Ik kon geen beter subforum vinden dus vandaar maar hier. Wie herkent dit? Moeder van 2 jonge kindjes van 8 maanden en van 2.5 jaar. (Nog) niet aan het werk dus alle dagen beschikbaar voor het spul. En ik zit er even doorheen merk ik. Ik hou zielsveel van ze natuurlijk maar ik ben ook zoooo ontzettend moe (vitamine D tekort speelt ook mee), lichamelijk maar ook geestelijk. Elke dag is het ploeteren, chaos, drukte, overleven om alles goed te laten verlopen. Dan heeft er weer één gespuugd, dan is de ander de kat voor de 100e keer aan het terroriseren, dan ligt nummer 1 weer te brullen want in de box is het niet leuk genoeg. Dan krijgt nummer 2 het op de heupen want die verveelt zich, of ze hebben honger, of dorst, of gepoept, of of of. Ik ren me helemaal rot, er is weinig om van te genieten want het is gewoon arbeid. Zware arbeid ook. Ik heb nul tijd voor mezelf. Als ze 's avonds eenmaal op bed liggen ben ik helemaal gevloerd en lig ik de op de bank tot het tijd is om naar bed te gaan. En de dag erop begint het weer van voren af aan. Ik weet het, ik heb hiervoor gekozen. Dit is het ouderschap. En de tropenjaren zijn in volle gang maar ik begin langzaamaan depressief te worden. Wie herkent dit en zegt me dat het echt beter gaat worden, ooit?
Ik denk dat elke ouder van jonge kinderen dit herkent. Maar het eerste wat in me opkomt bij het lezen van je topic: waar is je man?
Die is er zelfs gewoon. Die werkt namelijk tijdelijk vanuit huis en kan ontzettend veel bijspringen. Dus ondanks dat (die rent zich naast het werk ook suf) is het zo banaal druk.. en dan heb ik de boel nog echt niet op orde.. het huis is een puinhoop en ik loop standaard achter met de was, poets etc.
Tijd voor wat meer structuur zou ik zeggen. En daar dan ook tijd voor jezelf inzetten. Bijv. onder de slaaptijd van de jongste de oudste een tvuurtje geven en jij dan met een boekje op de bank. En elke dag samen een 'uitstapje' bijv samen naar de eendjes, ff stukje wandelen, naar de bieb, naar de speeltuin, naar de kinderboerderij, naar het park, naar het tuincentrum. Allemaal niet bijster hoogdravend maar het breekt je dag.
het klinkt bekend.. maar nu is de oudste bijna 4 en de jongste 2,5 en het is nog steeds ploeteren maar zooooveel beter te doen dan een jaar geleden. ik mag zelfs af en toe 5min op de bank zitten niksen dus het wordt beter...
en ik heb ook wel duizend keer gedacht ik word gek toen ze 2,5 en 8mnd waren.. het is echt waar van die tropenjaren
Hier ook precies deze leeftijden en dezelfde beleving. Het wordt beter! Ik was ook de hele dag aan het 'rennen' en nu speel ik tussendoor veel vaker met ze of ze spelen samen en ik zit met een kop koffie of thee op de bank. Het repeterende vond/vind ik ook soms best zwaar. Elke dag is min of meer hetzelfde: de flessen, hapjes, luiers etc etc. Ga je er wel eens een hele dag tussenuit? Bijv een hele zaterdag met vriendinnen ofzo? Ik doe het te weinig maar als ik het doe kom ik even helemaal bij en laad ik echt op.
Wow TS, ben jij in mijn hoofd gekropen en heb je mijn verhaal getypt? Het is ook zwaar he. Geen tips dus. Alleen herkenning. En een knuffel van een mede-survivor. Wat ik trouwens tegenwoordig wel doe is mij veel minder druk maken om dingen die moeten. Zo staat de wasmand met strijk al 2 dagen op de keukentafel omdat ik elke zoveel minuten overdag aan het rennen ben. In de avond ben ik gesloopt en moet mijn hoofd en lijf even op stand-by. Dan doe ik die mand maar niet. En dat gaat voor meer dingen zo. Gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.
