De tips die ik zou willen geven zijn al gegeven dus ik ga ze niet herhalen. Wat ik wel graag wil zeggen is dat ik je positieve instelling en optimisme heel bewonderenswaardig vind! Wens je heel veel succes maar vooral heel veel plezier!
Je bent iig creatief, dat is al een heel voordeel! Zou zelf alleen veel meer oefenen, veel boeken lezen om te leren en misschien een cursus erbij doen. Ik kom nu niet echt in je verhaal omdat je bepaalde vaardigheden mist, maar zie wel dat je potentie hebt! Succes!
''Onmogelijk, ik geloof jou niet!'' zegt Bruno geschrokken. Hij wrijft een paar keer over zijn bruin golvend haar. ''Zullen we samen een test afnemen?'' zei ik. Ik voel een brok in mijn keel. We zijn al een half jaar gestopt met de pil. Bruno kijkt zenuwachtig. ''Goed.'' zegt hij. Samen lopen we naar de dichtstbijzijnde kruidvat. Bruno loopt aarzelend aan de rand van de stoep. Zonder een woord te zeggen wandelen we de lange straat uit. Op vijf minuten lopen zitten we eigenlijk al in de stad. Stap voor stap volg ik de tegels op de grond. Zal Bruno van gedachte zijn veranderd? Maakt hij zich nu toch zorgen om de mening van zijn ouders? De vijf minuten lopen lijken een eeuwigheid te duren. Wat zal hij doen als hij straks zeker is van de zwangerschap? Zal hij me als een koningin verzorgen omdat ik zijn kindje draag? Zal hij tegen de wereld vechten voor onze liefde? Nu weet ik het niet meer. "Ik hoop geen bekenden tegen te komen," zei Bruno plots heel hard, "wat schandalig!" Ik krijg het warm. "Blijf rustig Tina," zeg ik tegen mezelf, "straks is dit voorbij en is Bruno dolgelukkig!" De kruidvat begint langzaam in zicht te komen. Bruno begint sneller te lopen. Ik kan aan hem zien dat hij veel na zit te denken. Hij raast de kruidvat binnen en loopt zoekend om zich heen te kijken. "Kom," zei ik zachtjes, "ik weet waar ze staan." Het is druk in de kruidvat. Ik probeer tussen de mensen te lopen om bij het juiste pad te komen. "Daar," wijs ik naar Bruno, "Zullen we deze nemen?'' Ik hou een zwangerschapstest van het merk kruidvat omhoog. ''Nee, we nemen de duurste. Ik wil zeker weten of je echt zwanger bent.'' Zei Bruno. Hij pakt de ClearBlue test en bekijkt de verpakking vlug. "We nemen deze." Zegt hij terwijl hij naar de kassa loopt. Ik blijf staren naar alle testen. 'Ik weet het zeker, ik ben echt zwanger...' ''Hallo, ben je nog van plan om te komen?!'' Roept Bruno. Hij heeft al afgerekend en staat naar mij te zwaaien. Ik haast me naar Bruno. "Kom, we gaan naar de dichtstbijzijnde openbare toilet" Bruno is gehaast. "Sorry, openbare toilet? We nemen het hotel hier in de stad." Zei ik besloten terwijl ik in me hoofd al een keuze gemaakt heb welk hotel het word. Bruno komt uit een Christelijk gezin. Hij heeft mij nog niet aan zijn ouders voorgesteld, dus kunnen we daar nu niet heen. Het liefst gingen we nu samen naar mijn studentenkamer in Schiedam. Dat zal Bruno niet uithouden van Amsterdam naar Schiedam reizen voor ik de test af neem. ''We nemen het hotel hier in de stad, dan kunnen we op ons gemak testen'' zei ik. Het is weekend, ik hoop dat er een kamer beschikbaar is. Het zal een lange dag worden, dat weet ik zeker. We moeten met elkaar praten. Het hotel is een verouderd pand en kan een opknapbeurt goed gebruiken. "Dat word dan 120 