In januari semenonderzoek laten doen en daar is niets gevonden, de twee keer erna ook niet. Nu is het eindelijk zover en gaat mijn vriend op 1 juni geopereerd worden. We kunnen niet wachten... Hoe zijn anderen deze tijd van wachten doorgekomen? Ik merk zelf dat ik dit het zwaarste vind, 1 juni leek steeds zo ver weg en nu ineens zo dicht bij. Ik sta continu onder spanning. En zijn er mensen die al een plan B hadden voor als er niks gevonden werd? Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet echt open sta voor een donor en ik weet ook niet of dat nog komt.... (met alle respect voor diegenen die daar wel voor open staan uiteraard).
Hoi, Mijn vriend heeft vorig jaar ook een tese ondergaan. Wij zijn eigenlijk altijd zo rustig mogelijk gebleven. Wij hadden wel al besproken of we eventueel open zouden staan voor een donor. Ik wou het eventueel nog overwegen maar mijn vriend had toch wel enkele gegronde twijfels. En uiteindelijk moet het een beslissing zijn waar jullie allebei achter staan. Uiteindelijk hoef je ook geen beslissing te nemen tot je weet of het wel nodig is om hier echt over na te gaan denken. Het is een zware periode, maar je kan nu eenmaal niet meer doen dan afwachten. De hormonale waarden kunnen je al een aanwijzing geven. Maar een garantie is er nooit tot de dokter binnen komt wandelen met het nieuws. De dokters gaven ons 40-50% kans dat er iets gevonden zou worden, en wij hadden geluk. Daarna zijn we begonnen met icsi, en na de 2e terugplaatsing was het raak. Ik ben nu 14 weken zwanger. Dus er is zeker hoop. Maar toen we er midden in zaten zocht ik ook overal info en ervaringsverhalen. Spijtig genoeg kom je ook vaak verhalen tegen waarbij het niet zo goed is afgelopen. Ik duim alvast heel erg met je mee.
dankje Biepje, dat is lief van je. Heel erg gefeliciteerd met jullie zwangerschap!! Je zegt dat je op grond van de hormonale waardes al een aanwijzing hebt, hoe bedoel je dat? Mijn vriend heeft een verhoogd fsh van 19, maar de dokter zei dat hij onlangs een man trof met een fsh van 75 en daar is uiteindelijk zaad gevonden. Dus wat hem betreft zegt het niks. Mag ik vragen of jullie, als er niks gevonden zou worden, uit elkaar waren gegaan? Ik moet zeggen dat ik daar wel over nadenk, maar ik lees het nooit ergens , dat het een optie voor mensen is of mensen het daadwerkelijk doen. Het voelt daarom nogal wreed en niet geaccepteerd...
Wij hebben dit traject ook doorlopen, maar de TESE was helaas negatief. We stonden niet direct open voor donor. Dat maakte de periode erna heel zwaar en verdrietig. Het is logisch dat je jezelf afvraagt of je dan bij je partner blijft. Een kinderwens is zoiets essentieels in het leven. Niemand kan je zeggen wat je moet doen. In mijn omgeving hebben mensen me zelfs gevraagd om na te denken of we dan wel samen wilde blijven. Maar andersom zou ik ook nooit in de steek gelaten willen worden als de reden bij mij lag en ik weet ook zeker dat mijn man me nooit zou verlaten om die reden. Waar ik wel bang voor was is dat ik het nooit zou kunnen accepteren en daardoor een zeer ongezellige partner zou worden. Dat hij daardoor uiteindelijk ooit zou besluiten mij te verlaten. Als dit op lange termijn zou gebeuren zou ik me wel verraden voelen, omdat je als vrouw op een gegeven moment ook je tijd voorbij bent om je voort te kunnen planten. Andersom was mijn man bang dat ik hem zou verlaten. We hebben hier veel over gesproken. Uiteindelijk hebben wij wel besloten het donor traject in te gaan. Terwijl ik eerder al eens heb uitgesproken dat ik dit nooit zou doen, maar toen niet in de wetenschap dat mijn man azoospermie had.... Zeg nooit -nooit- heb ik geleerd tijdens dit hele proces. Ik ben blij dat we uiteindelijk deze weg samen in zijn gegaan, maar gaandeweg het proces vond ik ook berusting en acceptatie als het nooit zover zou komen. Gun jezelf en de relatie vooral de tijd is mijn advies en maak geen overhaaste beslissingen. Het is voor jullie allebei moeilijk. Het is geen keuze dat je hier mee te maken krijgt... Heel veel succes begin juni en hopelijk levert het jullie wat moois op
