Zeker mogen andere mijn kinderen aanspreken op het gedrag, mits dit terecht is. Dus in jouw geval vind ik het zeker terecht. Maar tegenwoordig hebben kinderen vaak een grote mond als je ze aanspreekt, tenminste dat is mijn ervaring hier in onze buurt. Laatst sprak ik een meisje, jaar of 10 aan op haar gedrag. Als reactie kreeg ik: Jij moet je gore *** houden! Je bent m'n moeder niet! Tja, het kind heeft deze manieren toch ergens vandaan dus ouders aanspreken had in deze ook echt geen zin gehad.
@Boommm had je daarna nog wat tegen de ouders gezegd toen zij jou weer aanspraken? Ik vind trouwens dat je echt wel boos mag worden op een (vreemd) kind als hij/zij jouw kind pijn doet. Ik vind dit ook wel opzettelijk hoor, want ze hebben jullie toch zien zitten?! En schoten al rakelings langs je, dus de kans dat het mis gaat is groot en dat wisten zij ook heus wel!
Ook mijn ervaring. Ik liep pasgeleden door de wijk staat er een jongetje met een waterpistool. Die zegt tegen me; ik ga je nat maken. Ik maak er een grapje van in de trant van oh je, dat is vervelend maar met vervolgens van ; maar doe maar niet (ik liep in mantelpak) Zegt hij: ok k*twijf Mijn mond lag echt op de grond hij was echt 6 ofzo!
Ja ik ben tegen die ouders wel uitgevallen toen (normaal heb ik mijzelf altijd wel goed in de hand, maar ben nogal hormonaal haha ) Zij zijn een half uur later vertrokken uit t park.
Wat mij betreft ligt het aan de situatie, ben ik in de buurt of niet, etc. En respectvol vind ik, zeker met kleintjes, die overzien de gevolgen van hun daden gewoonweg niet. In dit geval was het niet meer dan logisch dat je die kinderen aansprak. Ik had dit laatst op het strand. Een knulletje van een jaar of 3 smijt met zand naar mijn dochter van 5, haar onder het zand en in haar gezicht. Hij begint te lachen, mijn dochter wordt boos, zegt er wat van en rent naar mij toe. ( Ik zat zo'n 7 meter verderop) Ik loop met haar mee en op dat moment gooit hij met zand in het gezicht van mijn jongste van 2. In haar ogen en al. En hij weer lachen. Dus ik zei rustig tegen hem, "niet doen, je mag niet met zand gooien. Dat doet zeer." Op dat moment komt zijn moeder aangestiert (Zat zo'n 20 meter verderop) en bijt mij toe "Ik spreek hem zelf wel aan!" Ze keek boos, terwijl ik toch heel vriendelijk tegen hem was, ondanks de huilende peuter.. Ik dacht pff..mijn kinderen onder het zand en huilen en ik mag niet eens zeggen "niet doen" Beetje overdreven..
Soms reageer je in een opwelling anders dan je zou willen (althans ik wel ha ha) maar als de ouders er bij zijn, zou ik denk ik de ouders aanspreken. Hangt ook van de situatie af en van de leeftijd van de kinderen. Tieners zou ik bijvoorbeeld echt wel rechtstreeks aanspreken. Als andere mensen mijn kind aanspreken (dat is eigenlijk nog niet gebeurd maar hypothetisch dan) hangt het er vooral van af, of ik de toon een beetje redelijk vind. Ik maakte laatst mee dat het kindje van een vriendin van mij écht onwijs lelijk werd aangevallen door een ouder, terwijl mijn vriendin zichtbaar op weg was, om haar kindje te corrigeren. Nou nee, dat kan ik persoonlijk niet waarderen. Geef het goede voorbeeld en benader een kind zoals je zelf ook benaderd wil worden.
Mee eens. Ik probeer altijd zelf op te letten wat ze uitspookt maar soms word ik afgeleid. Als ze zich dan misdraagt vind ik het fijn dat een ander daar iets van zegt.
