Op de eerste plaats, ik zou onderstaande dingen never nooit doen, echt niet, maar ik heb soms hele nare gedachten. Ik word daar soms ook heel erg naar van en vooral ook verdrietig. Zijn er meer die dit herkennen? Bijvoorbeeld. - stel wij gaan op vakantie, je vertelt iedereen dat je met je gezin gaat maar je besluit midden in de nacht zonder kinderen te vertrekken, hoe worden ze wakker? Zal de oudste zich over de jongste ontfermen en hoe lang duurt het voordat er Hulp komt? -wat gaat er in een baby/dreumes om als je hem van een hoge brug in een ravijn gooit? - stel je laat je kinderen in een zwembad achter voor een nacht, verdrinken ze dan of zullen ze het water niet in gaan? - stel mijn man is aan het werk en ik krijg een beroerte/ hartstilstand, wanneer zal iemand in de gaten hebben dat er iets niet klopt? Als mijn Kids nog op bed liggen, zullen die wat gaan doen in de zin van Hulp zoeken? (Oudste is 3) En nog wel meer van zulke nare dingen. Zou ik werkelijk waar nooit doen, ik weet niet waarom het überhaupt in mij op komt. Soms kom ik op plekken en dan bedenk ik me dat ineens. En dan pak ik de kinderen nog maar eens extra stevig vast omdat ik zo blij ben dat ze onderdeel van ons leven uitmaken. Meer die dit herkennen?
Nee, zulk soort gedachten heb ik nooit. Ik kan wel eens bang zijn dat ons iets overkomt, dat we een ongeluk zullen krijgen, dat ik opnieuw ziek wordt (borstkanker) of dat mijn man of dochter nu aan de beurt zijn met een ernstige ziekte. Maar de dingen die jij opnoemt in je rijtje herken ik niet.
ja heb er ook last van af en toe gelukkig minder als eerst maar het schijnt uit je angsten voor te komen omdat je bang bent dat zoiets gebeurd en dat uit zich soms in hele rare gedachtes
Ja heb ik wel. Of als je iemand bij een afgrond ziet staan, wat als je m eraf duwt? Zou t nooit doen hoor en idd heel irritant dat soort onzin überhaupt in me opkomt
H Haha inderdaad. Moet er nu om lachen wanneer je dit zegt maar ik heb ook wel eens op het perron gestaan wachtend op een trein en gedacht wat als ik iemand nu de rails op duw? Echt. ..Waarom het in mij op komt? ????.
Ik heb het ook een tijdje gehad, ik maakte mezelf op een gegeven moment helemaal gek. Ik ben er toen meer over gaan praten en lezen en sindsdien is het over. Het hielp erg om te snappen waar het vandaan komt. Je zou het boek Het duiveltje van de geest eens kunnen lezen.
Ja! Echt vreselijk. Maar ik kan mezelf ook knettergek/bang maken met zulke soort en andere gedachten...
Ja ik heb wel eens dat ik auto rijd en dan denk stel je voor dat ik nu mijn auto tegen een boom aan rijd, kleine zwiep aan het stuur. Fucking raar want ik heb nou niet bepaald zelfmoordneigingen ofzo. Ik vind dat dan ook gelijk heel eng dat ik dat denk maar ik zou hey nooit doen echt nooit haha.
Tot op zekere hoogte herkenbaar. Zo heb ik vaak de angst/gedachte gehad, dat ik struikel en dat de kinderwagen/buggy met mijn dochter in het water rolt. Ook dat ze vast gestrikt zit achterop de fiets en dat ik de gracht in rij en dat ik haar niet los kan krijgen. Brrrr. Verder nog wel meer nare gedachten die soms zomaar opkomen.
Het klinkt alsof dat jou angsten zijn. Ik heb wel eens dat wanneer ik langs een kanaal rij ik denk ,wat als ik er nu om wat voor reden in rij, krijg ik mijn dochter er wel op tijd uit? Ik weet van mijzelf dat dit een angst is.
