Dat begin ik ook te denken eerlijk gezegd. Geen enkele fatsoenlijke ouder laat zijn 3 jarige zonder direct toezicht alleen bij het water. Zeker niet zonder bandjes of vestje aan. Mijn oudste van 7 mag zonder mij naar het zwembad, hij heeft beide diploma's en zwemt wedstrijden. Er word ook regelmatig getraind hoe hij zich moet redden als hij ineens in het water valt of ergens van schrikt. Maar in open water mag hij absoluut niet zonder begeleiding. Alleen al vanwege het feit dat natuur water zo anders is dan een zwembad. Paar weken geleden mocht hij mee naar zwemkamp. De eerste dag zouden ze zwemmen in open water. Daar is ter allen tijden een ervaren zwemtrainer in het water voor het geval dat. Ook bij de wat oudere kinderen van een jaar of 12. Het water is gevaarlijk, je weet het nooit. Ook niet bij ervaren zwemmers. Het kan áltijd fout gaan. Nu hebben we besloten dat hij alleen de tweede dag heen ging, omdat het al zo druk was met school, sport en wandelvierdaagse etc. Maar ik was er totaal niet rouwig om dat hij dan alleen in een subtropisch zwembad zou zwemmen. Je mag water nooit onderschatten. Zeker niet bij kleine kinderen.
Kinderen van 3 kunnen dat echt nog niet inschatten. Door peuterzwemmen heeft ze manieren geleerd om met water om te gaan en om ín water om te gaan, maar dat betekent echt niet dat ze het gevaar ziet. En misschien is ze inderdaad totaal niet onbesuisd, zal ze nooit zomaar in een diep natuurwater springen etc, maar echt; een ongeluk zit in een klein hoekje, neem gewoon geen risico. Mijn oudste is 5, zal naar ik verwacht écht niet in een zwembad of meertje springen, ze heeft ontzag voor water. Ze zwemt goed, met zwemles in het diepe zonder kurken nu. Maar geen haar op mijn hoofd die dat risico neemt hoor, zelfs niet in het pierenbadje.
Hoe kan je je kind van 3 nu op dat gebied vertrouwen? Die kan helemaal nog geen situaties overzien. Ze is 3!!! En ook al "vertrouw" je je kind, heb je er al wel eens aan gedacht dat iemand op haar kan springen? Of dat ze zich pijn doet aan iets en verlamd? Er zijn honderd situaties te bedenken waardoor je je zelf als volwassene, met een rits zwemdiploma's, al kan verrast worden in het water. Laat staat een meisje van 3. Echt bizar.
Maar sowieso, een ongeluk zit in een klein hoekje. Ik las ergens anders dat je je kinderen van 3 en 1 alleen beneden laat. Zou ook nooit in me opkomen. Maar goed, die van mij klimmen weleens ergens op (bank/stoel) of rennen een rondje rond de tafel. Als ze dan vallen hebben ze misschien wel een gat in hun hoofd. En mijn toen 2-jarige (oudste dochter) heeft weleens een koekje willen pakken..uit het bovenste keukenkastje. Dat laat je toch niet zonder toezicht? Ik snap niet dat je niet kan bedenken dat kinderen soms gekke/onverwachte dingen doen.
Precies zoiets wilde ik zeggen. Het hoeft niet aan het kunnen van het kind te liggen, de omstandigheden doen veel. Raakt het kind beslagen door de plotselinge kou? Paniek (door het water of het kwijt zijn van papa/mama)? Je weet het niet. Het kan iedereen gebeuren.
Dit heeft toch niks met vertrouwen te maken?! Verdrinken gebeurd per ongeluk, een kind gaat echt niet opzettelijk in nood komen. Hoe kan je dat aan vertrouwen linken?
Oh dat is dezelfde persoon? Vind ik ook echt niet kunnen zeg. Hier is de jongste 5 en sinds een paar weken mag hij in de ochtend alleen naar beneden.
Helaas zie ik wel eens ouders die deze risico's nemen, ik heb een keer een peutertje rechtop moeten zetten in een pierenbadje; gevallen, gezicht in het water en ze lag maar te spartelen zonder te gaan staan. Ouders zaten een tosti te eten op een terras een meter of 8 verder, af en toe een blik op het zwembadje, maar dus gewoon te ver weg en te slap toezicht...
Ik wilde me hierbij aansluiten tot ik me bedacht ooit met babyzwemmen een meisje in het babygedeelte alleen te hebben zien ronddobberen in zo'n band, ze ging van vermoeidheid naar voren hangen. Paar minuten later kwam er een meisje, gok een jaar of 17, aanlopen die blijkbaar bij haar hoorde en die was even van de glijbaan in het diepe gegaan...toen wij (paar moeders) er wat van zeiden leek dat geen indruk te maken! Toen zoontje 3 was waren we bij een meer aan het wandelen, man en ik draaiden ons tegelijk om omdat één van de honden van de glijbaan af ging (hilarisch natuurlijk ) en we draaiden terug en zoontje stond al een paar meter van ons af in het water...weliswaar werden alleen z'n voeten nog maar nat maar voelde me toen al best rot. Zelf ben ik wel eens onder zo'n grote gele mat terecht gekomen, ik had toen A en B maar raakte lichtelijk in paniek. Met zwemles afgelopen zaterdag hadden we het hier toevallig ook nog over, dat wanneer zoontje zijn A diploma heeft wij hem echt nog niet alleen in het water vertrouwen hoor...dat duurt nog wel een paar jaar, en zo denkt iedereen er gelukkig in onze omgeving over.
