Vanmorgen in de metro, stapt een jongeman in. Hij ziet er best zwerverig uit en gaat zitten. Ineens spuugt ie zo pats op de grond. Vond het echt smerig maar dacht ga niets zeggen. 5 minuten later pakt hij een snicker uit zijn zak, eet hem op en gooit zo het papiertje op de grond voor zijn voeten. Hij leek me niet helemaal 100 en je rook hem ook al van ver dus durfde niks te zeggen. Niemand zei iets. Wie had in deze situatie met zo iemand wel iets gezegd? (Niet dat eventueel veel uit zou maken..).
Nee, ik had ook niks gezegd. Veel te bang dat het dan uit de hand loopt. Als het echt asociaal gedrag gericht naar mij/iemand is, dan zeg ik er wel wat van.
Wat hier boven staat inderdaad. Als je mij of mijn kind er kwaad mee doet wel, anders niet. Je weet het nooit wat ze doen in de huidige maatschappij.
Ik denk dat ik (onbewust) er uit had gefloept: doe je dat thuis ook ofzo? Mijn man daarin tegen zou hem denk ik z'n spuug laten opvegen en papiertje laten oprapen
In principe niet, maar als het moet doe ik het liever zelf dan mijn man. Ik heb al meerdere malen gemerkt dat wanneer ik als vrouw iemand aanspreek daar beter op wordt gereageerd dan wanneer mijn man het (even rustig) doet.
Oh absoluut. Laatst nog in de trein,werd een meisje lastig gevallen door een dronken creep. Ik zag dat ze het niet leuk vond dus ik heb er wat van gezegd. Toen hij weg was bedankte ze me nog. Ook in de kledingwinkel waar ik werk zeg ik wat van aso gedrag.
Hangt van de situatie en de persoon af. Is het naar mij en/of mijn kinderen gericht zeg ik er zeker wat van. Is het een louge typje en ben ik met mijn kinderen hou ik mijn mond. Ben ik alleen trek ik wel mijn mond open. (Een van mijn slechte eigenschappen, volgens mijn man loop ik daarmee nog eens tegen de verkeerde aan).
In de situatie die jij beschreven hebt zou ik ook niks zeggen. Je weet nooit hoe iemand reageert. Maar ik zeg ook wel eens wel wat van bepaald gedrag. Bijvoorbeeld toen ik zag dat iemand lastig gevallen werd of wanneer iemand zich op een niet zo nette manier op mijn kind richt. Dan kan ik mijn mond ook niet houden.
Ja, ik zou er wel iets van willen zeggen maar in deze maatschappij heb je zo een mes tussen je ribben. Dat houdt me tegen. Maar ik vond het echt zo asociaal, had er graag iets van willen zeggen. Als iemamd wordt lastiggevallen zou ik niet zomaar langslopen zonder iets te doen maar afhankelijk vd ernst zou ik eerder de politie bijv bellen dan zeln iets zeggeb (met mn 1.64 en 55kg maak ik weinig indruk).
In principe zeg ik er wat van maar ik maak wel eerst een inschatting wie ik voor me heb. Als ik het idee heb dat die persoon agressief kan reageren, doe ik het niet, anders zonder twijfelen. Maar het blijft natuurlijk een inschatting en die heb ik ook wel eens verkeerd gemaakt moet ik zeggen . Toch vind ik van mezelf dat ik niet bang moet zijn en zoiets moet blijven doen als ik echt aso-gedrag tegenkom. Als mijn kinderen erbij zijn, zullen die er waarschijnlijk een opmerking van maken ('dat mag toch niet mama?')
Als het tegen iemand gericht is jong is of een dame die vervelende aandacht krijgt dan zou ik naar diegene toegaan. Iets zeggen in de trant van lang niet gezien meid! Hoe gaat het. Om die ander weg te negeren. (Is al een paar keer voorgevallen). Zou die man mij of mijn kinderen lastig vallen, en ik zou het een eng figuur vinden zou ik richting iemand gaan die op zit te letten en er sterk uit ziet. En mijn kind op schoot nemen. De trein is dan makkelijker, dan zou ik rustig richting de conducteur verplaatsen. Maar ik ben ook niet zo mondig. Is het een tjappie dan geef ik non verbaal een signaal van waar ben jij mee bezig viezerik.
10 jaar terug zou ik de " stoere" meid uit hebben gehangen , maar door een aantal keer flink op mijn bek te zijn gegaan, en door het feit dat ik een stuk milder ben geworden voor mijn medemens, zou ik dat nu niet meer doen. Ik zou het ontzettend goor vinden en hem compleet negeren, want wat schiet ik of hij ermee op als ik wat zeg? Mocht ie mij, mijn gezin of andere reizigers persoonlijk lastig gaan vallen, zeg ik daar zeker wel wat van. In dat soort situaties heb ik vaak overwicht, ondanks dat ik een vrouw ben en niet zo lang. Ik ben wat milder geworden in de zin dat ik niet zo snel oordeel (doe ik m'n best voor). Wellicht was de man idd niet helemaal 100% en om daar nu een ruzie voor ( risico op) te beginnen.. nee toch maar niet.
Hangt er een beetje af van hoe de persoon is. Als ik de inschatting heb gemaakt dat ik iemand kan vloeren, mocht het erop aankomen, dan wel en anders niet Zoals al gezegd is: je hebt zo een mes tussen je ribben. Maar zodra 1 schaap over de dam is, volgen er meer... dus je hebt zo aanhang in zo'n situatie is mijn ervaring (helemaal als vrouw). Mocht iemand het direct richten aan mijn kinderen, vrienden of familie dan is de pis wel lauw.