Te bizar hè! Mijn zoontje stond er naast toen dat meisje het zei. Ik heb hem wel even heel duidelijk gemaakt dat hij dit nooit tegen ons of onbekenden hoeft te zeggen en dat er dan flinke consequenties aanhangen als we daar achter komen. Dan komt hij gewoon tot z'n 18e niet meer het huis uit
Graag zelfs dat iemand mijn kinderen aanspreekt als ik er zelf niet bij ben om ze te corrigeren. Overigens doe ik het zelf ook regelmatig. Vorig jaar stond ik echter met een mond vol tanden, mijn zoon kwam helemaal in paniek thuis want een jongetje in de speeltuin zou hem achtervolgen en vermoorden. Hierop ben ik op een kleine afstand mijn zoon naar de speeltuin gevolgd en inderdaad: I'm gonna kill you! Een jongetje van bleek achteraf 3 jaar, geen ouder te bekennen alleen zijn broer van 9 die verderop aan het voetballen was. Ik heb die 2 dringend verzocht de speeltuin te verlaten en gezegd dat als ik dit taalgebruik nog 1 keer zou horen ik naar hun ouders zou gaan. Dat laatste had volgens het oudste kind geen zin want die zeiden er nooit wat van?! Daarop heb ik gezegd dat ik dan wel naar de politie zou gaan... de keer erop was het jongetje poeslief tegen mijn zoon. Ik vraag mij nog steeds af wat voor ouders dat moeten zijn.
I dont blame you. Wat een koekerds. Ik vind het zeker terecht dat jij boos geworden bent op hun. Ik zou ook kwaad zijn geweest. Stelletje aso's.
Ik zou ook boos zijn geweest. Maar denk ik al eerder een waarschuwing gegeven hebben zelfs . Joh, pas op voor ons he, wij zitten hier ook! -op een speelse toon nog zeg maar. Maar wanneer iemand mijn kind pijn doet- en daar niet heel geschrokken en met veel excuses op reageerd, dan was ik ook niet meer zo vriendelijk geweest. (mijn man ook niet). En ik hoop inderdaad dat anderen niet alles 'pikken' van mijn kinderen en ze écht aanspreken op gedrag dat niet kan. Ik probeer het zelf- maar soms mis ik ook weleens iets.
Nee, daar ben ik echt niet van gediend. Als mijn kind zich in jouw ogen misdraagt, heb ik liever dat je naar mij toekomt en mij erop aanspreekt. Dan kan ik je namelijk uitleggen dat mijn kind er inderdaad heel gewoon uitziet, maar dat hij zwaar autistisch is en het ontwikkelingsniveau van een 1-jarige heeft en dus een speciale bejegening behoeft, want hij heeft niet eens taalbegrip. Ook in jouw geval zou ik eerst naar de ouders zijn gegaan. Dat het uiteindelijk een stelletje aso' zijn geweest maakt in mijn ogen geen verschil: eerst de ouders aanspreken als die in de buurt zijn en daarna de kinderen.
Ik had hetzelfde gedaan in jouw situatie TS. Die ouders hebben ruim de tijd gehad om er zelf wat van te zeggen en als dit dan gebeurd en zij er niks van zeggen, dan vind ik dat jij er zeker wat van mag zeggen. De reactie van de ouders is belachelijk. Anderen mogen mijn kind zeker corrigeren als ze iets doet wat niet mag. MAAR, ik wil wel eerst zelf de mogelijkheid hebben gekregen. Mijn dochter kan soms een ander kind slaan. Dit doet ze niet omdat ze het kind pijn wil doen. Dit doet ze omdat ze niet kan praten en ze meer moeite heeft om dingen te begrijpen. Ze heeft dan ook het ontwikkelingsniveau van een jaar jonger als ze daadwerkelijk is. Nou gebeurd het mij meer dan eens dat een ouder mij voor is om mijn dochter te corrigeren. Om mijn dochter te kunnen corrigeren moet ik eerst zorgen dat ik oogcontact heb en dus voor haar zit. Maar zelfs daar op wachten is voor sommige ouders teveel gevraagd . Als een kind iets bij mijn dochter doet dan kijk ik eerst rond of de ouder in de buurt is en er iets van wil gaan zeggen. Zo niet dan doe ik dat.
Jouwe situatie is beduidend anders, dan snap ik dat jij liever wordt aangesproken. In zo'n geval zou ik noch jou, noch jouw kind aanspreken. Maar juist mijn kinderen en uitleggen dat dit een andere situatie is en er dus andere regels gelden. Hebben we vorig jaar toevallig meegemaakt, een meisje sloeg mijn zoontje. Vervolgens heb ik hem uitgelegd dat dat meisje hem niet snapte en dat hij beter haar met rust kon laten en niet boos worden. Mijn zoontje slaat zelf met grote regelmaat anderen helaas en heeft een kort lontje, dus was het in dit geval beter hem met wat anders te laten spelen. Op het meisje werd goed gelet hoor, maar zulke dingen gebeuren.