Mijn man heeft vorige maand TESE gehad. Wij hebben daar niet zolang op moeten wachten toen we eenmaal de intake hadden gehad. De telefonische aanmelding was in januari, intake in maart en TESE in april. Het echte wachten was dus 'maar' een maand (wat natuurlijk wel langer voelde). Wij hebben ons vooral gericht op het dagelijks leven. De optie dat er niks gevonden zou worden, daar waren we niet bang voor. We hebben het er wel over gehad. Ik zou dan wel een donor hebben gewild, mijn man was aan die gedachte nog niet toe. Uiteindelijk is het (gelukkig) niet nodig geweest. De opbrengst van de TESE was goed. De pijn en het herstel na de operatie zelf viel mijn man wel tegen (en hij was al 2 keer eerder in die regio geopereerd). Succes met de laatste wachtloodjes
@Rots en @Blosje89 Hallo, Was bij jullie man het fsh hormoon normaal? Bij mijn vriend is dit 19.. :/ Groetjes
Volgens mij was t hormoon verhoogd bij mijn man... maar hoe hoog en wat normaal is? Is alweer even geleden en ben dit weer vergeten... Sterkte donderdag? Krijg je gelijk uitslag van de tese?
De tese is gister geannuleerd. Uit het bloedonderzoek kwam dat mijn vriend genetische afwijkingen heeft op het y chromosoom en daardoor nul zaadcellen aanmaakt. Een tese zou echt kansloos zijn. Wij zijn stuk
Oh heel veel sterkte! Ik leef met jullie mee, praat veel met elkaar misschien dat dit een beetje helpt. En weet je dan 100% zeker dat er ook geen mini kans is? In dusseldorf doen ze microscopische tese waarmee ze grondig gaan zoeken.. Groetjes
Dankje Kimpyy. Nee een tese kan niet, ook in DD niet. Hij heeft namelijk zowel een deletie op de aanmaak van de hoeveelheid en de vorm van het zaad als de aanmaak. Er wordt dus helemaal niks aangemaakt. Hij heeft een dubbele afwijking.
pff zo heftig.. En hebben jullie al aan alternatieven gedacht? Misschien wel te vlug maar misschien staan jullie ervoor open.. Groetjes
Fionaaa49, wat erg. Weet je welke deleties? Toevallig heb ik mij ietwat verdiept omdat ik dacht dat we mogelijk ook TESE moeten. Als ze een of meerdere c-deleties hebben gevonden is er nog kans. Bij a en b deleties niet helaas. Heel veel sterkte! Wat een enorme klap moet dit zijn....
Pfff, wat een ellende. Na drie keer 0 zaadcellen gingen wij ook voor tese. Na nog één laatste semenanalyse bleken er toch een paar zaadcellen te zijn. Dus geen tese gehad, dus daar ook geen ervaring mee. Maar de drie zoek-icsi's die we daarna hebben gehad, hebben helaas ook niet tot het gewenste resultaat geleid en daarmee was die weg voor ons ook afgesloten. Dus niet helemaal vergelijkbaar, maar de uitkomst was hetzelfde, dus ik kan me er alles bij voorstellen hoe kapot je nu bent. Neem de tijd om dit te verwerken. Praat erover met elkaar. Ook al ga je er allebei waarschijnlijk anders mee om. Misschien heb je nog iemand anders in je naaste omgeving met wie je er over kunt praten? Er wordt vaak al snel over alternatieven gesproken, ook door artsen. Op zich logisch, maar je stapt niet zomaar even over naar een donor. Daar kun je pas serieus over nadenken als je daar aan toe bent. Bij sommigen gaat dat snel, bij anderen gaat dat wat langzamer en weer anderen zullen het nooit willen. Is allemaal goed, zolang je er samen maar uitkomt en op één lijn zit. Veel sterkte gewenst!
