Op het moment ben ik 22 weken zwanger. Ik kan er alleen niet echt van genieten lijkt het wel. Begrijp me niet verkeerd; ik ben hartstikke blij dat er een kind op komst is en dat het 'zwanger worden' gelukt is, maar ik vind het 'zwanger zijn' zelf eigenlijk maar niks En dat terwijl ik eigenlijk helemaal niet mag klagen, want ik heb vrij weinig last van lichamelijke ongemakken! Zijn er toevallig andere dames die zich zo voelen? Hetgeen ik altijd hoor en lees is dat mensen het 'zo'n magische tijd' en 'een bijzondere ervaring' vinden, maar dat gevoel heb ik dus eigenlijk helemaal niet...
Ze zijn er wel hoor, die vrouwen. Collega van mij blijft maar zeggen hoe fantastisch ze het vond om zwanger te zijn... ik wil alleen maar m'n lichaam terug, voel me niet mezelf, vind er niets aan. En deze keer is het ook nog een stuk zwaarder dan de eerste keer. Voor mij een noodzakelijk kwaad dus geen zorgen, je bent niet de enige!
Herken dit zeker. Heb het zelf ook. Wat ik uit mijn omgeving begrijp hebben veel vriendinnen dit zo ervaren. Is heel normaal. Terwijl ik daarvoor had gedacht dat iedereen op zo'n roze wolk zit. Het lijkt ook bijna wel soort van 'verplicht' te zijn om helemaal happy de peppy op de roze wolk te zitten (soort van maatschappelijke druk). Had ook verwacht dat het er automatisch bijhoorde (die roze wolk), maar ik ben er denk ik ook nuchter voor. Heb me er al lang bij neergelegd dat het zo is en accepteer dat. Ik richt me juist op het genieten van kleine dingen. Vind het super leuk om met het kamertje bezig te zijn, helemaal leuk om allemaal cadeautjes van vriendinnen te krijgen en spulletjes verzamelen. Vind het ook heel mooi om te zien hoe mijn buik groeit en fijn hoe de kleine man schopt. Probeer je ook op dat soort dingen te richten zou ik zeggen en daarvan te genieten. En vooral jezelf niet schuldig voelen dat je niet op die roze wolk zit!
Heel erg herkenbaar. Ik was zeker heel blij dat ik zwanger was, maar de roze wolk ken ik ook niet.. ik had weinig klachten, behalve extreme vermoeidheid. Ik vond het zwanger zijn heel ongemakkelijk en niet leuk. Ben zo blij dat het achter de rug is. Nog ff volhouden meid, komt allemaal goed. Wat je ervoor terugkrijgt is meer waard dab wat ook
Heel herkenbaar. Echter, hoe verder ik in de zwangerschap kwam hoe rozer mijn wolk. Het contact met het kindje, getrappel in m'n buik... ik hou zelfs van m'n buik nu!
Ik vind de roze wolk een mythe, net zoals de pregnancy glow overigens. Ik voel me best heel prima (en zie er behalve de buik precies hetzelfde uit, heb volgens andere wel een glow maar volgens mij zijn die te aardig) maar je maakt mij niet wijs dat het niet af en toe beetje ongemakkelijk is. Zelfs als het alleen het extra gewicht is wat je meezeult elke dag, is dat echt niet alleen maar leuk en veel vrouwen hebben toch meer klachten. Ik ben best heel happy en kan heel blij worden van het getrappel in mijn buik, en ben soms best wat dromerig (als een gesprek met niet zo interesseert bijvoobeeld) maar het is niet constant alleen maar leuk, verder zit je in spanning voor allerlei testen en moet er ook gewerkt worden, ik (en de meeste mensen) heb helemaal geen tijd om de hele dag op een roze wolk rond te zweven. Volgens mij willen de mensen die het over de roze wolk hebben niet toegeven dat er ook minder leuke aspecten zijn maar misschien ben ik te cynisch..
Ik wil toch graag reageren op je bericht. Absoluut niet als aanval, maar meer als tegen-reactie Iedereen ervaart zwanger zijn anders. Iets wat alleen maar normaal is, aangezien we allemaal anders zijn. Leven en laten leven lijkt mij! Ik vond het persoonlijk wel altijd heel bijzonder en fijn. Maar ik had dan ook geen vervelende zwangerschap, lag met 40+5 nog op de kop in de tuin. En als het anders was had ik het ook zeker benoemd. Maar in mij geval dus niet aan de orde
Iedereen heeft zijn eigen ervaringen natuurlijk. Sommige mensen zullen met dezelfde klachten blij zijn waar anderen het zwaarder mee hebben. Ik vind het ook fijn en bijzonder, dat ik niet constant op een roze wolk zit neemt daar niks van weg. Overigens vind ik dat ik een vrij makkelijke zwangerschap heb. Maar ik vind het wel moeilijk te geloven dat je zonder enig probleem zo'n 12 kg extra meedraagt, nou is dat in mijn geval zo'n 25% van mijn prepregnancy weight extra en daar is mijn lichaam echt niet altijd blij mee (al zit ik qua gewicht pas op de helft, trap lopen is bijvoorbeeld al stuk zwaarder, ook de wekelijkse wandelingen id bergen zijn zwaarder voor mijn longen, knieën, voeten ed). Verder merk ik vooral dat het hele roze wolk verhaal vooral heel veel onzekerheid meebrengt voor mensen die het niet of anders ervaren. Maar misschien ligt het aan definitie roze wolk. In mijn beleving ben je dan alleen met de zwangerschap bezig en is alles geweldig. In mijn geval kan ik niet alleen maar met mijn zwangerschap bezig zijn (en dat geldt natuurlijk voor de meeste mensen) en is het dus automatisch niet één grote roze wolk (minimaal 9-10h per dag ben ik met werk bezig, is geen roze wolk). Komt de spanning bij rond onderzoeken of als ie ineens veel minder beweegt, dan zit ik ook niet op een roze wolk. Sommige avonden is hij lekker aan het trappelen en heb ik een heerlijke avond met mijn man, op dat moment zit ik dan wel op roze wolk. Ik zit iig niet 9 maanden lang 24/7 op een roze wolk en voor mij is het dan geen eerlijke weergave om te zeggen dat de zwangerschap in zijn geheel een roze wolk is. Klinkt dat wat minder hard dan mijn eerste post misschien overkwam?
