Vind het best moeilijk. Ik heb enorme rug- en bekkenpijn, eiegenlijk altijd wel maar met de zwangerschap helemaal. dat zie je niet aan me als ik niet zwanger ben, maar dat is wel de reden dat ik niet voor andere opsta, tenzij ze echt heel oud of invalide overkomen. Wil dan echt schreeuwen naar de mensen om me heen die ook niet opstaan. Toen in zwanger was stond er ook bijna niemand voor me op, zelfs niet toen ik 34 weken van een tweeling was en met mijn zoontje van bijna 3 in de tram stapte
Maar meiden/dames als je hoogzwanger bent of met krukken loopt kun je zelf toch ook vragen, goh zou u het erg vinden een plaatsje aan me af te staan. Ik kan zo moeilijk staan. Heb ik gedaan tijdens mijn eerste zwangerschap en degene stond meestal gewoon op. Zonder probleem. Iedereen zit altijd in zichzelf gekeerd of op zijn telefoon te kijken in het ov. Maar als je even vraagt zijn veel meer dan bereid je te helpen met bijv. het binnen tillen van een kinderwagen of om even op te staan. Overigens ga ik ook staan als ik een zwangere of oudere zie of iemand met een handicap maar je ziet het niet altijd direct. En vaak denk je iemand anders staat vast wel op. Maar dat is niet altijd zo!
Vroegerrr toen ik nog met de bus ging naar school zat ik 5 dagen per week in de bus (2 eigenlijk). Meestal als er iemand aankwam die eruit zag alsof ze beter konden zitten dan ik dan vroeg ik dat altijd. Soms een ja, soms een nee. Een keer een man die vond dat ik na een lange schooldag beter kon blijven zitten dan hij (70+) want hij was alleen maar naar de stad gegaan En 1x heb ik echt geweigerd. De bus was toen ik instapte erg druk maar die raakte we vrij snel kwijt, ik zat echter wel voorin hierdoor. Toen kwam er een oude vrouw die naast me ging staan en op zo'n toontje zie: Zou jij niet even opstaan voor mij Ik keek achterom en zag echt 6 lege zitplekken en toen ik zei dat mevrouw prima daar kon gaan zitten zei ze dat ík dat ook prima kon doen. Mevrouw wilde gewoon niet verder lopen dan 2 zitplekken na de chauffeur
Ik sta op voor iedereen die eruit ziet alsof hij/zij echt moet zitten. Bejaard, zwanger, moeder met kind, iemand die slecht ter been is... Heb zelf nooit echt aso gedrag ervaren. Vind het alleen wel heel vervelend als mensen in een drukke trein naar de kust hun kleuters een zitplaats laten innemen. Neem dat kind op schoot, dan kunnen nog twee mensen (andere ouder met kind) zitten.
Op ZP zitten overwegend vrouwen die zwanger zijn, jonge kinderen of een kinderwens hebben. Ik denk dat wij een zwangere vrouw veel eerder spotten en dus ook eerder opstaan. Ik kan me best voorstellen dat een jongen van een jaar of 18 daar totaal niet mee bezig is en het dus ook niet zo snel ziet. Daar naast is iedereen in de trein zo gefocust op zijn telefoon dat er nauwelijks wordt opgekeken. Toen ik zwanger was was het ongeveer 50/50. Soms stonden er mensen op, soms ook niemand. Het enige wat me tegenviel was als er vrouwen van mijn leeftijd zaten, naar mijn dikke buik keken en zo weer naar buiten keken. Juist van vrouwen rond de 30 had ik verwacht dat zij degene zouden zijn die zouden opstaan. In mijn beleving waren het vooral de mannen van rond de 30/35. Waarschijnlijk de frustraties van hun zwangere partners heel goed in hun oren geknoopt
Ik snap je overweging! Maar een belediging is het denk ik ook niet. Het is aardig bedoeld, toch? Ik zou zelf opstaan voor oude mensen, zwangeren, mensen die moeilijk ter been zijn. Maar je kunt het ook niet altijd aan iemand zien, dat hij/zij niet lang kan staan. Dat kan natuurlijk ook het geval zijn bij een jonger iemand.
Dat vind ik echt bizar onaardig en onbeleefd! Ik vind in zo'n geval dat de trambestuurder er wel wat van zou mogen zeggen. Lastig lijkt me dat trouwens; jij hebt een hele goede reden om niet op te staan voor iemand. Maar niemand ziet het misschien aan je..
Nou idd belachelijk. Jammer dat het zo moet gaan.. Offtopic: zie dat je 2x een tweeling hebt gekregen. Wat leuk!
