Goedemorgen! Ik heb al best wel een klein zwangerschapsbuikje. Mijn man zei toevallig gister dat ie voor me hoopt dat ik het nog 3 weken kan verbergen hihi. Maar ik draag tuniekjes, of jurkjes en dan valt het niet zo op. Dat was dan weer een voordeel met dit warme weer. Bij ons weet nog niemand het. Behalve mijn jongste zoontje Hij snapt er toch nog niks van, maar ik moest het gewoon aan IEMAND vertellen hahaha! Maar soms heb ik wel op het punt gestaan hoor om het een vriendin 'stiekem' te vertellen haha... maar heb me nog steeds in kunnen houden. Die laatste paar weken moet dan ook nog wel lukken. Ik heb de gendercake al besteld, we gaan het dus 15 juli aan de kids en mijn ouders vertellen. Daarna zal de rest volgen en willen we het met een filmpje vertellen van oa de taart, echo en onze kindjes, maar daar maakt mijn man dan wel iets leuks van
Ik werk in het onderwijs via een invalpool. Heb volgend jaar sowieso werk via de pool. Maar krijg dan vakanties e.d. niet doorbetaald. Ben inmiddels 10 weken en 2 dagen. Als ik weer ga werken ben ik 12 weken. Dus het maken van een keuze valt ern soort van gelijk met het termijn van vertellen....
Lastig zeg zusje! Ik heb te vroeg gejuicht. Vandaag de hele dag flink beroerd.. zo balen... zometeen toch maar weer de medicatie pakken. Gelukkig heb ik die nog. Er is hier het hele weekend feest in de stad. We wouden ook zometeen met de kinderen richting de kermis. Hopelijk kan ik toch eventjes mee....
Hier ook nog steeds erg misselijk en spugen. Ik heb ook veel dorst, maar met dat spugen geen fijne combo. Dus ik doe het nu maar in gedeeltes. Volgende week 28 weer een nieuwe echo. Hoop dat de kleine dan goed gegroeid is. Vorige keer was het iets te klein dus begin het wel een beetje te knijpen.
Hier ook al broeken die niet meer passen. Buik is echt wel te zien, ik ben hard rond aan t worden en normaal super slank. Dames, wie van jullie is er bang... cq panisch van bloedprikken? Verder heb ik as woensdag nog een echo. Ben benieuwd ook wat het gaat worden. Willen jullie het weten of is er iemand die wacht tot de geboorte?
@Raggy81 ik ben ook panisch voor bloedprikken. Heb tijdens mijn vorige zwangerschap op 3 verschillende plekken bloed laten prikken. Van die 3 staat er 1 bovenaan die ik als minst naar heb ervaren. Wij willen het geslacht pas weten bij de geboorte.
Hier geen problemen met bloedprikken vind het altijd wel leuk hoe het dat buisje in loopt Wij willen voor ons zelf sowieso wel weten wat het geslacht wordt maar zijn er nog niet overuit of we het ook aan andere vertellen Hoe was jullie dag? Ben al de hele dag aan het bakken, morgen krijgen we visite Dus heb heerlijke broodjes gemaakt en nog wat andere lekkernij'tjes en dan morgen alleen nog even kip met aardappel en bloemkool in de oven mikken en nog even turkse rijst koken en een soepie maken dan gaat de visite weer met een goed gevuld buikje naar huis Heb alleen wel geen rug over meer nu maarja dat trekt wel weer bij
Hier is alles goed! vandaag een prachtig gegroeide boon gezien, hij is 2 cm lang en zijn/haar hartje klopt nog steeds als een razende Ik ben helemaal gelukkig en opgelucht!
