weet niet zo goed wat ik met dit topic wil, maar misschien heeft iemand tips of is het herkenbaar. M'n dochter van bijna 3 (sept) piept bijna de hele dag, echt zo'n irritant toontje. Ook zeikt ze aan een stuk door en ik ben het zó zat. Niets is goed genoeg en ze is zo ondankbaar qua uitjes, ze wil elke dag maar wat leuks doen en als we thuisblijven kan ze daar uren chagrijnig om zijn. Maar vooral dat met piepstem zeuren irriteer ik mij dus dood aan. Heb al de regel dat ik haar niet 'hoor' als ze niet op normale toon praat, maar blijkbaar werkt dat niet want het wordt niet minder. Merk nu dat ik heel snel uitval tegen haar als ze weer d'r zeikstem opzet en dat is ook niet helemaal de bedoeling.
Mijn beide kinderen(september 2) en net 3 doen dit ook en ik erger me er echt KAPOT aan. Echt mijn grootste allergie en het ergste is.. niks lijkt te helpen. Boos worden niet, negeren niet, normaal reageren niet, lief niet, de gang niet, gevoel benoemen niet... nou je hoort het. Niks dus. Dus ik lees mee
Wat hier helpt is dat ze weet waar ze aan toe is. Dus eerst gaan we dit doen en dan dat. Verder luister ik niet naar gezeur alhoewel het niet heel vaak voor komt gelukkig. Maar kan me voorstellen dat je er helemaal gek van wordt. Mn nichtje heeft het hier ook wel eens gehad en dan kocht ik haar wel eens om zo van je mag kiezen wat we in huis gaan doen maar dan wil ik geen zeurstem meer horen maar als het je eigen kindje is kan ik me voorstellen dat je niet voor deze weg kiest.
Jup hier ook zo. Ze was ook een huilbaby en later vroeg ze ook veel aandacht. Nu nog. Ze zeurt al als ze even 1 minuut geen aandacht krijgt.. ik word er soms helemaal gek van en kan ook behoorlijk tegen dr uitvallen dan
Oh ja. Ik zeg nu altijd tegen dr dat ze op een normale toon moet praten en anders mag ze tegen dr knuffels zeuren in dr slaapkamer.
Bijzonder dat doet mijn zoontje dus ook de laatste weken (sept 3) de hele tijd op zon zeiktoontje met een piepstemmetje. En ik negeer het ook of zeg dat hij normaal moet praten maar het werkt nog niet...ik vind hem sowieso huilerig en zeurderig. Ik denk de leeftijd
Heee nog meer herkenning. Ook huilbaby en m'n man zei pasgeleden: maar hij is ook eigenlijk nog steeds een jankerd/zeurtje die nog geen minuut wil wachten. Overigens: vooral bij ons. Want op de opvang is er niks aan de hand!
Mijn zoontje (precies 3 jaar en één dag) heeft dat ook. Echt zo'n verschrikkelijke zeurstem. M'n moeder vertelde dus laatst dat ik dat vroeger ook had. Hij heeft het dus van geen vreemde. Dat heeft bij mij al voor iets meer acceptatie gezorgd. Verder zeg ik elke keer: gewóón praten! Dan kan hij ook ineens gewoon vragen stellen ipv bevelen geven. Wb het zeuren om uitjes kan ik je niet helpen, daar hebben we gelukkig geen last van.
Uk is net 3 en hij slaapt niet meer overdag, soms heeft hij smiddags wat moeite met het niet slapen en piept hij. Hij had deze fase al veel eerder en ben al vanaf het begin begonnen met nee als je zo piept kan ik je niet verstaan. Ik ging dan verder met mijn bezigheden. Als hij bleef piepen mocht hij ook verder piepen in de gang en mocht hij terug komen als hij klaar was. Hij weet dat het geen zin heeft en dat wat hij wil absoluut niet gaat werken. Hij wrijft dan meteen zijn traantjes weg en praat met een gewone stem. Ik ga dan op ooghoogte zitten en luister wat hij te vertellen heeft. Als we iets hebben afgesproken en gaat daarna meteen piepen dat hij verder wil of meer wil dan vertel ik hem dat het niet eerlijk is want we hadden wat afgesproken. Wat hier toch het beste helpt is vantevoren afspraken maken en aangeven wat je wil doen en wat je verwacht. Misschien helpt het om anders een dagplanning te maken en dat ze weet wanneer ze wat kan verwachten. En anders duimen dat het een hele korte fase is.
