De ene dag is het drama omdat ze zelf wil kiezen, de andere dag is het prima. Bij de oudste dan, de jongste drie maakt t allemaal niet uit. En de oudste kan drama schoppen wat ze wil, maar ik bepaal. Ze mag dus uit twee setjes kiezen of één kledingstuk aanwijzen en dat ik er een setje van maak.
Niet Mijn oudste is 4 en vind alles wat ik koop mooi en goed ik koop voor beide vooral z8 vingino zara quapi flo h&m hema Ik vind prints en dan met name Disney cars etc afschuwelijk dit mag hij op ondergoed en pyjama s Hij heeft 1 shirt met een dino vind ik ook niet mooi maar hij wel heeft ie zelf uitgekozen in de winkel en die mag hij wel af en toe aan De jongste is 2 en dat kies ik ook nog steeds maar al zie ik haar daar wel moeilijker in dan dr broer
Onze zoon kiest dat helemaal zelf. Alleen als ik zijn kledingkeuze echt niet bij het weertype vindt passen, zeg ik er wat van. En bij bijzondere gelegenheden wil ik me er nog wel eens mee bemoeien. Dat wordt me nooit in dank afgenomen. Dus de rest van het jaar voer ik daar geen strijd over.
Het boeit mijn kinderen totaal niet. Dus ik koop en kies de kleding uit en leg het klaar zodat ze het aan kunnen trekken. Mijn zoontjes zijn nu nog erg makkelijk daarin.
Oudste is 8 en mag zelf kiezen. Soms stuur ik bij als het echt heel gekke combi is. Laatst kwam ie met een korte broek en wollen trui naar beneden. toen moest ie dus effe terug. Bij jongste houd ik meestal een shirt omhoog en roep iets van Wouw kijk! Visjes (strepen, draak, auto , ....) en meestal is ie dan snel tevreden. Soms heeft ie de kop er niet naar om het met me eens te zijn en dan laat ik hem zelf even in de ls rommelen. Zodra hoj dan het shirt heeft gekozen pak ik een matchend broekje erbij.
Kleding koop ik eigenlijk altijd alleen. Soms met hem erbij en dat mag hij wel zelf eens iets uitzoeken. Laatst waren we in de schoenen winkel, om slippers te kopen en hij wilde heel graag de zelfde slippers als onze buurjongen, van die adidas badslippers. Dat vind ik dan ook prima, het zou niet mijn keuze zijn, maar hij wilde deze graag hebben. De kleding die hij aantrekt mag hij binnen grenzen zelf bepalen. Laatst wilde hij (met 33 graden) een dikke winter trui + joggingbroek aantrekken. Op zulke momenten grijp ik wel even in
Hoe lang ben je van plan dat vol te houden dan? Om eerlijk te zijn komt het op mij niet erg leuk over. Wanneer mogen ze hun eigen smaak volgen?
Waarom dat belangrijk is?? Omdat hoe je eruit ziet de eerste indruk geeft. En ik vind het fijn als die goed is. Maar waarom zou het tegen de wil van een kind in zijn? Zoals ik in ons voorbeeld zei draagt mijn dochter al 7 jaar! geen broeken meer, vind ik dat jammer?? Ja best wel want ook daar zijn zulke leuke dingen in te vinden, maar als zij het niks vindt dan houdt het op. Tegelijkertijd blijven de frozen spullen en de bruidsachtige jurken met gouden strikken ook mooi in de winkel. Compromissen sluiten vind ik dat. En zo'n outfit met een streepjes shirt, bloemetjesrok, frozen 3/4 legging en dan sokken in ballerina's...sorry maar dat vind ik gewoon totaal niet kunnen, dan loop je in mijn ogen compleet voor schut. Dus dat mag hier niet.
Ik ga shoppen met de jongens (neem er steeds een mee) en we hebben onze favoriete winkel. Als we het allebei leuk vinden, dan kopen we het.
