Mijn kinderen gedragen zich goed genoeg om ze aan een go met obesitas toe te vertrouwen als wij in die situatie zouden komen. Ik ga ze geen zwart wit beeld van de wereld mee geven. Maar wel leren dat alles komt met consequenties. Dat je in dit geval bijvoorbeeld beter niet te dik kan zijn omdat het onprettig is en niet omdat Willeke en Truus daar een mening over hebben. Dat je van gezond eten lekkerder voelt omdat het goed is voor je lichaam. Ik wil dat ze hun eigen drive volgen en niet kopieergedrag.
Ik heb mijn lap tekst maar weer weg gehaald en hou het bij, bah wat een vooroordelen over uiterlijk weer.....
Goh ik heb hier echt nooit over nagedacht. Ik kijk ook niet zo naar mensen. Ja, iemand met morbide obesitas zal wel opvallen omdat normaal lopen dan ook niet meer gaat. Zo iemand zou dan geen kinderen opvangen, lijkt me. Op het kdv zitten heel verschillende leidsters en die zijn echt niet allemaal slank. Maar ze zijn ook niet zo dik dat het opvalt omdat ze bijv. langzamer bewegen. Ook zijn er bij die onder de tattoo's en piercings staan. Ik heb me daar echt nooit vragen bij gesteld. Hun houding, liefde en warmte naar de kinderen toe is veel belangrijker. En dat zit wel goed.
Maar dit heeft dus niets met uiterlijk te maken. Het gaat (mij) hier om een ziek persoon, die door haar ziekte (morbide obesitas) de veiligheid van mijn kind niet kan waarborgen. Dat is mijn oprechte zorg. Ik zou mijn kind ook niet toevertrouwen aan een blinde. Hoe lief die gastouder misschien ook is. Jammer dat er gelijk zo veel mensen op de kast zitten.
Dun of dik, piercings tattoo's, fel gekleurd haar of wat dan ook. Als ze maar lief en zorgzaam is voor mijn kinderen.
Pff dat is altijd met dit soort topics. Ik vind dat jij het netjes verwoord en ik ook trouwens. Nergens beweer ik dat iemand met enge tattoo's enz niet lief voor mijn kinderen kan zijn, ik geef alleen aan dat het in bepaalde beroepen een andere lading kan hebben. Net zoals je niet als advocaat in een rechtszaal kan staan in een Nel Veerkamp outfit. Maar sommigen lezen alleen wat ze willen lezen.
De vrouw in mijn voorbeeld kan niet goed bukken. Gebeurt er iets met mijn kind dan kan ze het niet optillen/troosten op 'laag niveau'. Ze kan niet door haar hurken. Daarom kan ze ook niet op de babygroep werken, want die kruipen de halve dag op de grond (oa kleed). Mijn jongste zit nu op een peutergroep, maar bij bezeren oid moet hij naar haar toe (kunnen) lopen voor behandeling/troost, of het moet niet-accuut zijn, dan heeft zij even tijd om op te staan. Maar... stel mijn kind valt tijdens een wandeling in de sloot (ons toevallig afgelopen weekend overkomen. Slechts zichtbaar door hoog gras. Gelukkig stond de sloot droog), dan kan zij hem er dus ook niet uithalen. Ongeacht of er nu wel of niet water in de sloot zit.
Ik vind het vooral jammer dat we tegenwoordig niks meer kunnen zeggen zonder 'hard' te zijn. Kom nou, niemand zegt dat het een probleem is omdat het niet mooi is. Als ze nou paarse schoenen aan wil doen met een rode broek en een roze shirtje, prima. Uiterlijk is persoonlijk, dat kan. Maar obesitas is ongezond en ik breng mijn kind ook niet naar iemand met reuma. Ik heb het niet over een vetje her en der, genoeg vetjes op mijn eigen lijf hoor.
Nou dit. Overgewicht is niet erg, maar obesitas gaat wel iets verder. Ik heb een collega met obesitas en dat belemmert haar echt wel in haar werk als leerkracht. Daarom zou ik dit bij een gastouder niet prettig vinden.
Kijk dat lijkt me niet super fijn (vooral voor jonge kinderen). Vooral het niet kunnen. Zelf kan ik niet door mn hurken door knieproblemen maar ik kan prima op 1 knie zitten, bukken en het kind oppakken (op de niet verantwoorde tilwijze voor mn rug) of desnoods gewoon op mn kont erbij gaan zitten. Ik denk dat sommige zware/zwaardere/obese dames prima snel kunnen zijn, anderen zullen dat niet zijn. Om, op basis van alleen gewicht, iemand af te keuren vind ik wat ver gaan.
