Je geeft in een latere post aan dat je niet oordeelt, maar ik lees dit echt wel als veroordelend. "Dan gaan je ouders ook nog een paar uur vliegen omdat het blijkbaar niet in Nederland kan"... "Het is er maar 1" "Ik begrijp echt niet waarom dat niet maar 1 of 2 dagen kan" Dat het jouw keuze niet is, dat is natuurlijk prima. Voor mij zou 5 dagen ook te lang zijn. Maar om nou te zeggen dat je niet oordeelt...
Dan moet je echt een cursus begrijpend lezen gaan doen. Er wordt hier juist iemand veroordeelt en voor gek verklaard die daar dus niet de behoefte aan heeft en gezegd dat ze buiten haar kinderen geen leven heeft. Dan een opmerking van iemand die het nodig heeft om elke 2 weken naar de kroeg te gaan om bij te tanken en haar kind uit logeren te doen? Ik vraag mij dan oprecht af waar je van moet bijkomen. Er zijn mama's hier op her forum die het soms echt zwaar hebben in de opvoeding van hun kinderen, met kindjes die meer zorg vragen. En nee dat betekend niet dat iemand anders zn kindje niet elke 2 weken uit logeren mag doen, maar ik vraag mij af waar je dan van moet bijtanken? Dat er veel tijd naar de kinderen gaat en er dingen veranderen dat weet je toch van te voren?
Dat weet je idd van tevoren, maar toch was ik de eerste 1,5 jaar echt hartstikke moe. Er werd weliswaar niet elke 2 weken gelogeerd, maar ik snap wel dat je heel moe kunt zijn en als zij er allemaal blij van worden, prima toch? Je groeit er ook echt in mee, want inmiddels hebben we 3 kinderen en is het uitrusten als je er eens een keertje "maar" 1 thuis hebt, omdat de anderen weg zijn
Ik ga me maar eens inschrijven voor die cursus dan.. Want ik blijf jouw "manier van uiten" niet heel prettig vinden..
Helemaal met tuc eens. Het begon ermee dat iemand keihard werd veroordeeld omdat zij er niet voor zou kiezen en dat eerlijk aangaf. Was blijkbaar tegen iemand zere been en er volgde een heel trieste reactie. Ik snap overigens wel dat je het ouderschap zwaar vindt, maar elke 2 weken je (1) kind wegbrengen, omdat je moet bijtanken? Dan denk ik niet dat je weet wat zwaar is.
Nou ik heb wel wat teweeg gebracht merk ik. Iedereen zijn eigen ding, en als je denkt dat je het je kinderen niet aan kan doen, even goede vrienden ik ben als 3jarige ook wel eens een week bij oma geweest omdat mijn ouders op wintersport gingen ( ik zou meegaan maar er lag geen sneeuw). Maar wat voor impact dat had weet ik niet meer. Wij gaan overigens ook op gezinsvakantie, sterker nog, we zijn net terug En als iemand 24/7 met een kind samen is dan kan ik me ook voorstellen dat je af en toe wat lucht nodig hebt! En of dat iedere 2 weken of iedere maand is dat is wmb niet relevant. Ik werk dus heb sowieso wat tijd zonder kind, maar onze smurf gaat ook wel eens wieberen omdat we ff lucht nodig hebben. Plus dat hij het leuk vindt! En dat is dan alleen bij opa, bij mijn beste vriendin of anders doe ik als we echt een oppas nodig hebben en niet om bij te tanken. Er zijn trouwens dagen geweest dat mijn kind 3 dagen naar de crèche ging en ik niet werkte (ziekgemeld ivm energiegebrek) en dat ik het toen alsnog hartstikke zwaar vond, en dat hij dan ook nog elke 2 weken naar opa ging een dag. Toen dacht ik ook over een 2e kind (en als het per ongeluk gekomen was had ik het niet weg laten halen)
Volgens mij ben ik in al mijn posts in dit topic erg respectvol naar iedereen? Dus ik denk dat deze reactie richting mij niet nodig was geweest. Anyway, zoals @tuc al zegt, er zijn moeders op dit forum die het extra zwaar hebben met kindjes die meer zorg vragen. Én juist daarom zeg ik dat je niet in andermans leven kunt kijken! Wie zegt dat deze mama's het niet zwaar hebben? Wie zegt dat deze mama's niet te maken hebben met herstellende lichamen, depressies, burn-outs of kinderen die speciale zorg nodig hebben? Denk aan ADHD of ziekte? Jij zegt "dan weet je denk ik niet wat zwaar is". Dat bepaal jij toch niet voor een ander? Wat als je net iemand verloren hebt bijv? Het is een opmerking zonder verder over na te denken hoop ik! En ook veroordelend. De toon is gewoon erg onvriendelijk. Dus dan doe je eigenlijk precies dat wat je van een ander niet vind kunnen toch? Zoals ik al eerder schreef zullen we het als moeders nooit allemaal eens zijn, maar met genoeg liefde en aandacht voor de kids komen we er wel. En hoe ieder die liefde en aandacht regelt dat moet iedereen helemaal zelf weten. Zonder een schuldgevoel omdat anderen daar anders over denken!
