Dames, er is ongetwijfeld hier al meer over geschreven, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik met de nieuwe look van hier nog erg moet zoeken, wel wat topics vind maar toch nog op zoek ben naar ervaringen. Nadat het inmiddels al eerder is misgegaan, en ik nu zwanger ben merk ik dat ik alleen maar in de modus loop van "eerst zien dan geloven". Hoe hebben jullie wat meer vertrouwen gekregen, hoe zijn jullie ermee om gegaan bij weer een zwangerschap na MK of MA. Ik zou graag wat meer genieten en minder emotieloos eronder zijn maar echt loslaten van wat er fout is gegaan voorgaande keren, dat lukt me slecht, al is het volgens de VK en gyn domme pech. De periode tot na de 12 weken duurt nog lang, dit is precies de periode waarin het steeds mis ging voorgaande keren.
Zó herkenbaar. Mijn mening is dat het op een gegeven moment een kwestie van accepteren is dat je door eerdere miskramen niet meer onbezorgd van de zwangerschap kunt genieten. En vooral het eerste trimester is een hele lastige. Ik ben nu bijna 10 weken en als ik me een dag niet zwanger voel denk ik: het zit mis. Baal er zelf ook enorm van, maar het is niet anders...
Ik heb dan maar 1 miskraam gehad. Maar ben in het begin ook bang en onzeker geweest (nu nog af en toe) maar ik ga meer uit van mijn gevoel en die zegt dat het wel goed zit. Verder kan ik je geen tips geven. Probeer er van te genieten (als het misgaat doe je er toch niet veel aan) mij gaf de gedachte van als het misgaat, was het niet goed een gerust gevoel. Hoop niet dat dit bericht bot overkomt want zo is het niet bedoelt.
Ik herken je gevoel ook erg goed. Hier afgelopen december een MA gehad, wat we niet aan hadden zien komen na twee goede echo's, en voorafgaande aan mijn zwangerschap nu een vroege miskraam (waarna ik direct weer aantelde). Wat hier heel erg geholpen heeft zijn de wekelijkse echo's die ik heb gekregen vanuit de vk, waarbij ik elke week een klein beetje meer vertrouwen durfde te krijgen. Genieten vond ik ook erg moeilijk, zelfs tussen de goede echo's door, maar beetje bij beetje kwam dat toch naar boven. De angst dat het weer mis zou gaan is ook lang aanwezig geweest en elke echo hield ik toch even mijn hart vast. Inmiddels ben ik nu iets na de 12 weken en durf ik sinds de termijnecho vorige week pas echt te geloven dat ons prulleke nu er mag gaan komen, waarbij een klein onzeker deel toch een klein beetje op de achtergrond aanwezig blijft nog, en geniet ik geleidelijk aan steeds meer van mijn groeiende buik. Waar ik zelf ook veel baat bij had, en nog heb soms, was door er over te praten wanneer ik me onzeker/angstig voelde en me vooral in te geven op mijn gevoel. Ook hebben dan de verschillende bezoekjes aan de verloskundige me erg geholpen en het feit dat ze telkens aangeven dat ik mocht bellen als ik het niet vertrouwde. Wat ik goed gemerkt heb is dat na een MA/MK de onbezorgdheid er inderdaad compleet af is, hoe graag je ook lekker wilt genieten zonder je druk te maken, het lukt je niet meer, maar ik heb inmiddels wel ergens het gevoel dat dat naarmate je verder raakt subtiel weer terug komt.
Hallo @Raggy81, ondanks dat ik geen eerdere ma/mk heb gehad had ik ook heel erg het gevoel dat ik er geen vertrouwen in had, in mijn zwangerschap. Leven met angst, leven met onzekerheid. Ik maakte mezelf compleet gek. En checkte steeds of ik nog wel kwaaltjes had. Natuurlijk zeggen deze niks. Het was slopend! Ik heb op een gegeven moment, zodra er weer een angst moment mij overviel, deze weg kunnen vegen door te denken aan een prachtig kindje, wat over 'x aantal weken' bij mij mocht zijn. En ging enorm fantaseren en dagdromen, daardoor had de onzekerheid en angst geen macht meer over mij. Omdat ik het niet meer toe liet. Nu snap ik natuurlijk wel, dat als je een eerdere ma/mk hebt gehad, het minder makkelijk is om de gedachten om te zetten. Toch hoop ik dat het je lukt, want die gedachten zijn slopend!
