Hoi allemaal, Ik schaam me behoorlijk voor het volgende, maar ik kan wel wat adviezen gebruiken... Mijn zoon van (net) 6 maanden heeft vaak moeite met inslapen en ik word er inmiddels behoorlijk moedeloos en gefrustreerd van. Het gebeurt wel eens dat we hem in z'n bedje leggen en hij gewoon in slaap valt, maar meestal zit er veel meer werk in. Wanneer hij moe is en gaat jengelen, dan brengen we hem naar z'n bedje, maar zodra we hem neerleggen, begint hij te huilen. We hebben hem heel lang 's avonds in slaap moeten wiegen (met een half uur wiegen waren we blij, vaak duurde het veel langer) en de laatste weken is het vooral overdag feest. Met wat pech bij ieder slaapje opnieuw. Laten huilen is (wat mij betreft) niet echt een optie. Uiteraard wel een paar keer geprobeerd, maar hij is dan binnen 5 minuten zo overstuur dat we hem echt niet langer kunnen laten huilen. Ook als we hem wel wiegen, valt hij de laatste tijd vaak niet in slaap. Op dit moment ben ik al 3 uren bezig met hem in slaap te krijgen. Af en toe speelt hij even, maar verder is hij alleen maar aan het huilen. Hij heeft een fles gehad en een schone luier, hij heeft alleen gespeeld, met mij gespeeld, geknuffeld, ik heb hem voorgelezen en gewiegd, maar hij slaapt nog steeds niet. Bij het eerste jengeltje heb ik hem in bed gelegd. Even geknuffeld en tegen hem gepraat etc en rustig weg gegaan. Steeds even terugkomen, knuffelen, wiegen, weer terugleggen, etc. Maar slapen, ho maar. Niks anders dan huilen. En er is echt niks aan de hand, dat weet ik eigenlijk wel zeker. Gewoon moe, maar niet willen/ kunnen slapen. Maar ik heb ook nog een dochter van net 2 die dan beneden aan het spelen is (en waar ik op deze manier ook niet normaal mee kan spelen zonder dat ik steeds naar haar broertje moet), dus na een minuut of tien neem ik m'n zoon dan maar weer mee naar beneden. Laat hem even spelen en probeer het dan opnieuw. Dit gaat zo al weken en de laatste week is hij ook 's avonds en 's nachts onrustig (steeds erheen om even te wiegen of een speentje te geven) en dit breekt me inmiddels aardig op. Vandaag heb ik zelfs dingen gedacht als 'ik wou dat hij er niet was' en het gebeurt zelfs wel eens dat ik tegen hem schreeuw omdat ik er zo doorheen zit. Ik schaam me hier zo voor. Ik ben al de hele middag aan het huilen omdat ik zo moe(deloos) ben en mezelf een vreselijk slechte moeder vind met deze gedachten/ dit gedrag. Het is zo'n lief en vrolijk mannetje, maar het gedoe met slapen overschaduwt dat momenteel vaak voor me. Tot hij weer lief ligt te spelen/ slapen, dan heb ik weer zo'n spijt... Ik hoop dat iemand een goede tip voor me heeft. We hebben echt al van alles geprobeerd. Sorry voor het lange verhaal, maar het moest me even van het hart...
Ik zou em toch laten huilen. Heeft hier ook heel goed geholpen. Elke 10 min even naar em toe (niet uit bed halen!) aai over de bol/goed leggen. Hij is er nu aan gewend dat je hem toch wel uit bed haalt en wordt dan boos als je dit niet meer doet. Wij hadden na de vakantie ook een terugval, wilde niet in zn vakantie bedje slapen en moesten em dus ook in slaap wiegen... hij vond et wel een goed idee om dit thuis te continueren... wij niet. Dus weer de oude tactiek gebruikt van de 10 minuten huilen-troosten. En na een paar dagen was het weer over. Heel herkenbaar hoor je frutratie en radeloosheid en nadien spijt hebben... heb ik ook regelmatig. Geeft niks, alles komt goed. En later weten ze dr toch niets meer va. Good luck!