Zo kun je het ook bekijken. Maar klinkt toch echt wel logisch dat Helemaal waar, is maar net waar je jezelf meer in vind. Ik kijk buiten wat ik lees naar mijn eigen ervaring als kind. En nog een keer voor de duidelijkheid, zij zegt zelf ook dat ze een leven met alleen het gezin kiest. Met hier en daar een kappertje of dag werken. Zij of haar man zijn altijd met de kinderen. Prima hoor. Ik zei dat je twee soorten ouders hebt. Dat klopt ook helemaal. Ik veroordeel niemand.
Iemand werd keihard veroordeeld en voor gek verklaard? Jullie gaan het nu steeds dramatischer maken. Ik kom niet meer bij! misschien even terug lezen een goed idee ladies. En laten we het gezellig houden
Edit: laat maar was te kort door de bocht en bedoelde niet de moeders die echt wat hebben. Waar ik helaas zelf ervaring mee heb.
Hoe vriendelijk ben je dan als je zegt dat iemand alleen maar moeder is en niets meer? Dat was het begin van de nare opmerkingen.
Zij zei zelf dat ze alles met het gezin doen. Ze gaat soms even een paar uurtjes weg en dan is haar man thuis. Zij kiezen voor het gezinsleven en geen eigen leven er buiten. Ik zeg je hebt dus twee soorten moeders. Wat is hier naar aan?
Het is maar net de interpretatie van 'bijtanken'. Ik voel het ook als bijtanken als ik een dag geen kinderen om me heen heb. Heerlijk een dagje stad, wat klussen thuis, uit eten met mijn man, lunchen met een vriendin, rustig Netflix kijken, een heel boek lezen, niksen, etc. Zo onwijs relaxed en lekker. Ik breng mijn kinderen met liefde een dagje bij oma. Denk dat zij dat dagje bij oma ook zien als bijtanken, even ander soort aandacht en weg van je moeder Ik doe dat ook wel 1x per 2 weken en niet omdat ik anders instort maar wel omdat ik die andere bezigheden ook heel graag doe. Oma vindt het heerlijk. Kinderen genieten enorm en vragen hier wekelijks om. Ik heb even tijd en ruimte voor mezelf. Snap echt de commotie niet. Ik vind het heerlijk.
Tuurlijk niet, dat zeg ik ook niet. Ik vind vakantie met mijn man alleen ook geweldig. Maar ik ken ook stellen die ongeveer tegen elke gezinsvakantie opzien. Daar begrijp ik niet veel van.
Ik zou zeggen doen!!! Heerlijk even weg en tijd voor elkaar. Ik ga binnenkort met een vriendin 5 dagen weg, heerlijk even weg van alles en even me-time. De batterij goed opladen lekker shoppen en uitgaan en uitslapen. Heb een pittige peuter in huis en ik draag de continue zorg (papa werkt veel en is vaak weg) Ik kijk er iig erg naar uit. En denk dat het voor mijn dochter ook goed is(ruim 2,5) want het is altijd mama voor en na. Nu kan ze lekker met papa zijn en als ik de kans had om met zijn tweeën weg te gaan zou ik het ook zeker doen. Wij wonen in het buitenland en moeten het dus doen zonder opa's en oma's etc. Dus enjoy!!!! PS ben nooit langer dan 2x 24 uur weg geweest, dus moet het ook ervaren, maar kijk er echt onwijs naar uit.