Ik sta zelf niet op, maar zou het wel doen als ik zou kunnen. Ik neem soms kindjes wel op schoot als de ouders dat goed vinden. Ik merk ook bij de trein dat het vaak duw en trek werk is en dat men geen oog heeft voor mensen met kinderen, ouderen, blinden etc. Ik probeer altijd wel te helpen of ik ga breed staan met mijn armen hihi. Ik begeleid ook wel eens blinde mensen of een ouder iemand naar de juiste bus/trein. Daar zijn ze verbaasd over. Ik zeg ja over 15 min. gaat er weer 1 en scheelt u zoeken. Ik heb een functiebeperking die niet zichtbaar is. Ik weet niet of het een onderdeel van de fibromyalgie is of wat anders ... Bij lang staan ga ik knock out. Dat heeft 1 keer al een zware hersenschudding opgeleverd. Bij een tweede keer ben ik net op tijd opgevangen om een hersenschudding te voorkomen. Dus inmiddels probeer ik het niet meer. Bij lange wachtrijen ga ik ook op de grond zitten in een pretpark , dierentuin, etc. lekker boeiend. Is in de trein geen plek in de 2de klas, ga ik 1ste klas zitten, moeten ze maar langere treinen in zetten. Ik heb een kaartje gekocht dus weiger om op de trap te gaan zitten. Ik heb 1 keer enorme discussie/ruzie gehad in de bus omdat ik niet opstond voor 2 oudere dames en die niet geloofden dat ik een functiebeperking had. Nog netjes toegelicht wat er gebeurd als ik lang sta. Zij hadden er totaal geen boodschap aan.
Helemaal mee eens. Toen ik zwanger was en 5 dagen per week in de spits heen- en weer moest naar mijn werk, was het in het begin een drempel om te vragen. Maar ik had al snel door dat de hele rit blijven staan fysiek geen slimme zet was. Zo hield ik de werkweek nooit vol. Je kan verontwaardigd zijn dat een ander niet uit zichzelf voor je opstaat, maar je kan ook het heft in eigen hand nemen en het netjes vragen. Ik heb het héél vaak gevraagd, en nog nooit een negatieve reactie gekregen. Ik zei wel altijd al direct dat ik niet de hele rit kon staan vanwege de zwangerschap. Vaak had men het niet eens gezien! Ik kreeg altijd een reactie dat ze natuurlijk wilde opstaan, soms zelfs meerdere tegelijk. Een aantal keer is iemand uit zichzelf opgestaan. Dat waren overigens, toeval of niet, altijd allochtone mannelijke studenten
Beetje off topic, maar Hongaren zijn inderdaad een stuk hoffelijker dan Hollanders. Ik was een keer uit eten in Boedapest met een internationaal gezelschap. Overdag was het warm geweest, maar tijdens het eten was het gaan regenen. Ik stapte dus naar buiten zonder jas bij me. Beginnen spontaan 3 Hongaren hun jas voor me uit te trekken! Een Hollander zou denken "Jammer joh, had je zelf maar aan je jas moeten denken" (en terecht )
Ik heb bijna de zelfde situatie gehad. Zat ij de bus na een lange dag school. Met alleen praktijk lessen. Dus helr dag op mijn benen gestaan. Komt er een oudere dame met tassen in de bus. (Opstapplaats in het winkelcentrum zelf) en die zek heel direct tegen mij dat ik op moest staan ondat ik nog jong was. En dat jongeren geen manieren meet hadden. Heb tegen haar meteen terug gekaast dat als ze de hele middag kan shopprn ze vast ook wel 30min in de bus kon staan. Maar gooed. Ik dta op voor mensen die minder valide zijn. Zwanger enzo. Niet meer dan normaal.
Ohh! wat onwijs asociaal dat mensen dan niet even opstaan zeg! Ongelofelijk. Ik vind dat je het aan een 60 jarig persoon wel altijd aan kan bieden hoor, is toch alleen maar vriendelijk en beleefd?
Bedankf allemaal voor jullie reacries. Ik voel me echt niet pretti als ik zit en 60plussers zie staan al hebben ze het niet nodig. Maar wat lees ik hier veel aso gedrag. Ik herken het niet. Deze week alleen al zijn er elke busrit mensen opgestaan om plaats voor mijn kindjes te maken. Mijn eigen zwangerschappen kan ik me eigenlijk niet meer herinneren. Ik ben al heel niet met het ov gegaan maar nu even gedwongen en gelukkig zijn veel mensen nog aardig om hun zitplekje af te staan zonder dat ik er om vraag maar zelf ben ik ook zo. Zou nooit lekker zitten als ik een oude dame of heer zie staan. Maar jullie hebben gelijk. Kan het ook nog altijd even vragen en het is indd aardig bedoelt en niet om iemand voor het hoofd te stoten.
Ligt aan de situatie. Als ik zie dat iemand slecht ter been is sta ik mijn plek af. Maar hee, ik werk van 10 tot 1930 (staand) dus als ik even kan zitten ben ik blij. Maar zoals ik al zei als iemand beter kan zitten dan ik sta ik mijn plek af. Tijdens een zwangerschap vind ik t wel vervelend als niemand opstaat maar dan vraag ik het. Vorige week kwam er een vrouw met een drieling en dus zo'n mega lange wagen de randstad rail in. Ze vroeg aan mij mag ik op jouw plek zitten? Tegen over mij zat iedereen glazig te kijken. Dus ik sta op en ze ziet mn zwangere buik en zegt: o sorry ga zitten. Maar ik had zoiets van zij heeft t zwaarder met drie van die kids. Tis ook wel een tijd van egoïsme en aan jezelf denken. "Buitenlandse" mensen zijn er toch wat galanter in.
Ik sta niet zomaar op. Misschien heel asociaal hoor, maar ik heb zelf een zenuwaandoening waardoor ik snel pijn krijg met name bij stilstaan. En zodra die pijn opzet kan ik het normaal lopen voor de rest van de dag wel vergeten. M.i is het niet zozeer altijd leeftijdsgebonden hoe fit iemand zich voelt. Er zijn vast genoeg zestigers die zich fitter voelen dan ik momenteel.