Ohja als je even geen zin hebt in een strijd dan kun je misschien gaan wandelen? Als meneer slaapt kun je met je dochter even de speeltuin oid
Dankjewel voor je reactie. Denk je dat een kindje van 6 maanden al zo goed weet hoe hij z'n ouders moet 'bespelen'? Ik lees het heel vaak namelijk, maar ook dat je kleine kindjes eigenlijk niet teveel kunt verwennen. Ik vind het zo zielig als hij zo hard ligt te huilen dat hij er haast in stikt, maar een boze moeder is ook niet bepaald om blij van te worden natuurlijk... Bij mijn dochter hebben we ook een periode gehad dat we haar in slaap moesten wiegen, maar dat was alleen 's avonds en niet zo heftig als nu.
Nee verwennen misschien niet maar ze kunnen wel aan bepaalde dingen wennen. Ik heb bijvoorbeeld met 6 maanden zn speentje 'afgepakt' omdat ie daardoor wel 25x per nacht wakker werd. 1 nacht 1,5 uur gehuild en daarna... klaar! Het was het zo waard! En precies wat je zegt. Aan een moeder die relaxt is heeft ie veel meer dan aan een tikkende tijdbom die op dr tandvlees loopt
Ja, ik begrijp wat je bedoelt. Het is het proberen waard, al weet ik nu al dat ik het er moeilijk mee zal hebben. Mijn vriend is vanaf morgen een week vrij, dus kunnen we het mooi samen doen en kan de ander met onze dochter spelen
Zoals hierboven al gezegd wordt. Echt verwennen kan niet, maar dingen aanwennen wel. Ik zou wel even doorbijten. En dan niet laten krijsen totdat hij helemaal over zijn toeren is, maar gewoon tegen hem zeggen dat hij nu moet gaan slapen en dat je zo bij hem komt kijken. Ik zou eerst na een paar minuten gaan, troosten (hem wel laten liggen), aai over zijn bol en dan weer weg. Zo steeds meer tijd tussen laten zitten. En dan hopen dat het werkt. Het lijkt erop dat je zoontje het gewoon gewend is dat je hem wiegt en zet het op het krijsen als je het niet doet. Het wordt echt beter. Even volhouden. En schaam je niet voor het feit dat je zulke 'slechte' dingen denkt. Vermoeidheid doet veel met mensen. Ik heb ook wel eens staan schreeuwen boven haar bedje omdat ik gewoon helemaal op was. Gewoon gebroken. Ik ben ook echt heel blij dat het eerste jaar er bijna op zit. Het is gewoon zwaar. Kom op meis. Het komt goed.
Tegen mij is gezegd dat een kindje vanaf vijf maanden in de gaten begint te krijgen dat als hij huilt zijn ouders komen. Weet niet of dit klopt, want met ons zoontje hebben we daar geen last van gehad. Wel met inslapen zo'n kwartier huilen en dan sliep hij. Had hij nodig om de dag te verwerken.
Bij onze dochter helpt het goed om even tot rust te komen voor t slapen. Dus even een lullaby muziekje en 5 minuten in onze armen en dan in haar bed leggen. Ze gaat meestal zonder protest slapen.
Misschien is hij gewoon nog niet moe? Mijn zoontje wrijft ook soms in zijn ogen op momenten dat ik hem écht nog niet kan wegleggen.
Inderdaad wat al eerder werd gezegd doen wij hier ook. 10 minuten laten huilen en dan terug om hem goed te leggen en zijn speentje te geven. Eerst werd hij heel boos als hij doorhad dat we hem er niet uit haalden. Maar toch volgehouden en het gaat steeds beter. Daarnaast dacht ik dat het misschien goed is om te kijken of het beter gaat als hij iets eerder naar bed gaat. Misschien is hij als hij gaat jengelen eigenlijk al te moe en een beetje overprikkeld. Kinderen gaan soms beter slapen als ze nog niet zo moe zijn.