@Raggy81 ik kijk wel altijd weg in het begin en ga maar wat over koetjes en kalfjes te praten tegen de prikker zeg maar. Meestal is het dan al over, voordat ik er erg in heb. Ik vind het vooral na die tijd zo angstig gek genoeg. Dan ben ik altijd bang, dat het adertje weer losbarst ofzo.. stom eigenlijk he. Wat nog stommer is, is dat ik nu angsten kan hebben voor de bevalling. Opzicht gingen de andere 2 prima hoor, maar was mijn zoon (oudste) veel te vroeg geboren en wou bij mijn dochter de placenta niet loslaten, dus ik moest nadat het ook met de spuiten niet wou lukken toen even een "buikmassage'' krijgen om deze los te wrikken. Dat zijn echt dingen, waar ik nu al helemaal over in kan zitten. Totaal niet reeel, maar toch
Ik heb emdr gehad waar mijn angst is behandeld. Heeft angst echter niet weggenomen. Ik vertel de prikster dat ik niet gewoon bang, maar panisch ben. Vraag ze een babynaaldje te gebruiken. En ik probeer afleiding te krijgen. Er is een zalf die je huid gevoelloos maakt, ga daar dit keer om vragen.
Ik heb ook al twee x emdr gehad wat niet hielp. Ik ken de emla zalf alleen wil de vk lidocaine spray doen ook omdat die ook verdoofd maar minder het bloedvat zou laten rollen. Voor mij super enge weer. Ik ben ook niet gewoon bang, maar ook panisch. Knap dat je het toch kon laten doen. Vond jij het babynaaldje beter?
Ik heb alleen maar horrorbevallingen gehad, behalve de bevalling van mijn dochtertje verliep rustig en goed. Maar de laatste was toch wel het meest traumatisch. Al heb ik er best wel wat vertrouwen in dat het nu niet zo zal gaan. De zwangerschap verliep toen vanaf dag 1 ook al niet soepel (door hematoom, laagliggende placenta etc), dat kon volgens de gyn wel allemaal oorzaken zijn geweest voor de vroeggeboorte. Ik heb daar nu allemaal geen last van, dus ik heb daarom wel het vertrouwen dat het geen vroeggeboorte of loslatende placenta zal worden. 100% zeker weet je het natuurlijk nooit, maar goed. Mijn man is daar wel meer angstig voor, maar voor hem was het nog traumatischer dan voor mij. Ik was op een gegeven moment weg door de narcose maar hij zat al die tijd bij me.
Het moest... dus kon er niet onderuit.. Ik weet niet precies waar een gewone en waar een babynaaldje is gebruikt. Ik heb 1 prikster gehad waarbij ik het nagenoeg niet voelde, dus ik hoop haar weer te treffen.
Jeetje.. dat lijkt me vreselijk heftig om mee te maken zeg! Hebben jullie daar na tijd wel goede ondersteuning in gehad?
Was wel aangeboden en tijdens de ziekenhuisperiode (omdat jongste prematuur was moesten we nog 2 weken blijven) kwam er ook steeds iemand langs maar ik had er geen behoefte aan. We waren allang blij dat ons zoontje de loslatende placenta overleeft had want die kans was maar 1%. En ik had ook geen kinderwens meer dus het was goed zo en het was allemaal achter de rug. En tja, toen kwam plotseling ineens dit wondertje Ik heb eerlijk gezegd in het begin wel een abortus overwogen omdat ik bang was, bang dat er iets met mij zou gaan gebeuren en mijn andere kinderen zonder moeder verder moeten (de gyn zei namelijk na mijn laatste bevalling tegen mijn man dat hij van geluk mocht spreken dat ik en ons zoontje het gered hebben), en bang om weer een baby te verliezen wat ik niet meer zou trekken. We moeten al een kindje missen. Maar ik heb er toen met de gyn over gemaild en zowel het verlies van ons dochtertje en de loslatende placenta waren beide pech. De kans op nog een keer een loslatende placenta is nu wel iets verhoogd maar was verwaarloosbaar. Ik sta er nu weer nuchter in, maar ik weet niet hoe het straks zal zijn als het einde vd zwangerschap weer nadert. Dat zien we dan wel weer.
Ik ben gelukkig niet bang voor het bloedprikken. Lijkt me heel lastig! Ik ben juist heel panisch voor overgeven, raak dan helemaal in paniek. Dus mag echt in mijn handjes knijpen dat ik vorige en deze zwangerschap niet misselijk ben geweest! Wij willen wel weten wat het geslacht is. Mijn bevalling was ook horror, uiteindelijk een spoedkeizersnede die ook niet helemaal goed ging dus deze keer word het een geplande werd al zenuwachtig bij het idee dat ik daar misschien niet voor zou mogen kiezen maar werd me gelukkig ook aangeraden