Sorry beetje late reactie met een week of 8 pas om vervolgens met een week of 11 weer een paar dagen te hebben
Ik had de eerste weken ook regelmatig bij het afvegen bloedverlies of wat bloed in de wc. Kwam door gevoelige baarmoedermond die snel ging bloeden. Zenuwslopend, maar zolang je inderdaad geen krampen oid hebt en veel bloedverlies ... In ieder geval een geweldige echo, ik duim voor je!
Ik begrijp volledig dat je het vreselijk eng vindt om bloed te zien. Bij de zwangerschap van mijn zoontje (zie handtekening) heb ik tot 16 weken als een gek gebloed (hematoom). Soms alleen bruin, soms gutste het helderrode bloed er uit. En zelfs krampen. Ik zie mezelf nog trillend in de douche staan op Tweede Kerstdag...met handdoeken tussen m'n benen en ondertussen de verloskundige aan de telefoon Maar het hoeft dus niets te betekenen! Het tegenovergestelde begrijp ik ook al te goed hoor, ik heb zowel een miskraam als een chemische zwangerschap gehad en daar bloedde ik net zo erg bij. Maar knoop dat dus tussen je oren, bloed is lang niet altijd een teken dat het fout zal gaan. Ik vind het persoonlijk wel een teken dat het beter is om extra rustig aan te doen. Zelf gebruikte ik Utrogestan en Magnesium Citraat (supplement) om m'n baarmoeder rustig te houden. Heel veel succes en sterkte!
Het duurt gewoon echt even. Zelfs toen we met 10 weken een goede echo hadden en ik al ruim een week geen bloedverlies meer had gehad, bleef ik gespannen. Pas toen ik hem regelmatig voelde werd het beter, maar ook toen vond ik het spannend. Bij alle drie, die zwangerschappen vind ik heel spannend. Iets van afleiding helpt wel, je hebt er ook gewoon geen invloed op.
Ik begrijp het helemaal. Pas met de 12 weken echo was ik echt gerust gesteld. Toen ik echt iets zag bewegen voelde het voor mij zeker. Verder is het maar veel afwachten. Dan kunnen de weken echt lang duren. Ik had voor die tweede echo net een vakantie gepland. Ik zat toch niet meer echt lekker op mijn vakantie...
Je moet bij volgende echo ff vragen of je moederkoek voor de baarmoedermond ligt. Vaak heb je dan nml dezelde klachten als jij met het bloedverlies. Rustig aan! Dat broekloeren herken ik wel. Ik deed dat ook. Om mezelf niet gek te maken mocht ik van mezelf 1x per 1.5/2u kijken.
Nee ik denk dat ik mocht ik de hele zwangerschap vol mogen maken, ik de hele zwangerschap bang zal zijn, want als verder in de zwangerschap iets mis gaat dat is nog erger...hoe verder je komt eigenlijk. Het wordt steeds meer echt een wezentje nu.Je gaat er heel anders naar kijken na miskramen.
Dankje zo een ervaring is heel fijn om te horen, ik dacht echt na mijn 2 miskramen bij deze keer bloed, oh dit is echt weer niet goed! Maar ik vertrouw bloed voor geen cent, en het verpest echt het genieten, want dat kan ik gewoon nog niet nu. Zo bang dat het me weer afgenomen wordt. Zit zelfs te twijfelen of ik het met 12 weken ( als ik het haal) wel al ga zeggen, want ook dan, erna kan het nog mis gaan. Het vertrouwen is echt helemaal weg en dat is echt heel jammer. Al gaat het uitstellen wel moeilijk worden want mijn buik begint al op te blazen...
Waarom niet vertellen, delen met de wereld als je de 12 wk voorbij bent. Meid het kan ALTIJD nog mis gaan...soms zelfs een week voor de uitgerekende datum. En het is toch ook fijn als er mensen zijn die je opvangen mocht het mis gaan. Als niemand het weet moet je het alleen dragen. Daarnaast is vreugde delen ook gewoon heel erg leuk. Het word echt beter met de angst. Sinds ik het voel bewegen ben ik steeds rustiger. Daarvoor luisterde ik soms met de doppler. Dat deed ik vanaf 12 weken 2x per week. Even het hartje zoeken...paar seconden luisteren en stoppen. Dat gaf me rust om de tijd tussen de echo's door te komen. Je angst is logisch, maar besef ook dat je baby positieve gedachten nodig heeft. En verdiend. Je baby vecht hard om bij je te blijven en daarom moet je het gevecht ook ondersteunen met positieve gedachten. En die kunnen bestaan naast je angst. Echt!
Helemaal mee eens. Ook ik durfde het echt niet te vertellen na de 12 weken (toen verloor ik nog steeds bloed). Hebben alleen vrienden en familie een berichtje gestuurd en nu weten andere mensen het pas, omdat mijn buik nu echt een zwangerschapsbuik is. Maar zoals Panter zegt, de angst gaat weg. Ook toen ik haar ging voelen, kreeg ik vertrouwen en ze verdiend het dat ik haar dat vertrouwen geef! Angst blijft soms, de onbevangenheid is er vanaf, maar ik probeer van ieder moment te genieten!
Kan ik me maar al te goed voorstellen En ik wou dat ik je kon zeggen dat ik na die 16 weken bloeden vol vertrouwen was, maar ik ben de rest van de zwangerschap alleen maar voorzichtig en op m'n hoede geweest. Achteraf denk ik alleen maar...logisch! Als het allemaal niet soepeltjes verloopt, dan is het geen wonder dat je het niet van de daken schreeuwt. Zo hebben wij het pas bekend gemaakt toen ik, poeh, 28 weken zwanger was? Sommige familie wist het natuurlijk al eerder. Maar aangezien ik toen nog geen extreem dikke buik had, konden we het makkelijk nog geheim houden.