Tuurlijk zijn er ook volwassenen die slecht slapen, maar dan zoek je toch ook hulp lijkt mij? Als je kind zo slecht slaapt is ook niet goed voor je kindje zelf. Een baby hoeft niet door te slapen, maar ik denk als ze eenmaal naar school gaan dat het wel belangrijk is dat ook je kindje een goede nachtrust krijgt toch?
Waarom zou je hulp zoeken als je een lichte slaper bent? Ik ben er zo eentje. Geluid, licht, en sinds ik kinderen heb ook het minste zuchtje van een van beiden, en ik ben klaarwakker. Hoezo ik zou daar hulp voor moeten zoeken? Welke dan? Pillen nemen? In de kelder gaan slapen zodat ik mijn kinderen niet hoor? Beide kinderen zijn hier perfect uitgerust en vrolijk. Ze zijn alleen erg lichte slapers die bovendien heel weinig slaap nodig hebben. Daar valt weinig aan te doen, denk ik zo.
Ik bedoelde mijn post helemaal niet rot, maar wat ik in mijn omgeving veel heb gezien is dat mensen met slecht slapende kinderen het vaak wel laten sudderen. Ze zien het niet meer zitten, uit wanhoop, uit slaapgebrek. Wat heel erg logisch is en ik an sich ook niet veroordeel. Maar het zou goed zijn om dan juist de knop om te zetten en er iets aan te gaan doen, wij stimuleren mensen in onze omgeving daar echt in, als we het van dichtbij zien gebeuren. En men is daar dan achteraf ook echt dankbaar voor. Niet dat wij het zo goed weten, maar we zijn inmiddels een aantal jaar verder en kunnen er helderder tegenaan kijken dan wanneer je er midden zit...
Ja tuurlijk, dáár kan je ook niks aan doen! maar in dit topic gaat het over gebroken nachten etc, over kindjes die regelmatig écht wakker worden 's nachts.. en niet over licht slapen vanwege geluid etc, want dat bedoelde ik helemaal niet. Ik bedoel als jij als volwassene gewoon slecht in slaap kan komen of erg onrustig slaapt en vermoeid wakker wordt dan ga je wel hulp zoeken lijkt mij? want op zo'n manier houdt je 't toch niet vol? kan er zelf over meepraten. en voor kinderen lijkt mij dat ook niet. vanaf een leeftijd of 3/4. bij ziekte is natuurlijk weer een ander verhaal.
Mijn man heeft wel eens hulp gezocht, Hij heeft toen 2 periodes verschillende pillen gehad (melatonine en slaappil). Alleen de slaappil hielp, maar die zijn erg verslavend, dus mogen alleen op korte termijn gebruikt worden. En je kunt wel leven zo hoor, ik weet niet beter dan dat ik elke nacht wel een keer (of vaker) wakker ben. Altijd al zo geweest, zelfde geldt voor de kinderen. Hier begonnen ze ook pas met doorslapen rond 2 jaar. In totaal dus 7 jaar gebroken nachten (door hun). Ik vind dat normaal. Ik zie dat ook niet als iets waar hulp voor moet worden gezocht (tenzij het wakker worden door pijn/ongemak lijkt te komen).
Nee, ik volg je nog steeds niet. Mijn kinderen worden inderdaad regelmatig écht wakker 's nachts. Omdat ze licht slapen. Ik zie niet in wat daaraan veranderd kan worden. Of waarom dat míjn schuld zou zijn. En ik heb inderdaad moeite met inslapen en lig regelmatig 's nachts wakker. Omdat ik dus óók lichte slaap. Leuk is dat inderdaad niet. Maar buiten medicatie nemen, wat ik voor verschillende redenen niet wil, zie ik ook daar niet wat ik daaraan zou moeten doen. Buiten zorgen dat ik genoeg slaap krijg en accepteren dat ik een lichte slaper ben.
Ik heb bij mijn oudste heel veel hulp gekregen. We zijn bij een ostheopaat geweest, kinderarts, verpleegkundigen, allerlei methodes geprobeerd, ik had er alles voor over om m beter te laten slapen, was er op gegeven moment dag en nacht mee bezig want ook overdag sliep hij amper. Niks hielp. Maar toen werd hij wat ouder en langsgaan lp ging t beter. Hij is nu bijna drie en slaapt onwijs goed, zowel overdag al s nachts. Daar hebben we niks voor gedaan. Hulp zoeken heeft me toen veel energie gekost met nul resultaat. Ik denk daarom dat het met mn dochter ook echt wel goed gaat komen als ze wat ouder is, enige wat helpt wat mij betreft is het accepteren en tot die tijd doorbikkelen.
