Nee je hebt gelijk. zakelijk moet het het blijven. dan ruilt hij zijn auto mar in voor 2 autos met bij betaling. Als het van julie bijde is dan is het anders wat maar zijn zaak moet wel zijn zaak blijven. en hoe wou het gaan verzekeren. en je hebt ook magneet platen voor een auto die je zo over zou kunnen zetten voor reclame. dus zou hem toch even vriendelijk verzoekEn verder te kijken.
Als je beiden gelijkwaardig de relatie in gaat vind ik jouw en mijn niet kunnen. Je bouwd samen wat op, spaart samen en koopt daar je spullen van, samen! Maar als de een een vermogen heeft van 50.000 en de ander niks vind ik dat je dit best gescheiden kan/mag houden. Alles wat je samen opbouwt is van samen, dat ben ik helemaal met je eens. Maar dat is een keuze die ts met haar partner gemaakt hebben en daar is niks mis mee. Waar ik persoonlijk moeite mee heb is dat ts van haar geld haar en zijn auto gekocht heeft, dat zou ik zelf niet doen. Laat staan dan ook nog mijn auto afstaan.
het zit uiteindelijk bij iemand met een eigen onderneming in veel meer dingen (noem een hypotheekrente aftrek, aangifte van de belasting etc). In veel dingen vind ik het echt geen probleem (of tenminste, ik heb er begrip voor) en vertrouw ik er ook op dat de account zijn werk zo goed mogelijk doet om de meest aantrekkelijke belastingtechnische omgeving te scheppen. Maar nu gaat het om iets wat ik als persoon moet opgeven, waar ik hard voor gespaard heb. Van alle kanten voelt het gewoon niet ok. Ik heb die uitgave gedaan zodat ik flexibel ben in waar ik naar toe wil gaan. Dat wordt, gevoelsmatig, dan afgenomen. Nu klinkt dit wel heel erg dramatisch en dat is het natuurlijk niet, maar ik was gisteren wel even flink gefrustreerd er over dat hier zo van standpunt in verschillen (aangezien we het eigenlijk altijd eens zijn met elkaar).
Ik heb niet zijn auto gekocht hoor (kan ik nooit betalen, hahaha). Ik heb alleen mijn eigen auto betaald. En daarnaast omdat ik mijn leaseauto af moest kopen bij mijn vorige werkgever daar ook een flinke smak geld voor betaald (dit zelf betaald, niet van de gemeenschappelijke want het is mijn keuze geweest om een andere baan te accepteren).
Helemaal mee eens, met dat stukje over jouw en mijn. Je hebt toch een relatie met elkaar? Bij een eigen bedrijf ligt dat vast anders, dat snap ik wel. Dus in het geval van to zou ik proberen zakelijk en privé gescheiden te houden, en naar een andere oplossing zoeken. Leasen of zo.
prive is prive en zakelijk is zakelijk. Wij hebben ook een eigen bedrijf, inmiddels rij ik een lease auto en werk ik ook in de zaak, maar dat is een ander verhaal. Wij hebben altijd gehad, prive is prive, dus ook de auto. Hij had natuurlijk ook kunnen zeggen laten we samen een auto kopen, ipv dat jij van jouw geld een auto moest kopen. (vooral omdat jij ook jullie gezin er mee vervoert) Hij heeft geen zeggenschap over de auto, want het is jouw auto. Zakelijk zijn er genoeg opties maar dat kost geld... en nu kost het jou geld, benzine, verzekering, risico en ook aansprakelijkheid.
Op zich snap ik zijn gedachtengang wel, maar hij kan idd beter een zzp'er aannemen met een eigen auto. Het klinkt trouwens wel alsof je erop achteruit gegaan bent met je nieuwe baan (geen lease auto meer, lease boete etc). Heeft je nieuwe werkgever dat niet gecompenseerd middels bijvoorbeeld een salarisverhoging?
Ik heb nog even jouw stukje nogmaals gelezen, dus hij wilt jouw geld (eigendom) in de zaak steken? Is hij een zzper of heeft hij een BV? Dus eigenlijk heeft hij dan een lening aan jou, waarop hij rente moet betalen. (dat vergeet hij even makkelijk maar dat is zeker gebruikelijk als je prive inlegt in de zaak) Ik neem aan dat je dat niet wilt, dus gewoon niet doen! Het maakt de dingen onnodig gecompliceerd. Verder zou ik duidelijke afspraken maken over zakelijk en prive, geloof me dat helpt in de toekomst enorm!! En voor 2-3 dgn er iemand bij, die ook nog een representatieve auto moet rijden, zijn echt lastig te vinden. Ik zou tijdens de sollicitanten zeggen dat een eis is, representatieve auto moeten rijden. Dan is het probleem opgelost!