euro." zei de receptionistedeur. Ze deed haar kleine handen op de balie en keek met haar glimmende blauwe ogen naar Bruno. "Honderdtwintig euro?" Zegt bruno, "Dat is een gekkenprijs!" De receptioniste trekt haar schouders op en draait naar haar computer: " 's Weeends word er een toeslag van 50 euro verrekend, meneer" haar blonde haren zaten mooi in een hoge staart. Bruno trekt zijn pinpas omhoog zonder wat te zeggen. "Honderdentwintig euro alstublieft." Herhaalt ze. Bruno tikt zijn pincode in. "Beep beep" de betaling is gelukt. De beep van het pinautomaat blijf ik horen in mijn hoofd. De receptioniste handigd de pas van onze kamer over aan Bruno en wijst ons de weg. "We zijn hier al bekend." Zegt Bruno, hij loopt meteen richting de trappenhal en rent de trap op naar de derde verdieping. We hebben hier vaker overnacht. Bruno woont hier in Amsterdam en werkt iedere zaterdag bij een ijssalon. Zondag gaat hij altijd met zijn ouders naar de kerk en zien we elkaar niet. Bruno heeft er moeite mee dat ik niet naar de kerk ga. Ik heb niks over geloof meegekregen van mijn ouders omdat ze niet gelovig zijn. Hijgend staat Bruno voor ons hotelkamertje. Er is met stift op de muren geschreven. "Hij wilt niet open," zegt Bruno terwijl hij op de deur duwt, "wat een kut hotel is dit ook en durven ze 120 euro hiervoor te vragen!" Bruno is zo gehaast dat hij de pas verkeerd tegen de deur aanhoudt. Op onze donkerbruine kamerdeur zitten veel krassen. "Kom geef mij maar." Zei ik. Ik hield de pas tegen de lezer op de deur en het groene lichtje begon te knipperen. "Hij is open." Zei ik terwijl ik de deur voorzichting opendoe. De bruine bekraste deur maakt een piepend geluid. Rustig stap ik ons donkere kamer binnen. Hoe ziet het er nu uit? (Bedankt alvast!)
Ik zie behalve type -en grammaticafouten ook hele zinnen die niet kloppen/lekker lopen. Dat maakt het voor mij minder aantrekkelijk moet ik bekennen. Om even een voorbeeld te noemen; Sorry, openbare toilet? We nemen het hotel hier in de stad." Zei ik besloten terwijl ik in me hoofd al een keuze gemaakt heb welk hotel het word. Dit is een van de (vele) zinnen die, naar mijn mening, niet lekker loopt. Zinsopbouw klopt niet en de woorden worden verkeerd gebruikt. Je hebt het over HET hotel in de stad wat impliceert dat er maar 1 hotel in de stad is. Dan is de keus voor welk hotel niet relevant meer. Dat zou het wel zijn wanneer je het over EEN hotel in de stad hebt. Verder zeg je iets niet op een besloten manier maar vastbesloten en natuurlijk is me hoofd dan mijn hoofd en worden de d en t's ook op de juiste manier gebruikt. Kleine dingen maar wel belangrijk. Althans, voor mij. Wanneer ik een verhaal lees wil ik het liefst niet geconfronteerd worden met foutjes. Leid me dan heel erg af. Vind het nog steeds wel stoer dat je er gewoon voor gaat
Het zou een leuk verhaal kunnen worden maar de hoeveelheid fouten erin stoort me tijdens het lezen. (Onder andere: je kan niet lopen en dan 'zitten denken'. Overhandigen is één woord als werkwoord en moet met een -t zijn, niet een -d. En dan onderstaande zin klopt niet. Het is één zin, dus zei moet met een kleine letter. "Sorry, openbare toilet? We nemen het hotel hier in de stad." Zei ik besloten ) Dit is wat me zo even opvalt, hopelijk heb je er wat aan.