Ik vind dat je het heel verkeerd ziet. Peuterzwemmen kan je totaal niet vergelijken met het zwemmen in een druk zwembad of natuurwater. Dan zal je dochtertje vrijwel zeker totaal anders reageren als dat ze onder toezicht een keertje van de kant in t water valt met peuterzwemmen. Misschien zou het goed zijn als je een keer ziet hoe een jong kind reageert op onverwachte situaties in het water. Dan begrijp je waarschijnlijk wat wij bedoelen en ben je in 1 klap van je naïviteit af!
Een kind van 3 jaar kun je niet alleen laten in een zwembad.. dus ja je bent erg naïef. Mijn dochter vind water helemaal te gek, maar als zij in het peuterbad zit dan zit ik daar dus naast. Je laat je kind van 3 ook niet alleen thuis of alleen naar de winkel, school of wat dan ook gaan neem ik aan toch?
Inderdaad. Ik vertrouw mijn kind er ook op dat hij niet in het diepe water gaat springen. Hij is heel erg voorzichtig. Maar hij kan er altijd in vallen. In een peuterbadje kan hij ook altijd in nood geraken. Zelfs in bad laat ik hem niet alleen en als het eens voorkomt dat ik heel snel iets moet pakken moet hij van mij heel hard zingen. Als hij bij oma en opa eens alleen in het zwembad is staat er ook altijd iemand bij. Die persoon houdt de handen aan de rand van het zwembad vast. Dus altijd een armlengte max afstand. Inclusief zwembandjes. 9 van de 10 keer gaat iemand mee het water in. zoontje is extreem voorzichtig maar je kan een kind niet vertrouwen dat hij niet in een noodsituatie terecht komt. Hij is nog nooit in een noodsituatie terecht gekomen. Echt nog nooit maar je hoeft maar 1 keer in een noodsituatie terecht te komen en het kan gedaan zijn! Zoontje kan al jaren lopen maar nog steeds valt hij wel eens op de grond. Hoe ervaren een kind ook is in het zwembad, er kan altijd iets gebeuren en kinderen reageren anders dan volwassenen. Laatst was een volwassen vrouw verdronken in bad. Ze viel, kwam terecht op haar slaap en verdronk.
Oh en idd, een ander kindje dat per ongeluk op haar terecht kan komen met springen etc, vreselijk... Ik heb ooit vastgezeten onder een bootje in een pikdonkere vijver, ik móest naar boven voor lucht, knalde met m'n hoofd tegen die boot en door de duizeligheid wist ik niet meer wat boven of onder was. Gelukkig vrij ondiep; ik zwom naar de bodem en toen kon ik me nog afzetten en kwam ik boven. Dat bootje mocht daar ook niet varen, maar ja, zoiets gebeurt. Dood- en doodeng.
Jeetje ik zit echt met verbazing te lezen. Ik vind het echt heel erg naïef en gewoon zo dom. Je drie-jarige alleen laten zwemmen?! En het continu hebben over vertrouwen. Het heeft niks met vertrouwen te maken. Een ongeluk kan zomaar gebeuren. Ook al kan je kind perfect zwemmen. Paniek, kou, ergen tegen aan komen, water inslikken.. factoren waardoor je kind echt opeens wél kan verdrinken. Het is in een paar seconden gebeurd.
water kan zo sterk zijn je kan zomaar in een zware stroming terecht komen ik ben vroeger ook bijna verdronken... mijn zoontje is niet bang voor water en zwemt en duikt ook elke week sinds hij 3 is maar die gaat echt no way zonder zwembandjes in het water ook al zijn ze de beste zwemmers ze zijn ten eerste niet zo sterk en ten tweede is het gewoon onverantwoord Levensgevaarlijk
We zien het trouwens ook vaak op de boot. Als het weer het toelaat zijn we elk weekend wel aan het varen. De kinderen vinden het geweldig. Maar hoeveel kinderen je tegen komt zonder reddingsvest aan. Het is verschrikkelijk. Als je van de boot af klapt heb je een enorm probleem. Ook bij weinig snelheid. Pas als het anker uit is mogen hun vesten af. Zodra de boot in beweging komt gaan die dingen weer aan. Mijn man is visser van beroep, maar zelfs hij krijgt nog regelmatig een reddingsoefening. Onze jongste is ruim 1.5 en draagt in het water een zwemvestje. Hij mag tot halverwege zijn kuiten het water in en 1 van ons staat direct naast of achter hem. Ik ben een schijtert wat dat betreft, dus ik heb mijn armen los om hem heen. Als hij valt, valt hij in mijn armen. Dacht ik. Niet dus. Vanuit het niks valt hij en lag met zn gezichtje in het water. Duurde nog geen seconde, want kon hem er direct uitvissen. Hij is zich rot geschrokken, maar ik ook. En dan zijn we nog zo voorzichtig. Maar het gebeurd waar je bij staat.
Peuter zwemmen is sowieso al heel iets anders als gewoon vrijzwemmen tussen de spelende tieners en pubers . Mijn zoon mocht met zwemles zonder drijfmiddelen zwemmen omdat hij bijna voor a op mocht. We waren op een zondagmiddag in hetzelfde bad aan het vrijzwemmen en hij mocht met mij ernaast een baantje zwemmen om te oefenen zonder het zwemvest van de zwemles. Nog niet halverwege de baan zag ik al dat hij het moeilijk had door de drukte en het onrustige water. Heb hem mee naar de kant genomen en zijn vertrouwde vest aan gedaan en hij was daar op dat moment heel blij mee. Terwijl hij in een les met een grotendeels leeg bad dus makkelijk het hele uur zonder vest kon volhouden. Bij C zijn ze pas zwemveilig in principe, maar onze oudste van 7 met diploma c zwemt voorlopig ook nog onder toezicht van ons. Geen risico's op dat punt.