemen wat hij wel mag doen. Zeker op de leeftijd van jouw zoontje ben ik ook voor het weghalen en afleiden. En echt, op een gegeven moment gaan ze het echt minder vaak doen, kan alleen even duren
Ik probeer het af te wisselen. Doe maar niet schat of zullen we hier spelen. Ik heb liever dat je daar niet aan komt. En soms geen uh uh of nee Ik doe een beetje van alles terwijl ik hem weg haal. Met avond eten gooien zeg ik "geef maar aan mama. En bedankt".
Jaha, maar hebben ze erbij gezegd hoe vaak je nee moet zeggen ! Na een keer of duizend doen ze het inderdaad niet meer. Meestal. Als ze goede zin hebben.
Op die leeftijd is de grootste truc: zorg dat je huis kindproof is. Dan hoef je niet de hele dag politieagent spelen En zelfs dan zeg je nog vaak genoeg "nee" , maar hoef je het in ieder geval niet meer de heeeeeeeeeeeeeeeele dag te zeggen.
Ik zeg 2x nee. Als ze dan niet luisterd pak ik het af of zet ik haar ergens anders neer. Als ze evt. gaat huilen, negeer ik haar want na 3 tellen is ze alweer stil en gaat met iets anders spelen. Meestal gaat ze niet huilen omdat ze heel goed weet dat ik duidelijk genoeg geweest ben.
Haha Ik zeg nu al een maand of 3 structureel nee (of variaties daarop) bij bijvoorbeeld de open haard. Hij weet dat het niet mag vermoed ik, want hij giechelt als een schoolmeisje als hij er met een rot gang naartoe kruipt. Kijkt om en ziet mij rustig opstaan en nee zeggen, om dan een overduidelijke sprint tE trekken en nog net op tijd een beuk te kunnen geven op het glas. Ik wil sowieso best veel weg halen hoor, zeker als het gevaarlijk is. Daar kan ik zelf niet zo tegen. Alleen dingen op tafel zoals glazen en onderzetters....tja daar wil ik wel dat hij vanaf blijft. En dat zou dan volgens mijn familie bij elk kind kunnen door gewoon nee te zeggen. Dan hoef je je nooit aan te passen. En dat geloof ik dus niet, ik denk dat je zat kindjes hebben die gewoon alles van de tafel smijten
Mijn jongste is nu 4 jaar. Ik herken dit gedrag heel erg. Nee maakte totaal geen indruk. Toen hij ouder was ging hij op een stoeltje bij niet luisteren. Weer later op de gang. Niets maakt indruk totdat hij echt merkt wat er kan gebeuren als iets bv heet is. Honderd duizend keer hebben we gezegd dat de glasplaat heet is. Toch toen hij net drie was een keer zijn hand erop gelegd... Brandwonden op 3 vingertjes, ziekenhuis elke dag een week lang. Dat maakte indruk. Als ik nu aangeef dat iets heet kan zijn dan doet hij het echt niet. Hij is een kind dat echt dingen moet ervaren om het te snappen. Nu wil ik natuurlijk niet zeggen dat je je kind expres zijn vingers moet laten verbranden, maar wat ik wil zeggen is dat sommige kinderen pas echt leren als ze ervaren wat er mis kan gaan. Nu werkt het nog steeds zo voor hem. Hij was erg onvoorzichtig met glaswerk. Wilde wel helpen opruimen, maar begreep niet dat iets stuk kan gaan. Heb hem veilig hoog op de keukentafel gezet en expres een oud glas laten vallen. Als hij nu wil helpen is hij opeens voorzichtig en behoedzaam.
Heftig om zo te lezen maar ik snap het wel. Sommige kinderen hebben denk ik gewoon minder inzicht. Dat is bijna niet aan te leren denk ik! ik vind mijn zoontje vooral al erg bijdehand. Ben daar soort van van geschrokken. (Huh doen ze dat al met deze leeftijd!) Hij was met eten aan het zwaaien en zijn vader zegt niet doen. Doe maar niet. Niet doen. En terwijl hij het de laatste x zegt pkt hij zijn handje en begeleid die naar het blad van de stoel. Finn laat het eten los, word boos en slaat een paar keer op de hand van mijn man. We zaten allebei een beetje dom te kijken geloof ik. Ineens baby weg voor mijn gevoel haha
Sowieso horen heel veel jonge kinderen het woordje 'niet' niet goed. Dus constant roepen "niet doen" heeft te weinig effect. En dat is wat veel mensen toch automatisch roepen. (Let maar eens een dagje op). Ik zelf ben van mening dat je dus veel beter alles kunt ombuigen naar wat wel mag. Dus als een kindje met een auto tegen de ramen aan slaat kan je beter zeggen "ga maar op de grond met het autotje rijden" of "kijk eens hoe mooi dat autotje op de grond rijd". Je zegt hetzelfde, maar positiever. En ik probeer het constant, maar dan nog kom je soms niet onder het "niet doen" uit. Daarnaast is het op deze leeftijd ook nog echt pick your battle, dus zie sommige dingen maar door de vingers.
