Ja hoor, regelmatig. Bij mij zijn het alleen geen angsten zoals de meeste hier beschrijven maar juist dingen die ik zelf zou doen. En daar zitten soms best misselijkmakende dingen bij.... Wat nou als ik die vrouw van de trap af duw, zou ze dan dood gaan. Wat als Ik over die eend heen rij, zou die dan over de vooruit ontploffende. Wat als ik hete koffie over die man tegenover me in de trein gooi, zou die gillen als een meisje. Wat als ik in Afghanistan geboren was, zou ik dan een terrorist zijn? Wat als je een hond buiten de lift laat staan, maar de lijn mee naar binnen neemt en snel op het knopje omhoog drukt. Wat als ik nou gewoon een OK binnen stap verkleed als dokter en begin te opereren... Kleine psychopaat Heb overigens nooit ECHT de behoefte om het te doen. Ben alleen zo verdomd nieuwsgierig.
Dit soort dingen denk ik wel aan, maar de overige gedachtes in dit topic niet. Overigens heb ik voor bovenstaande dingen bedacht zoals: briefje in portemonnee met wat eventueel thuis op je wacht, klimmen uit het raam, als iemand zou inbreken slaat m'n hond dusdanig alarm dat de hele wijk het weet. Dat geeft mij dan iets van rust omdat ik aan een oplossing denk ipv het probleem. Noem mij gek, maar ik heb dus letterlijk in elke kamer iets liggen waar ik een inbreker mee knock out kan slaan ♀️ Mijn vriend is nogal vaak aan het werk in de avond en nacht en ben sindsdien enigszins bang voor een eventuele inbreker....
Ik heb het ook heel vaak en hoe meer ik er op let hoe erger het wordt. Het beangstigd me enorm. Vooral toen ik mijn dochter gekregen heb is het erger geworden. - in de auto inderdaad. Wat nou als ik het gaspedaal flink intrap en dan tegen de vrachtwagen voor mij opknal. - als ik voor de spoor overweg stil staan en dan denk ik ook nu kan het nog, nu kun je nog ervoor springen - ben als de dood dat er kokend water of heet frituurvet op mijn dochter valt. Als ik frietjes gebakken heb dan denk ik de hele tijd eraan wat nu als die hete ketel over haar heen valt. Ik moet dan bijna overgeven omdat ik het zo levendig voor me zie. Dat geschreeuw die paniek vreselijk -hebben een groot zwembad gekocht. Dochter hou ik vast en ze draagt zwembandjes en zwemband maar wat nou als ik haar los laat wat dan. - boven aan de trap bij het hekje wat nou als het hekje het begeeft dan valt ze van de trap - als we op een andere locatie met de hond gaan wandelen en hem zou los laten zou hij de weg nog naar huis weten. Dan krijg ik al tranen in mijn ogen want dan zie ik hem zo zielig zoeken in de regen in het bos vreselijk - bij een zebrapad. Als ik aan het afremmen ben dan denk ik ik kan ook gewoon hard doorrijden. -als ik groot keukenmes vast heb en man zit tv te kijken dan denk ik ook wel eens wat zou gebeuren als ik nu naar hem toe zou lopen en hem steken Zo kan ik nog wel even doorgaan haha maar het is heel eng inderdaad en ben blij dat ik niet de enige ben. maar ik zoiets noooooooit van mijn leven echt doen
Ik herken inderdaad ook wel veel dingen trouwens, en ik ga zo ook maar eens google'n er over. Ik had er altijd ook al wel wat last van, maar sinds mijn schoonmoeder in december is overleden komen er ook 'wat als' gedachten voorbij waar mijn kinderen in betrokken zijn. Ik heb 2 kinderen in een autostoeltje, waarvan 1 in de maxicosi. Wat als ik het kanaal in rij, hoe krijg ik ze er uit? Wat als mij iets overkomt, terwijl mijn vriend al op het werk is? Hoelang duurt het voor iemand het in de gaten heeft, hoelang zullen mijn kinderen dan alleen zijn? Anderzijds kan ik mijzelf ook heel erg de pijn van een ander inbeelden. Hoe sommigen hier denken van wat gebeurd er als ik bijvoorbeeld die express aanrijd of van het perron gooi, neer steek dat soort dingen.. daar denk ik waarom, diegene is ook een vader/moeder/broer/zus/kind/partner van iemand.
Daar heb ik ook last van, met nadruk op last. Ik heb lang gedacht dat ik "gek" was tot ik eens las dat het redelijk normaal is om dergelijke gedachtes te hebben, en dat het eerder een afspiegeling is van je eigen angsten. En dat klopt in mijn geval wel redelijk omdat ik best angstig ben aangelegd. Ik heb er vreemd genoeg vooral last van als ik wil gaan slapen, waardoor het dus ook lang kan duren tot ik in slaap val. Zo overdag komen dergelijke gedachtes amper opspelen.
Ik heb dat ook als ik op het perron sta, maar dan vooral de angst dat iemand míj ervoor duwt. Als de trein aan komt denderen kijk ik vaak wel even om me heen en achter me, en zal ook niet dicht bij de rand staan. Dan denk ik "het zal je toch niet gebeuren dat er een of andere achterlijke gladiool de kolder in z'n kop krijgt en mij een flinke por geeft en hoppa daar ga je." Haha dus ik herken het wel. Ook wel wat dingen van je rijtje. Zijn toch een soort angsten denk ik. Helemaal als je een piekeraar bent (ik dus) loop je altijd wel ergens over te malen
Herken ook veel van alle rijtjes hier trouwens. Vooral ook de angsten als het over je kind gaat. Dat er iets gebeurd.. Laats in het vliegtuig dacht ik ook steeds straks stort hij neer.. en wat dan? Voel je vreselijke pijn? Is het dan snel voorbij? Dat soort dingen. Brrr
Ik herken het ook, zowel de angsten dat mij of mijn gezin iets overkomt als dat je zelf een ander iets aan zou doen. Vooral na geboorte van de kinderen erger geworden. Volgens mij heeft het ook te maken met de enorme verantwoordelijkheid die je voelt (en hebt) voor zon klein leventje. dat alles wat jij doet of laat het verschil kan maken. Zijn inderdaad dwanggedachtes of intrusies.Wat het beste werkt is inderdaad je niet druk maken om de gedachtes, het zijn maar gedachtes, wil niet zeggen dat je het ook echt zou willen of doen, of echt gaat gebeuren.
Dit is dus echt een eye opener voor mij.... Nooit geweten dat hier een term voor was, en dat het dus normaal is.... ongelofelijk. Meteen gegoogeld en wow, wat een herkenning. Dank dank dank!!!
Herkenbaar! Toen ik nog werkte op een school reed ik op een weg waar veel bomen stonden en dan dacht ik wat zou er gebeuren als ik tegen een boom aan knal? Nooit de gedachten gehad om mezelf iets aan te doen waar ik andere mensen ook mee "lastig" val. (uitgezonderd familie/vrienden/etc.) Ik heb 2x een pnd gehad en heb toen bijna mijn dochter gesmoord met een kussen en allebei de kinderen soms geschud anderen begrijpen dat niet, ze zeggen dat doet een moeder niet maar soms heb je van die gedachten. Nu heb ik soms alleen van die nare gedachten wat zou er gebeuren als maar dan geef ik mezelf een schop onder m'n kont en zeg doe normaal. Ik focus mij nu op leuke dingen.
Dat heeft niets te maken met een goede moeder, maar alles met een hele heftige PND. Een goede moeder zoekt hulp.... En dat heb jij gedaan.