Ik viel door een aandoening heel veel af, moest echt keihard m'n best doen om op gewicht te blijven. En dan vonden mensen het nodig me dieetadviezen te geven, ik moest gewoon X, Y en Z eten. Of 'oooh heerlijk lijkt me dat zeg, zonder moeite 10kg eraf in 2 weken!!' ... ja héérlijke tijd was dat ja, ook totaaaal niet zorgwekkend. Ik reageerde altijd vrij bot dan;'Ja, heerlijk dat afvallen, ook heerlijk om iedere dag huilend van de pijn rond te strompelen..'. Nu zit ik weer op mijn goede gewicht en hoor ik gelukkig geen stomme dingen meer.
Ik kan er echt zooo niet tegen wanneer mensen de behoefte voelen om in negatieve zin opmerkingen te maken over iemands gewicht. Wanneer iemand bewust bezig is met afvallen (of aankomen) en iemand geeft een compliment over het behaalde resultaat dan is dat natuurlijk hartstikke lief en leuk. Maar die ongevraagde opmerkingen in de trant van "goh, wat ben je dik geworden" of "jeetje, wat ben jij afgevallen zeg, ik kan je botten tellen", totaaaal onnodig! In mijn ogen is dat bewust iemand een slecht gevoel geven. Er wordt helemaal niet gevraagd om jouw mening, dus houd die dan ook a.u.b. gewoon voor je!!
Ik vind het ook vreselijk, ongewenste opmerkingen. Ik worstel al heel lang met mijn gewicht en ik schommel soms wel 30-40 kilo in een jaar tijd. Dat is echt wel een probleem. Ik snap niet dat mensen die mij al lang kennen dan ineens komen met: "Goh, het verandert wel snel bij jou he?" of "Je moet nu wel oppassen hoor, je wordt weer dik"/"Je moet nu stoppen met afvallen hoor, je wordt te dun" Ik zou als ik hen was ondertussen de conclusie getrokken hebben dat ik dus een eetprobleem/stoornis heb. En ik weet niet hoor... maar snappen mensen niet dat die constante focus en goed-/afkeuring van anderen dat alleen maar lastiger maakt? Laatst zei ik gewoon tegen iemand, voordat ik er erg in had: "Waar bemoei jij je mee? Ik vraag je toch niks?" En die persoon schrok wel, maar ik was blij dat ik gewoon een weerwoord had. Voorheen voelde ik altijd de noodzaak om me te verantwoorden, maar dat ga ik niet meer doen. Het is gewoon niemands zaak behalve de mijne.
Heel herkenbaar. Ben altijd super dun geweest en werd daar enorm onzeker van. Had als bijnaam botje op de middelbare, vreselijk! Neem jij nog maar een extra gebakje hoor of je kan beter pap eten als ontbijt dan wordt je wel dikker. Inmiddels ben ik al een jaar of 10 niet meer zo dun maar nog steeds enorm slank. In mijn hoofd zal ik altijd dun en een beetje onzeker blijven denk ik.
Deels herkenbaar maar dan niet door mijn gewicht. Mensen zeggen heel vaak tegen mij " kijk niet zo boos", terwijl mijn normale uitdrukking nou eenmaal wat bozig is. Ik ben dan niet boos, maar denk diep na ofzo. Hierdoor hoor ik vaak dat mensen (voordat ze me kennen) een beetje bang voor me zijn, me moeilijk durven te benaderen en heel soms ook van " goh, dacht dat jij echt een bitch was, maar nu ik je leer kennen..,," echt heel vervelend. Heb zelfs al eens overwogen om iets aan m'n ogen te laten doen, ik heb grote ognen en dan lijkt het dus in mijn geval dat ik snel boos kijk. Grrr IK ben niet booooohooos maar door dat continue aandacht daarop word ik het wel!
Super irritant mensen die een opmerking maken a publiek. Mijn moeder is super slank en kan eten wat ze ze wilt. Ze komt nooit boven de 50 kilo uit. Ze draagt expres wijde kleding ivm eventueel commentaar. Ik loop door de straat en iemand zegt; weet je zeker dat t geen twee baby's zijn?! Waarom moet iemand dat zeggen? In dr action liep een vrouw met een buggy zegt een vrouw; zo das een flinke. Zeker heftige bevalling gehad? Serieus?!?!?!
Ik ben lang en slank. Soms heb je vrouwen die klagen over hun gewicht, zelfs met maat 38/40. Dan zei ik 'joh, ik vind dat je er goed uitziet' en ik kreeg als reactie 'ja, nou zoals jou zou ik er ook niet uit willen zien' (m.a.w. ik was te dun). Dit hadden ze nooit tegen een dikke vrouw gezegd. Zelfs mijn familie zei dat ik heus wel een keer dik zou worden. Maar goed, laat maar lekker. Ik ben blij met mijn slanke lijf.
Belachelijk!!! Ik vind het onbeleefd! Blijkbaar heerst er zo'n gedachte dat je tegen slanke mensen opmerkingen kunt maken over hun gewicht. Ben zelf niet slank, ook niet heel dik, maar wel iets te zwaar. Ik zou het bv ook naar vinden als mensen iets zouden zeggen over wat ik eet of over mijn figuur. Ik ken iemand die heeeeel slank is, en die kreeg een keer de opmerking 'zo zeg, jij moet toch wel intens gelukkig zijn' wat een opmerking he? Maar goed, probeer je er niet teveel van aan te trekken. Waarschijnlijk is het goed bedoeld. En misschien een tikkeltje jaloezie
Meer mensen die dit meemaken dus. Ik weet dat het vast niet altijd verkeerd bedoeld is, maar ik snap niet waarom zo een opmerking gemaakt moet worden. Je zegt toch zoals hierboven genoemd ook niet tegen iemand met grote borsten 'goh wat zijn jouw borsten enorm'. En het is inderdaad nooit goed. Mijn vriend was erg stevig vroeger en daar werd altijd wat over gezegd. Toen hij een stuk slanker werd was hij weer te dun en nu hij redelijk gespierd is is hij weer te gespierd. Mensen zijn zo obsessief bezig met gewicht. Jaloezie zal het misschien ook wel deels zijn. Het valt me namelijk op dat alleen vrouwen zulke opmerkingen maken. Ik heb nog nooit een vervelende opmerking van een man gehad.