Volgens mij hebben de meeste mensen zulke gedachten wel eens. Ik had het al als kind. Achterin de auto dacht ik aan wat er zou gebeuren als ik de deur open zou doen op de snelweg. Nooit gedaan natuurlijk maar die gedachten gingen wel door me heen. Ook de gedachten over wat nou als ik een ernstige ziekte krijg of hoe moeten de kinderen het doen als ik ineens een hartaanval of zoiets krijg. Inmiddels heb ik de kinderen verteld hoe ze mijn telefoon moeten gebruiken als ik of mijn vriend ineens omvalt en niet reageert. Dit oefenen we zo af en toe eens. Ook wat ze moeten zeggen oefenen we dan.
Oh ja dat van tegen een boom rijden heb ik ook weleens of op een lange saaie snelweg dat ik ineens aan het stuur zou trekken. Heel gek eigenlijk
Ja, helaas best vaak. Vooral dat mij wat overkomt en mijn kinderen dan alleen achterblijven, dat is mijn grootste angst. Maar verder ook wel bij andere mensen...best raar.
Yes, heb ik ook. De meest lugubere dingen flitsen soms door mijn hoofd . Ik ben totaal geen angstig persoon en zie die gedachten als volkomen normaal. Ik denk ze in een split en ze zijn dan ook weer weg, ik heb er dus ook helemaal geen last van. Die gedachten worden pas problematisch als je er van alles achter gaat zoeken. Zou ik dus niet doen
Dat heb ik ook weleens. Als op de andere weghelft een vrachtwagen rijd. Ik hoef maar een keer naar links te sturen...
Dit heeft ook een naam maar ik kom er zo niet op. Het is in elk geval heel normaal om te hebben dus je bent echt niet gek!
Heb ik ook hoor. En is heeeeeel normaal gelukkig. Sterker nog, er is een term voor. Intrusies. Heeft zo'n beetje iedereen.
Ja, heel herkenbaar! Vaak als ik op het perron sta te wachten inderdaad. Ik voer dan vaak zulk soort gesprekken in mijn hoofd: "Als ik nu op de rails spring/val, kan ik nog makkelijk oversteken voor de trein komt. En als ik nu spring kan het nog net... Doe dan, spring dan. Ja, nu kan het niet meer. Nu ga je dood als je springt. Je had ook eerder moeten gaan, dan had je nog makkelijk naar het volgende perron kunnen klimmen." Maar de meeste treinen hebben ook zo'n groot blok aan de voorkant. Als de trein er aan komt, wil ik daar altijd op springen. Dat is zo aanlokkelijk ofzo. En in de auto, dan wil ik opeens de autodeur opendoen inderdaad. Kijken wat er dan gebeurd. Het asfalt vliegt onder je door, wat zou er gebeuren als je daar dan over heen zou rollen? Wat zou er gebeuren als ik alleen mijn hand uitsteek op het asfalt, zouden dan mijn vingers eraf schuren? Soms wordt ik dan zo bang van mezelf dat ik mijn handen vasthou of op mijn handen ga zitten, om te voorkomen dat ik de deur opentrek. Zo heb ik heel veel van die dingen. Inderdaad ook met ravijnen. Dat ik mezelf echt tegen moet houden omdat mijn hoofd zegt: "spring erin!"
Ja ik heb het ook. Hele verschillende dingen ook. Vooral dat ik in bepaalde situaties heel benieuwd ben hoe ik reageer. Hoe ik bijvoorbeeld handel als er brand is in huis of als we het water in rijden. Maar ik denk echt dat dit een angst is want ik zit het soms helemaal te bedenken in mijn hoofd (al zal je toch anders reageren in zo'n situatie). Laatst was ik in een pretpark in een wachtrij binnen en zat ik ook te denken; als er nu iets gebeurt, wat dan ook, waar zijn de nooduitgangen? En dit heb ik wel vaker. Dat ik heel erg let op waar ik naar buiten kan in een gebouw.