Ze mogen grotendeels zelf hun kleren kiezen; ze moeten het ook dragen. Maar ik moet de kleding wel goedkeuren, ik betaal immers. Dingen met doodshoofden, naveltruitjes, enz. komen er hier dus niet in. Ik ben heel lang behoorlijk 'streng' geweest mbt combinaties ed, maar ik ben er juist vanaf aan het stappen, omdat ik van mening ben dat een eigen mening ontwikkelen en mogen uiten belangrijker is dan er strak gestyled bij lopen. Ook hierin heb ik wel grenzen. Veel dingen probeer ik te voorkomen door de mogelijkheid gewoon niet te laten bestaan (bepaalde dingen gewoon niet kopen, zomerkleding 's winters opbergen en andersom, kapotte of verwassen kleding weg te doen, enz.). Dat scheelt al heel veel. Maar verder laat ik met name de oudste steeds vrijer. En ja, dan gaat ze soms als Pippi Langkous naar school. Maar ze is (net) 8! Ze hoeft niet te solliciteren oid. Als we iets belangrijks hebben, dan stuur ik iets meer, maar op een gewone schooldag kan ik er niet zo mee zitten als ze aantrekt waar zij zich fijn in voelt (daar kies ik op die andere dagen ook voor, maar dan hang ik inderdaad bv. twee of drie setjes klaar waar ze uit mag kiezen - ook kleding die ze leuk vindt, alleen zou zij het misschien anders combineren ).
Bij de jongste in de klas zit een meisje wat echt zelf haar kleding uitkiest en een hele uitgesproken mening heeft. Ik vind het prachtig. Niet omdat haar kleding zo gestyled is, maar omdat het gewoon heel duidelijk is dat ze er over nadenkt en omdat het kind zelf gewoon een geweldig kind is. Ik vind het mooi om te zien dat ze die ruimte krijgt van haar ouders.
Oh ja, dingen als doodshoofden en legerprinten komen hier ook de kast niet in. Daar ben ik wel streng in
Zodra ze een eigen mening erover kregen mochten ze zelf kiezen. Misschien wel met wat sturing hier en daar, ze moeten tenslotte ook nog dingen leren, zoals onderscheid maken tussen zomer- en winterkleding, kleurcombinaties, niet te veel printjes, e.d. Maar in principe ga ik nooit de strijd aan over wat ze aan doen. Zij moeten er in lopen en in mijn ervaring geeft het dus ook zelfvertrouwen als ze iets aan hebben wat ze zelf prachtig vinden. En de rem op hele gekke combinaties zat hem vooral in dat ik koop en dus vetorecht heb op wat er in huis komt (dus effen maillots, zodat er geen rare combi's ontstaan met kleurrijke rokje oid). Dat is ook tot een bepaalde leeftijd. De oudste krijgt kleedgeld en moet het nu dus helemaal zelf beslissen. Al zal ik nog steeds wel mijn mening geven over bepaalde aankopen. En soms luistert ze daar naar en soms trekt ze haar eigen plan. Feit is dat ze altijd met veel zelfvertrouwen de deur uit loopt! En in de basis vind ik dat jonge kinderen die zelf hun kleding uitkiezen per definitie niet voor schut kunnen staan. Dat zit toch echt in de hoofden van ouders. Iedereen snapt bij een (te) bont gekleed kind, dat het eigen keuze van het kind is. En andere kinderen die dat niet mooi vinden, is ook normaal. Er zullen altijd andere meningen zijn. Hoort toch ook een beetje bij de ontwikkeling van die eigen mening en eigen stijl. Dus ik heb me daar ook nooit echt druk om gemaakt.
Je hebt gelijk dat je een signaal geeft met hoe je eruit ziet. Maar dat signaal kan ook zijn: ik heb een eigen mening en een eigen manier om me te presenteren in de wereld. Creatieve mensen zien er naar mijn gevoel wel vaker 'gek' uit, maar eigenlijk ben ik ook jaloers op hoe ze zichzelf kunnen en durven uitdrukken met hun uiterlijk, zonder zo veel in te zitten met 'wat de mensen denken'. Ik wil eigenlijk net mijn dochter leren om minder in te zitten met zo'n normen dan ik doe ..
