Als oma komt en aan mijn zoon van 20 maanden vraagt of hij mee gaat dan staat hij binnen 5 seconde bij de deur. Als mijn man hem de volgende dag weer ophaalt en vraagt: ga je mee naar mama? Roept hij: koei (doei ) en staat bij de deur. Ben alleen maar blij dat hij naast ons eigen huis nog twee huizen heeft waar hij zich helemaal thuis voelt! Hij logeert dan ook minstens een keer in de twee weken zodat papa en mama een beetje kunt bijtanken. Krijgt ie niets van!
Persoonlijk vind ik 5 dagen net iets te lang. Wij zijn regelmatig 2 a 3 nachten weggeweest, kinderen bij mijn ouders. Ging altijd prima. Daar komt bij dat ik vakantie/tijd met de kinderen net zo belangrijk vind. Ik kan daar ook echt van genieten, mijn man ook. Ouders die vakantie met kinderen altijd 'zo'n gedoe' vinden begrijp ik niet goed.
Mijn oudste is de hele dag op school, gaat daar met de taxi heen en komt weer thuis, gaat prima. Is een sociale jongen met veel vriendjes waar hij regelmatig gaat spelen en die ook hier komen. Mijn jongste is vooral nog thuis, maar gaat vanaf dat hij 2 is meedraaien met de speelochtendjes die we met vriendinnen onderling organiseren, elke week een ochtend ergens spelen en eens in de zoveel weken dan ook hier, met 5-6 peuters, i.p.v. een PSZ. Op zondag gaat hij 2x naar de creche. Dus dat zit wel goed. En naast mijn leven als moeder heb ik ook mijn eigen leven. Ik geniet van mijn werk, van een uurtje of een dagje shoppen/uit met mijn zus of een vriendin, maar dan is ML bij de jongens, anders ga ik niet. Het is maar met waar je voor kiest. Ik denk dat je je er geen zorgen om hoeft te maken.
Maar valt het ouderschap dan zo zwaar dat je kind iedere 2 weken uit moet logeren omdat de ouders moeten bijtanken? Het is geen aanval maar ik sta daar echt weleens van te kijken en misschien is het dan tijd om iets structureel te veranderen zodat het allemaal niet zo vermoeiend is. Je hebt 1 kind lees ik en een volgende is onderweg zie ik. Hoe ga je dat dan straks doen met 2 kinderen? Het zal alleen maar drukker worden namelijk.
Maar het een sluit het ander niet uit he! Ik vind met vriendinnen of m'n zus of man weg heel fijn maar ik vind onze gezinsvakantie ook leuk!
Is het ouderschap zo zwaar? Buiten deze zwangerschap nee, op zich heb ik een makkelijk mannetje. Heel druk, sterke eigen wil, veel aandacht nodig maar een makkelijke slaper. Maar als hij het leuk vindt om bij opa en oma te zijn, opa en oma het leuk vinden om hem bij zich te hebben en mijn man en ik daardoor samen naar de kroeg kunnen met vrienden en daarna kunnen uitslapen, waarom zouden we daar dan geen gebruik van maken? En de tweede? Zodra die van de borstvoeding af is gaat hij ook gewoon mee.
@MirW , klinkt inderdaad alsof je kids genoeg sociale contacten hebben. Ik maak me verder ook geen zorgen hoor hahaha. Hoe ieder opvoedt moet hij/zij helemaal zelf weten. Ik denk dat we als moeders het hier sowieso nooit allemaal eens gaan worden. Ieder doet het anders, en dat is misschien maar goed ook. Wanneer een kind genoeg liefde en aandacht krijgt lijkt mij niets verkeerd. Of dat nu af en toe bij opa en oma is of altijd thuis. De één heeft nou eenmaal meer me-time nodig dan een ander, dat blijkt! En dan hoef je het ouderschap niet automatisch zwaar te vinden. Het is dus niet nodig om dat over elkaar heen en weer te suggereren. Je kunt ook niet weten hoeveel drukte of zorgen sommigen naast kids ook nog hebben. De één houdt bijvoorbeeld ook niet van uitgaan, biertje in de kroeg etc.. en de ander wel!! Om goed in je vel te zitten zijn er een hoop mensen die af en toe een kleine break nodig hebben. Gewoon even de focus op jezelf, en dat terwijl de kids liefdevol opgevangen worden. Perfect toch!! Degene die dit niet nodig hebben, ook helemaal goed. Allemaal even goede ouders!
Ben ik dan raar dat ik het ouderschap soms wel ontzettend zwaar vind? Ik vind het best moeilijk om mijzelf helemaal weg te cijferen voor de kinderen. Ik doe het met liefde, absoluut. Maar heb ook tijd voor mijzelf nodig, dat kan gelukkig want mijn (schoon)ouders passen met liefde een paar dagen op de kinderen. Zij genieten daar enorm van en wij ook. En hierboven heeft iemand het over familievakanties. Die hebben wij ook zat, we gaan minstens 3x per jaar met het gezin op vakantie. Maar ook een keer per jaar zonder kinderen, heerlijk!
