Hoi allemaal Zijn er meer van jullie die s avonds alleen moeten eten met de kinderen? Ik helaas wel (met drie stuks) omdat mijn man altijd te laat thuis is om met z'n allen te eten. Maar.. wat een ellende. Echt, ik vind het gewoon ongezellig aan tafel, dat is het laatste wat ik wil, maar ik kan wel huilen. En dan heb ik dus nog goede eters! Die echt wel bijna alles lusten. Maar m'n oudste twee zitten constant te kibbelen en te zeuren en de jongste knoeit natuurlijk alles onder (geeft niks; ze is 1, maar dan ben ik dus constant aan het rondrennen met doekjes etc. Dan gaan er weer bekers om, enzovoorts enzovoorts...Ik weet soms s avonds niet eens meer wat we gegeten hebben. Ik ben benieuwd hoe jullie dit doen. Alvast bedankt voor de evt tips x
Ik heb vaak twee maaltijden van de drie met kids zonder partner. Zitten blijven lukt nooit maar kibbelen is hier niet zo aan de orde. Wel picky eter en de een veel vlotter klaar dan de ander. Hier mogen de kids van tafel zodra ze klaar zijn ik ga geen energie steken in onwillige kids aan tafel houden, vind het zo wel te doen en de oudste blijft nu eigen beweging vaak langer zitten want gezellig ff kletsen
Ontbijt en lunch ook alleen met de kids trouwens. En ze mogen zeker (!!!!) van tafel als ze klaar zijn (haha hoe eerder hoe beter!)Maar de tijd die we wel aan tafel zitten is echt hel. Net maar weer in een goede bui geprobeerd buiten te eten. Ik schaam me gewoon kapot!
Ik eet regelmatig alleen met 2 kids, 3 en 5 jaar. Soms maak ik het mezelf makkelijk, als we iets eten wat ze niet zo goed eten; we komen thuis na een lange dag en kids gaan voor de tv. Ik warm het eten op en neem eerst de jongste bij me aan tafel, ander blijft tv kijken. Dan eet ik met de jongste. Vervolgens doe ik het omgekeerd met de oudste. Niet echt toonbeeld van 'gezellig met zijn allen aan tafel' maar op die manier kan ik er dan wel voor zorgen dat het eten zonder strijd gaat en dat ze allebei voldoende eten omdat ik dan echt even aandacht voor ze heb. Eten we iets wat ze beiden goed eten, dan kan ik ze allebei aan tafel zetten en dan is zo gepiept. En op dagen dat ik alleen met ze moet eten en ze zijn allebei moe en vervelend; ieder een Ipad erbij en dan schuif ik bij elk kind zo het eten naar binnen . Stja, niet echt pedagogisch verantwoordde tips maar zo gaat het eten wel makkelijk als ik alleen met ze ben
Ik vind het okk ellende hoor! Nu hoef ik gelukkig niet heel vaak alleen met ze te eten, maar alleen ontbijt en lunch vind ik al erg haha Dat geklooi met eten.. ze doen elkaar alleen maar na (5&2) en vinden dat ontzettend grappig, waardoor die van 2 weer eten uit gaat zitten spugen, die van 5 dat weer na doet en ik vervolgens weer boos kan worden, uiteraard gaat ook het drinken om want ze hebben hun lompheid van hun moeder haha en een lol dat ze hebben
Ik vind het juist makkelijker. Mijn kinderen zijn ook al iets groter en als papa er niet is zijn ze heel coöperatief. Mijn man is ook strenger en zit zelf veel te vaak met zijn telefoon te pielen aan tafel. Vanavond was hij er ook niet, iedereen at keurig zijn bord leeg, zelfs met een extra schep groente en het was gewoon gezellig. Terwijl we pas om kwart voor 7 aan tafel konden omdat ik laat was en ik ze patat had beloofd terwijl de snackbar dicht was. Dus ze baalden eigenlijk, miesten lang wachten en waren toch lief
Ik eet soms alleen met de kinderen, maar herken dat niet hoor. Nu zijn het sowieso hele makkelijke eters, maar ze hebben van begin af aan tafelmanieren aangeleerd gekregen en die verdwijnen niet ineens als papa of mama niet thuis is. De jongste een slab om, dan hoef je niet met doekjes in de weer. En of geen drinken geven als ze ze om blijven gooien en anders in een bidon doen, dan geeft het geen troep als het omgaat. Wat betreft kibbelen en ruzie, tja wat zijn jullie regels daar normaal over dan? Als papa wel mee eet in het weekend ofzo?