Bedankt voor de reacties. Wat fijn om wat herkenning te lezen, ik had veel minder aardige reacties verwacht... Meneertje is net om 19.30 eindelijk in slaap gevallen, vanaf 14u bezig geweest. Morgen maar eens proberen om hem toch maar even te laten huilen en hopen dat de periode van huilen dan steeds korter wordt. Morgen ook even een dagje qualitytime met m'n zoon gepland (m'n vriend gaat dan wat leuks met onze dochter doen), om het even weer leuk te hebben na zo'n rotdag. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het nog steeds soms lastig vind om in te schatten hoe moe hij is. Soms is het overduidelijk, maar bijvoorbeeld vanmiddag was hij pas anderhalf uur wakker en had ik het nog niet verwacht, maar begon hij toch te jengelen. En jengelen doet hij eigenlijk alleen wanneer hij moe is. Helaas is het meerdere keren per dag bedtijd Ik heb ook sowieso het idee dat hij vrij weinig slaapt. Overdag vaak 1 tot 2.5u, verspreid over 2-3 slaapjes en 's nachts ongeveer 11 uur. Hij wordt overdag vaak na een half uur wakker, met veel mazzel slaapt hij eens anderhalf uur door. Maar misschien ben ik ook wel verwend met een dochter die vanaf dag 1 al een èrg goede slaper is
Oh heel herkenbaar! Bij mijn eerste ging het rond zes maanden ook lastig Ten eerste je bent absoluut geen slechte moeder, alleen al de moeite die je steekt in het rustig willen laten slapen van jouw kindje zegt genoeg. Dus geen zorgen daarover. Ik heb het bij mijn eerste zo gedaan: Naar bed brengen met ritueel, dan ging hij eigenlijk gelijk staan en huilen (ja hij stond toen al) toen heb ik hem een aantal minuten laten huilen en toen ging ik er weer heen. Even opgetild, geknuffelt en gelijk weer aangegeven dat t bedtijd is doormiddel van een slaapliedje zingen en sussen enz. En weer terugleggen. Dit heeft zich de eerste dag echt wel een aantal keer moeten herhalen voordat hij eindelijk sliep. Maar na drie dagen sliep hij wel gewoon als ik hem neerlegde! Dus je moet even goed volhouden en doorzetten en echt niet er vanaf wijken! Probeer het een week en als het niet werkt kan je verder kijken. Doe je jouw kind voordat hij/zij naar bed gaat in bad? Kan ook helpen. Een teken bij mijn oudste waardoor hij minder goed ging slapen was ook dat hij meer behoefte had aan eten overdag dus ben toen ook een extra eermomenr gaan inplannen. Hielp ook erg goed.
Bedankt voor je lieve woorden. Ik hou zielsveel van mijn beide monstertjes, daarom voel ik me ook zo rot als ik zulke stomme dingen denk... Komende week is mijn vriend thuis, dus dan hebben we even alle tijd om het op de voorgestelde manier te doen. Nu is het soms lastig wanneer mijn dochter beneden aan het spelen is en ik elke paar minuten naar boven moet. Zielig ook voor mijn dochter, omdat ik altijd uit ons spel moet weglopen (al lijkt zij daar minder mee te zitten dan ik). Wat betreft het voedingsschema, daar had ik zelf inderdaad ook aan gedacht. Een week of twee geleden hebben we z'n voedingsschema wat aangepast en dit leek wel te helpen, maar na een paar dagen was het weer hetzelfde. Zijn schema is nu als volgt: 6.45 210 ml flesvoeding 9.00 fruit (ongeveer een halve peer/banaan/...) 10.30 120 ml flesvoeding 12.30 150 ml flesvoeding + 2 schepjes rijst- en boekweitvlokken 15.00 210 ml flesvoeding 17.00 groenten met roomboter en soms wat ei (2 hapjes, de rest spuugt hij uit) 18.30 210 ml flesvoeding + 3 schepjes rijst- en boekweitvlokken Hij zat eerst op 4x 210 ml, maar hij heeft echt altijd honger, dus vandaar dat ik 's morgens twee kleinere flessen vlak na elkaar geef, om de tijd tot de middagvoeding wat te rekken. Ik zou wel graag een fles willen vervangen door een avondmaaltijd, maar hij is nog niet zo gecharmeerd van groenten. Fruit gaat er wel prima in, kleine lekkerbek Edit: Ik doe hem meestal 's morgens in bad. Het slapen 's avonds gaat nu wel redelijk, het zijn vooral de slaapjes overdag die vaak moeite kosten.
