Mijn moeder had ook zo'n trucje. Maar dan met een kruis op je voorhoofd. En dan hield ik mijn hand op mijn voorhoofd, en zei ik 'zie je wel nou kan je niet zien dat ik jok'...
Oh wat herkenbaar allemaal! Inderdaad dat schoonmaken met een natte vinger, word al misselijk bij de herinnering bahbahbah En wat typisch dat zo veel ouders hetzelfde zeggen over water drinken en toetjes opeten. Ik dronk geen melk, dus ik moest altijd een bakje yoghurt extra bij het eten. Daar had ik vaak geen zin in dus ik zei dat ik vol zat. Mijn moeder zei dan altijd: je maag zit vol met eten, maar yoghurt is heel dun en glad, dat vult mooi alle losse gaatjes op, dan past het mooi. Vond ik nooit leuk om te horen haha. Oh, en wat ik echt nooit zal doen als ik een dochter heb: aan de familie vertellen wanneer ze ongesteld is geworden. Toen ik voor het eerst ongesteld was, schaamde ik me er ook erg voor, was niet goed voorgelicht. Toen ik het eindelijk durfde op te biechten, vertelde mijn moeder 's avonds onder het theedrinken aan het hele gezin dat ik ongesteld was geworden. Mijn vader reageerde toen iets van: oh, daar moeten we taart opeten... Verschrikkelijk vond ik dat! Ik kon wel onder de bank kruipen van schaamte! Ook wil ik niet zo bekrompen omgaan met geld. Wij kregen bijna nooit cadeautjes. Met verjaardagen altijd een standaard (redelijk laag) bedrag. Als ik iets uitkoos wat maar een paar euro duurder was, moest ik bijbetalen. We gingen ook bijna nooit dagjes uit. 1 keer in het jaar gingen we naar de speeltuin waar we dan ook een ijsje kregen. Daar werd altijd een hele happening van gemaakt door mijn ouders. Ik koos dan altijd een waterijsje, want als ik een magnum koos kreeg ik de reactie: zoo jij neemt het er wel van he! Dat wil ik mijn kinderen echt niet aan doen. Ergens een keertje iets lekkers of een ijsje eten in de stad kan best. Die paar euro...
Als mijn moeder zag dat ik iets had uitgespookt zei ze altijd: en wat heb ik nu alweer gehoord?? Dan biechtte ik het meteen al op terwijl ze niks had gehoord
Met een natte vinger je kind zijn/haar gezicht schoonmaken! Gatverdamme.. Vind dat zo ranzig, geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om dit bij mij dochter te doen..
Neeee dat meen je niet! Met de hele familie? Oh, dat is wel heel erg. Waarom zou je dat je kind aandoen? Mijn moeder gebruikte ook zo'n vage zin als: "*naam* is nu naar de wijze der vrouwen" of iets dergelijks. Nooit begrepen haha.
Poeh, ik heb er niet zo heel veel. Nog geen kinderen dus geen idee wat ik er van overneem maar op dit moment -troosten met eten. Mijn moeder kon als ik een laag punt had op school of leren bijvoorbeeld niet goed lukte een reep chocolade tevoorschijn halen. Voor mij is troosteten echt een tijdje een issue geweest, ik at alle emoties weg. Of dat probeerde ik toch. Sowieso rondom eten ben ik denk ik (hoop ik) een stuk wijzer dan mijn ouders. Benieuwd wat daar van over mag blijven bij kinderen - betere voorlichting over menstruatie, dat vond mijn moeder blijkbaar erg moeilijk want het werd steeds weggewuifd. Tot ik volledig in paniek bloed vond. Toen nog nauwelijks uitleg gehad, alleen een maandverbandje erin. Is echt heel lang een ongemakkelijk ding voor me gebleven. Iets waar je niet over sprak. Ik hoor hier de "etentjes en trotse verhalen" dan ook echt met een open mond aan. - vrijheid geven met uit eten gaan. Hier boven stond de magnum, dat zouden mijn ouders dan niet noemen. Maar wel met een dinertje als je het duurste uitkoos (of zelfs als de kaart kwam) "je hoeft niet meteen het duurste uit te kiezen hoor". Ik durf nog steeds niet voor het duurste te gaan, zelfs als we met zn tweetjes uit eten gaan en ik zelf betaal niet. Maar zeker als ik bijvoorbeeld met mijn schoonouders of vrienden oid ga eten zal ik nooit het duurste kiezen, zelfs niet als de rest me niet zo lekker lijkt.
