Wisselt per verzekering misschien. Lees het wel vaak op fora en op http://www.isala.nl/patienten/folders/5372-keizersnede staat dat sommige verzekeringen die clausule hebben.
Ik heb gebeld met mijn autoverzekeraar. Zij zeiden dat, als ik me goed voelde en de gyn mij geen beperkingen had opgelegd, ik gewoon mocht autorijden.
Ik vind je al dapper dat je de draaipoging hebt gedaan. In mijn ogen als een kind al vanaf het begin in een stuit ligt, zal dit een reden hebben. Ik heb veel moeite gedaan om zwanger te worden beide keren. Ik neem geen enkel risico meer. Mijn meisje ligt ook al vanaf het begin in een stuit, mocht zij zo blijven liggen, ga ik niet draaien en wordt het een sectio. Ik heb een horror eerste bevalling gehad. Ingeleid, vorderde niet en ze moest vaginaal geboren worden vanwege haar afwijking, dus ze hebben alles op alles gezet en ik ook. Maar als ik nu terug denk zit er echt nog veel verdriet en angst. Niet voor de pijn, maar de spanning hoe ook dit kindje het maakt. Jij bent mij niet en wie weet ben jij een beval wonder, maar ik dus verre van niet en zeker niet onder stress. Hier zal ik kiezen voor de de weg van de minste weerstand, niet omdat het makkelijk is, maar voor de veiligheid van mijn meisje en ook voor mijn emotionele gemoedsrust. Jij hebt je kindje ook niet cadeau gekregen en eindelijk is het zover! Bij stuitbevalling loop je risico dat je wel abrupt naar de OK moet en je onder algehele narcose moet. Heb je zo hard gewerkt en maak je nog de geboorte van je kindje niet mee. Wil je niet bang maken, maar is wel soms de realiteit. Echt kies voor je kindje en jezelf. Echt pak je moment meis en ga rustig de ok in en bedenk ik heb er hard genoeg voor gewerkt!!!
Hi meiden, Bedankt dat jullie je bevallingsverhalen willen delen met mij. Ik ga ze nog eens even goed doornemen. Wat mij wel even opviel is dat toch de meeste voor een vaginale bevalling zijn gegaan.. Laat ik heel duidelijk zijn (en ik denk dat iedereen dat heeft). Uiteraard wil ik ook geen risico voor het kind lopen dus dan zou je denken waarom geen ks. Ook daar heb ik inderdaad mijn twijfels bij gezien daar ook risico's bij zitten en idd mijn zoontje die ik thuis ook nog heb rond lopen. Op een of andere manier blijf ik er behoorlijk emotioneel onder. 1 ding weet ik wel. Als ik over een geplande sectio denk dan schiet het naar mijn keel. Waarom, geen idee, maar de reden daarvan is dat je eigenlijk ruim van te voren al weet (mits kindje zich niet eerder aandient) wanneer de kleine geboren gaat worden. Dat lijkt mij echt niet leuk. Ik wil het echt als een verrassing laten komen en als ik weeen krijg dan denk ja nu gaat het gebeuren.. Ook verhaal gehoord over sectio dat het kindje gehaald werd en niks deed omdat het kindje er gewoon niet klaar voor was nog. Dus gereanimeerd worden.. Godzijdank overleeft maar dat kan blijkbaar met een geplande sectio dat het kindje nog niet klaar is blijkbaar om te komen.. Woensdag ga ik ook vragen hoe op te lossen dat ik echt de weeen wil afwachten, kindje zichzelf aandient. Of er dan alsnog een sectio gedaan kan worden of niet (tenzij het spoed is natuurlijk). Ik wil dan ook een echo van de geschatte grote van het kindje. Ik heb (nu) ook angst bij de gedachte dat mijn zoontje prematuur was dus kleiner en dit kindje nu al groter is, PAST DAT WEL??? De artsen zeggen allemaal dat ik bewezen heb dat een kindje past.. Afzonderlijk van elkaar zeggen ze dat.. Maar ook hier moet ik wel vertrouwen ik hebben/krijgen voordat ik het ga doen. Dat autorijden is idd ook een dingetje. Meiden, ik dacht altijd, dan kies je toch gewoon sectio wat doe je moeilijk.. Maar nu sta ik er gevoelsmatig echt anders in. Met elke been aan een andere kant van wat wordt het...