Inbreek even in in dit topic haha. Ik ben wel benieuwd wat je kinderen doen en wat jij doet als ze s nachts wakker worden? Ik ben zelf ook een lichte slaper. Kun je inderdaad niks aan doen. Mijn zoon werd ook vaak s nachts wakker en ik ging er altijd heen om hem te troosten enz. Nu doe ik dat niet meer. Tenzij hij echt blijft huilen of roepen, dan is er iets. Sindsdien hoor ik hem nooit meer. En hij zal best weleens even wakker worden, dat doen veel kinderen denk ik. Maar hij kan nu zelfstandig weer in slaap vallen. En dat maakt wel een groot verschil. Dus in mijn geval kon ik hier echt iets aan doen. En het is voor hem ook rustiger want hij slaapt veel sneller weer in.
Mijn dochter is heel angstig in het donker. Ze heeft een nachtlampje dat altijd aanblijft én een extra lampje naast haar bed. Ze wordt vaak wakker en gaat dan weer slapen, dat hoor ik. Maar soms hoort ze net dan een 'eng' geluid, en dan roept ze. En blijft ze roepen, en gaat daarna over op huilen en krijsen.
Ze is nogal onzeker ja. En een fase... Eentje die al bijna vijf jaar duurt Ik heb het geaccepteerd. Maar ik word echt opstandig van mensen die dan maar zeggen dat wíj iets misdoen, of het laten sudderen hebben, of hulp moeten zoeken... Je hebt goede eters en slechte. Slimme kinderen en minder slimme. Goede slapers en slechte. En door de schuld van die situatie maar even bij ouders te leggen, help je echt niemand vooruit.
Je hebt helemaal gelijk! Het is absoluut niet de schuld van ouders. Sommigen bedoelen het vast goed maar komt er soms wat rot uit. Ik denk dat het goed is dat je het geaccepteerd hebt. Dat is niet makkelijk maar voelt voor iedereen het beste. Je kunt ook niet anders. Vooral sneu voor je dochter dat ze zo angstig is. Mijn nichtje van 6 is ook angstig. En haar zus helemaal niet, dus ligt ook echt niet aan de ouders. Sterkte met de gebroken nachten!
Helemaal eens. Ik ben zelf zon slechte slaper, mijn zus ook. Ik slaap kort, wordt vaak wakker...laat ik ook al 32 jaar "sudderen" hoor is niks aan te doen ja medicatie maar waarom zou ik?
Tja, als je het gewend bent dan zal je er inderdaad vast wel mee kunnen leven. Als je er zelf geen hinder van hebt en het normaal vind dan hoef je inderdaad geen hulp te zoeken, maar TS vraagt hoe andere mensen dat doen, omdat ZIJ de combinatie wel zwaar vind, tja dan zou ik dus wel hulp gaan zoeken. Ik heb ook een tijd licht geslapen en onrustig geslapen, zat totaal niet lekker in mijn vel... naar de dokter en psycholoog geweest en die hebben mij heel goed geholpen en sindsdien kan ik weer rustig slapen, ik had er echt hinder van.
Volgens mij zeg ik toch ook nergens dat het jou schuld moet zijn? Tja, in jou situatie zit er dan niks anders op dan het te accepteren inderdaad. Vind ik knap van je. Mij zou dat echt niet lukken, misschien als ik echt niet anders kan, maar ik denk dat ik door zoveel slaapgebrek en slaaponderbrekingen echt een kreng in huis zou zijn en er dus wat aan zou doen, maar dat zeg ik; zo ben ik. Jij hebt het geaccepteerd. En ik lees dat jou dochtertje bang is in het donker, valt daar echt niks aan te doen? Misschien iets zodat je haar angsten in het donker wegneemt? En daarmee bedoel ik niet bij de dokter, maar misschien een deskundige die je kan helpen dat je dochtertje meer vertrouwen heeft in het donker? Ik weet natuurlijk niet of je dit al gedaan hebt en ik bedoel het niet aanvallend maar als tip.
