Mijn moeder heeft ook zoiets gedaan. Mijn vader had een aantal dierenwinkels en bij drukte sprong mijn moeder bij. Op een ochtend was mijn vader op een trappetje de aquariums aan het schoonmaken. Mijn moeder loopt langs (is best klein dus stond met ogen op konthoogte) en knijpt in zijn billen en kietelt aan zen ballen. Op het moment dat ze drie stappen verder zet ziet ze mijn vader achter de kassa staan was er een klant op dat trappetje geklommen om de visjes te bekijken. Die klant bleef alleen maar naar haar lachen en gaf bij vertrek een knipoog maar zei er niets van.
Leuk topic dit haha. Ik heb denk ik mijn genante momenten verdrongen haha. Wel eentje met mijn dochter, we wonen hier net een jaar. We stonden in de voortuin een beetje met onze buren aan beide kanten te babbelen. We nemen afscheid en willen naar binnen gaan, roept dochter van 5 heel hard: ik mis ons oude huis mam, daar hadden we veel leukere buren!
Name it had een actie op jeansbroeken. De eerste 10 of 20 klanten kregen een jeansbroek gratis. Winkel zou om 9u opengaan. Ik baalde want moest zoontje naar de peuterspeelzaal brengen die om 8.45u begon. Ik zou dat dus nooit halen maar ging het toch proberen. Breng ik zoontje weg is er niemand, niet op de psz, niet op de school, helemaal niemand. Zelfs nog effe gewacht en effe snel op internet gekeken. Kwam ik erachter dat het een feestdag was. Laatst vroeg ik aan de juf of zoontje vrij had ivm allerheiligen, zei ze heel droog dat ik waarschijnlijk Pinksteren bedoelde Ik en feestdagen is echt een ramp. Enige wat ik kan onthouden is Kerstmis en nieuwjaar.
Ik ben regelmatig op zoek naar mijn telefoon waarmee ik aan het bellen ben... niet echt gênant maar vooral heel dom...
Kind deed iets stouts, in de tuin. Weet niet eens meer wat en wie het was, en ik was een beetje geïrriteerd, dus ik zeg 'ik tel tot drie en dan ben je binnen'. Kind echt KEIhard: 'NEEEEEEEE MAMA NIET DOEEEN!' Allemaal buren buiten, die dachten vast dat ik mijn kinderen ik weet niet wat aandoe. Schaamde me dood.
Oh sorry ik ga echt stuk hier Hier ook een leuke. Mijn man belt de Italiaan (restaurant) en met een achterlijk Italiaans accent en Italiaans "si si" maakt hij de reservering voor die avond. Ik lag helemaal dubbel en zei: je hebt niet echt gebeld!! Hij zegt: bel dan zelf,dan hoor je het. Ik geloofde hem dus en bel naar de Italiaan en ging zo mogelijk nog dommer te keer dan mijn man omdat er dus inderdaad gereserveerd was. Hang ik op zegt mijn man dat ie die ochtend al had gereserveerd. Oh zo erg!!!
Ik was 15 en zat wat te dollen tijdens de geschiedenisles met een klasgenoot. Op een gegeven moment dacht ik dat hij achter me langsliep dus ik rek me uit naar achteren, om hem te 'pakken' en dus te laten schrikken. Was het niet mijn klasgenoot, maar de ongeveer even corpulente geschiedenisleraar die van schrik mijn graaiende handen tegen zijn borst geklemd hield tot ik me eindelijk omdraaide en het mijn beurt was goed te schrikken
Oh ik heb er ook 1 Langgggg geleden met mn 1e vriendje en nog geen eigen woning hadden we best wel zin zeg maar. Dus wij ergens afgelegen bij een soort restaurantje even samen de wc in en heftig zoenen enz. Horen we ineens een massa mensen binnen komen. En die moesten allemaal de wc in!! We durfden het hokje niet meer uit Zaten we daar samen in het hokje met een hele rij mensen die naar de wc wilden. Met een knalrood hoofd zijn we uiteindelijk eruit gekomen en heeeeeel snel weggelopen Ojaa schiet me er nog 1 te binnen. Met hetzelfde vriendje We waren voor t eerst op vakantie en hadden allemaal bedspeeltjes meegenomen. Alleen zijn we die vergeten mee terug te nemen. Haha ik wil t gezicht van de schoonmaakster wel zien die dat vind.