Jengelen kan bij mijn zoontje twee dingen betekenen: moe zijn of trek. Je zegt dat je kleintje na anderhalf uur uit bed weer begon te jengelen. Kan het zijn dat hij trek had? Misschien wilde hij eerder de fles of heeft hij zin in een paar hapjes fruit. Douchen doen wij savonds voor hij naar bed gaat. Kan ook al helpen om lekker te slapen.
Natuurlijk weet een kindje van 6 maanden niet hoe hij zijn ouders moet "bespelen". Wat hij wel weet is dat zijn ouders hem geborgenheid kunnen geven. Heel vaak lees ik: "ja dan huilt tie en als ik kom is het lachen" Gooooh gek he...een kindje huilt omdat het verdrietig is en wat is er dan mooier dan wanneer papa of mama binnenkomt. Dat heeft niks met gewennen, verwennen of bespelen te maken, maar met een gevoel van veiligheid. Ik herken het hoor, hier hadden beide kinderen het op verschillende leeftijden, er gefrustreerd van raken heeft geen enkele zin, want daar gaan ze niet sneller van slapen. Laten huilen vind ik persoonlijk alleen maar zielig. Als in slaap wiegen of even naast het bedje zitten helpt zou ik dat lekker doen. Hier is het allemaal vanzelf overgegaan, bij de 1 sneller als bij de ander
Nu ik je schema zie vraag ik mij af of hij geen buikpijn heeft ofzo, wat krijgt hij bizar veel flesvoeding.
Makkelijk gezegd, er maar niet gefrustreed van raken. Na een paar maanden ge-emmer ben je het echt wel spuugzat. Even huilen en dan weer troosten is niet zielig. Baby's huilen nu eenmaal. En als het er beter van wordt is dat het echt wel waard. Baby blij want hij slaapt snel, moeder blij want ze is niet meer zo gestresst.
Sow hee....gezellig klink jij. Jeetje mens alsof ik niet weet waar ik over praat. En maanden geemmer en er spuugzat van zijn?? Gek om zo over een klein babytje (kindje te praten). Ja mijn zoontje heeft hier maanden "last" van gehad en nee daar raakte ik niet gefrustreerd van omdat ik daar simpelweg het nut niet van zag. En verder zeg ik dat ik het zielig vind. Ik vind dat zo een kleine babytjes niet hoeven te huilen in bed. Enig idee hoelang 10 minuten aanvoelt voor zo'n kleintje?
Hij begon om 14u te jengelen en om 14.30 heb ik hem een flesje gegeven omdat ik ook dacht dat hij dan misschien wel honger zou hebben en in de hoop dat hij na een flesje wel rustiger zou slapen. Hij krijgt inderdaad vrij veel voeding, maar met 4 flessen van 210 ml (wat ook al veel is) red hij het gewoon niet, dan komt hij na 2.5u alweer voor de volgende fles. Ik begrijp beide kanten van het wel/ niet laten huilen. Ik heb tot vandaag ook altijd gezegd dat ik mijn kindjes niet wil laten huilen, omdat ik ze geborgenheid wil geven als ze dat nodig hebben. Ik vind het echt knap dat jij na maanden 'gedoe' geen frustratie voelt en ik zou echt willen dat ik hetzelfde kon zeggen. Maar helaas, ik raak wel gefrustreerd en oververmoeid en moedeloos. Ik verwijt mijn kindje uiteraard helemaal niets, maar ik vind het moeilijk om keer op keer op keer op keer rustig te blijven terwijl niks wat ik doe lijkt te helpen. Daarom ben ik ook nu wel bereid om eens een andere aanpak te proberen. Ik ben ook niet van plan om m'n zoon heel lang te laten huilen. Ik zet morgen een stoel naast z'n bedje, doe zelf oordopjes in (een luisterboekje aan), pak z'n handje vast en ben er gewoon. Maar ga hem niet oppakken. En zo steeds maar een beetje proberen het op te bouwen. Het is wat mij betreft het proberen waard... Edit: 'even' naast hem zitten of hem wiegen vind ik ook echt geen probleem, maar urenlang terwijl ik ook nog een kleine meid heb rondlopen èn vaak meerdere keren per dag, dat is me nu aan het opbreken