Hier ben ik het mee eens. Probeer iedere dag even naar buiten te gaan. Dat scheelt enorm. Bedenk voor jezelf wat je een fijne (haalbare) situatie lijkt en wat je ervoor nodig hebt om het te bereiken. Bij mij is een belangrijk onderdeel hierin een play pen geweest. Zo kan ik de kinderen uit elkaar zetten als ik bijvoorbeeld even boven de was moet halen, of als één van beiden even alleen wil spelen. Verder liet ik de oudste helpen met het zorgen voor de jongste en met het huishouden. En mijn oudste ging ook gewoon nog lang naar bed tussen de middag. Hij hoeft niet te slapen van mij, maar hij heeft het nodig om even in de stilte te zijn, ik had dan ook even voor mezelf, of met alleen de jongste als die nou net niet ging slapen. Hoe dan ook, pak de regie en maak er wat moois van. Heel veel succes.
Zo herkenbaar. Echt zorgen dat je niet achter de feiten aanloopt. Ik sta op. Voor de kids. Dan ben ik al gekleed. Dan hun wakker maken en kleden. Tv even aan zodat ik rustig ontbijt kan maken. Samen eten. Baby weer in bed. Afwas opruimen en klusje in huis. Baby wakker en voeden. Even samen spelen voor paar minuutjes. En zo door. En naar buiten! Anders word ik gek binnen. O en ik eet smiddags warm nu. Dat scheelt in de avond flink.
Alsof je mijn verhaal schrijft, hier twee dames van 2,5 jaar en 11 maanden en ik ben moe. Niet zozeer lichamelijk moe maar geestelijk moe. Sinds 2 maanden heb ik weer een baan, 2 dagen 5 uurtjes per dag, en het is echt een verademing. Het geeft zoveel rust in m'n hoofd om even een paar uurtjes niet verantwoordelijk te zijn voor mijn kinderen, ik wordt er echt een leukere moeder van. De rest van de dagen is het gewoon doorbikkelen, je zit nu echt in de tropenjaren. Het wordt beter!
En de peuterspeelzaal? Daar kan de oudste waarschijnlijk na de zomervakantie terecht. Het kost wel geld, maar met één inkomen heb je waarschijnlijk recht op peuteropvangtoeslag (website van de gemeente).
Inderdaad. Hier bleek de redding een dag/weekplanning met uitjes , psz, dansles, zwemles. Schoonmaken en opruimen verplaatst dan naar de avonduren, dan kan je het samen even snel doen. En ook de kleine dingetjes leuk maken. Hond uitlaten combineer ik b.v. met boodschappen doen of met een terrasje waar dl vervolgens een tosti mag eten ofzo. Dan kan je zelfs sociale contacten onderhouden
Heel bekend. Ik denk dat iedereen het herkent. Structuur en elke dag naar buiten heeft mij gered toen mijn jongste net was geboren. De oudste was toen 2 jaar en 5 maanden. Zij ging wel naar het KDV en toen ze 2,5 jaar was begon ze op de kleuterschool. Dus ik heb me heel erg opgetrokken aan die structuur van school. Op tijd opstaan. Jezelf aankleden voor de kinderen. Rustig even ontbijten, terwijl ik de baby voedde. Dan samen naar school. Terug naar huis. Baby voeden en slapen. Elk slaapmomentje van mijn jongste gebruikte ik voor mezelf. Dus ik besteedde het niet aan het huishouden. Wel aan lichte dingen zoals tafel afruimen, vaatwasser in/uitruimen en de dagelijkse dingen, maar niet aan echt staan poetsen. Voor die klussen had ik een schoonmaakster. Anders zou ik er ook aan onderdoor gegaan zijn.
Heel herkenbaar hoor! Hier zit er precies 2 jaar tussen. Het eerste jaar vond ik niks aan Indd wat jij zegt, altijd 1 honger, dorst, verveeld, ondergepoept. Echt hard werken!! Maar nu ze 1,5 en 3,5 jaar zijn, kan ik er eindelijk van genieten! Natuurlijk hebben ze nog steeds verzorging nodig en daarbij vliegen ze elkaar meerdere keren per dag in de haren, maar het gaat net allemaal iets makkelijker. Dus: houd vol, het wordt beter! Voor nu zou ik je niet te druk maken om het huishouden en aan jezelf denken. Tijdens het middagdutje zelf met een boekje in de tuin of de oudste even achter een filmpje. Ik kwam er altijd echt van bij, eeeeven zitten en niks doen. Al is het maar een half uurtje! En de buitenlucht deed/doet ons ook altijd goed. En dan het praktische (boodschappen, bieb) combineren met een tussenstop bij een speeltuintje of eendjes oid. Fijn iig dat je man veel kan doen.