Onze dochter had daar ook een handje van, wat bij ons hielp, is steeds zeggen : 'L, niet piepen/ zeuren, maar gewoon vragen/ praten'. Ook geen antwoord geven als ze piept/ zeurt. Pas wanneer ze het normaal vraagt, geven we haar antwoord. Dat hebben we heel consequent gedaan en nu doet ze dit nog zelden (behalve als ze moe is. het middagslaapje is er hier sinds een maandje vanaf, dus sindsdien was het piepen weer wat toegenomen. Weer consequent bovenstaande gedaan en het is al weer een stuk minder nu
Zal wel niet pedagogisch verantwoord zijn, maar ik heb mn oudste dochter omgekocht. Ze mocht 's avonds altijd even spelen op de tablet. Maar 3x dr zeurstem opzetten op een dag (kruiste ik aan op een blaadje in de keuken) en dan mocht ze niet meer spelen. Dat brak de gewoonte van het piepen, en daarmee was het heel snel afgelopen.
Ja nou vreselijk hè! Hier gaat op school ook alles goed, zeurt nooit, wacht op haar beurt etc. Maar thuis..
Niet zozeer een tip maar wel heel herkenbaar. De mijne wordt ook in september 3 en kan ook van die momenten vreselijk zeuren, kattig praten en commanderen. Ik reageer daarop door continue aan te geven dat ik wil dat ze normaal praat en iets normaal vraagt, wat ze dan ook doet. Maar een volgend moment gebeurt het vaak toch weer. En het klinkt mij ook van zo ondankbaar in de oren, ze krijgt genoeg en veel en vaak en dan ben ik echt boos waneer ze weer om iets vraagt. Ik denk dat het vooral een kwestie is van het blijven corrigeren. Want ze doet het niet met opzet, dat kan ook niet, besef van dankbaarheid enzo begint nu pas te komen. En zo waren we vorig weekend bij vrienden met een zoontje dat ongeveer even oud is, en die deed precies hetzelfde, met precies dezelfde woorden en tonen. Zal wel aan het geboortejaar liggen
Ik heb ook een pieper van bijna 3. Wij zeggen 1x dat we piepende kinderen niet kunnen verstaan, en daarna negeren we het totdat hij op normale toon gaat praten. Soms duurt dit even, maar hij gebruikt steeds vaker direct zijn gewone stem. Want hij weet inmiddels dat hij toch aan het kortste eind trekt Daarnaast proberen we veel gepiep voor te zijn door alles voorspelbaar te maken (als dit klaar is, doen we dat).
Haha september 2014 is een slecht bouwjaar dus, allemaal pieperds Fijn, zoveel herkenning. Wij zijn al super consequent met het 'als je piept versta ik je niet'. Denk dat ik ook met kruisjes ga werken, 3x een kruisje geen iPad vind ik wel een goede!
Ik denk dat bijna alle kinderen wel zo'n fase hebben. Wat bij ons uiteindelijk het allermeest hielp was positieve aandacht geven. Dus je richten op de momenten dat het wel goed gaat. Wat overigens ook goed helpt bij kinderen die iets vervelend vinden is hun gevoelens bevestigen. Dat lijkt contraproductief omdat we vaak denken dat kinderen er daardoor langer in blijven hangen, maar die bevestiging zorgt er meestal juist voor dat ze er eerder uit komen. Alsof ze dan pas weten dat ze echt gehoord zijn. Als een kind chagrijnig is omdat je niet weggaat zou je kunnen zeggen: je vindt het niet leuk he dat we vandaag thuis blijven? Evt kun je dan nog toevoegen: Als je groot bent ga je vast elke dag leuke dingen doen... dan kunnen ze in hun fantasie toch krijgen wat ze willen en kun je de boze bui doorbreken.
Als ik zeg dat de jongste moet stoppen met piepen, krijg ik als reactie.... ik piep niet want ik ben geen muis! Mijn reactie dat ze zich dan ook niet zo moet gedragen werkt tnt goed, ze praat meteen met een normale stem
Herkenbare fase. Gelukkig overleeft. Wat helpt is niet boos worden, dat voedt alleen maar haar aandacht vragen. Ik vraag altijd: Hoe kan je het op een rustige manier aan mij vragen? Op de leeftijd van je dochter ging het anders verwoorden. Om een voorbeeld te geven. En daarna rustig antwoord geven op de vraag. Want als je zelf heftig reageert is het ook geen voorbeeld die je stelt
Dat is hier ook. Huilbaby en zeurt de hele dag om van alles en nog wat en gaat nep huilen wanneer hij zijn zin niet krijgt. Ook vooral bij ons en mijn moeder, op school doet hij dit niet. Ik lees mee voor de gouden tip.