Zei ik besloten terwijl ik in me hoofd al een keuze gemaakt heb welk hotel het word. Deze was ik nog vergeten, het is wordt. Niet word.
Door dit bericht zou ik al afhaken. Me ipv mijn. Ook in je verhaal (me hoofd ipv mijn hoofd). En verkeerd gebruik van d en t's. Dat zijn in mijn ogen echt fouten die je niet hoort te maken. Al helemaal niet als je een verhaal schrijft.
Veel spelfouten en vreemde zinsopbouw soms. Ook nog steeds tegenwoordige en verleden tijd door elkaar heen gebruikt. Ik denk dat je echt heel goed je verhaal 80x door moet lezen om alle foutjes eruit te halen qua spelling, maar ook qua zinsopbouw.
Ik ben best nieuwsgierig naar hoe het afloopt. Maar ik ook nog teveel foutjes om lekker door te lezen. Je gebruikt nog teveel "spreektaal". Wat je normaal zegt kan je niet altijd gebruiken om op te schrijven. Ook gebruik je nog - verleden en tegenwoordige tijd - in 1 zin. Bijvoorbeeld: Hij is open." Zei ik terwijl ik de deur voorzichting opendoe. Moet dan worden: Hij is open", ZEG ik terwijl ik de deur voorzichtig opendoe. En "wilT, en ME zijn absoluut een no go in een boek.. En in plaats van kruitvat zou je ook gewoon drogist kunnen gebruiken. Dat komt wat chiquer over. Ik weet niet waarom er overal een streep onder mijn zinnen staat, maar dat krijg ik niet veranderd op mijn mobiel..
"Op onze donkerbruine kamerdeur zitten veelkrassen. "Kom geef mij maar." Zei ik. Ik hield de pas tegen de lezer op de deur en het groene lichtje begon te knipperen. "Hij is open." Zei ik terwijl ik de deur voorzichting opendoe." Hier nog een voorbeeldje van verleden en tegenwoordige tijd. Als je alles in tegenwoordige tijd wilt doen zou het er zo uit moeten zien: " Op onze donkerbruine deur zitten veel krassen. "Kom, geef mij maar", zeg ik. Ik hou de pas tegen de lezer op de deur en het groene luchtje begint te knipperen. "Hij is open", zeg ik, terwijl ik de deur voorzichtig open doe. " Dit is allemaal in tegenwoordige tijd en leest wat fijner.
Ik haak af, vind het steeds lastiger lezen. Je beschrijft dingen uitgebreider, maar dat irriteert mij juist, bijvoorbeeld de hoge blonde staart die ineens genoemd wordt. Is een schrijfcursus misschien een idee?