Daar heb jij ook gelijk in. Maar ik denk dat dat ook kan zonder echt voor gek te lopen Ik had gister een felrood rokje aan toen ik uit eten ging met vriendinnen. Zij zijn van spijkerbroek en shirt type ze vonden het gewaagd maar superleuk. Met zo'n item val je op en kun je laten zien dat je van felle kleuren houdt maar wel op een verzorgde manier. Mijn dochter doet dat op haar manier ook, gaat nu naar groep 5 en het gros loopt in ripped jeans e.d. Maar zij gaat zonder moeite in haar tule glitterrokken naar school Maar wel op zo'n manier dat het een verzorgde nette outfit is.
Ik heb, als jongvolwassene, veel last gehad van het feit dat mijn moeder altijd bepaalde wat ik kocht en/of droeg en het duidelijk liet merken als ze iets niet mooi of geschikt vond. Een eigen smaak had ik vrijwel niet ontwikkeld en zelfs als getrouwde vrouw vond ik het lastig om iets te kopen wat ik wel mooi vond maar waar ik van wist dat mijn moeder het zou afkeuren... Als ML dan vroeg waarom ik iets niet gekocht had was heel vaak mijn antwoord: ja, dat vind mama niet mooi... Ik vind het dus heel belangrijk dat mijn oudste (8) draagt wat hij mooi vindt, ook al zijn dat dingen die ik lelijk vind. Er zijn wel regels. Shirts zonder mouwen en shirt met grote/agressieve prints mogen niet, maar die zijn op school ook niet toegestaan. Hij gaat altijd mee als hij kleding nodig heeft en heeft dan echt wel een stem in wat we aanschaffen of wat ik weer terughang. Doordeweeks naar school geeft hij vaak aan welk shirt hij aan wil, dan pak ik er een passende broek bij. Hoeft hij niet naar school dan kiest hij vaak zelf en leg ik uit waar hij op kan letten zodat de kledingstukken bij elkaar passen. In de winter hangt het zomerspul op zolder en andersom. Een enkele keer koop ik iets wat hij heel mooi of stoer vindt en ik echt afschuwelijk, zoals vorig jaar een baseballshirt zonder mouwen met schreeuwkleuren, maar dat draagt hij dan in de vakantie, maar dat ging m een paar euro. Als het een duurder kledingstuk is dan praten we erover wat hij er mooi aan vindt en wat ik er lelijk aan vind.
Mijn zoontje van bijna 3 maakt het niet uit. Als hij er maar lekker in kan spelen. Af en toe koop ik eens waat met een auto print of iets maar dan stoer niet cars of iets Sokken, piyamas en ondergoed mogen in printen lees cars of paw patrol Normale kleren niet. Koop veel z8, tumble en zara. Vind het belangrijk dat hij goed er in kan spelen maar er ook leuk uitziet.
Ik had het niet over laten zien dat je van felle kleuren houdt, ik had het over creativiteit en jezelf uiten door kledij. Dat gaat veel verder dan een rood rokje. Het soort mensen dat over straat loopt als volwassene met een outfit waar ik zelf een beetje om moet lachen, maar tegelijk jaloers op ben dat ze dat dúrven. Minder conformeren is wat mij betreft alleen maar goed.
Wat ik hier heel grappig vind is als ik iets 'afkeur' wat ze leuk vind in de winkel, bijv een roze tule rokje, zij het eerst volgende afkeurt wat ik voorstel. Als ik dat jurkje oid dan 2 dagen later laat zien op internet, dan vindt ze het opeens wel erg leuk!
Dat ben ik helemaal met je eens. Mijn zoontje draagt nu een staartje. Iets waarvan ik weet dat sommigen hier dat nooit zouden toestaan. Ik moest zelf ook even wennen, maar hij wilde het graag, het staat hem goed en het maakt hem niet uit wat anderen ervan vinden. Dat is iets waar ik alleen maar trots op kan zijn. Daar leert hij veel meer van dan wanneer ik hem vertel hoe hij zijn haar moet dragen en zo zal het ook met kleding gaan over een tijdje.