Het blijft gewoon een moeilijk iets, die aankondigingen. Wij zijn er nu wel open over, dat het niet lukt. Maar ik heb drie aankondigingen gehad van drie vriendinnen, die heel dichtbij stonden, waar het gewoon binnen één ronde raak was (alweer, want bij twee van hen bij hun eerste ook, gelukkig toen wel na mij). De ene keer moet ik huilen en de andere keer lukt het mij om heel enthousiast blij over te komen en houd ik mijn verdriet in. Helaas kwamen beide momenten op de dag dat ik ongesteld werd, hoezo beroerde timing :x. Maar ja, het is hun geluk en dat wil ik niet overschaduwen met mijn verdriet. Die twee staan los van elkaar en ik gun het ze enorm (alleen mezelf verdorie eerder, het was mijn beurt). Bij mij zit het hem dus vooral in dat moment dat het bericht komt en het moment dat zij mijlpalen bereiken als bijv een twintig weken echo, verlof en bevalling. Die confrontatie vind ik moeilijk. Buiken en babies, prima. Vriendinnen die na lang wachten of ander verdriet toch zwanger zijn heb ik dan weer totaal geen moeite mee. Dan huil ik ook maar dan van geluk . Hier gaat het trouwens ook om een tweede kindje. Dat vind ik voor mij persoonlijk inderdaad wel anders dan een eerste, ik heb er al eentje en ik weet dat het kan en mogelijk is. Ik herinner me nog heel goed de onzekerheid en angst bij het proberen voor de eerste, zal het ooit lukken? Die bevestiging heb ik. Het kan. En nu maar proberen hoop te houden, hoe moeilijk dat ook is, het vertrouwen is wel weg zo onderhand.
wie weet hoe lang de zwangeren erover hebben gedaan.. want niet iedereen lukt t in ronde 1 en niet iedereen is er open over.. wie weet heeft die collega/vriendin/buurvrouw wel een ivfbeeb in de buik.... zou je ze dat niet vreselijk gunnen...
Ik vond dat eerst ook zo moeilijk. De ene na de andere zwanger, en ik bleef met lege handen. Een collega en twee vriendinnen, die allen later dan ik begonnen zijn met proberen, waren eerder zwanger. En eentje is reeds bevallen, nog een moet een deze dagen bevallen en een derde loopt 'maar' 5 voor op mij. Maar het was moeilijk, heb dit ook heel eerlijk gezegd. Ben wel blij voor hen, maar je gunt het je eigen ook. En of het nou je eerste, tweede of zesde wordt, de wens is er en als je elke maand met teleurstelling te maken hebt is het extra zuur. Meiden ik hoop dat jullie snel ook zwanger zijn.
Ik gun het iedereen, eerste ronde, 10e ronde, 100ste ronde. Natuurlijk, IUI, IVF, donor, alles prima. Heeft niks met gunnen te maken. Ik gun het mezelf gewoon ook. Op internet las ik "I'm very happy for you. I'm just sad for myself" dat is wel ongeveer hoe het voelt.
Soms weet je dat inderdaad niet, maar bij naasten weet je dat meestal wel en ik heb de pech dat alle vrouwen die ik persoonlijk ken binnen één of twee rondes zwanger waren. Ze zeggen dat het gemiddeld een jaar duurt, toch? Nou, als ik het gemiddelde in mijn omgeving in stand moet houden, dan gaat het bij ons denk ik een jaar of acht duren. /sarcasme
Sorry, ik vind jou sarcasme altijd zo spot-on dat ik er van in de lach schiet. Maar ja, hier ook. Iedereen van wie ik het weet binnen 1-2 rondes. Collega "goh, was eigenlijk nog niet gepland, dacht over paar maandjes en toen was ik ineens zwanger" Vriendin "tja, ineens was ik hoogzwanger op onze bruiloft, ik had gedacht dan in de eerste paar maanden te zitten, maar direct na stoppen met de pil was het raak" (en nu nummer twee ronde 2, jep...) Andere vriendin kwam huilend bij me want ze moest naar de gyn ivm endometriose, die stuurde haar meteen voor de zekerheid naar de fertiliteitsarts om eierstokken te laten controleren. Ze kreeg groen licht ennnnn HOPLA, ondertussen 23wkn onderweg.
Maar hóé dan, hè? Waarom lijkt het wel de regel te zijn dat het óf binnen één ronde lukt óf pas na zevenhonderd?
natuurlijk.. en ja ik weet hoe het voelt. en dan komt de dag dat je zelf zwanger bent.. en trots door de supermarkt loopt.. en dan wil je ook geen afgunstige blikken. ik bedoel, soms is denken aan dat deze vrouw mss 5mks heeft gehad of 3 ivf pogingen heeft gedaan of na 4jr eindelijk zwanger is een mogelijkheid om het draaglijk te maken. en te hopen op alleen blije blikken als t zover is voor jou
Lets agree to disagree dan. Het feit dat zij er ook moeite voor hebben gedaan verandert bij mij iig mijn pijn niet. Nogmaals, ik ben blij voor hen en verdrietig voor mezelf. ik zal dan ook niet afgunstig kijken naar een ander, wel verdrietig zijn na een aankondiging.
Ik kijk wel afgunstig naar anderen . Maar ik troost me met de gedachte dat het hen waarschijnlijk niet eens opvalt omdat ze zich lekker aan het concentreren zijn op de baby in hun buik.