Bedankt voor het reageren dames, heel fijn en verhelderend om te lezen (na weer een nacht slecht slapen) Dan denk ik dat mijn verwachtingspatroon gewoon verkeerd is geweest... Dat ik zelf de verwachting had geschapen dat ik het allemaal leuk moet vinden zolang ik weinig klachten heb, en dat dat nu dus eigenlijk een beetje tegenvalt zodat ik ook minder van de leuke dingen kan genieten. Hopelijk helpt een andere mindset
Zeker minder hard Miischien heeft het ook te maken met de interpretatie van het begrip roze wolk. Ik zie de roze wolk als heel erg verliefd zijn en het positief bekijken. Natuurlijk heb ik ook lastige momenten...maar deze probeer ik dan zo optimistisch mogelijk te bekijken juist door te waarderen wat er op dat moment in je lichaam gebeurd.
Grappig dat je dat zegt van verwachtingspatroon. Voordat ik überhaupt zwanger was had ik altijd zo'n idee dat het niets voor mij zou zijn. En dat bleek dus ook. Maar daardoor had ik nooit het gevoel dat er iets mis met me was ofzo of liet ik me onzeker maken.
Wil nieumand voor het hoofd stoten maar voor mij was/is zwanger zijn een " middel" om een kind te krijgen. Ondanks dat ik vlekkeloze zs heb gehad. De bevalling daarentegen; dat vond ik geweldig, eindelijk kon ik zelf iets doen en het moment dat het geboren werd en op de buik ( zou ik nog wel 100x willen doen!
Ja, hier kan ik het wel mee eens zijn. Daarnaast probeer ik ook van elke mijlpaal (goede echo, groeiende buik, schopjes voelen, enz) intens te genieten. Ik denk dat dat voor mij de definitie van een roze wolk is. 24/7 er mee bezig zijn zou ik wel willen, maar dat gaat nu eenmaal niet Wel heb ik het voordeel dat ik echt een onbezorgde zwangerschap heb tot nu toe. Iets waar ik erg dankbaar voor ben na die zware jaren!
Het is denk ik echt je verwachtingspatroon ik kotste de eerste zwangerschap tot bloedens toe mijn keel kapot en toch had ik het gevoel dat ik op een roze wolk zat. Nu doe ik dat niet maar heb ik het roze gevoel juist een stuk minder doordat ik het zwaarder vind nu er al een kindje rond loopt.
Herkenbaar hoor. Hoewel mijn zwangerschap hartstikke goed gaat en we er heel wat v hebben moeten doen (en ik dus super dankbaar ben!), voel ik die roze wolk ook niet. De eerste helft was ik vooral erg onzeker en nu valt het me mentaal soms ook zwaar. Een stapje terug doen en rust nemen vind ik lastig, ik heb onwijze rugklachten door een eerdere ribkneuzing (au!), ik baal van het extra gewicht, voel de druk van nog te willen verhuizen.. kan nog wel ff doorgaan. Maar van het getrappel geniet ik enorm en ik heb geaccepteerd dat ik het zwanger zijn zelf niet super geweldig vind. Glow? Nee, vette huid. Mooie buik? Jahoor, met wat extra spataders. Rust nemen? Prima hoor, maar 's nachts wakker liggen dan aub ook niet. Minder werken? Euhh liever niet, want nu krijg ik een jaarcontract. Maar onze mini doet het tot nu toe heel goed en ben nu al trots op ons ventje. Maar ben wel aan het aftellen. Vind het allemaal ook best 'saai' soms. Zo beperkt qua eten en drinken. Ik doe het met liefde hoor, dat zeker. Maar léuk? Neuh..
Heel het zwanger-roze wolk-concept heb ik nooit begrepen. Ook niet die wolk na de bevalling trouwens, dus misschien is het slim die verwachtingen ook iets bij te stellen alvast (Al vond ik net als @2augustus1992 de bevalling wel heel gaaf)
Je bent zeker niet de enige Ik ben echt heel blij met het mannetje wat straks komt, maar ook heeeeul blij met m'n eigen lichaam weer.. Gewoon ik... zonder baby in m'n buik, zonder hormonen , zonder bekkeninstabiliteit.