ik ben absoluut geen schrijver, maar misschien loopt dit beter? 'Onmogelijk, ik geloof jou niet!'' zegt Bruno geschrokken. Hij wrijft een paar keer over zijn bruine, golvende haar. ''Zullen we dan samen een test doen?'' vraag ik. Ik voel een brok in mijn keel. We zijn al een half jaar gestopt met de pil, maar Bruno kijkt zenuwachtig. Hij neemt een diepe zucht, “kom mee” zegt hij en staat op. Samen lopen we naar de dichtstbijzijnde drogist. Bruno loopt aarzelend aan de rand van de stoep. Zonder een woord te zeggen wandelen we de lange straat uit. Na vijf minuten lopen zitten we eigenlijk al in de stad, de dreigende stilte maakt mij vreselijk onrustig. Zal Bruno van gedachte zijn veranderd? Maakt hij zich nu toch zorgen om de mening van zijn ouders? De vijf minuten lopen lijken een eeuwigheid te duren. Wat zal hij doen als hij straks zeker is van de zwangerschap? Zal hij mij als een koningin verzorgen omdat ik zijn kindje draag? Zal hij tegen de wereld vechten voor onze liefde? Op dit moment is alles mogelijk en mijn hart is gevuld met angst. "Ik hoop geen bekenden tegen te komen, wat een schande," roept Bruno opeens uit. Ik krijg het warm. "Blijf rustig Tina," zeg ik tegen mezelf, "straks is dit voorbij en is Bruno dolgelukkig!" De kruidvat begint langzaam in zicht te komen. Bruno begint sneller te lopen. Hij rent haast de kruidvat binnen en kijkt wild zoekend om zich heen. "Kom," zeg ik zachtjes en ik pak zijn brede arm "ik weet waar ze staan." Het is druk, Ik wurm me door de wriemelende mensenmassa heen om bij het juiste pad te komen. "Daar," wijs ik naar Bruno, "Zullen we deze nemen?'' Ik houd een zwangerschapstest van het eigen merk omhoog. ''Nee, we nemen de duurste die er is, Ik wil zeker weten of je echt zwanger bent.'' Hij pakt de ClearBlue test en bekijkt de verpakking met een stalen gezicht. "We nemen deze." Terwijl hij met stevige pas richting kassa marcheert, blijf ik staren naar alle testen. 'Ik weet het zeker, ik ben echt zwanger...
Ik vind het verhaal niet lekker lopen. Zoals de andere dames ook hebben gezegt. Los daarvan mis ik een stuk inleiding in het verhaal. Ik ben een beelddenker, vooral tijdens het lezen van een boek. Het verhaal begint nu in één keer en ik weet niet wie Tina of Bruno is. Hoe lang zijn ze samen bijvoorbeeld? Leeftijd etc...
Hmmm ik vind dit zoveel beter klinken! Achteraf lezen vindt ik het ook niet lekker klinken en ontdek ik ook vele fouten. Misschien, moet ik maar weer beginnen met boeken lezen. Dat is leuker haha. Lijkt me wel leuk om verder te schrijven voor mezelf en later terug te kijken hoe verschrikkelijk het is hahahaha. Ik vind het toch geweldig alle feedback. En eerlijk, ik heb er ECHT wel wat aan! Ik ben nu bewust van mijn verkeerde taal gebruik (niet alleen als ik schrijf dus) ik moet gauw weer lid worden bij de bibliotheek! Welke boeken zijn leuk/aan te raden? Ik heb vroeger verschillende boeken gelezen. (Was wel een stuk jonger) vond de boeken van Francine Oomen leuk. Maar bijvoorbeeld het boek "het gouden ei" weer helemaal niet mijn stijl maar toch wel wat hebben. (Ben de schrijver vergeten)
Dit heb ik ook. Ik zie dat je inmiddels aanpassingen hebt gedaan. Het vernieuwde stuk is veel beter, maar er zijn nog een hoop fouten. Vind het wel erg leuk dat je optimistisch bent en wat met de adviezen doet.
Ik ben op zich niet van de chicklits en daar neigt dit vlg mij wel naar. Maar ik krijg wel zoiets "hoe zou het verder gaan met Tina?" dus in die zin pakt het me wel. Over de leestekens en woordkeuze/zinsbouw is inderdaad wel het een en ander op te merken, maar als ik dit op de achterflap zou lezen in de bieb zou ik het misschien wel meepakken. Offtopic: ik vind het wel dapper dat je dit hier "publiceert". Ik schrijf zelf ook al vanaf mijn 12e , thrillers met name, maar ik durf het echt niet aan om feedback hier te vragen! Respect!
Ik vind het juist heel goed dat er veel meer achtergrond info in zit nu. Het klinkt al veel meer als een verhaal. Gewoon lekker blijven oefenen! En juist door veel te lezen en herlezen wordt het alleen maar beter. En een goede spellingscontrole! Ik zou trouwens ook alles in de tegenwoordige tijd schrijven. Leest veel fijner.