Wat ontzettend verdrietig voor jullie!! Zon boodschap hoop je niet te ontvangen. Teleurstelling op teleurstelling... Jullie gaan een spannende tijd tegemoet.Klinkt gek om te zeggen... maar dit is de periode van rouw, waarin jullie hopelijk elkaar niet uit het oog verliezen. Eerst het verlies verwerken, alleen en samen. Daarna kun je gaan kijken of er alternatieven zijn waar jullie je allebei in kunnen vinden. Mocht je vragen hebben omtrent iui-D, of je ei kwijt willen over de situatie, je emoties en onzekerheden, je kunt altijd pb'en of hier je verhaal kwijt. Veel sterkte samen
@Spookje, ja erover praten dat is wat iedereen zegt. Maar eerlijk gezegd ben ik helemaal klaar met dat gepraat. Het zal ergens wel goed zijn maar het gaat me ook irriteren. Vooral omdat er geen oplossing is. Ik ben alleen maar ver gefrustreerd. Ik zie dat jij een dochter hebt via kid, mag ik vragen of dat via een bekende of een anonieme donor is? @Blosje, het is inderdaad een rouwproces. In januari al te joren gekregen dat er geen spermacellen in het ejaculaat zaten dus voor mij ben ik toen al in de rouw gegaan. Ik kom heel graag bij je terecht als ik wat meer info wil over donor. Nu zou ik alleen een bekende donor willen, maar die heb je ook niet zomaar. Woensdag moeten we terug naar Nijmegen voor informatie over donor.
Snap ik ergens wel, praten lost niks op, zeker in dit soort situaties niet. Maar je krijgt zoveel over je heen en het zet je hele leven op z'n kop. Ik weet niet of je door je leeftijd haast moet maken, maar als dat niet zo is en je serieus een donor overweegt, zou ik even rustig de tijd nemen om alles te laten bezinken. Anoniem donorschap is in Nederland verboden, maar kan in België nog wel. Wij hebben niemand in onze omgeving die donor zou kunnen zijn, maar zelfs als dat zo was geweest, weet ik niet of we dat zouden hebben gedaan. Het is dus een voor ons onbekende donor, maar onze dochter kan gegevens opvragen als ze daar behoefte aan heeft als ze wat ouder is. Mocht je vragen hebben, mag je altijd een pb sturen.
Wat een verdrietig nieuws! Ik snap de frustratie. Iets wat je heel graag wilt is nu opeens niet meer mogelijk en je kan er niets aan veranderen. Dat maakt je machteloos en begrijpelijk dat je hier gefrustreerd over raakt. Ook wij hebben onze wens om via de natuurlijke weg zwanger te geraken, niet waar kunnen maken. Mijn vriend is onvruchtbaar en een tese heeft niets opgeleverd. Mijn wens voor een kleintje was echter zo sterk dat we wel voor een donor zijn gegaan. Mijn vriend wilde heel duidelijk geen bekende donor dus we zijn voor een anonieme donor gegaan ( zoon kan op zijn 16e gegevens opvragen). Inmiddels is hij geboren en nu een half jaar oud en ik en ook mijn vriend zijn zielsgelukkig met hem. Ik ben zo blij dat het toch nog is gelukt en ook al voelt het ook nu nog vaak erg verdrietig dat het biologisch niet van ons beide is, zowel ik als mijn vriend houden daardoor niets minder van hem. Mocht je meer willen weten, kan je PB dturen. Ik wil je in ieder geval veel sterkte en veel kracht wensen in het maken van je keuze.
Hej babs! Wat fijn om te horen dat het via een donor wel is gelukt, dikke proficiat! Mag ik vragen of je man zijn fsh te hoog was? want dit is bij men vriend ook zo.. We moeten nu ook nog afwachten op de chromosomen uitslag.. Het duurt allemaal zolang Groetjes!
Wat ontzettend verdrietig nieuws. Ik kan je geen info geven over donorschap als man zijnde. Wel ken ik een deel van de andere kant. Ik ben zelf een jaar geleden bevallen als draagmoeder van een biologisch kindje. In onze situatie was een hele dierbare vriendin degene die de keuze moest maken om moeder te zijn zonder dat daar haar eigen eicel voor gebruikt kon worden. En dat ze het kindje ook niet zelf kon dragen. Wij zijn dus zeer bekend met elkaar en ontzettend betrokken. Het is dus echt situatie en gevoelsafhankelijk of je een bekende donor wel of niet fijn vindt. Mijn vriendin voelt zich 1000% de moeder en ik voel dat niet. Dat vertrouwen is er ook altijd geweest. En dat vind ik zo ontzettend knap van haar! Voor een kind lukt