Ga je snel naar de kinderen toe als ze geluid maken? Wij hebben 3 kinderen en hebben altijd goed geslapen. Weet niet of wij gewoon geluk hebben of dat wij een goede methode hebben gehad vanaf begin. Als ik het wist zou ik de gouden tip verkopen. Ik kan je elk geval vertellen hoe wij het hebben gedaan. Ik vertel je vanaf d egeboorte , weet dat je daar niets meer aan hebt, maar misschien zie je wel verschillen met je eigen verhaal. En kun je achterhalen of er misschien een oorzaak is. Onze oudste sliep door met 7 mnd, de middelste was 3 maanden en de jongste was 10 dagen. - de kinderen sliepen vanaf geboorte op aparte kamer - in het donker - en altijd een slaapmuziekje aan bij vertrek uit kamer - zodra ze geen borstvoeding meer krijgen . Krijgen ze melk voor het slapen. Vanaf 4 mnd een fles met rijstebloem, en vanaf 6 mnd een pap. - zodra ze zelf de fles vast kunnen houden krijgen ze een papfles in bed. Muziekje aan en ze gaan slapen - wij laten de kinderen altijd 15 min huilen als ze niet gelijk in slaap vallen. - ook als ze snachts wakker worden laten we ze eerst een 10 min doen, want vaak vallen ze vanzelf weer in slaap. En wij willen niet dat ze wennen dat wij direct naast ze staan. - na 10 minuten of als ze echt overstuur zijn in paniek gaan we naar ze toe en krijgen ze wat melk. - zodra ze de fles zelf kunnen vasthouden . Geven wij enkel de melk in bed en halen ze ook niet meer uit bed, muziekje aan en Ze drinken hem leeg en gaan weer slapen. - zodra ze 1 jr zijn en zelf kunnen vasthouden. Leggen wij als wij naar bed gaan een fles halfvolle melk in hun bed terwijl ze slapen. Zodra ze wakker worden weten ze zelf de fles te vinden. Drinke. Hem op en gaan weer slapen. Uiteraard hebben wij ook de fases van tandje etc. Die liepen uiteraard anders, maar dat weet je dat dat een periode is. We hielden onze methode wel aan. Bij de oudste waren we nog niet zo ervaren en hij was 7 maanden en kwam nog 2 keer per nacht. Toen hebben wij een tip gekregen. Het doet wel pijn aan een moederhart en vaderhart en het gaat door merg en been. Maar het heeft wel geholpen. We hebben hem 2 nachten laten huilen. Zijn niet langsgegaan en niet getroost. Het klinkt hart maar hij sliep daarna door. Kinderen raken ook snel gewend als je altijd langs gaat en zeker als je ze ook nog uit bed haalt. Probeer ze niet teveel eruit te halen en laat ze ook af en toe doorhuilen. Wat ik al vertelde bij ons waren ze 7 maanden, 3 maanden en 10 weken. De oudste heeft wel 4 mnd borstvoeding gehad dus die heeft de eerste maanden wel gehad dat ik hem uit bed haalde en voedde.. de tweede heeft 2 weken borstvoeding gehad en de jongste helemaal niet. Daardoor konden we misschien ook sneller een slaapritme creeeren. Maar hebben ook heel concequent doorgezet en hetElfde gedaan. Hoe moeilijk soms omdathet zielig voelt, maar ze zijn ook snel gewend aan dingen en weten dan niet anders. Hoop dat je er nog iets aan hebt. Als je kindje nog in ledikant slaapt en niet uit zijn eigen bed kan komen. Zou ik nog kiezen voor paar nachten laten huilen . Je zal zien dat het wonderen verricht. Ik weet het doet pijn en gaat door merg en been. Tip doe oordoppen in. Ik zal waarschijnlijk veel kritiek komen, van moeders die dit echt niet vinden kunnen . Maar ik heb verschillende mensen gehoord waar dit heeft gewerkt. En onze generatie kan ook zo voorzichtig zijn, mara je mag ook best wel eens even hart zijn om ze iets aan te leren. Want als je blijft toegeven zullen zenooit stoppen. Denk ook maar aan snoepje geven. Als je blijft toegeven zullen ze altijd blijven zeuren of vragen. Maar als je ook wel eens nee zegt dan weten ze dat ze dat antwoord ook wel eenskunne. Krijgen Nogmaals ik zeg niet dat dit de reden is dat ze doorslapen en ook goed slapen. Ze zijn nu 6,4 en1 jaar. Ze komen ook nooit spoken of uit bed. Ik kan alleen ons verhaal vertellen want bij ons heeft het gewerkt bij alledrie. En het zijn drie verschillende jongens
Oja was nog vergeten, dat ik wel denk dat ik als ik jou was voorzichtig zou beginnen met oppas. Ookal bouw je het op van maar 2 uurtje en dan 3 uurtjes etc. Maar dan wennen ze er wel van jongs af aan aan. Blijf gewoon de eerste keren een beetje in de buurt dat je altijd gebeld kan worden. Maar ook heel vaak doen vreemde ogen wonderen en gaan ze daar ineens wel slapen bv. Klinkt suf Probeer het gewoon 3 keer en bouw het op , blijf in de buurt dat de oppas altijd kan bellen stel dat je kind echt blijft huilen. Maar vaak is het echt maar een momentje van 5 tot 10 minuten en zijn ze daarna weer stil. en maak je je me zorgen dan nodig. Helemaal niet weggaan en geen oppas proberen kan problemen geven later, want dan durven ze nooit door anderen of vreemden op bed te worden gelegd. Waarom. Iet gewoon proberen.