Een bidon is hier een uitkomst! Ik ga lekker met de meiden kletsen om ze af te leiden; -hoe was school? -wat heb je geleerd? -wat was de grappigste gebeurtenis? -verhaalsommen (mijn kinderen zijn 5 en 7) Maken ze het te bont, worden ze gewaarschuwd en kunnen ze op de trap eten.
Hier zijn ze nog te jong om echt te ruziën gelukkig. Maar ik heb ook echt zo'n hekel aan het avondeten alleen met kids te doen. M'n oudste (2) eet gewoon echt nagenoeg niets en dat is enorm frustrerend. Dat is uiteraard niet anders als papa er wel is, maar dan kun je wel de focus verleggen. De jongste twee vinden gelukkig alles nog lekker.
Ik eet ook 4 van de 5 werkdagen alleen met 3 kinderen, en ik herken het deels. Wbt de jongste en vies worden: let it goooo! Als die klaar is met eten (Rapley) is ie ook echt te ranzig om aan te pakken. Maar tot dat moment doe ik er niks aan, anders blijf je inderdaad bezig. Ik laat hem gewoon zn gang gaan, en na het eten pel ik zn vieze romper en broek af, en spoel ik die even om voordat ze richting de wasmachine gaan. Luier uit en washand over zn hele lijf. Klaar. Daar krijg ik persoonlijk de minste stress van. Het enige wat hier wel eens lastig is: de middelste heeft geen rust in dr kont dus die zit constant te wiebelen, achterstevoren etc. ie-de-re dag weer, ondanks 100.000 keer corrigeren. Dat is wel vermoeiend, en dat kan ik de ene dag beter handelen dan de andere
hier kibbelen ze niet echt heel vaak (man heeft om de week late dienst en dan eten we het avondeten met zijn drie-en) Wel merk je dat mijn dochter meteen weer haar grenzen gaat opzoeken (toch van tafel af even nog wat pakken/drinken willen/ moeten plassen etc) en mijn zoon probeert de rol van papa over te nemen wat uiteraard de bedoeling niet is en dat levert wel minder plezierige situatie's op. Maar dat is niet dagelijks gelukkig.
ik eet ook regelmatig alleen met de jongens. Ik ga zelf tussenin zitten met 1 kind aan iedere kant. Bidons met water op tafel idd, want omgooien gebeurt hier ook heeel vaak. Een toetje beloven als er netjes gegeten wordt. Soms begin ik alvast uit de donald duck te lezen als de een klaar is en de ander nog niet. Oudste is een heel slechte eter, maar als papa er niet is maak ik wel iets waarvan ik weet dat hij het eet, want ik ben er heel slecht in om m over te halen tot eten. Het is allemaal niet erg pedagogisch, maar soms als je om 18:00 pas thuis komt moet je de hele trucendoos opentrekken
Hier geen probleem .. mijn man eet 3x per week alleen met de boys .. geen iPad , telefoon of andere gekkigheid . Niet eerder van tafel tot iedereen klaar is . Ruzie maken 2x waarschuwing 3de x naar boven .. zo hebben wij Het vanaf dag 1 aangepakt dus ze weten het .. dat knoeien tja maak ik mij niet zo druk om. Kids zijn 10,6,5,3 jaar..