Mijn situatie is inderdaad anders, maar hij is niet uniek. En zijn veel ouders in mijn situatie die liever zelf hun kind aanspreken omdat het nu eenmaal een kind met een handleiding is. Bovendien vraag ik me af of men op het eerste gezicht goed kan inschatten wat de juiste manier is om een kind aan te spreken. Zoals ik al zei: aan mijn kind is qua uiterlijk niks te zien, maar hij is ernstig verstandelijk beperkt en als een vreemde daar zijn stem tegen verheft, dan kunnen we dus naar huis want dan is er de rest van de ochtend/middag niks meer met mijn zoon te beginnen. Daarnaast zie ik ouders soms hun kinderen corrigeren met een hoop gesnauw en stem verheffen en die ouders zijn van mening dat dat een goede manier is om een kind te corrigeren. Dan denk ik: zo hoef je niet tegen mijn kind te praten, gehandicapt of niet, want dan heb je aan mij namelijk ook een kwaaie. Kijk, als jouw kind lichamelijk wordt aangevallen, natuurlijk grijp je dan in. Maar als het ander 'overlast' veroorzakend gedrag betreft, zou ik me toch echt tot de ouders wenden.
En @Evvie, sorry dat ik niet op jouw hele bericht reageerde: ik vind het wel fijn dat je je kinderen leert dat de regels soms anders zijn, omdat niet elk kindje begrijpt hoe het eigenlijk hoort. Dat vind ik echt heel goed, bedankt daarvoor.
Ik had er misschien even bij moeten zetten dat ik een paar jaar met verstandelijk gehandicapten heb gewerkt, ook kinderen. Ik zie het dus wel en kan goed inschatten wat ik het beste kan doen. En omdat het voor ouders zoals jij al lastig kan zijn om met je kind ergens heen te gaan, probeer ik juist een signaal af te geven dat het prima is en niet erg als er iets gebeurd. Je voelt je dan al vervelend genoeg en mijn kinderen zijn het na vijf minuten weer vergeten.
ja mijn kinderen mogen absoluut aangesproken worden in gedrag, ze moeten zich namelijk ook leren aan te passen aan anderen en als een ander zich ergens aan stoort dat hun daar begrip en respect voor opbrengen, als de ouders zeggen ja maar wij zitten erbij en laat ons er wat van zeggen... hebben die kinderen dat ook gauw in de gaten en krijg je van ze te horen " ja maar naar jou luisteren we niet jij bent mijn moeder niet " nee hoor gewoon gedragen en niemand tot last zijn, ben je dat wel mag je er gewoon op aangesproken worden. gister was ik in de jumbo. daar zit een speelding in voor kinderen tot 10 jaar, nu zaten er een paar in van 12/13 jaar,... rennen en gillen soort van tikkertje ofzo in dat speelding, ouders waren er niet.... ze springen ergens op... en mijn 3,5 jarige dochter valt zo naar beneden heen, (halve meter van zo'n klimding) maar geeft geen kik en speelt verder, ik vond het echter wel te hard gaan en vond de jongens te wild, ik had boos kunnen doen en ze er uit kunnen laten sturen omdat ze ouder dan 10 zijn, maar ik ben er heen gegaan en heb ze gezegd dat ze hier eigenlijk niet in horen te spelen, dat ik het prima vind als ze blijven maar of ze wel wat meer op hun omgeving willen letten want er speelt nu wel een klein meisje tussen en dat als ze haar pijn doen ik ze eruit laat sturen, toen gingen ze heel lief en heel rustig samen met haar spelen en mocht ze mee doen met tikkertje, dochter heeft genoten en de jongens hadden geen grote mond terug en accepteerden mijn reactie op hun gedrag, vond zelf dat ze het goed opgepakt hebben. maatgoed ik ben dan ook wel van het eerst even aangegeven en niet meteen boos worden, ook met kinderen kan gecommuniceerd worden.
Ja hoor, iedereen mag mijn kind aanspreken op zoiets. Als je dat niet wil, moet je ze lekker naast je houden op het picknick kleed
Maar wacht jij dan tot een andere ouder naar jou toe komt? Terwijl je ziet dat je kind ergens mee bezig is, waarvan je kan verwachten dat het fout loopt? En áls het dan fout loopt- ga je er dan zelf niet naar toe? Aangezien dochter van Ts huilde - neem ik aan dat je in zo'n situatie, allang in elk geval minstens extra oplette en als er dan iets gebeurd; ook al heb je het niet, of maar half gezien, dat je dan zelf al wel opstaat. Aangezien je ook je kind kent en je zo'n situatie als dit natuurlijk ook wil voorkomen om je eigen kind te beschermen. Kijk- als je niet in de buurt bent; is het anders. Maar als je erop zit te kijken?