Als ze het van tevoren hadden gecommuniceerd hadden we ons niet opgegeven...ik vind het echt apart dat ze dat pas na het opgeven doen. Het kost een vrije dag en die zetten we heel bewust in, ik vind dat niet egoïstisch, maar daar mag een ander anders over denken hoor. Ik vind dat de school er gelijk eerlijk over moet zijn. En welke lusten? We gaan niet voor onze eigen lol mee, maar voor betrokkenheid bij ons kind én de school, in die volgorde.
We hebben ook vriendelijk bedankt, vond het wel echt rot om te doen, maar eerlijk duurt het langst he?!
@Ahava En dat is nou precies waarom onze school deze regel heeft ingesteld. Je geeft zelf al aan dat je mee wilde om iets samen met je eigen kind te doen. En dat je eigen kind eerst komt tijdens zo'n reisje en dan pas de school en de andere kinderen. Dat lijkt me nou net niet de bedoeling als je als begeleider mee bent.
Ik ben overblijfmoeder voornamelijk in groep 1 en 2 en vind het soms best lastig om bij mijn eigen kind ingedeeld te zijn, want je hebt gewoon een loyaliteitsconflict. Mijn zoontje denkt, dat hij meer mag, omdat ik zijn moeder ben, maar aan de ander kant heb je de verantwoordelijkheid voor alle kinderen en wil ik iedereen hetzelfde behandelen en aandacht geven, dus wil ik op dat moment mijn energie liever niet steken in het oplossen van moeder/ zoon conflicten en ik zie dat ook bij een paar andere overblijfmoeders en hun kinderen, dat die extra opstandig zijn. Verder wil ik hem natuurlijk ook de mogelijkheid geven om zich zelf te ontwikkelen/ zelf staande te houden tussen de andere kinderen en niet als een moederkloek steeds bovenop te hangen. Ik vind het heel leuk om de interactie tussen de kinderen en mijn zoon vanuit een afstandje te zien, maar soms is het ook moeilijk om niet direct in te grijpen/ een mening te hebben. Ik kan mij voorstellen dat je teleurgesteld bent, wanneer je extra vrij moet vragen en dan niet bij je eigen kind in het groepje zit, maar het is juist ook leuk om hetzelfde in verschillende groepen te beleven, kun je achteraf ook nog erover praten en het is nooit zo dat je elkaar helemaal niet ziet. En vergis je niet, het kost best wat energie, zo een dagje helpen wanneer je het niet gewend bent, en andere kinderen kunnen heel anders reageren als je eigen kind, wat je door en door kent.
Wat ik bedoel met lusten en lasten is dat je dus wel tijd wil investeren voor je eigen kind, maar niet voor andere kinderen. Ikzelf zou misschien ook teleurgesteld zijn op deze manier, maar zou mijn les geleerd hebben voor volgend jaar en nu gewoon meegaan.
Dat is onzin. Ik zou ook niet gaan helpen als ik mijn kind de hele dag niet zag. Niet omdat ik geen tijd in anderen wil steken, maar je gaat immers helpen omdat het jouw kind is die iets gaat doen. Je gaat toch ook niet op een wildvreemde school helpen, gewoon omdat je graag helpt? Natuurlijk wil je graag tijd met je kind doorbrengen, dat betekend niet automatisch dat je geen aandacht voor andere kinderen hebt.
In de praktijk zie je vaak je kind evengoed nog wel hoor. Maar als iedereen zo reageert gaat het reisje misschien wel helemaal niet door, omdat er te weinig hulpouders zijn. Dat vind ik pas sneu voor de kinderen! Tuurlijk is het meestal leuker met je eigen kind, maar ik snap soms de keuze van school ook. In sommige klassen zijn het bijvoorbeeld altijd dezelfde ouders die helpen. En elk kind vind het ontzettend leuk als mama of papa er is om te helpen. Maar sommige ouders willen of kunnen het misschien zelfs niet en dan is het sneu voor die kinderen waarvan er niemand helpt. Het is dus vaak juist een keuze van school om het voor alle kinderen gelijk te trekken op deze manier. Maar ondanks mijn mening erover en begrip voor de keuze van school, zou ik het ook leuker vinden bij mijn eigen kind in de groep. Maar soms moet je even verder denken.