Ik vind het vooral saai. Gek genoeg vind ik het met 1 kind vaak gezelliger dan met twee. Niet dat ze kibbelen, maar met 1 kind tegelijk kletst het gewoon gezelliger op de één of andere manier.
Hier eten we gemiddeld maximaal 2 keer per week alleen met de kids. Dus of man of ik. Dit ivm bv een late dienst. Herken het niet echt moet ik zeggen. Ik eet die twee dagen per week in ieder geval iets dat in de smaak valt, dat scheelt al heel erg. Voor de rest loopt dat wel. En ja als ik alleen sta te koken bv dan mogen ze de tv even aan zetten. Maak het mezelf gemakkelijk. Het eten verloopt niet anders dan anders zeg maar.
Niet zo herkenbaar eerlijk gezegd. Ik vind het wel ongezellig en wat drukker. Maar verder verloopt het prima. Tv gaat alleen aan als ik sta te koken. Tijdens het eten (aan tafel) is de tv altijd uit. Verder hier makkelijke eters, dus als ze het een keer niet lusten is dat ook geen probleem. Ik wil wel dat ze alles proberen en ga zeker geen aparte gerechten klaarmaken, boterham smeren etc. Als je het niet lust heb je gewoon pech. Zeuren over eten doen ze gelukkig niet. En ruzie maken ook niet. We praten gewoon gezellig (op ieders niveau) over de dag. Op die manier leren ze rustig aan tafel zitten en naar elkaar luisteren. Verder heb ik een pak doekjes op tafel staan. En in de bekers zit gewoon water (en niet te vol). Dus als dat een keer valt is het niet zo erg. Jongste heeft een slap om maar mag verder zelf eten. Een enorme smeerboel is het ook nooit. En we beginnen allemaal tegelijk aan het toetje (anders eten ze hun gewone eten niet meer op). Misschien wat strenger zijn als ze echt ruzie maken of verkeerd gedrag laten zien. Of verder uit elkaar zetten aan tafel.
Ik eet ook meestal alleen met ze, we hebben duidelijke regels (ook heel redelijke); ze mogen niet spelen met hun eten, geen speelgoed aan tafel, gewoon op je stoel zitten, als je klaar bent met eten vraag je of je van tafel mag. Verder kletsen we gewoon tijdens het eten, over hun dag. Ruzie maken, schreeuwen etc, dat mag gewoon niet, aan tafel eet je je eten en praat je rustig (zonder volle mond ). Hier is het met papa eigenlijk onrustiger
Alleenstaande moeder, dus ben niet anders gewend. Ik herken je verhaal ook niet, ik denk dat mijn kinderen al lang blij zijn dat ze uberhaupt te eten krijgen
Dank voor al jullie reacties; ook een paar herkenbare En ook fijn om er wat tips uit te halen. Ik ben hele lange dagen alleen met de kinderen en ik vind het, naast heel fijn en leuk, ook best zwaar en druk af en toe. Dat tast mijn relativeringsvermogen weleens aan En dan helpt het best wel om even wat verhalen van anderen te lezen
herken het deels wel van toen mijn twee kinderen (2.5 en 4 nu) wat jonger waren. hoe oud zijn je twee andere (oudste) kinderen? als je al de hele dag alleen met ze bent is het idd niet zo leuk om dan ook nog avondeten alleen te doen. Ik vond het helpen om af en toe niet met ze mee te eten (want herken idd dat je na eten idd dacht wat heb ik gegeten, en was het eigenlijk wel genoeg?), dan kun je late rop de avond iig even rustig zelf eten en heb je je handen vrij voor de kinderen. Ik zou ook even met je man overleggen over een paar avonden in de week wel samen eten. als het nog maar 2 of 3 keer per week is het te overzien. (mijn man ging ook een beetje jammeren, dat gaat niet met werk, nou dan werk je 's avond nog maar even thuis op de laptop). succes!