Nog zo'n momentje... Ben nogal slecht in gezichten onthouden en dat zorgt regelmatig voor vervelende momenten. Bijvoorbeeld dat ik me voorstel aan iemand aan wie ik me eerder ook al heb voorgesteld. Maar 1 keer was het wel heel erg. Was lekker op stap met mn kinderen en ouders. Op gegeven moment zijn mn ouders even ergens aan het kijken en komen, heel enthousiast, twee mensen naar me toe, die mij blijkbaar kennen. Heb echt geen idee wie het zijn, alhoewel hun gezichten me wel ergens bekend voorkwamen. (Ging ervan uit dat het kennissen van vroeger van m'n ouders waren.) Heb maar beetje leuk meegepraat en paar keer gezegd dat mn ouders er ook waren. Daar reageerden ze niet echt op.. snapte er niets van. Heb echt dagen lang afgevraagd wie toch deze vriendelijke mensen waren. Totdat we zondag in de kerk kwamen en ik ze zag zitten in dezelfde rij als wij, waar ze, net als wij, al jaren zaten. Schaamde me echt heel diep! Ben hun gezichten nooooiiit meer vergeten en heb ze sindsdien extra vriendelijk begroet elke zondag!
Dat je de deur open doet voor de pakketbezorger, terwijl je man nog geen 3 minuten daarvoor heeft zitten poepen en de hele gang stinkt. En dat je die pakketbezorger dan bijna zijn adem ziet inhouden..... Maar ja, roepen "ik was het echt niet hoor !" doe je ook niet
Over pakketbezorgers gesproken. Bij mij stond er een keer eentje onverwachts voor de deur, als in: ik had niets besteld. Ik nam een beetje verward mijn pakket aan en riep afwezig tegen de bezorger: 'Van harte!' In plaats van 'hartelijk bedankt!' dus.
Als mijn man en ik gaan winkelen laat hij weleens een harde stinkende scheet en roept dan meteen "oh Nan dat doe je toch niet midden in een winkel?!"
Een paar jaar geleden liet ik het nogal wilde hondje van een vriend uit. Het was aan een doorgaande weg, waar het op dat moment behoorlijk druk was. Ik kreeg dat beestje niet rustig en hij rende een paar keer om mijn benen heen. Als in een tekenfilm werden mijn benen bij elkaar gebonden en ik viel als een plank om. Supergegeneerd krabbelde ik overeind en sleurde dat hondje zo snel mogelijk naar huis. Ik heb het ook tot twee keer voor elkaar gekregen om drie kwartier naar school te fietsen om er dan achter te komen dat het vakantie is. Ondanks hoe dom het ook is, ik was me een partij vrolijk op de terugweg.
Oh, daar ben ik ook heel goed in. Een keer bij de kassa van de supermarkt twijfelde mn hoofd tussen "doei" en "dankje"... Roep ik dus vrolijk tegen die caissière: "doekje!"
Haha dat heb ik ook vaak. Ook 1 keer afgang gemaakt. werk nu al dik 3 jaar bij hetzelfde bedrijf met dezelfde mensen. Ben ik sinterklaasaankopen aan het doen kom ik iemand tegen die tegen mij begint te praten. Ik praatte maar terug en die kwam me bekend voor maar van waar of wanneer toch he,... Pas terug in de auto realiseerde ik mij dat dat iemand van mijn werk was en dus al 2,5 jaar lang 2 x per week zie. ik schaamde me echt want ik sprak wel terug maar wel wat afstandelijk en afvragend van wie dat nu toch is. Tja als ik iemand gewoon ben in bepaalde kledij en ik kom die tegen in heel andere kledij dan heb ik dat.