Sommigen zien het denk ik niet breed genoeg. Je gaat mee om je kind te helpen en dat doe je nog steeds als je een ander groepje begeleidt. Schoolreisje kan nl. alleen maar doorgaan als er genoeg ouders als begeleider mee gaan. Als iedere ouder afzegt of niet meegaat omdat ze niet de bij hun eigen kind kunnen zijn, blijft er weinig over van het schoolreisje En het geeft in mijn ogen ook een wel aan waar je focus ligt. Het is geen gezellig uitje met je kind samen. Het is een gezellig uitje van je kind, samen met zijn klasgenootjes.
Oké, ik heb inderdaad geen ervaring met BSO in die tijd. Geen idee of dat in mijn woonplaats überhaupt al bestond toen, op mijn school in ieder geval niet.
Ik weet absoluut zeker dat er veel minder hulp is als er besloten wordt dat je als ouder niet meer bij je kind mag. Hier zijn het nl idd altijd dezelfde ouders die helpen. Maar een heel lief groepje ouders die aandacht voor elk kind hebben, maar dat je je eigen kind ook bij je mag hebben dat is een leuk extraatje. En ja dat is sneu voor de andere kinderen, ik vind het aan de leerkracht om dat op te nemen met de ouders waarom het altijd dezelfden zijn die nooit komen helpen.
Ik ga vaak mee als begeleider en ja ik vind het leuk om dat soort dingen ook met mijn zoon of dochter te doen, maar dat betekent niet dat ik de groep laat links liggen? Ik ben begeleider, dus begeleid ik ook andere kinderen of ik leg dingen uit, ga met ze naar de wc of wat drinken etc Als mijn kinderen aandacht willen en ik ben bezig moeten ze toch echt wachten (maar dat moeten ze thuis ook als ik bezig ben).
Hier kom je altijd bij je kind in het groepje en op de vorige school ook. Ik vind het juist leuk om te zien hoe mijn kind tussen klasgenoten is enzo. Mijn ervaring is ook, op een enkeling na, dat die ouders van anderen ook prima op de rest letten en daar aandacht voor hebben. Bovendien zijn er genoeg uitjes waarbij het wisselt wie er mee gaan of een activiteit op school begeleiden, dus mijn kinderen zitten niet standaard met mij of hun vader.
Dat zeg ik helemaal niet! Dat mijn kind eerst komt, dan de rest... Mijn kind is de eerste reden dat ik mij opgeef, maar op het moment dat ik meega ben ik er voor iedereen...dat zou mooi zijn
Hier geldt die regel niet, maar ik kan me het heel goed voorstellen! We hebben hier een keer een dramatische schoolreis gehad omdat 3 vd 6 ouders die zich hadden aangemeld vooral met hun eigen kind graag op schoolreis wilden. Prima, maar de begeleiding wordt niet gevraagd om de moeder een gratis dagje weg te geven met haar kind, maar om hulp te vragen voor een hele groep kinderen. En dat ging hier mis, ouders die totaal niet wistem hoe ze 4 kinderen in de gaten moesten houden, en helemaal niet hoe aandacht te verdelen tussen eigen kind en anderen. Juf had er uiteindelijk handen vol aan. Ik ga ook mee op schoolreis, maar meestal niet met eigen kind in mijn groepje. Het geeft rust dat ik er wel ben mocht er iets gebeuren, maar verder ben ik daar als hulp van de juf. En alle kinderen in mijn groep verdienen dezelfde behandeling, dat kan bijna niet met eigen kind in de groep.
Precies, ik behandel mijn kinderen absoluut niet anders dan andere kinderen. Maar goed ik ben ook gewend om hele dagen voor andere kinderen te zorgen waar mijn eigen kinderen bij zijn dus voor mij is dit niks vreemds. Juffen maken ook graag gebruik van mijn ervaring en heb heel vaak 1 of meerdere kindjes met een "gebruiksaanwijzing" in mijn groepje.
Wat mij betreft mag dit topic dicht, er zijn duidelijk twee 'kampen', ik weet genoeg, er wordt heel verschillend over gedacht door scholen en ouders. Het wordt nu een beetje welles-nietes hier, ik had en heb de juiste intenties voor mijn eigen kind, zijn klasgenootjes en de hele school. Ik heb niet zo'n zin om dat te moeten blijven verdedigen. Weer wat geleerd, bedankt voor alle reacties!
Ik denk dat gastouder-ouders inderdaad ideale hulpouders zijn voor dit soort uitjes. Jullie doen dit dagelijks