Hoi dames, begin januari had ik een positieve zwangerschapstest. We waren heel blij, want we wilden graag een tweede. Helaas kregen we 20 februari, tijdens de eerste echo, te horen dat het hartje rond de 8 weken gestopt was met kloppen. De miskraam kwam niet vanzelf op gang dus heb ik op 6 maart een curettage gehad. Het was een moeilijke periode. Ik had gisterochtend een positieve zwangerschapstest in mijn handen. Ik ben heel erg blij, maar tegelijkertijd ook erg bang. Hoe kom ik het eerste trimester door? Ik verheug me zo erg op een kleine weer.. maar ik durf mij niet te veel te verheugen. Straks word ik weer teleurgesteld. Ik ben bang voor de momenten voor de eerste echo.. Ik wilde dit even van mij afschrijven...
Ik snap je helemaal! Vond de eerste paar weken door komen ook echt heel erg spannend, kon er helemaal niet van genieten en keek de uren om. Zat echt te wachten totdat ik een echo kreeg.. daarna voel ik me al wat opgeluchter. Afgelopen zaterdag weer een echo gehad, en daarna voel ik me toch weer een stuk beter. (Kindje was mooi gegroeid, lekker aan het bewegen en zag er mooi uit) Veel mensen zeggen probeer toch te genieten, maar weet uit eigen ervaring dat dat gewoon enorm moeilijk is. Heb je al een afspraak voor de echo staan? Anders vragen of je "zsm" langs mag komen voor een echo (eventueel tegen betaling) dan voel je je toch wat meer gerust.
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Wat verdrietig van je miskraam.. Ik snap dat je je niet teveel durft te verheugen en nog niet direct blij durft te zijn. Ondanks dat ik nooit een miskraam of missed abortion heb gehad, durfde ik mij ook niet teveel verheugen, durfde ik ook niet zo blij te zijn in het eerste trimester en leefde ik van echo naar echo. Het is belangrijk dat je dit bespreekt, met je man/vriend, goede vriendin, goede collega. Iemand waar je je goed bij voelt. Toch, hoe lastig het ook is en vooral in een situatie als die van jou (eerdere miskraam), moet je proberen zodra die angst gedachtes binnen komen, deze te blokkeren, weg te laten varen. Zo heb ik het ook gedaan. En misschien heb ik wel makkelijk praten? Maar je maakt jezelf compleet gek! En dat is slopend.. Zodra zo'n angst moment jou wil overvallen, probeer dan te fantaseren over het kleine wondertje dat straks bij jullie mag zijn. Probeer lekker weg te dromen. Misschien klinkt het makkelijker als gezegd. Maar ga je zelf niet slopen (gek maken)..
Bedankt voor je berichtje! Jouw verhaal geeft mij hoop! Ik ga morgen bellen voor een afspraak. Ik hoop dat ik rond de 7/8 weken al mag gaan. Eerder durf ik niet, omdat je dan het hartje misschien nog niet kunt zien kloppen. Ik ben bang dat ik dan nog angstiger word. Bij ons doen ze een echo pas met 10 weken, maar tegen betaling wel eerder volgens mij. En dat ga ik dan ook zeker doen.~..
Bedankt voor je reactie! Ik ga zeker jouw advies volgen. Ik probeer inderdaad die angstige gedachtes te onderdrukken. Hopelijk komt dat goed..
Geen dank! Ik hoop dat je er iets mee kunt. En dat je het eerste trimester een beetje door kunt komen. X
Als eerst gefeliciteerd met jullie zwangerschap! Ik weet wat je bedoeld! Ik vond het heel pittig de eerste 10 weken, daarna kon ik het een beetje los gaan laten en hoop te krijgen dat dit een blijvertje was. Ik merkte dat ik niet zo kon genieten als de eerste zwangerschap, deze is met ongeveer 11 weken fout gegaan ook een ma. Ik heb de eerste weken van deze zwangerschap voor veel afleiding gezorgd. Leuke dingen doen, werken en vooral proberen positief te denken. Wat ik fijn vond is dat ik met 6 weken al mocht komen voor een echo, ivm een miskraam en ma. Zo kon ik naar een echo toe leven, daarna om de 2 weken een echo gehad. En gelukkig blijft deze kleine meid lekker plakken
Helaas is het hopen dat de weken gewoon snel voorbij gaan. Zoals vele al zeggen zijn de eerste weken altijd spannend, maar na een miskraam/MA is de onbevangenheid er helemaal af. Zelf kon ik echt pas na de 12 weken een klein beetje gaan genieten en er zijn nog steeds momenten dat ik het bijna niet hardop durf uit te spreken, terwijl ik al 16 weken ben. Toch moet je proberen van de momenten te genieten, ondanks je angst. Het kindje in je buik verdient dit namelijk (iig zo heb ik proberen te denken). Na iedere goede echo zal je merken dat je iets zekerder wordt, maar het zal een opluchting zijn als je voorbij de 12 weken bent.
hier zelfde meegemaakt als jou , ik heb dus 6 oktober de curretage gehad , en eind januari positieve test , en zie banner! alles is nu in orde , was ook heel bang.. wat ik begrijp komt helemaal goed en nog sterkte met het verlies en wens je een fijne zwangerschap toe