Ik vind het hypocriet, dat je wel riddertje mag spelen maar geen oorlogje. Dat je aangeeft dat kinderen geen rare teksten mogen roepen tijdens het spelen, vind ik niet meer dan logisch ongeacht welk spel dat inhoud. En ook dat je ervoor kiest geen nep wapens in huis te nemen, kan ik mij nog inleven, maar dan ook geen ridder of piraat verkleedkleding. Anders valt voor mij jouw geloofwaardigheid in het niet.
Met oorlogje spelen heb ik zelf ook geen problemen. Alleen zou ik wel de achtergrond uitleggen. Het leger is er om her volk te beschermen en niet om mensen dood te schieten. Dat vind ik dan wel iets om op privegrond te spelen en niet overal waar ze maar zin in hebben. Gewoon in een achtertuin ofzo. Qua taalgebruik kwam gisteren ineens de vraag : maar mama wat is dat dan eigenlijk dat doodschieten Proberen uit te leggen maar wil het niet te zwaar maken.
Ik heb van de zomer in het zwembadje met de oudste samen met de waterpistooltjes wespen weg zitten pieuwen * ontaarde moeder (Zit een nest in de tuin dus aan en af vliegen van die beesten)
Hier kan de jongste er ook wat van (bijna 5 jaar, meisje), ze was met haar frozen poppen aan het spelen en ging ook over doodschieten ed, en dan praat ze met een zware stem, het is echt imiteren wat ze doet van kinderen uit haar klas. Ik heb het maar laten gaan, is toch een beetje een fase. Vechtspellen doet ze niet en kan ik van mijn andere kinderen niet meer zo goed herinneren al zal onze zoon dat best hebben gespeeld. Ik vind de piemels en plassers en weet ik wat ik allemaal hier te horen krijg vaak een stuk irritanter. Ze had hier van de week een vriendinnetje te spelen en het werd steeds gekker tot aan piemel likkers aan toe en toen heb ik toch even ingegrepen, geen gehoor namelijk.
Ik kies een beetje voor een gulden middenweg, het hoort een beetje bij de leeftijd en er zijn natuurlijk grenzen, maar ik laat het tot op bepaalde hoogte gewoon gaan. Had op de kleuterschool (jarig met warm weer) eens van die miniwaterpistooltjes bij de traktatie van mijn zoontje gedaan. De helft leek qua vorm niet eens op een pistooltje, gewoon een waterspuitend visje ofzo. Nou, ik kreeg alles weer terug van de juf, want de kinderen mochten echt geen waterpistooltjes. Nou, het was geen seconde bij me opgekomen en vond het nogal overdreven.
Slaat ook werkelijk nergens op, hoe bedoel je overdreven. Onze schuur ligt vol met waterpistolen met als doel om elkaar nat te spuiten op een bloedhete zomerdag.
Dat waterpistooltjes niet mogen vind ik ook erg overdreven. En hier speelt mijn dochter ook met legopoppetjes en daar zitten soms accessoires bij als zwaardjes of een pistooltje ofzo. Toch vind ik oorlogje spelen van een andere orde dan ridder in het bos spelen of boef en agent. Ik vind het eerste echt nergens op slaan. Het doel van een oorlog is wel degelijk elkaar afmaken. Er is niets 'moois of glorieus' aan oorlogvoeren. Sterven op het slagveld voor de eer van je land, wordt dan gezegd. Alsof de ouders van gevallen soldaten daar iets mee zijn. Je zou kunnen zeggen dat hier soldaten er zijn om ons te beschermen (en op het slagveld verdedigen ze hun land), dan nog vind ik dat geen kinderspel. Politiemensen zijn er ook om ons te beschermen, heb ik liever dat ze boef en agent spelen (en ja, zonder het taalgebruik van doodschieten natuurlijk) Bij dat spel wordt de boef meestal opgepakt en gaat dan naar de gevangenis.
Mijn broer is militair, in hart en nieren. Ik denk dat hij het niet met je eens is dat sterven op het slagveld voor het eer van je land niets betekent Hij heeft al in veel oorlogsgebieden gezeten en ik kan je vertellen dat het doel van oorlog niet primair elkaar 'afmaken' is... Maar goed, totaal oftopic, excuus .
Hier heeft zoonlief veel politie-playmobil. Zit ook nogal wat wapentuig bij, dat verbaasde me. Toch wordt dat anders gebruikt dan de zelfgemaakte "wapens" van duplo/knex e.d. Met het playmobil wordt inderdaad gewoon "politie-boefje" gespeeld waarin de boef allerlei overvallen pleegt en de politie hem vangt en opbergt. Er wordt niemand doodgeschoten etc. Dat vind ik dan weer prima, hoewel ik moeite blijf houden met het wapentuig op zich.