Ik zag dat ik hier getagt was. Klopt idd dat ik mijn meisje met een stuitbevalling ter wereld heb gebracht. En ik zou het echt zo weer doen. Ik heb een fantastische gyn gevonden die een expert is in stuitbevallingen, hij heeft mij helemaal gerust kunnen stellen. Volgens hem liggen stuitkindjes niet verkeerd maar gewoon anders. Ik weet in wat voor onzekere en heftige tijd je nu zit en ik had in die tijd ook behoefte om te praten met iemand. Als je wilt kunnen we eens bellen? Dan vertel ik je mijn ervaring. Stuur me maar een pb.
Ik had zelf geen keuze toen omdat mijn zoontje redelijk zwaar geschat werd en zijn hoofdje groter was dan gemiddeld. Bij mij werd een stuitbevalling om die reden echt afgeraden. In dat geval maakte het voor ons makkelijker omdat het niet verstandig zou zijn en ik dus niet hoefde te kiezen. Maar ondanks dat heb ik nog de nodige tranen gelaten, omdat ik het toch wel een ding vond dat ik een ks zou krijgen (gevoel dat ik faalde). Maar het is allemaal prima verlopen. Ook het herstel. Bij mijn tweede zwangerschap wilde ik weer een geplande ks, maar toen braken ineens de vliezen en bleek mijn zoontje al te ver ingedaald te zijn, waardoor ik toen alsnog natuurlijk bevallen ben.
Ik heb speciaal een account aangemaakt om hier te reageren Ben vandaag 39 weken zwanger, en die van mij ligt ook in een stuit. Het was best een schok toen ik dat te horen kreeg, want eigenlijk lag het al de hele tijd netjes met het hoofdje naar beneden, en toen bij 36 weken plotseling verkeerd om. Ik heb twee versie-pogingen ondergaan tussen 36 en 37 weken. Dat was niet fijn, maar ook niet zo erg als je soms hoort. Helaas in beide gevallen niet gelukt omdat mijn buik al 'te vol' was. Ik had me tot dan toe heel erg op een thuisbevalling ingesteld, omdat verder alles zo fijn verloopt. Na de eerste versie-poging ben ik echt heel emotioneel geweest, met name omdat ik natuurlijk meteen was gaan googlen en alle horrorverhalen over onveilige geboortes en keizersneden enzo tegen was gekomen. Gelukkig heb ik me daarna wat meer kunnen verdiepen in mijn mogelijkheden, en kwam ik er al snel achter dat er bij de ligging van mijn kindje (onvolkomen stuit, dus met de beentjes omhoog) eigenlijk weinig is wat tegen een natuurlijke bevalling pleit. Bovendien heb ik het voordeel dat ik in de grote stad woon, en dat ik dus kan kiezen voor een ziekenhuis waar ze heel veel ervaring met natuurlijke stuitbevallingen hebben. De verloskundige die ik daar sprak, was het helemaal met me eens. Ze zei bovendien dat dat internationale onderzoek over de risico's van stuitbevallingen niet corrigeert voor de ervaring van de begeleidend specialist, en dat er als alles goed vlot en goed in de gaten wordt gehouden, helemaal geen reden is om voor een keizersnede te kiezen. Nu ben ik dus aan het afwachten tot de bevalling begint, en hoewel ik er vooral van baal dat ik al tijdens de ontsluitingsfase uit mijn fijne warme huisje naar dat stomme ziekenhuis moet, ben ik niet bang voor de bevalling. Een collega zei ook nog iets heel geruststellends: een groot voordeel van een natuurlijke stuitbevalling is dat je zeker weet dat je een vlotte, probleemloze bevalling tegemoet gaat. Als het er namelijk op enig moment op lijkt dat dat niet zo is, dan wordt er ingegrepen. En zelfs als dat nodig is, dan is het bijna altijd omdat het niet snel genoeg gaat, en kan je dus nog prima met een ruggenprik verdoofd worden in plaats van volledige narcose. Ik ben heel benieuwd hoe het voor mij zal gaan, ik weet in elk geval zeker dat ik binnen nu en 2 weken ga bevallen (als het er bij 41 weken nog niet is, word ik ingeleid... ik hoop wel dat dat niet nodig gaat zijn!). Wordt vast een lekker dwars en koppig kindje. Ik zal in elk geval met een warm gevoel terugdenken aan dat hoofdje dat ik nu zo fijn kan aaien
Ik ben met de 2e ook vaginaal bevallen van een stuitligging. De eerste bevalling ging erg vlot, 2e kindje werd ook kleiner geschat dan de eerste. De gynaecoloog had alle vertrouwen erin en daardoor wij ook. Het is meer de omgeving die je twijfels geeft: durf je dat aan? Doen ze dat tegenwoordig nog? Wat een lef. Daar proberen vanaf te sluiten. En bij 40.4 begonnen de weeën. Het was spannend, het eerste vt voelde ze een voetje voor. Dus durfde ze geen vliezen te breken, risico op uitzakken van de navelstreng. Daardoor zette de bevalling niet goed door. Uiteindelijk aan de weeenopwekkers gekomen en na uurtje braken spontaan de vliezen. Half uur daarna mooi bevallen van een gezonde dochter!
Jouw verhaal lijkt veel op die van mij! Ik wilde ook zo graag thuis bevallen, dat dat niet kon was ik het meest verdrietig over. Mijn meisje lag inderdaad ook in onvolkomen stuit. Echter mijn bevalling duurde heeeel lang en verliep niet vlekkeloos, maar ze lieten me gewoon m'n gang gaan hoor. (Dat het zo lang duurde had niets met de stuit te maken hoor). Al met al duurde het dus 40 uur maar in het ZH hadden ze er alle vertrouwen in dat ik het zou kunnen, en daar ben ik zo blij mee. Het persen ging heel vlug, binnen 25 minuten was ze er, en het deed dus helemaal geen pijn. Voordeel van billetjes eerst. Ik vond het zo'n bijzondere bevalling, ik had het voor geen goud willen missen en zou het zo weer doen!
Geen ervaring met een stuitbevalling maar superstoer dat zovelen van jullie het gedaan hebben! Dit is echt onzin. Of je kan autorijden of niet, moet je zelf inschatten. Sommigen kunnen twee weken na een keizersnede prima autorijden, anderen kunnen zes weken na een normale bevalling nog niet autorijden. Het blijft je eigen verantwoordelijkheid, je mag niet afgeleid zijn door een wond, pijn of ziekte.
Ik deel alleen wat een vriendin van mij net verteld is nadat ze een keizersnede heeft gehad zodat mensen dit zelf kunnen checken, better safe than sorry. Hangt misschien ook af van wat het medisch advies is, als je tegen advies in gaat rijden heb je ook kans dat je niet verzekerd bent. Het was toen nieuw voor mij en ik zou me behoorlijk lullig voelen als ik op een gegeven moment hier had gelezen dat iemand ongeluk had gehad en niet verzekerd bleek en ik had niks gezegd.