het gevoel wordt versterkt helaas doordat ik sinds gister licht roze afscheiding heb, de zwangerschapssymptomen afnemen.... heb momenteel weinig hoop op de echo vanavond
Hè bah, hopelijk is het vals alarm en heb je een mooie echo vanavond! (zou je niet eventueel eerder mogen/kunnen voor je eigen gemoedsrust?) Zelf vond ik het zó moeilijk om vertrouwen te krijgen toen ik zwanger raakte na m'n miskraam. Ik kreeg eigenlijk pas echt vertrouwen toen ik hem voelde bewegen. (en zelfs dan maakt ik me vreselijk ongerust bij vlagen want je hoort dan ineens allemaal andere horrorverhalen) Sterkte!
Vertrouwen kan je niet afdwingen. Maar de eis eraan te stellen dat je moet genieten helpt niet. Het is nu eenmaal een spannende periode. De eerste 3 maanden vooral of alles goed blijft gaan. Daarna de 20 weken echo die spannend is. Dan een iets minder spannende periode waarin je de baby gaat voelen, alles in orde maakt en meer ruimte hebt om te genieten. En daarna de bevalling en eerste ontmoeting die spannend zijn. Zo iets moois krijgen komt nu eenmaal met dat je het beste wilt voor je kind. Ik heb mijzelf afgeleid met het kijken naar spulletjes die heb ik gewoon rustig aan gekocht. Ook toen het mis ging geen spijt van gehad. Ingelezen over verzorging en ontwikkeling. De week update vond ik ook leuk om te volgen. Sterkte vanavond. Ik hoop voor je dat het vals alarm is.
@Raggy81 hoelaat heb je de echo vanavond? Ik duim voor je dat deze goed is! Alleen heb je de echo (vind ik persoonlijk) erg vroeg met 6+2. Komt denk ik door de eerdere mk's.. maar ik heb de echo ook met 6+2 gehad en ik bleek toen paar dagen terug gezet, ook was dr een andere mogelijkheid.. Maar er was geen hartactiviteit (omdat ik nog maar 5+2 bleek te zijn) maar je hoeft maar iets korter te zijn en dr is geen hartactiviteit. Ik wil je hiermee niet bang maken, Maar dat is wel het nare van zo'n vroege echo helaas. Waardoor je weer in onzekerheid komt. Maar ik wil je een hele goede echo toewensen & een mooie hartactiveit! X
Ben net terug. Echo was wel bewust zo vroeg gepland. Er was hart activiteit te zien gelukkig. Dat het nog spannend blijft is zeker maar voor nu .. was het qua grootte op termijn en goed. Volgende week weer....
Wat fijn dat je echo goed is! Het vertrouwen moet groeien. Het is erg herkenbaar. Ik heb met 7 weken een hartje zien kloppen en morgen heb ik de tweede echo. Ik word met de minuut angstiger. Na elke goede controle kan ik er weer even tegen en na een weekje neemt de spanning en angst weer toe. Hoop zo dat we mogen goed nieuws krijgen.
Ik ben nu bijna 36 weken zwanger van mijn derde kindje. Ik heb in het verleden 2 miskramen gehad. Echt genieten en loslaten lukt eigenlijk pas na 20 weken. Dan heb je de 20 weken echo achter de rug en voel je leven in je buik en dus heb je regelmatig bevestiging en dat heb je gewoon nodig.
Succes morgen! Dat gaat ook een hele mooie & goede echo worden! En echo's op dat termijn zijn echt prachtig!
hier toch geen goed nieuws. vandaag bloedverlies alsof menstruatie start. sorry voor het detail, maar tevens sterk naar ijzer ruikend. ik ben leeg , verdrietig, en ondanks de goede echo gister realiseer ik me heel goed dat de kans groter is dat dit fout ipv goed gaat.
O wat naar Raggy Alleen de onzekerheid al is zo ontzettend slopend. Hoop echt dat het niks betekent! Hier over 40 minuten de echo... ben echt zo zenuwachtig.