Misschien verstaat iedereen iets anders onder corrigeren... In mijn optiek betekent corrigeren meer dan zeggen dat ze ergens mee moeten stoppen, ook straffen bijvoorbeeld. Vind de term vooral overkomen als iets voor honden. Ik corrigeer mijn kinderen niet, ik voed ze op. Ik corrigeer andermans kinderen niet, maar geef wel aan als het over mijn grenzen gaat. Zeggen dat ze ergens mee op moeten houden zie ik niet als corrigeren maar grens aangeven. Zou ik ook heel redelijk vinden als anderen dat bij mijn kinderen deden als ze over iemands grens heen gaan. Mits op een normale manier.
Misschien kun je bij dat meisje aangeven wat wel wenselijk gedrag is, wanneer ze over de schreef gaat bij jouw kinderen. Dat is een iets andere insteek dan zeggen dat ze iets niet mag doen. Verder vind ik dat je haar vader er op aan mag spreken. Volgens mij betekent een vrije opvoeding niet dat je andere mensen maar grenzeloos pijn mag doen of overstuur mag maken. Vind het wel wat sneu voor dat meisje dat haar gedrag, wat voorkomt uit haar opvoeding, zo ergelijk is.
Bij mij zit het corrigeren er een beetje ingebakken... Het floept er gewoon vaak uit zonder dat ik erover nadenk of het wel gepast is. Maar het is natuurlijk de toon die de muziek maakt, je kan het ook voorzichtig brengen of met een grapje. Als ik met mijn kinderen in de speeltuin ben en er zijn oudere kindjes die kanker -scheldwoorden gebruiken bijvoorbeeld. Dan begin ik mijn kinderen heel luid te vertellen dat dat een heel naar woord is en dat je dat niet moet zeggen. Dieren of andere kinderen treiteren of spullen kapot maken is bij mij wel een echte no-go, maakt me niet uit wiens kind het is maar die spreek ik aan. Ts: ik denk dat je het ook beter vooraf kunt bespreken met je broer, hoe moeilijk ook. Misschien kun je hem duidelijk maken dat je alleen gaat corrigeren in het belang van jouw kind en dat je zijn opvoeding verder respecteert ... Succes!
Ten eerste gecondoleerd. Ik vind het sowieso al erg knap van je dat je met ze alle in 1 huis gaat zitten, zou ik persoonlijk niet kunnen en dan zeker niet in de situatie waarin jullie nu zitten. Maar om antwoord te geven op je vraag, als de ouders de kinderen niet corrigeren op het moment dat er iets gebeurd wat zowel jij als de desbetreffende ouders ziet gebeuren dan zou ik ze wel corrigeren. Maakt mij ook niet uit wie zijn kinderen het zijn, als mijn kind bijvoorbeeld geslagen zou worden door jouw kind ( algemeen bedoeld ) en jij ziet dat en je doet niets dan corrigeer ik zeker wel je kind. En als jij dan als ouder zijnde nog boos zou worden op mij omdat ik jouw kind corrigeer dan heb je aan mij een goeie hoor. Dus ja, ik zou kinderen corrigeren als hun ouders dat niet doen.
Straffen vind ik dan weer primaire opvoeding. Corrigeren secundair, de opvoeding uit de omgeving. En die mag naar mijn mening wat aanweziger zijn.
Ik corrigeer wel hoor... hele dagen, het is mijn werk, ben juf In het geval van jouw nichtje zou ik toch benoemen dat jij bepaalde dingen niet prettig vindt en dat jij graag heb dat ze (je nichtje dus) dat niet doet bij jou of jouw kinderen.
Ligt aan de context; als een ander kind iets doet bij mijn kind, zeg ik er denk ik wel direct iets van ipv via de ouder van dat kind. Maar dan dus een 'niet doen, dat vindt M niet leuk'. Gaat een kind dan toch door? Dan zeg ik het strenger;'He, hou daar eens mee op! Ze vindt dat niet leuk!'. Daarna schakel ik de ouder in. Als het gaat om bv druk door het huis rennen van bv een familielid (dus niet mijn huis maar ook biet het huis van het kind zelf), zou ik ook wel zeggen dat het wat rustiger kan. Gaat het om een actie waarbij enkel dat kind betrokken is en wat niet direct gevaarlijk is, én waarbij er een ouder van het kind aanwezig is, dan zou ik hooguit erop wijzen (bv 'oh dat is wel vies he..' bij iets vies willen oprapen, bij poep zou ik wel explicieter zijn in hinten naar het níet op te rapen 'oh bah, dat is hondenpoep, laat maar beter liggen...' ofzo).
Ik zou het liefst niet met hen in een huis zitten. Als dat echter toch onvermijdelijk is, zou ik op het moment dat ik of mijn kind er last van heeft, naar mijn nichtje het concrete gedrag benoemen, uitleggen waarom ik of mijn kind daar last van heeft en vragen of ze dat niet meer wil doen. Als de ouder(s) daar vervolgens over vallen, zou ik zeggen: "het is prima dat jullie op een vrije manier willen opvoeden en daar zal ik me zo min mogelijk in mengen, maar als mijn kind of ik last heb van haar gedrag en jullie daar niks van zeggen, zal ik dat wel doen." En dan het voorbeeld erbij noemen: "mijn kind hoeft zich niet in zijn gezicht te laten schreeuwen."