Laat ik voorop stellen dat ik vindt dat iedereen moet doen waar zij zich goed bij voelt! Een paar nachtjes wegbrengen of niet, allemaal prima. Maar wat jij hier schrijft, klopt echt niet. Ik heb de afgelopen jaren ongeveer 100 artikelen en tig boeken gelezen over hechting ivm met werk en opleiding en in al die jaren, ben ik nog nooit literatuur tegengekomen die dit suggereert. Wanneer kinderen bij mensen zijn die ze vertrouwen en goed voor ze zorgen, blijkt het voor kinderen juist goed te zijn om even gescheiden te worden van ouders. Zo leren ze dat ouders weg kunnen gaan en weer terugkomen, iets wat juist goed is voor de hechting en ontwikkeling. Maar dat betekent dus niet dat kinderen waarvan ouders niet een paar nachtjes weggaan, zich niet goed ontwikkelen. En ook niet andersom.
Zeker doen! Als je het zelf te lang vindt, kun je ook bijv. 3 of 4 dagen gaan. Ik wou dat het bij ons ook weer eens kon, maar helaas, het zit er voorlopig en misschien wel nooit meer in. Aanvulling, nadat ik verder had gekeken dan de eerste bladzijde: ik kan me heel goed voorstellen dat je als ouders af en toe even bijtanken/tijd voor jezelf/tijd voor samen nodig hebt. Mijn man en ik leven de laatste maanden compleet langs elkaar heen. We krijgen het met moeite voor elkaar om 2 of 3x per week samen met het hele gezin te eten, werken ons allebei drie slagen in de rondte en zijn het halve weekend bezig met het huishouden en klusjes. De tijd die we overhouden besteden we bij voorkeur met het hele gezin samen. Laatst gebeurde er iets heel belangrijks op mijn werk en het duurde 3 dagen voordat ik een moment vond om het daar met mijn man over te kunnen hebben! We merken dat dat niet goed is voor onze relatie. Ik verlang echt ontzettend naar een dagje samen met hem iets doen of zelf een keer een dagje iets leuks voor mezelf doen. Dat zit er gewoon niet in op dit moment, maar ik zou het dolgraag willen. Ik heb welgeteld 1 ochtend per week vrij en geen kinderen om me heen en die ochtend besteed ik aan rondrennen om boodschappen en huishouden bij te werken. Prima als iemand anders daar geen behoefte aan heeft, maar het lijkt me ook heel normaal als anderen dat wel hebben. Een happy mama (en papa) zorgt ook voor een happy gezin.
een weekendje zonder kinderen zo 1 x per jaar vind ik ook wel heerlijk en ook ik heb af en toe een middagje voor mezelf zodat ik lekker kan gaan shoppen met een vriendin of laatst eens uiteten en naar de bioscoop met mijn man. maar er is hier ook een moeder die hier elke keer een topic opende die voor elke vakantie ski en zomer een plek zocht waar ze haar kleintje kon brengen zodat ze zelf tijd voor haar zelf had vond ik echt not done dan breng je je kind al 5x per week naar de opvang en dan wil je op vakantie ook nog je kind brengen bij een wildvreemde die je kleine peuter ook nog niet eens kan verstaan dat kan er bij mij echt niet in en dat alles omdat je tijd voor jezelf wilt
Volgens mij heb je 1000 soorten moeders, en dat is maar goed ook. Zoveel ouders, zoveel kinderen, zoveel mensen, tenslotte. Het is niet zwartwit. Je bent niet of 24/7 alleen maar bij je kinderen, of elke twee weken weg. Er bestaan honderden tussenwegen. Ik moet zeggen dat ik bij mijn kinderen een innerlijke rust vind die ik daarvoor nooit had. Ik ben altijd een onrustig persoon geweest, nooit erg gelukkig ook. Sinds ik een gezin heb, is dat gestabiliseerd. In mijn ogen is dat alleen maar positief. Ik heb dus de behoefte niet zo erg om continu er alleen of om met man op uit te trekken. Dat wil ook niet zeggen dat ik NOOIT alleen met mijn man op vakantie ga, of nooit met een vriendin iets ga drinken. Nee, ik doe die dingen net zo goed. En met 4 dagen werken kan ik ook moeilijk zeggen dat ik 24/24 bij mijn kinderen ben en geen leven er buiten heb. Voor mij ligt dat 'leven erbuiten' alleen niet buiten mijzelf. Het maakt onderdeel uit van wie ik ben. Als moeder, maar ook als vrouw, als mens.