Ik heb hier best wel veel moeite mee, maar ik moet voor mezelf toch echt doorzetten. Tijdens mijn studie heb ik 3.5 jaar geleden een meisje leren kennen. Lieve meid, kon dr goed mee overweg. Maar, ik ergerde me altijd al wel aan kleine dingen en vooral dat ze enorm aandacht kan claimen. In ons eerste jaar vriendschap ging ik trouwen, hartstikke fijn, en daar kwam mijn eerste struikelblok. Haar oma was erg ziek, iets wat ik voor haar oprecht heel vervelend vond. Hun familie is echt heel close, bijna eng soms. Maargoed, haar oma. Weken heeft het geduurd voordat haar oma werkelijk overleed, en in die tijd hoorde ik al haar verdriet en ellende aan, echt ruimte voor onze blijdschap over mijn bruiloft was er weinig want ja, die oma. Bruiloft geweest, oma overleden. Allemaal heel naar. Ik heb het ook best met haar te doen want nu ruim 3 jaar later is ze dr nog steeds kapot van. In die tussentijd haalden we onze diploma en is voor mijn gevoel onze vriendschap een beetje uit de hand gelopen. Ze wilde steeds langs komen en bellen en bla bla. En vooral het langskomen komt me werkelijk mn strot uit. Ze komt altijd smorgens, en hoe vaak ik het ook zeg dat ik smiddags weg wil, als je pech hebt gaat ze savonds de deur pas uit: want het was zo gezellig. Ik erger me hier dus dood aan. Ook toen ik hoogzwanger was, hoe hard ik ook gaapte en zelfs toen ik naar bed ging en in bed ging liggen, kwam ze naast me op bed zitten. Vorig halverwege kreeg haar andere oma de diagnose kanker. Ook weer heel naar. Maar werkelijk elk gesprek ging over die oma. Niet over mijn zwangerschap, nee oma. Elk bezoek. Elk appje. En zelfs het kraambezoek(waar ze tevens ook weer tot midden inde nacht voor bleef tot ik haar eruit zette) ze viel me letterlijk huilend in de armen om dr oma. En nu voel ik me dus echt een draak, maar ik erger me dr dood aan. Om bovenstaande, en bijv het feit dat ze in mijn huis mijn honden commandeerd naar hoe zij het wil en meer ergernissen, ben ik dr zo zat. Elke keer begint ze een week nadat ze is gekomen al te zeiken dat ze langs wil komen en jemig, ik heb dr gewoon geen zin meer in. Dus ik wil het afkappen. Maarja hoe doe je dat. Ze ziet mij echt als haar aller aller beste vriendin, en tis echt een lief meisje. Maar niet voor mij. Hoe doe ik dit, zo subtiel mogelijk? Ik negeer haar nu al twee weken, en heb vanavond even kort gereageerd. Nu reageerd zij dat ze zich zorgen om mij maakt. Wat moet ik hier nu mee? Sorry voor de lap tekst btw haha
Uhmm jij wilt dit subtiel oplossen? Ik denk niet dat het mogelijk is. Ik denk, van wat ik lees, dat juist duidelijkheid nodig is.
Ja echt help me even.. Ik vind het oprecht zo sneu voor dr.. maar jemig, ik ben dr zo zat.. ik weet gewoon niet hoe ik t aan moet passen
Ik kan niet uit de tekst halen dat jij het echt duidelijk aangeeft als je iets vervelend vind. Klopt dat?
Nee dat doe ik dus ook niet echt. Ik zeg wel van je kunt niet zo lang blijven, of ik moet zo weg/wil eten/ wil naar bed. Of over de honden van dat hoef je niet te zeggen, ik red me wel en van mij mag dat wel. Plus dat ik dr laatst een pets op dr handen heb gegeven toen ze over J. Zn voetjes bleef aaien terwijl die sliep. Ik had dr al drie keer gevraagd om te kappen. Ik wil het niet nog een kans geven. Maar ik wil dr ook niet hier op de bank hebben om mijn besluit uit te leggen. Maar per app vind ik weer zo bot.. Damn.. irritant dit..
Ik vind dat je echt veel en veel te ver bent gegaan met haar over je grenzen heen tr laten gaan. Dat je zelfs niet weg kan 's middags als ze 's ochtends onverwachts langskomt. Wat zegt ze dan als je haar verteld dat je weg moet? Ik vind het een bizarre vriendschap. Ik snap wel dat je van haar af wil. Subtiel gaat dat bij haar niet lukken vrees ik. Ik zou toch open kaart spelen. Dat de vriendschap je benauwt en je hier geen behoefte meer aan hebt. En een tip: misschien leren om je niet zo te laten behandelen. Kom voor jezelf op!
Gewoon duidelijk zijn. Zo te lezen heb je dat te weinig gedaan. Anders had je haar wel eerder de deur uit gestuurd als ze weer eens lang bleef. En ik snap je, het is gewoon moeilijk omdat je bang bent dat je haar kwetst. Maar zo ben je ook niet eerlijk naar haar toe. Zonder duidelijkheid naar haar kom je er anders ook niet vanaf. Zou de vriendschap voor jou wel kunnen blijven bestaan als jullie (vooral zij) wat meer afstand zouden nemen? Of ben je er echt klaar mee?
