Nee, je houdt je kinderen niet weg bij mensen met overgewicht; je vertrouwt de zorg over je kinderen alleen niet aan hen toe. Dat is nogal een verschil. Ik denk dat je vanuit emotie het een stuk heftiger ooneemt dan nodig is. Er wordt nergens gezegd dat een mens niet meer inhoud heeft en te bieden heeft dan een gezond gewicht.
Tja ik b Ik ben niet van het af strepen vanwege overgewicht, maar als het daardoor minder veilig is zou ik dat zeker gaan bespreken, dan moet ze wel heel erge obesitas hebben.
Dus een moeder met overgewicht is bij voorbaat ook al een slechtere moeder, omdat ze haar kinderen niet de optimale veiligheid kan bieden? Ik reageer niet vanuit emotie, maar snap de beredenering echt oprecht niet! Er zijn verschillende vormen van overgewicht... als we het hebben over extreem, ala Amerikaans, ja, maar een bmi van 30+ kun je al snel hebben... zegt echt niet gelijk iets over iemand fitheid en helemaal niet over geschiktheid om goed voor kinderen te zorgen! Maar goed... we kunnen er idd een hele discussie op losgooien... heeft vast niet zoveel zin. blijf me alleen wel verwonderen over deze kortzichtige visie.
Dat goede voorbeeld hoor je als ouder te geven, dat we of wij nou dik of dun, slim of wat minder slim, blank, gekleurd allemaal mensen zijn. Tuurlijk moet je op een lijn zitten qua voeding, maar ik vind gewoon dat je iedereen dezelfde kans moet geven. Ik vind echt dat ieder mens daar recht op heeft.
Met alle verborgen gebreken die mensen vandaag de dag hebben kan je wel aan de gang blijven met je lijstje bijwerken. Als ze niet meer uit haar stoel kan dan snap ik het, maar overgewicht hoeft geen reden te zijn
Wauw.... en mensen zich maar afvragen waarom er zoveel gepest wordt. Als ik dit zo lees zijn er dus genoeg dames die hun kinderen opvoeden met dat het normaal is om anderen op uiterlijk te veroordelen. Chapeau!
Ik zou de kinderbescherming afsturen op alle dikke moeders. Wat een ramp voor hun kinderen een moeder die een "wapperend rolletje" laat zien wanneer ze al rennend met haar kinderen speelt Zou gelijk traumaverwerking inschakelen voor al die kortzichtige mensen die dat moeten zien! Nou mijn kinderen hebben echt geen last van mijn kledingmaat 44 en bmi 30+. Jouw kinderen zullen sneller last hebben van jouw kortzichtige kijk op de medemens.
Voor mij persoonlijk gaat dat veel te ver om daar op te oordelen. Mijn gastouder is ook niet de slankste, maar wel een hele lieve en fijne gastouder en ik maak me geen moment zorgen of zij wel goed genoeg voor mijn kinderen zorgt omdat ze misschien wat zwaarder is. Maar ieder z'n voorwaarden lijkt me.. terugkomend op gaat dit te ver? Ja wat mij betreft wel.
Mijn reactie was op obesitas, dat vind ik wat anders dan overgewicht. Obesitas is een ziekte en in mijn optiek dus niet gezond. Ik word er een beetje moe van dat we de grens naar wat 'normaal' is steeds meer op lijken te schuiven. Dat is obesitas niet.
Nog nooit over nagedacht. Niet roken was een vereiste, verder moest ik in het eerste contact wel een klik met haar hebben en moesten haar opvoed ideeën overeen komen met die van ons. Ik geloof dat ik vooral zou oordelen op hoe ze met mijn kind omgaat dan het gewicht dat ze heeft. Een GO die vanwege haar omvang niet meer zelfstandig uit haar stoel kan komen zal heus geen kinderen meer opvangen, ga ik maar vanuit. Die zal al wel voldoende lichamelijke problemen ervaren om niet meer in staat te zijn te werken. Daarbij, mijn teerbeminde echtgenoot heeft een BMI van 30+ en heeft een sneller reactievermogen dan ik, kan harder rennen en heeft beter ontwikkelde spieren. Ik zou wel afspraken maken over wat mijn kind te eten en drinken krijgt en de hoeveelheden. Wij geven onder het jaar geen toegevoegde suikers en zout en daarna beperkt. Ik wil niet meer, zoals ooit bij mijn oudste voor het voldongen feit komen te staan dat hij met 18 maanden "zo had genoten van een glas dubbelfrisss en een doosje snoepjes..". Maar goed als nieuwbakken moeder stond ik toen alleen met een mond vol tanden...