Ik lees je verhaal vol bewondering, juist omdat je schrijft: ik vond het een bijzondere bevalling. Mag ik vragen wat je er bijzonder aan vond? Ik zit nu steeds in vreselijke dubio.. ik kom er ook echt niet uit Had bijv ook foto's gezien dat na de bevalling de beentjes nog omhoog liggen..? Had iemand dat? En hoe lang duurde dat? Dat lijkt mij namelijk zo'n akelig gezicht Bij hoeveel weken is iedereen ongeveer bevallen? Mijn Gyn adviseert bijv bij mij tot 38/38,5 weken stuit en daarna evt toch keizersnede..
De beentjes kunnen ook na een sectio omhoog blijven. Onze dochter moest ook even rechttrekken, geboren met 37.4. Zij had ook een dubbel gevouwen oor en teentjes die helemaal over elkaar heen zaten. Alles is goed gekomen Als je gyn een ks adviseert na de 38 weken zou ik dat advies volgen. Ze zijn er namelijk terughoudend in. Een ks heeft ook echt voordelen hoor, probeer daar maar aan te denken als je er echt zo tegenaan hikt
Hoelang lagen haar beentjes omhoog? Na 38/38,5 weken willen ze eerst echt goede groei echo maken als het begonnen is.. later zei ze ook dat er pas iemand was bevallen met 41w en ook super goed ging.. Het ligt er ook aan hoe je binnenkomt en hoe weeen en ontsluiting gaan. Ze zei: jij kan dit.. geloof me.. dat vond ik zo lief maargoed alles miet wel plus zijn anders doen ze sowieso ks. Ik vind het zoo spannend ook...
Niet erg lang, weet het niet exact omdat ik gehecht werd en zij toen al weg was ( beviel onverwacht s nachts dus gentle sectio kon niet helaas). Toen ik na 20 min terug was op de kamer was ze weer recht getrokken . Wel heeft ze langere tijd wat moeite gehad om haar benen goed te strekken, maar dit is bij meer kindjes zo. Het is ook spannend allemaal. Maar ik zou zelf het risico van een stuit bevalling niet willen lopen. Zeker niet na de weg die jullie bewandeld hebben. Maar dat is een keus die alleen jullie samen kunnen maken. Is er overigens de mogelijkheid tot een gentle sectio in je zh? D
Ja gentle sectio is mogelijk, gelukkig! Zelfs als we binnenkomen en moet toch keizersnede worden, om wat voor reden dan ook (lees, geen spoed keizersnede) dan kan gentle sectio ook nog gewoon.. Ik vertrouw mijn Gyn volledig. Zij is ook mijn fertiliteitsarts geweest, dus als zij enigszins denkt, we gaan het niet doen dan zal ze dat ook gelijk zeggen.. Volgend weekend heeft ze dienst, zou leuk zijn als ze erbij is ☺️ Had je dochter pijn met het niet strekken van der beentjes?
Dat is heel fijn! Ik ben s nachts bevallen en toen was er helaas te weinig personeel voor een echte gentle sectio. Maar ze hebben wel de kamer warmer gemaakt en ik kon meekijken. Ja ze heeft de eerste dag heel veel pijn gehad, maar denk meer van haar schouder en nek ( die stonden wat scheef). Paracetamol hielp heel goed gelukkig. Onze dochter heeft echt heel raar in mijn buik gelegen... half onvolkomen stuit en met haar hoofd en schouder onder m'n ribben. Was ook even peuteren om haar eruit te krijgen
Ja die kans zit er dan wellicht ook in bij ons als het s nachts gaat gebeuren, dat weet ik eigenlijk niet.. ach gossie, toen al pijn gehad, fijn om te lezen dat iig paracetamol hielp! Maar lees ook dat je met 18+4 weken bent bevallen
Ach weet je, als het eenmaal zo ver is zal het je een zorg zijn . Als je je kindje maar veilig in je armen hebt is alles vergeten. Ja was heel sneu, erg gehuild de eerste nacht. Gelukkig heeft ze er niks aan over gehouden, heupjes ook allemaal oke ondanks de langdurige stuitligging. Jep.. ons zoontje is idd met 18.4 geboren en na een half uur overleden.