Ik ben zo'n 30 kilo te zwaar, maar ik heb gelukkig nooit echt opmerkingen over mijn gewicht gehad. Mijn man daarentegen wel. Die weegt tussen de 50 en de 55 kilo en heeft dus ondergewicht. Hoe vaak hij geen opmerkingen krijgt dat hij meer moet eten (of ik, dat ik hem meer te eten moet geven. Ook zo achterlijk). Nou, hij eet je arm. En hij heeft zelfs drinkvoeding om een beetje op gewicht te blijven.
Ow ja vaak. Hier ook een periode gehad dat ik me soms afvroeg of ik toch geen eetstoornis zoals boulimia of anorexia zou hebben. Iedereen zag me eten en van mensen wel eens de opmerking gekregen van boulimia of anorexia maar njah mensen met anorexia eten niks he en ik vrat, ging ook heel vaak frieten eten enz,... Uiteindelijk vroeg ik het mezelf wel eens af. Zou ik dan toch een eetstoornis hebben maar zo erg doordraaien dat ik me veel niet herinner ofzo? Maar dat kan toch niet? Niet eten of overgeven kan je toch niet uit je geheugen wissen,...? Ik heb dus toch geen eetstoornis maar gewoon een snelle schildklier En nu om een onverklaarbare redenen in een halfjaar of iets korter/langer (ik hou de tijd niet zo bij) ben ik een paar kg aangekomen. Ben van 46-47 naar 51-53kg gegaan. Schommel daar nu wat tussenin. Lijkt niet veel maar als je zo dun als een stokje bent valt elke kg op. Ik heb het vermoeden dat het komt omdat ik met de pil ben begonnen maar dat is gewoon een groot vermoeden. Ben er wel blij mee. Geen opmerkingen meer. Wel positieve van mensen die het opvallen. Van maat 34 naar 36 en bij h&m maat 38 in jeans gegaan. Overal 36 behalve h&m nu alleen hopen dat mn aa cup ook weer een vollere gewone a wordt er is al wat verbetering.
Yep er gaat hier geen week voorbij of ik word gevraagd of ik zwanger ben ... nee mevrouw ik kan mijn buik niet meer inhouden van al het gesnoep ... Ja het is nou eenmaal zo en vaak lach ik het weg nee joh ben je gek dat je me vraagt of ik zwanger ben aan de eind van een wachtrij in de winkel en ik moet toegeven dat dat niet zo ... isssssss GRRRRR ik baal niet van mijn gewicht maar dat iedereen dan zo maar vraagt of je daadwerkelijk zwanger bent vind ik toch wel erg ver gaan ... ligt overigens ook aan mijn bui van die dag
Heel erg zelfs. En dan alleen maar door mensen die zelf ontevreden waren over hun uiterlijk of omvang. Als kind zelfs door volwassenen. "Ik kon vroeger ook niet aankomen, maar wacht maar tot je pubertijd/volwassen/zwanger/boven de 20 bent". Inmiddels bijna 27, bijna 5 jaar moeder en nog hetzelfde lijntje Op den duur was ik het zo beu dat ik het terug ging doen. Of juist expres zeggen dat ik me dik voelde, af moest vallen of op dieet was. Werd niet gewaardeerd. Nou dat was volledig wederzijds. Daag hoor.
Precies... De vragen zoals eet je wel, eet je wel wat anders dan een salade en dergelijk vliegen mij werkelijk om de oren. Ik zal je een geheimpje verklappen, ik eet de hele dag door wat ik allemaal tegen kom! Snoepjes, koekjes, chips, fruit, van alles. Maar ik kom geen kilo aan.. Oké, dat lieg ik een klein beetje ik ben sinds oktober 13kilo aangekomen, maar ik ben ook zwanger he! maar normaal (niet zwanger) eet ik de hele dag door en kom ik niks aan.
Ik heb het een beetje met mijn borsten. Ik ben slank, met behoorlijk grote borsten. En hoe vaak mensen niet zeggen: "het moet wel een beetje in verhouding zijn. Zo'n dunne vrouw met dan grote borsten vind ik er echt niet uitzien!". En bedankt dan maar?
Een aantal jaren geleden ben ik ongeveer 20 kilo afgevallen. Ik was niet extreem zwaar maar voelde me gewoon niet meer lekker in mijn vel zitten na 3 kinderen op de wereld te hebben gezet. Met veel inzet en discipline ben ik zo ver gekomen. Overal waar ik kwam kreeg ik complimenten dat ik er zo enorm goed uit zag etc etc. Allemaal hartstikke leuk en aardig maar ik kreeg er op een gegeven moment ook genoeg van want kreeg steeds meer het signaal dat toen ik dikker was ik maar een lelijkerd was en nu met al die kilo's eraf ik wel ineens " gezien" werd. Zal vast niet zo bedoeld worden maar het voelt ergens wel dubbel. Nu zijn mensen gewend aan hoe ik er nu uitziet haha en hoor ik ze er niet meer over, alleen wordt me weleens gevraagd of ik een maagband heb genomen, ook erg genant want dat is helemaal niet het geval.