Ik heb toch echt obesitas met mijn maat 44. Maar mijn functioneren is nog heeel normaal. Ik wil afvallen omdat ik het niet mooi vind, maar dat staat los van mijn reactievermogen.
http://www.obesitaskliniek.nl/over-obesitas/ Met een bmi van 30+ heb je obesitas en bij 40+ morbide obesitas. Dan hebben een heleboel mensen obesitas. Ben je 30, heb je een lengte van 1.60 en weeg je 76 dan ben je te zwaar. Maak je er 77 van dan ben je veel te zwaar. Aldus het voedingscentrum. 77 geeft een bmi van 30.1 dus heb je obesitas... Mijn punt is; scheer niet alle mensen over 1 kam want het kan dus 1 kilo verschillen of je overgewicht hebt of obesitas. Dus je kan ook niemand beoordelen op zijn handelen bij noodgevallen en daarop iemand afschrijven om niet als gastouder te nemen.
Ik vind het behoorlijk kort door de bocht. Ja ik heb overgewicht, wel bmi net onder de 'obesitas' norm. Ik werk dan niet in de opvang maar in de zorg, maar ik kan net zolang reanimeren als mijn 'slanke' collega's. Ik kan net zo snel reageren als mijn slanke collega's. Mijn keuze was voor de go was: - het moet klikken - geen 6 kindjes tegelijk (die van mij kiest bewust voor niet meer dan 4 kindjes tegelijk) - ze moet wat doen met de kinderen qua activiteiten Qua eten hebben wij gewoon dingen samen afgesproken, zoals alleen water en thee. Geen diksap. Broodbeleg half vlees of kaas Rn half zoet. Altijd eerst het hartig op. Geen hartig eten betekend ook geen zoet. Onze Gastouder doet dit ook volgens afspraak. Ik vind het belangrijk dat mijn kind lacht naar de Gastouder en er graag heen wilt en ik haar lachend weer ophaal. Zo kunnen we wel heel ver gaan met waarom iemand niet geschikt is voor bepaald werk. Een longarts mag niet roken, een kantoormiep mag lekker dik zijn want die zitten toch hele dagen op de kont enz enz enz. Allemaal vooroordelen
Of het terecht is of niet dat is een hele discussie. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er nog niet bij stil had gestaan dat ouders die hier komen kennismaken dit wellicht van te voren gedacht hebben. Nu heb ik een gezond gewicht dus is daar verder geen sprake van. Maar ik kan mij wel herinneren dat toen ik nog op het kdv werkte, ik een (veel) te zware collega had op de andere groep en dat er dus verschillende ouders (dus niet 1 keer) opmerkingen maakten over haar conditie nav haar gewicht. Wel met een grapje, maar toch is het dus iets dat ouders bezig houdt. Maar bovenal staat dat ouders zeker bij een go een goed gevoel moeten hebben bij degenen die ze uitkiezen, of die nu dik of mager is, met tattoo's of uit geloofsovertuiging altijd in een rok...dus als er iets is waarbij je je niet goed voelt dan moet je een andere keuze maken. In dit specifieke geval vind ik echt voor beide kanten iets te zeggen.
Nee, zoals je in mijn eerste post (#15) kunt lezen, zat mijn dochter zelf ook bij een gastouder met obesitas. Dat had ik natuurlijk nooit gedaan als ik vond dat zij geen goede moeder is.
En ik denk ook dat je je bewust moet zijn van je uiterlijk en/of gewoonten wanneer je kiest voor een bepaald beroep. Ik heb (volgens mij als 1 van de weinigen hier op zp) niks tegen rokers, maar een longarts die naar sigarettenlucht ruikt kan ik toch net even iets minder serieus nemen. Net als een dieetiste met heel veel overgewicht of een leidster in de kinderopvang of leerkracht met allemaal doodskoppentattoo's en dergelijke teksten. Dat is misschien kort door de bocht maar dat heet representatief voor een bepaalde functie. Als jij een kantoor/sales functie hebt en de hele dag in pak rondloopt maakt niemand die doodskoppentattoo's uit onder dat pak. Maar sta je in een t shirt voor groep 1/2 krijgt dat een heel andere lading, zo werkt dat nu eenmaal.
Aan iemands uiterlijk kun je niets, maar dan ook echt helemaal niets aflezen! Iemand met overgewicht kan de meest lieve, energieke, creatieve (bijvoorbeeld) oppas van de wereld zijn terwijl iemand met een BMI van 25 je kind misschien een tik geeft en de hele dag op haar luie reet zit en je kind ongezien haar gang laat gaan (voorbeeld)... Ik vind het nogal kortzichtig en kwetsend dat hier je eerste indruk/keuze zou liggen en vraag me oprecht af wat voor voorbeeld je je kinderen geeft met zo'n denkwijze. Als ik de oppas in kwestie was dan zou ik niets eens voor je willen werken!
Ik heb zelf vroeger een oppas gehad met flink overgewicht, dit had een medische oorzaak. Ze kon misschien niet rennen, maar ik denk aan geen enkele andere oppas met zoveel liefde terug. We dansten samen door de kamer, zoveel plezier gehad en ze was gewoon súper geschikt als oppas. Vanwege mijn ervaring zou ik obisitas nooit zien als reden om een go af te wijzen.