Continu 'nee' zeggen heeft hier weinig zin. Zoonlief kijkt me dan lachend aan en doet het nog een keer. Wat hier wel werkt is dat ik zeg: Dat is van mama. Dit (speeltje oid) is van ZL. En dan haal ik hem daar weg. Mocht dit ook niet werken, zoals vanmiddag *zucht*, dan moet hij van mij tegen de muur zitten. Hij wil dan natuurlijk weg maar ik dwing hem te blijven zitten. Is echt een paar tellen hoor Hij begint dan te brullen en wil dan opgepakt worden. Even knuffelen en dan blijft hij er weg. En ja...voor mijn gemoedstoestand haal ik ook wel eens alles weg, zodat ik niet constant daar mee bezit hoef te zijn.
Ik geloof dat mijn jongste nu als eerste bewuste woordje 'nee' zegt haha. Hij mag eigenlijk wel aan veel dingen zitten. Wat ik echt niet wil, hou ik buiten bereik. En soms probeer hij het toch, of lukt het hem gewoon even. Dan zeg ik 'nee, is van mama' en 'waar is jouw speelgoed' oid. Soms probeert hij een hoekje in te duiken waar spullen staan die hij niet mag hebben. Hij kan er ook eigenlijk niet bij, maar probeert het toch. En als ik dan zeg, nee nee, is van mama. Lacht hij naar me en stapt weer verder langs de bank. En soms zegt hij dan 'nee, nee' Ik heb eigenlijk de indruk dat, doordat er maar een paar dingen zijn die hij niet mag, hij nu wel sneller 'snapt' wat echt off limits is. Maar misschien heb ik mazzel, dat hij zich snel laat afleiden.
Goeie tip! Ga ik me op storten, hoe eerder ik begin hoe eerder het in mijn systeem zit denk ik zo. ik heb opzich het gevoel dat hij best veel mag. Ondanks dat ik helaas wel een paniek moeder ben (ik krijg een halve en soms een hele rol beroerte als hij zich optrekt aan de punt van de tafel) probeer ik hem wel zo vaak mogelijk te laten. Lekker laten ontdekken en doen. Hij mag best met spullen gooien, het is toch geen bewust sloop gedrag. Maar als het niet mag bij ons, is het omdat het op dit moment gewoon gevaarlijk is. De open haard is sier, en flinterdun glas. Hij wilt rammen op het glas en dat mag dus niet. Ik merk wel dat hij er nu meer weg blijft omdat hij makkelijker kan spelen doordat hij nu op zijn knietjes gaat zitten. Dm Zodra hij zich straks vaker zal optrekken aan tafel zal ik daar nog wel een kluif aan hebben ben ik bang.
Hij is nu nog heel jong, ontdekken etc hoort er ook wel bij. En inderdaad beschermen voor gevaarlijke dingen. Verder ook gewoon consequent blijven. dus bedenk wat hij nu mag hij later ook moet mogen en andersom.
Klopt helemaal. Ook als je kind ouder wordt is het veel effectiever om uit te gaan van positieve uitleg. Als je alleen maar zegt wat je kind niet mag doen, moet je kind zelf bedenken wat hij/zij wel mag doen. Dat kan best een uitdaging zijn. Het is daardoor effectiever om steeds uit te leggen wat je wel verwacht van je kind, in plaats van datgene te benoemen dat je liever niet ziet gebeuren. Sinds ik daar op let met mijn peuter, zie ik duidelijk dat het voordelen voor hem en voor mij heeft Bij de jongste, net 1 jaar, is het woord "nee" toch nog wel erg belangrijk Maar zelfs dan vertel ik wat hij dan wel moet doen.
Hier 13 maanden en ik zeg ook consequent nee als hij ergens aan zit waarvan hij weet dat dit niet mag. Hij krijgt tegenwoordig alleen een soort driftbui als ik dat doe en gooit zichzelf achterover met een hard gekrijs. Helemaal volhouden nu dus voor we over een tijd zo in de supermarkt staan.....
En dan nog, grote kans dat je over een jaar of twee alsnog daar staat in de supermarkt (Hoe consequent je ook bent, peuters ontdekken nou eenmaal in optima forma hun eigen wil en dat gaat samen met afzetten tegen de ouders.)
Daar hoeven ze niet eens peuter voor te zijn Mijn zoontje (11 mnd) wilde vandaag vanuit het karretje de boodschappen van de band plukken en werd erg giftig toen dat niet mocht. Hij zette zo'n keel op, dat het schreeuwende peutermeisje in de rij naast ons onmiddelijk afgeleid was en zelf stopte met drammen, haha.
Uiteraard blijft het woord "nee" ook heel belangrijk. Ik ben van mening dat een kind grenzen hoort te leren, deze 'horen' ook bij het leven. Sommige dingen mag je gewoon niet doen, voor jou of andermans veiligheid. Als volwassene kan/mag je ook niet alles Vaak hoor je ouders de halve dag 'niet doen' zeggen. En dat ik probeer te voorkomen. Net zoals ik sommige ouders minstens 10x hoor zeggen dat iets niet mag, zeggen dat er een consequentie volgt, maar behalve "niet doen", "doe niet" of "luisteren" niets doen. Daar hou ik niet van. Maar dat is vooral bij oudere kindjes.