Met het gezin! Meen het, kan er nu wel om lachen. Dat vond ik ook niet het ergste, wel dat mijn vader tegen de ober zei:' Wat ze wilt, ze is een vrouw nu'
Veel dingen heb ik van mijn ouders overgenomen, ze waren consequent, eerlijk en open. Ik kreeg geen straf als ik iets brak, als ik het maar eerlijk zei bijv. Mijn moeder heeft, wanneer ik iets deed wat niet mocht, nooit gezegd: "wacht maar tot je vader thuiskomt", wat in mijn jeugd toch best nog wel de norm was (ben 42). Dan moest je wachten totdat je straf kreeg, mijn moeder strafte zelf, op dat moment, dus hoefde ook niet in angst te wachten tot mijn vader thuis was bijv. Andere dingen heb ik zeker niet overgenomen: ik mocht bijv niet in bomen klimmen, niet fluiten en ook niet met lego of playmobile spelen: dat was voor jongens. Mijn broers mochten dit dus wel. Ook met emotie werd bij ons thuis raar omgegaan (vind ik achteraf tenminste). Als ik huilde om een in mijn ouders ogen "kleinigheid"...werd ik gewoon naar mijn kamer gestuurd en ik mocht pas weer beneden komen als ik weer "normaal" kon doen en lachen. Bij echt verdriet werd ik niet naar mijn kamer gestuurd, dat kon wel, maar om een voorbeeld te geven: toen mijn oma overleed was ik 12. Mijn oma woonde de helft vd week bij ons (van woensdag t/m zondag) in dec bleef ze de hele maand, ze ging alle vakanties mee, dus ik zag haar heel vaak en had ook echt een band met haar. Toen zij overleed, was ik echt enorm verdrietig (uiteraard niet alleen ik), maar ik werd gewoon de volgende ochtend naar school gestuurd. Toen mijn vader (mijn ouders waren gescheiden) mij later bij de condeleance bij zich riep en ik dus gewoon niet blij was om hem te zien/te spreken etc, werd hij nog behoorlijk boos op me. Terwijl mijn hoofd er gewoon niet naar stond. Dat vond hij flauwekul. Zulke dingen. En ja, dat heeft nog steeds impact op mij, een mens kan nu eenmaal niet emotieloos door het leven vind ik tenminste. En mijn kinderen mogen met jongens en meisjesspeelgoed spelen, mijn dochter fluit hartstikke goed (tot ergernis van oma) en mijn zoon houdt superveel van zijn babypop.
Zijn veel ouders die het nog steeds heel moeilijk vinden om over menstruatie of seksuele voorlichting te praten, meer wel dan niet denk ik. Merkte dat altijd in de klassen.
toen mijn moeder voor het eerst ongesteld werd ( ze is nu 73, dus zo'n 60 jaar geleden) ging mijn oma met haar naar een warenhuis voor maandverband. Vertelde mijn oma heel blij en vrolijk op luide toon tegen de verkoopsters dat mijn moeder voor het eerst ongesteld was geworden. Mijn moeder heeft het er nu nog wel eens over, hoe erg ze zich schaamde. In die tijd werd daar eigenlijk helemaal niet over gesproken, nou iedereen kon het horen.