Je zal echt straight to the point moeten zijn. Ik heb nog niet zo lang geleden een vriendschap beëindigd (om andere redenen dan jij) We waren al 11 jaar bevriend maar de laatste jaren ergerde ik me mateloos aan bepaalde dingen. Na de geboorte van mijn dochter werd dat steeds erger en wist ik dat ik haar vanwege haar levensstijl niet in het leven van mijn kind(eren) wilde. Heb der 2 maanden genegeerd en ze bleef berichten sturen. Uiteindelijk een bericht gestuurd waarin ik zei dat haar levensstijl mij niet aan stond. Mijn leven en haar leven laten te ver uit elkaar en ik had andere prioriteiten. En dat ik er klaar mee was. Ze heeft toen nog 1 bericht terug gestuurd en toen was het klaar. Subtiele hints werkte bij haar ook niet dus dan maar een hard maar duidelijk bericht.
Ze komt nooit onverwacht hoor! Maar we maken dan een afspraak. En dan zeg ik altijd al van niet te lang bla bla. Maar dat werkt niet. Ook niet als ik haar er letterlijk uit zet. Want dan appt zr later "sorry dat ik zo lang bleef maar t was zo gezellig" Ik weet echt dat ik t zelf veroorzaakt heb. Dat komt ook gewoon omdat ik weet dat ze buiten mij om voor mijn gevoel niet veel heeft. En omdat k haar dus niet wil kwetsen. En de vraag of afstand het beter zou maken. Nee nu niet meer. Doordat ze nu twee keer een bijzonder moment in mijn leven zo heeft overschaduwd ben ik dr onwijs klaar mee. Alleen nu dus bedenken hoe ik dat zeg. Sms ik iets in de richting van " ik wil onzr vriendschap beëindigen" of stop ik gewoon met reageren. Dat laatste heeft er tot nu toe in geresulteerd dat ze denkt dat t niet goed met me gaat..
Ok ik ben best wel van het type subtiel laten doodbloeden maar in dit geval lijkt me dat niet te werken. Geef gewoon netjes aan dat je alles heel naar voor dr vind maar dat het niet de bedoeling is dat al haar negativiteit jouw leven dusdanig beïnvloed dat jij je daar niet prettig onder voelt. Geef aan dat een vriendschap geven en nemen is, delen van je emoties en dat jij verwacht dat als er wel wat leuks in jouw leven gebeurd er door vriendinnen ook positief op gereageerd word. Gevalletje Remi.
Ik heb onlangs ook een vriendschap beëindigd door eerst een tijdje haar berichtjes te negeren en toen vroeg ze me op een gegeven moment of er wat met me aan de hand was of dat ik geen contact meer wilde. Ik had het er wel eens eerder met haar over gehad dat ik geen klik meer had met haar. We waren al bevriend sinds de basisschool. Maar elke keer als we iets gingen afspreken voelde als een verplichting. Geforceerd. Dus toen ze mij die vraag stelde zei ik eerlijk dat ik geen klik meer voelde en het contact wilde stoppen. Dit gebeurde over de app, trouwens... Denk ervan wat je wilt maar wees in ieder geval duidelijk en recht voor z'n raap. Je zult opgelucht zijn. Last haar je niet inpakken.
Dit heb ik ook gehad met mn beste vriendin. Die vriendschap is gewoon doodgebloed. Ik bleef het proberen maar uiteindelijk niet meer gereageerd. Heb werkelijk nooit meer iets gehoord. Die had ook een totaal ander leven dan ik. En gek genoeg, dat was echt mn beste vriendin en dat was zo pats boem over. En hier zit ik een partijtje over te hakketakken..
zo wat een raar persoon haha sorry dat ik het zeg die heeft een bord voor der kop ofzo je zou miss wat assertiever moeten worden maar begrijp dat dit moeilijk kan zijn omdat je iemand niet zo wil kwetsen maar bij haar zal je zo te lezen wel moeten jammer genoeg anders dringt het niet door succes en sterkte
Ik denk dat je duidelijk moet zijn. Vooral als je vermoed dat het bij haar geen onwil is. Ik denk dat dat het vriendelijkste is dat je kan doen. Anders hangt zij ook nog aan een lijntje denkende dat jij haar vriendin bent. Is ook niet eerlijk voor haar.
Het domme is dat ik dus absoluut niet op mn mondje gevallen ben. Maar in dit geval het zo zielig vind dat ik dicht klap. Zo idioot.. En het is ook niet eerlijk voor haar. Ik ga eens goed nadenken wat ik ga sturen. Tis niet heel lomp als ik het per sms/app doe?
Ik ken haar niet. Maar misschien dat het voor haar ook makkelijker is. Vooral omdat zij voor troost naar jou toe kwam.
Ja als ik het haar in een face to face gesprek ga vertellen dan word het één dikke jank partij. Dan ga ik nooit doorzetten..
Hmmm moeilijk hoor ! Ik zou dat ook niet zo kunnen zeggen. Misschien kan je als reden geven dat haar aanwezigheid/aandacht je verstikt? En dat je al dat negatieve niet meer aan wil en kan horen omdat het jou dag dan ook verpest? Haha ik ben er niet zo goed in dat zie je wel
Je kan ook een brief schrijven. Minder persoonlijk dan een gesprek, maar persoonlijker dan een app. Je zegt toch meer dan je in een appje kwijt kan en ze kan hem vaker nalezen als het niet duidelijk is.