Voor mij is eigenlijk de belangrijkste vraag: zijn zij consequent? Sommige mensen schelden eerder. Je zou dat als educatieve verwaarlozing kunnen opvatten, net als asociaal gedrag. Niet iets verschrikkelijks dan. Wat het erg maakt is als er met een kind wordt omgegaan op een manier waar een kind totaal geen controle op uit kan oefenen. Als er wordt gescholden omdat een kind een boodschapje doet en boter van het verkeerde merk heeft meegenomen, omdat het kind een drupje in zijn broek heeft geplast maar echt zijn best heeft gedaan om naar de wc te gaan, of vanwege een slecht rapportcijfer. Maiasaurus, Drs in de Ontwikkelingspsychologie
Ik vind je reactie een beetje overdreven om daarvoor jeugdzorg in te lichten. Het is niet zo dat ze mishandeld worden of wat dan ook in zo'n erge categorie. Ik zou zeggen: get a life!
Het verbaast me dat mensen zeggen dat dit niet zo erg is! En wat heeft consistent zijn hier mee te maken? En k*t zeggen is normaal?!? Er is daar een kind die vaker te horen krijgt dat hij niets waard is! Dat is toch zeker wel een vorm van mishandeling? Zeker contact opnemen met vt, al is het maar om info in te winnen.
Ik zou eerder een wijkagent inschakelen. Je komt zelf over alsof je ze gewoon niet moet. En alsof de andere overlast je hoger staat dan wat ze daadwerkelijk tegen hun kinderen zeggen. Dat je het feit dat ze rookte bij haar jongste en die een maand te vroeg is geboren... ik kan je vanaf dan al niet meer serieus nemen (hoezeer ik ook tegen roken tijdens zwangerschap ben) en daar zal jeugdzorg je hopelijk ook niet serieus nemen. Praat je problemen met hun uit zou ik zeggen.
Er wordt door velen een hele belangrijke denkfout gemaakt; interpreteren van wat je ziet. Dat is niet aan jou/mij/ons! Ik lees dat je je zorgen maakt om het gezin en het kind. De zorgen kun je concreet maken (buiten huis zetten, schreeuwen, taalgebruik). Hiervoor kun je Veilig Thuis bellen, advies vragen bij het Wijkteam oid. Wat je niet moet doen (en wat velen wel doen) is een stempel drukken op je zorgen. Jij hoeft niet te bedenken of het kindermishandeling, verwaarlozing of wat dan ook is. Dat is juist aan de instanties! Jij uit alleen je zorgen en onderschrijft ze met voorbeelden. Een instantie kan bedenken dat ze iets met je voorbeelden willen doen, maar ze kunnen ook bedenken dat ze er niets mee willen doen. Ik zou veel meer kinderen iemand gunnen die zorgen en voorbeelden concreet maakt bij instanties. Die zorg heeft om een kind, maar ook accepteert dat een instantie bepaalt wat er mee gedaan moet worden. Want als we horen in het nieuws dat een kind buiten wordt gezet in de kou en daaraan overlijdt, vinden we het opeens allemaal wel erg. Beetje schijnheilig niet?
Je bent een kind. En je hoort keer op keer je vader zeggen: "Je verpest het weer, zoals altijd." En dan zijn er hier ik-weet-niet hoeveel reacties van mensen die zeggen dat dit niet ernstig genoeg is voor een melding. Dat dit geen kindermishandeling is. Ik weet niet waar ik meer vam schrik. Van het feit dat dit tegen een kind gezegd wordt. Of van de meningen dat dat wel meevalt. Ik word er in ieder geval erg verdrietig van. Zelf vind ik het wel een melding waard. Deze ouders hebben duidelijk ondersteuning nodig in de opvoeding. Als er op tijd mee wordt gestart, kan hopelijk voorkomen worden dat het zelfbeeld van deze kinderen nog hersteld worden. Je zult maar ouders hebben die je vertellen dat je niks waard bent. Als je vader dat al zegt... hoe denk je dan dat zo'n kind ervaart dat de rest van de wereld naar hem kijkt?
Ik moet eerlijk zeggen dat ik ook erg schrik van de reacties. Het is niet dat de kinderen fysiek mishandeld worden. Daar ben ik zeker van. Maar psychische mishandeling/verwaarlozing is iets waar ik niet zeker van ben. Uiteraard maak ik mij zorgen om de kinderen en gaat het mij er helemaal niet om dat ik ze niet moet of overlast heb. Integendeel. Het zijn ontzettend aardige mensen. Dat maakt het uitschelden van je kinderen echter nog niet goed. Net als zeggen dat het een baby is en alles verpest. Sorry, maar zou iemand dat tegen een volwassene kunnen zeggen zonder aanstootgevend over te komen? In mijn ogen niet. Een volwassene kan er nog wat van zeggen. Een kind niet. Wat ik hoor is dat de kinderen dol zijn op hun ouders en andersom. Maar wat ik ook duidelijk hoor is dat ze hulp nodig hebben. Jeugdzorg kan dit aanbieden. Misschien dat ik even met de wijkagent ga overleggen over wat het beste is. Bedankt in ieder geval voor de goede tips. *Ik wil absoluut niet een discussie starten over of jeugdzorg wel of niet goed is. Dat is NIET de bedoeling van dit topic.
Je kunt niet zomaar alles onder structureel huiselijk geweld scharen. Als volwassenen 1 x een fixe ruzie maken en er wordt 1 klap uitgedeeld vind ik dat geen mishandeling. Het gaat ook om de mindset van degene die het doet en hoe het gebeurt. Zou de vader echt de opmerking 'je bent alles weer aan het verpesten' hebben gemaakt, dan zou ik dat een stuk erger vinden dan wanneer hij roept 'shit, ik ben mijn sleutel vergeten.'
Kijk en dat is precies wat er gebeurd. " Je verpest altijd alles" "Hè l*l dat is van mij! Zijn dit normale uitspraken van een vader naar zijn 6-jarige zoontje? Nee, ik vind van niet. Ik ga mijn zorgen uitten bij de wijkagent/veilig thuis en advies vragen wat ik moet doen.