Nee hoor niet raar! Ik herken dat. Ik zou het niet perse bestempelen als zwaar maar ik vind altijd maar in dienst van kinderen staan ook niet altijd even leuk! Ik houd van een feestje, een borrel, theater, filmpje , terrasje, eten in sterrenrestaurants, op mijn naaldhakken in m'n kekke jurkje rond paraderen kortom: ik houd ook van dingen waarbij ik m'n kinderen gewoon even niet bij wil hebben. (En ja ik hou ook van knutselen, fietsen, op m'n gympies achter een fietsje aan rennen, pannenkoeken eten en naar centerparcs op vakantie gaan) maar het moet wel in balans zijn. Volgens mij zijn we hartstikke gezond dan hoor
Het is maar net wat je leest. Er zijn ook genoeg onderzoeken waaruit blijkt dat het helemaal niet goed voor kinderen onder de 2 is om weg bij hun ouders te gaan, ook niet overdag naar een opvang. En waaruit duidelijk wordt dat kinderen tot een bepaalde leeftijd (zeker na de kleuterleeftijd) niet in de nacht weg horen te zijn bij hun ouders. Dus het is maar net wat in jouw straatje is.
Ieder zijn keuze maar ik zou het nooit zo doen. Ik hoop toch niet dat mijn kinderen later van ons zullen verwachten dat wij iedere 2 weken hun kinderen moeten opvangen omdat ze zelf moeten feesten en uitslapen (ga ik dus ook nooit doen).
Opvang onder de 2 jaar (kdv bedoel ik dan) kwam erop neer dat het veel stress kon veroorzaken met "zoveel" kinderen en zoveel uren op de dag weg bij hun primaire verzorgers. En die nachten weg had betrekking op hechting. Ik zeg verder niet dat ik het er mee eens ben, maar dat je qua onderzoeken altijd wel iets vindt wat bij jouw overtuiging past. En ik vind het grof en onnodig om dan maar te zeggen dat iemand met een andere overtuiging geen leven buiten zn kinderen heeft.
Nee hoor dat is zeker niet raar want ik vind het ouderschap soms ook zwaar en vooral nu met 2 puberende kinderen vind ik het soms knap pittig. Strijd omtrent vrienden waarmee ze omgaan, school, huiswerk, social media, gedrag en noem maar op. Nooit meer een avond samen op de bank omdat ze steeds later naar bed gaan. Ik kan soms echt terug verlangen naar de periode dat ze nog " klein" waren. We hebben de jongste van 4 jaar nog en die dartelt er heerlijk doorheen. Ik heb verder ook gewoon mijn eigen leven, vriendinnen, werk, sporten etc en wij gaan ook ieder jaar een weekendje samen weg, meestal 2 nachten en afgelopen maart 3 nachten maar dat is echt de max. Doe ik ook niet nog een keer temeer omdat de jongste er moeite mee heeft en ook omdat ik het voor de opa en oma's gewoonweg te belastend vind. Zullen ze nooit toegeven maar kom op die mensen zijn 70 jaar en zijn dat gewoon niet meer gewend. Ze genieten ervan en doen alleen maar leuke dingen maar het zou niet goed voelen om ze meerdere keren per jaar met onze kinderen op te schepen omdat wij dingen voor onszelf moeten doen . We proberen om de maand een avondje samen weg te gaan en komt mijn nichtje van 16 jaar oppassen en ik haal daar genoeg energie uit om er weer volop tegenaan te gaan.
Ik ben het hiermee eens. En wil er zelf aan toevoegen dat wanneer een kind elke 2 weken moet/gaat logeren omdat papa en mama moeten bijtanken ik toch denk dat er ergens iets niet goed gaat. Waar moet je in hemelsnaam elke 2 weken van bijtanken??
Wat een oordelen hier weer zeg.. laat ouders zelf beslissen wat ze nodig hebben of niet. Dat is voor iedereen verschillend. En je mag aannemen dat ouders hun kinderen zelf het beste kennen en door opdoen van ervaringen zelf heel goed in kunnen schatten of een kindje (lang) uit logeren kan of niet. Hier laatst 2 nachtjes uit logeren gebracht, voor haar en voor ons lang genoeg. Papa en mama konden even bijkletsen zonder snotneus of poepluier tussendoor, en dochter heeft het nog steeds over die dagen uit bij haar tantes en nichtje + neefjes
Oh ik begrijp het wel, en vooral voor moeders die niet werken. Je bent 24/7 met je kind. Dag en nacht, kind vraagt veel energie en aandacht. Natuurlijk geef je dit met alle liefde en zorg en hoort dat bij de ouderschap. Mijn zoontje slaapt ook niet gelijk om 8 uur wanneer ik hem op bed doet, ben ik soms ook nog een uur mee bezig en dan val ik om 10 uur in slaap op de bank naast Mn man.. Ik kan geen avondje weg alleen want zoon wilt alleen door mij op bed gedaan worden en niet door papa. Maar ik heb na 2 weken ook echt behoefte om even alleen met Mn man te zijn zoals bioscoop of lekker uiteten, lekker uitslapen en samen even sporten bijv. Zo hebben wij ook even onze tijd samen gehad en ben ik echt bijgetankt om weer 24/7 met mijn zoon door te brengen. Mijn zoon is ook echt een oma's kindje dus daar heb ik ook het geluk mee dat hij door het dolle heen is als hij weer daar mag slapen
Wow wat een oordelen ineens! Er is blijkbaar iets wat jullie erg stoort aan ouders die tijd voor zichzelf nemen @Anouk2005 en @tuc? Jammer hoor, je kunt toch helemaal niet in andermans leven kijken? De gesprekken en vragen gingen hier eigenlijk heel respectvol maar ik vind jullie wel erg veroordelend. Jaloezie misschien? Leef en laat leven.. We zijn allemaal moeders en houden van onze kids en willen 100% het beste voor ze!