Ik krijg een soort spierpijn als wanneer je koorts hebt. Daarnaast het 'beestjes'-gevoel wat insomniac beschrijft. Voordat ik dat niveau bereikt heb ben ik supermoe maar helemaal hyper tegelijkertijd. Ook kan ik last krijgen van hypochondrie en word ik sociaal nogal onhandig.
Ik merk het aan mega moe zijn en als ik te lang over mn grenzen heen ga (wat helaas te vaak gebeurt) gaat mn hartslag omhoog en krijg ik allemaal vage klachten. Helaas nu ook weer flink terug gefloten en moet hard gaan werken aan mezelf en wat meer voor mezelf opkomen. Ook hier reageren de mensen niet echt begripsvorming als ik aangeef dat ik ergens geen tijd voor heb of het niet wil omdat het me teveel energie kost. Gisteren moest er eigenlijk schoongemaakt worden op de school van de kinderen. Ik heb gezegt dat het me teveel was deze week. Er waren een aantal moeders die dat toch maar raak vonden en ik had dit schooljaar nog bijna niks gedaan op school (kids zitten vanaf eind maart op die school en ik heb afgelopen woensdag nog van Hot naar her gerend om mee te kunnen helpen met de gymles). Heb er maar overheen gepraat, maar dat doet me dus wel wat en dan voel ik me toch weer schuldig dat ik niet ga helpen. Dat is echt iets dat ik moet leren want zo gaat het met meer dingen.
Ik krijg meestal op het moment zelf last van hartkloppingen en een opgejaagd gevoel. En vaak heb ik juist als de piek of stress voorbij is dan pas last van mijn maag.
Dit. En op het moment zelf voelt het alsof mn strot word dichtgeknepen en ik geen kant op kan. Heel irritant.
Ik word prikkelbaar en kan de kleinste geluiden/ aanrakingen niet aan....Ik moet me dan echt even terugtrekken in mijn bubbel. Ik ben niet sociaal aangelegd, maar dan helemaal niet, kan last krijgen van neerslachtigheid. Ik heb het helaas eens zo ver laten gaan dat ik psoriasis kreeg.
Als het mij boven m'n pet stijgt ben ik heel moe, chagrijnig en als het heel druk is krijg ik er ook hoofdpijn bij. Ik ga dan een paar dagen op tijd slapen. Als ik de kans krijg soms ook overdag op de bank. verder heb ik dan echt even me-time nodig.
Ik heb echt wat aan jullie reacties. Helaas zit ik er nog steeds in. Een week of 2/3 nu, waardoor de angst voor een depressie / burn-out meteen weer om de hoek komt kijken.
Hier een jaar geleden overspannen geweest. Als ik nu weer over mijn grens heen ga heb ik veel sneller weer klachten, die ik voor mijn overspannenheid niet kreeg. Toen kon ik best wat stress hebben. Het begint met malen in mn hoofd, slecht slapen, altijd moe. En als ik dan geen stapje terug doe ga krijg ik een aanval van hyperventileren, hartkloppingen, onbedwingbaar overstuur, benauwd en ik kan dan geen mensen om me heen hebben op een close iemand na. Vandaag was het bijna zover en toen ben ik zonder pardon van mn bureau gelopen en ben ik 15 min buiten gaan zitten. Ik denk dat je jezelf de tijd en de rust moet gunnen. Jaag jezelf niet zo op en pak het onderliggend probleem aan. Misschien kan de praktijkondersteuner-ggz van de huisarts iets voor je betekenen? Daar kun je zo terecht.
Ik ben benieuwd hoe het nu met je gaat. Ik zit er ook net 2 weken in en ook hier de angst voor depressie/burnout is aanwezig. Pfff maar ik gun mezelf ook geen rust. Ik moet nu wel eens leren de knoop door te hakken!
Heb je geen recht op PGB voor je zoontje? Dan kan je ook zorg inkopen die je thuis ontlast of die met hem dingen in huis of buiten de deur gaat doen.