Ik heb vooral dingen die ik niet wil gaan doen bij mijn kids, mijn moeder heeft mij tot in den treure verwend(ze prakt nog steeds mijn prakkie als ik bij haar eet) dit vind ik best gemakkelijk maar ik wil mijn kinderen niet zo verwennen. Mijn zoon flikt het nog wel eens om te vragen of ik zijn drinken wil aangeven terwijl ik naast hem op te bank zit, dan heeft hij geen zin om op te staan (mijn moeder doet het soms nog ook). Verder is ze overdreven beschermend en maakt zich te snel zorgen, ik moet nog steeds altijd laten weten wanneer ik veilig thuis ben gekomen.
Ik vond het als kind verschrikkelijk als vriendinnen wel iets mochten en ik niet en ik het volgende gesprek met mijn moeder voerde... "maar mam, ... en ... mogen het ook van hun ouders waarom ik niet?" En dan zei mijn moeder "maar ik ben ... haar moeder niet, ik ben jouw moeder, en heb niets met ... te maken!" Dat zou ik nooooooit tegen mijn kinderen zeggen... helaas is dat mislukt. Hahaha maar als ik het zeg denk ik wel meteen terug aan mijn moeder En mijn moeder kookte elke avond wel 3 verschillende soorten groente of maaltijden. Luste ik vader of broer iets niet werd er gekookt wat wij wel lusten ook al betekende dat dat ze drie dingen moest koken. Ik vond het heerlijk maar nam me wel altijd voor dat mijn kinderen maar moeten eten wat de pot schaft en dat doe ik nu ook.
Ik vond dat mijn moeder dat wel goed deed. Ik luste als kind heel veel niet (nog steeds niet trouwens). Heb heel wat gezeurd bij het eten. Op een gegeven moment sprak mijn moeder met me af dat ik 1 ding heeeel erg vies mocht vinden. Als we dat dan gingen eten, kookte ze er iets bij wat ik wel heel lekker vond. Daar stond tegenover dat ik naast dat ene vieze ding nooit mocht klagen over vies eten. Werkte goed. Daarnaast wil ik mijn kinderen dan ook wel leren om te eten wat de pot schaft. Sommige dingen moet je nu eenmaal echt leren eten (iets waar ik dus erg moeite mee had/heb)
Mijn moeder was niet echt consequent. En we mochten ook enorm veel. Ik wilde héél consequent worden, maar heb gemerkt dat dat echt niet altijd hoeft en niet altijd het beste is. Dus hebben we hier een paar dingen die gewoon niet mogen, maar dat zijn echt maar een paar dingen. Verder is over veel te onderhandelen, of ik vind heel veel dingen ook gewoon niet zo'n probleem. Ik begrijp nu waarom mijn moeder het zo deed Overigens was zij wel extreem op de etiquette regels. Zo aten wij al heel jong met mes en vork, absoluut niet met een elleboog op tafel of met een hand onder tafel. Je hand hoort naast je bord en je elleboog van de tafel af. Ik merk dat ik daar minder mee bezig ben, al vind ik beleefdheid wel net zo belangrijk als mijn moeder (al moesten wij vroeger de telefoon opnemen met 'Goedemiddag, u spreekt met ....' Nou, mijn kinderen zeggen gewoon 'Met.....' dat vind ik ook wel prima ) Toen wij als meiden voor het eerst ongesteld werden was het groot feest, met tompouchen. Dat hoop ik ook te gaan doen als mijn dochter ongesteld wordt. Wat mijn moeder ook altijd zei als wij zeiden:' Ik ben moe' was 'Dan moet je zorgen dat je pa wordt.' Grr, zó irritant. En ja hoor, ik zei pas precies hetzelfde
Ik heb het er met mijn moeder nog wel eens over gehad. Dat ik vond dat ze gek was dat ze dat deed. Maar ze zegt het nooit een probleem te hebben gevonden. Ze was iets langer bezig met koken maar wist zeker dat iedereen aan tafel groente binnen kreeg en ze had nooit gemopper aan tafel dus kon zelf ook rustig eten.
Neee !!! Bij ons werd weer alles doodgezwegen. Mijn moeder is van de stempel 'als ik er niet over praat bestaat het niet' Totaal geen voorlichting gehad over menstruatie, voortplanting, sex, relaties of wat dan ook