Overigens heb ik laatst in het zwembad een meisje (5 jaar) gecorrigeerd. Ze was daar met haar vader en oudere broers, dus is waarschijnlijk wat wilder gedrag gewend dan mijn vijfjarige dochter. Mijn dochter was eerst aan de beurt bij de glijbaan (zo'n grote met een flinke waterstroom) en ze wachtte tot het stoplicht van rood naar groen sprong. Dat vond dat meisje blijkbaar niet nodig en ze riep dat mijn dochter gewoon moest gaan. Toen mijn dochter toch op groen bleef wachten, duwde dat meisje mijn dochter de glijbaan af. Mijn dochter kwam dus huilend uit de glijbaan. Toen heb ik dat meisje wel even uitgelegd dat ze geen andere kindjes van de glijbaan mag duwen.
Als t nodig is dan corrigeer ik mijn kind zeker. Maar mijn dochter had deze mevrouw niet express nat gespoten. En je bent in een zwembad met kinderen dus dan kan t een keer gebeuren dat je per ongeluk geraakt word door een water pistooltje.
Nou, dan hebben wij ook ruzie in het zwembad. Als jij je kinderen niet corrigeert en vertelt dat wat ze doen niet kan ... PLUS excuses aanbieden (want dat zou mijn kind dus wel mogen doen) dan doe ik dat wel. En dat zal niet woest zijn oid, maar ik ben wel duidelijk. Anderen mogen mijn kind echt wel corrigeren als ik het niet heb gezien. Het is anders als ik er bovenop sta en iemand anders dient zich met mijn kind te bemoeien. Ja, dat hoeft echt niet van mij. En familie mag dat sowieso ... It take a village to raise a child.
Bijzonder dat je dat niet in je eerste post zegt. Dan nog vind ik dat je kunt zeggen dat ze voorzichtig moet zijn met dat waterpistool. Per ongeluk of niet ... opletten in een druk zwembad werkt natuurlijk beide kanten op ...
owh dus als jij in een zwembad bent en je word per ongeluk geraakt door een miezerig straaltje water op je arm dan heb jij daar een probleem mee? tja dan hadden wij zeker knallende ruzie gehad. Het is wat anders als je een kind doelbewust iemand nat spuit. Maar een klein straaltje water wat per ongeluk op je arm komt in t zwembad? Kom op dan kun je beter binnen blijven.
Ja, dan zeg ik daar wel wat van in de trant van "kijk je een beetje uit met dat pistool? Je kunt andere mensen daarmee natmaken". Ik snap niet zo goed waarom jij daar een probleem van maakt. Ik snap ook niet dat zelfs als het per ongeluk gebeurt, je niet vindt dat je ook best even sorry mag zeggen en tegen je kind kunt aangeven dat ze een beetje voorzichtiger moeten zijn. Het heet rekening houden met elkaar in een overvol zwembad ... OOK voor jou kind
Daar zou je best wel eens gelijk in kunnen hebben. Het is daar één en al chaos zonder grenzen en de sfeer is sowieso al goed verpest door de scheidingsperikelen. Dus het is geen wonder dat ons nichtje als een doelloze stuiterbal tekeer lijkt te gaan. Mijn zwager begint eindelijk zijn oogkleppen af te doen, dus ik hoop dat hij het gedrag van de kinderen aan gaat pakken. Eigenlijk is het gewoon heel sneu voor ze
Strijkkraal wij waren op vakantie in italie en toen werd mijn dochter bij het zwembad aangesproken door een mevrouw uit Engeland met de vraag of de ligstoel nog bezet was waar wij op hadden gelegen. Het water pistooltje wat in de handen van mijn dochtertje was ging op dat moment per ongeluk af op de arm van deze mevrouw. Deze mevrouw ging toen tekeer tegen mijn dochter tekeer uiteraard in het Engels waar mijn dochter niks van begreep. Ik had geen zin om heel het verhaal bij mijn 1e post te zetten, maar hier ging t dus om. En als je lekker op vakantie bent kan ik mij sowieso niet voorstellen dat je om zoiets lulligs tekeer kan gaan. Dan kom ik dus voor mijn dochter op.
Je hebt corrigeren en corrigeren. Gewoon een kind uitleggen dat hij iets niet mag doen om wat voor reden dan ook, dan vind ik best dat dat kan. Zeker als het jezelf of je kind aangaat. Als de kinderen van mijn broertje aan mijn spullen zitten, dan vraag ik ook of ze het terug willen leggen. Maar zodra mensen zich met dingen gaan bemoeien en mijn kinderen corrigeren voor iets wat ik niet nodig vind of op een, in mijn ogen, verkeerde manier corrigeren, dat pik ik niet. Ooit eens in ballorig geweest met mijn toen 3-jarige dochter. Ze had blijkbaar een kindje geduwd. Heb ik niet gezien, die moeder wel en zij sprak mijn dochter aan. Tot zover prima. Zij mag best zeggen dat het niet leuk is om te duwen. Maar dat ze vervolgens mijn dochter vast houdt, terwijl ze in tranen uitbarst, toen ging ik wel ff kijken. Mijn dochter had al sorry gezegd (moeder vroeg of ze sorry kon zeggen). Toen ik vroeg waarom ze het hier dan niet bij liet, antwoordde ze dat mijn dochter geen kus wilde geven aan haar zoontje. Kijk, dan wordt ik link. Mijn dochter hoeft niet een vreemd kind een kus te geven. Op zo'n manier mijn dochter corrigeren pik ik dus niet.