Dus omdat ze het niet begrijpen maar toelaten dan? Moeten ze in Den Bosch dan ook maar niet zeuren nu over de s.ksspelletjes op school omdat de kinderen het toch niet begrijpen? * gaat verder lezen *
Nou, dat dus. Ik had vroeger een klappertjespistool en zo'n plastic buis waarin je van Wehkamppapiertjes gevouwen pijltjes mee weg kon blazen.Inmiddels ben ik 42 jaar. Ben ik er moordlustig van geworden? Nee hoor. Ben nog steeds erg vredelievend! Waar zijn jullie bang voor? Of vinden jullie het een morele kwestie ivm oorlog in andere landen? Of zijn jullie bang dat jullie kinderen zo jong als ze zijn de woorden "ik schiet je dood pang pang" al letterlijk menen??? Vatten jullie het niet te serieus op? Ze zeggen dat hier ook wel eens. Ik zeg dan gewoon dat ik dat niet zo leuk vind en dat ik dan bovendien niet meer kan mee spelen. Een paar minuten later zijn ze het al weer vergeten en druk met wat anders. Lezen jullie dan ook geen sprookjes/fantasieverhalen voor (waar ook vaak dood en verderf in voorkomt!)? Mijn zoontjes hebben een plastic zwaard, een simpel plastic Action pistooltje en een plastic geweer. O ja en ze hebben van die waterguns om in een zomer lekker buiten mee water te kunnen schieten. Maar dat vinden sommigen hier waarschijnlijk ook not done.... Helemaal eens met Pipo30!
Ik woon vlakbij een kazerne, schietterrein en opvang van de Coa... die mensen daar horen dus dagelijks geschiet.. Anyways, ik heb in een land gewoond waar oorlog is. En die kinderen spelen net zo goed oorlogje. Waarom zou dat hier niet kunnen? Ik vind het een beetje overdreven.
Ik vind het ook echt niet leuk. Schieten niet. Geweld niet. Het leger niet. Maar mijn zoons dus wel. Oudste is 8 en vind het leger en oorlog mega-interessant. Doet het liefst tablet of spelcomputer spellen met geweld, schieten, vechten etc. En jongste van 3,5 doet alles na wat oudste doet. In het begin heb ik speelgoed en spellen fie met geweld te maken hebben zoveel mogelijk buiten de deur gehouden. Maar dan krijgen ze eens iets voor verjaardag, of ze pakken gewoon een stok als geweer. Dus tja... dat werkt ook maar tijdelijk. Nu heb ik het losgelaten. Ik praat wel met ze. Leg uit wat het verschil is tussen echt en spel. We zijn ook tijdens vakantie in drente naar kamp westerbork geweest. Dat heeft echt indruk gemaakt. Oudste is zich dat echt wel bewust. Bij jongste komt dat ook nog wel.
Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je blijft uitleggen dat het een spel is. En dat oorlog in het echt niet leuk is en juist heel erg. Ik heb een paar jaar geleden paintball gedaan met m'n collega's, in legerpak. Heerlijk vond ik het om iedereen lekker kapot te schieten haha. Daarna gezellig met z'n allen Bbqen. Ik ben dol op (de meeste) collega's. Zijn we dan slechte mensen omdat we een spel spelen? Als kinderen maar weten dat het een spel is en je nooit echt iemand pijn mag doen. Kan juist goed werken om even spanning kwijt te raken. Als je merkt dat het niet prettig is voor wie dan ook dan is het natuurlijk meteen klaar met 'oorlogje spelen' .
Met alle respect voor je broer... maar ik denk dat bedoeld wordt dat het voor de familie van een gesneuvelde militair gewoon alleen maar heel erg verdrietig is. (Every soldier is a motbers son) Ik denk ook dat de wereld beter af zou zijn zonder wapens. Wanneer alle geld wat nu besteed wordt aan wapens en oorlog zou worden geinvesteerd in duurzame productie van voedsel. Dan zou er geen honger zijn in de wereld. Geen enorme vluchtelingenstromen. Geen armoede. Maar goed.... ik snap dat dat ideaal wel erg moelijk te bereiken is zolang er nog enge fanatiekelingen bestaan die het licht in een anders-denkende zijn ogen niet gunt. Ik denk ook dat je broer het er niet mee eens zou zijn dat een kind dat met carnaval verkleed gaat als soldaat mider gewaardeerd zou worden als de indiaan, politie of ridder. En verder ook respect voor de militairen die bij de organisatie van alpe d'HuZes hebben geholpen met de opbouw en terug opruimen en alle activiteiten eromheen. Niemand daar had problemen bij het zien van hun uniformen.
Ik ben het hier helemaal mee eens. Heb echt respect voor militairen en het werk dat zij doen. Ook verschillende familieleden die bij defensie werken. Maar ik vind het verheerlijken van geweld en alles wat daarbij hoort primitief en erg. En ik ben heus geen hippie met bloemen in mijn haar, maar heb wel een sterke mening over dat law and order beleid dat je in sommige landen zo sterk ziet. Niets en niemand wordt daar op de lange termijn beter van. Net als de wapenhandel. Zo ongelofelijk hypocriet.