Ja hoor, heel herkenbaar. Ik voel me gelukkig niet elke dag zo, maar toch wel regelmatig. Ben ook 's avonds vaak alleen met de kinderen dus als ze niet willen slapen ed, het komt allemaal op mij neer. Ik probeer ook vaak even wat leuks te gaan doen. Even eruit zodat de dag gebroken is. Verder heb ik niet veel tips. Oh ja, bij het huishouden laat ik de oudste nog wel eens helpen. Vind hij heel leuk dus is hij lekker even bezig. Het gaat wel niet zo heel hard maar het is wel gezellig
Zeer herkenbaar! Hier 20 maanden leeftijdsverschil, ik vond het eerste jaar met twee kindjes pittig. Nu de jongste wat ouder wordt (16 maanden), zelf loopt, enigszins duidelijk kan maken wat ze wil enz enz, wordt het allemaal wat makkelijker. Wij gaan er ook vaak op uit, ik word gek van een hele dag binnen zitten. De kinderen ook, zij moeten ook hun energie kwijt. Als het droog is spelen ze (we) lekker buiten, gaan we wandelen in het park, naar de kinderboerderij etc. Het huishouden staat op een lager pitje sinds de jongste er is. Ik houd het wel bij, maar het is niet zoals het was En ik zou je ook willen adviseren om 's avonds toch niet op de bank te ploffen, maar om iets te gaan doen waar je energie van krijgt. Even alleen een stukje wandelen of fietsen, zwemmen, bij een vriendin thuis afspreken.. Met een paar van die ukjes sta je zelf op de laatste plek, terwijl het ook zo belangrijk is om tijd voor jezelf vrij te maken. Daar krijg je weer positieve energie van (geloof me, ik ben een ervaringsdeskundige ).
Herkenbaar! en mijn tweeling is nog maar 10 maanden oud en ik denk nu soms al OMG is dit het? vooral dat gejengel en het waren huilbaby's en doe het ook alleen (BAM) Het hoort erbij, maar betekend niet dat je het af en toe gewoon helemaal zat mag zijn! moederschap word sociaal en in de media geromantiseerd terwijl het gewoon een full time job is en soms zelfs zoals je schrijft overleven, je bent niet de enige <3 Desondanks kan ik wel erg van ze genieten, en leef zoals de dag komt en hou me niet vast aan wat moet maar kan, word je gek binnen? hup naar buiten, slapen ze? neem dat moment voor jezelf!!!! en ga af en toe alleen of met je man erop uit al is het maar een paar uurtjes. en over het huishouden? tip: schoonmaakster = een life saver die heb ik ook.
Ik herken het hoor. Ik denk ook regelmatig dat ik gek word en mopper er soms op los. Ik werk drie dagen en vind mn werk zelf geen bal aan maar ooo wat is het heerlijk om even iets anders te kunnen doen en niet bezig te zijn met slaapjes, de was, opruimen, spelletjes bedenken etc. Wat mij ook helpt is dat er 1x in de 2 weken een schoonmaakster komt. Ik doe de badkamer nooit meer schoon maken bijvoorbeeld omdat ik weet dat tegen de tijd dat ie vies wordt de schoonmaakster weer komt, heerlijk. Dat geeft echt rust vind ik. Ik ken je gevoel hoor. Je moet t jezelf proberen zo makkelijk mogelijk te maken. Het is soms een enorme bende thuis en ik heb vaak maar een paar uur geslapen s nachts (onderbroken) maar dwing mezelf dan toch naar buiten te gaan met de kinderen anders komen de muren op mij en mn kinderen af. En dat helpt. Ik vind dit een hele mooie tijd maar echt ik word vaak ook gillend gek. Als je er echt depressieve gevoelens bij krijgt moet je wellicht hulp zoeken. Ik heb dat ook gedaan. Ik heb gesprekken gehad met een psychologe. Ik krijg hele negatieve gevoelens door slaapgebrek dus weet wel waar het vandaan komt. Ik denk dat veel moeders hier het best herkennen. Het heet niet voor niks de tropenjaren