Ben er op secundaire arbeidsvoorwaarde zwaar op achteruit gegaan. Van commercieel naar overheid (geen compensatie op niks dus). Maar werk nu in een organisatie waar ik al 15 jaar van droomde dus ben mega mega blij
Ik, ik, ik, zijn, mijn... ik vraag me af qaarom er geen "ons" en "wij" in voor komt? Ik begrijp best dat er bij een eigen zaak bepaalde financiële zaken apart worden gehouden, maar dit komt wel een beetje vreemd over.... het is MIJN geld dus IK mag het beslissen. In een (volwassen) relatie beslis je dit soort zaken (nieuwe baan, aanschaf auto, grote uitgaven ...) toch samen?
Lekker boeiend hoe andere stellen dat doen toch financieel? Wij hebben eigen rekeningen en gezamenlijke. Wij voelen ons daar allebei prettiger bij. Dat mag toch? We leggen heus niet alles op een weegschaal trouwens.
Heel simpel: nieuwe baan is uiteraard in overleg gegaan. Alles wat in de eigen zaak gebeurt wat impact heeft op het gezin wordt overlegd (denk bijv aan andere werktijden), maar Alles wat er gekocht wordt voor de zaak wat bekostigd wordt uit de zaak wordt echt niet overlegd hoor. Als dat van privé vermogen zou gaan is het weer een ander verhaal. En eerlijk gezegd vind ik dat ook goed zo. Zou niet weten waarom hij aan mij moet verantwoorden/ cq zou overleggen waarom hij een zakelijke uitgave doet (en dus niet uit privé). Maar dit staat voor mij totaal los van de situatie die ik geschetst heb in mijn op.
Want? Wat is daar zo vreemd aan? Mijn man en ik hebben niet eens een gezamenlijke rekening en dat gaat al 11 jaar prima. Ik snap nooit zo goed waarom iets meteen vreemd is alleen omdat je het zelf anders aanpakt. Ik zeg toch ook niet dat ik het raar vind dat jij en jouw man wel alles op 1 rekening storten? Ts, hoe ziet je vriend dat voor zich? Gaat hij jou dan ook km vergoeding betalen? Of wil hij hem geheel zakelijk kopen en moet jij ook nog eens bijtelling gaan betalen? Ik snap jou heel goed. Ik zou er ook niet mee akkoord gaan. Alleen al om het gevoel wat je er inderdaad bij hebt.
Dat is gewoon een mening. Er staat ook niet: dat is echt raar of vreemd. Er staat: ik vind dat vreemd, net zoals jij dat niet vindt.
Dat het jouw mening is had ik gelezen ja. En ondanks dat die mening totaal niet van belang is voor dit topic stelde ik toch ook gewoon een vraag?
Heb niet alles gelezen dus misschien staat het er al, als je het zakelijk wil gaan gebruiken voor 2 dagen en de rest van de tijd is hij van jou. (Tot ze toevallig op een andere dag ook "tijdelijk" even nodig hebben) hoe wil hij dat dan opgeven aan de verzekering? 2 hoofdbestuurders of komt hij dan op de naam van je vriend/man? Mocht er meer discussies zijn en het gaat uit dan heb je niks het staat immers dan niet meer op jou naam. Ik geloof er niks van dat de auto op jou naam kan blijven terwijl hij dan voor de zaak is. Hij zou het dan zakelijk op papier de auto moeten kopen en dan inruilen dan heb je er geen problemen mee maar dan moet je een andere auto kopen voor jezelf. Je mengt nu zakelijk/prive/familie in 1 zaak en dat is onverstandig en krijg je alleen meer gezeur mee. Kortom ik geef je gelijk
Nou ik vind het vreemd omdat voor mij zo'n relatie altijd vrijblijvend voelt. Dat je elkaar niet voldoende vertrouwt voor een financieel gedeeld huishouden. En zeker met kinderen: jongens, vandaag betaalt papa de speeltuin. Of beiden de helft van een verjaardagscadeau of zakgeld betalen.
Zo gaat dat echt helemaal niet bij ons. Dan betaalt de 1 wat, dan de ander. Leggen dat allemaal niet op een weegschaal hoor. Hebben gewoon een gezamenlijke rekening en een gezamenlijke spaarrekening. Wat overblijft is van onszelf. En dat geven we ook vaak zat uit aan ons gezin. Ik vind daar niks vrijblijvends aan. Wonen al 8 jaar samen en hebben een kind, hoezo is dat vrijblijvend? Je hebt geen ring om je vinger en alles-is-van-ons-mentaliteit nodig om een gezin te zijn. Iedereen vult zijn relatie in zoals ie wil. Wij vinden het gek dat mensen alles op 1 hoop gooien. Ik zal daar nooit wat over zeggen tegen een stel, zolang beide partijen er achter staan. Dat is het belangrijkste toch? In onze omgeving wordt zoals wij het doen helemaal niet als zo afwijkend gezien trouwens. Komt wel vaker voor.