Dit kon ik allemaal prima met morbide obesitas. Ik zat weliswaar onderin die grens maar ik was er wel. ik liep toen ook gewoon lange afstandswandelingen, ging naar de sportschool en was nergens belemmerd. Ja op topniveau kon ik niet sporten. Maar ik was snel, kon uitstekend bukken, hurken, tillen en rennen. Het was niet mooi en op de lange termijn heeft het zeker effect voor mijn eigen gezondheid. Maar het enige waarmee het mij belemmerde met de kinderen was dat ik niet graag ging zwemmen met ze. Ik vind het jammer dat mensen blijkbaar denken dat mensen met morbide obesitas niets meer kunnen. De grens van morbide obesitas ligt een heel stuk lager dan sommige hier denken, tenminste dat komt op mij zo over. Uiteraard begrijp ik mensen dat ze niet kiezen voor een gastouder die niet kan bukken, tillen enz. Of dat nou door veel te veel overgewicht is of door andere lichamelijke handicaps. Je keuze is dan niet berust op uiterlijk. Maar bij voorbaad al er vanuit gaan dat iemand met overgewicht dat niet kan is een heel ander verhaal.
Nooit over nagedacht. Maar nu ik zo de reacties lees ben ik het er wel mee eens. Inderdaad het gaat niet om uiterlijk, het kan mij een worst wezen hoe de GO er uitziet. Maar als ze niet kan bukken, snel kan reageren iod is ze voor mij ook niet geschikt. Tatoeages/piercing zou ik geen probleem mee hebben.
Maar er zijn genoeg mensen met morbide obesitas die dat dus niet kunnen, en dan vind ik die niet geschikt om kleine kinderen op te vangen. Ik kan mij voorstellen dat ouders zo'n risico niet nemen. Of stel jij voor dat ze in een kennismakingsgesprek met een go met overduidelijk obesitas op de man af vragen: goh hoe zit dat bij jou, kun je wel bukken of tillen?? Dat lijkt mij niet zo wenselijk. En dat die mensen geen go worden dat weet ik zo net nog niet. Er zijn ook mensen die go worden om vervolgens hele dagen met de benen op de koffietafel te liggen. @merah , zoals jij het beschrijft snap ik de zorgen. En denk ik dat je dat echt kunt bespreken op het kdv.
Dik, dun, groot, klein, met of zonder tattoo's... maakt mij niet veel uit. Als ze maar goed voor mijn kinderen zorgt en lichamelijk fit genoeg is om mijn kinderen te kunnen optillen en te kunnen handelen in een noodsituatie.
Maar als het gaat om iets fysieks niet kunnen, waarom wordt dat dan niet benoemd ipv steeds een persoon met obesitas te noemen? ? Erg kort door de bocht dit en pijnlijk om te lezen denk ik voor mensen met aardig wat overgewicht. Misschien zou er beter een discussie gestart kunnen worden of iemand met een zichtbare of onzichtbare beperking GO kan zijn. Dan zou waarschijnlijk bijna iedereen het erover eens zijn. Want dat is uiteindelijk waar het om gaat. Kan iemand juist handelen in bepaalde situaties. En niet of ze dik of broodmager is?? (En nee ik ben zelf niet obese, alhoewel mijn BMI misschien zal zeggen van wel trouwens)
Omdat iedereen aan iemand met 1 been duidelijk de beperkingen kan zien. Bij iemand met obesitas kun je dat niet zien. En dat is dus een risico als je diegene kiest in de opvang voor je kinderen. En bij sommigen lees ik dat rennen, springen, bukken e.d. prima gaat. Nou dat zal dan wel, maar het is voor mij heel moeilijk voor te stellen dat iemand die bv 2x zo zwaar als ik is net zo makkelijk rent, bukt als dat ik doe. En geloof mij dan ben ik al geen topsporter. Maar met 2x mijn gewicht zou ik dit werk absoluut niet kunnen doen.
De enige reden die ik kan bedenken voor afwijzing van een go met obesitas is het eventuele niet kunnen lopen/bukken/tillen etc. Maar dat heeft m.i. niet zo veel met obesitas op zich te maken, er zijn ook zat slanke mensen met slechte knieën/ruggen ofzo. Dáár zou ik wel op selecteren. In alle andere gevallen leer ik mijn kinderen liever verdraagzaamheid en dat er verschillende mensen bestaan. Dik, dun, lang, kort, rood haar, homo, hetero, whatever. Dat vind ik een veel belangrijkere les dan "het goede voorbeeld m.b.t. gezonde voeding". Dat leer ik ze zelf wel.