Rare familie.

Dat ligt eraan. Hoe lang is het geleden? Hoeveel last heb ik er nog van?
Maar nu? Ja ik vind het idd niet erg dat mijn ouders nog omgaan met diegene.

Klinkt simpelere dan het in het werkelijkheid is hoor. Maar er zit natuurlijk een heel verhaal achter.

 

Ik heb een echtpaar verzorgd waarbij de meeste van hun kinderen nooit op bezoek kwamen, heel enkel kwam er eens een zoon of dochter langs. Ze hadden wel 8 kinderen.

Vrouw was altijd verdrietig en boos waarom die kinderen nu niet kwamen. Toen ze er weer over begon heb ik gevraagd waarom ze niet langskomen. Ze heeft het hele verhaal verteld dat haar eigen man de 4 oudste dochters misbruikt had maar dat ze nog steeds erg van hem hield en daarom altijd bij hem is gebleven en hem gesteund had. Ja je stelt je mening dan ook gelijk bij als je dit te horen krijgt... dan snap ik ook wel waarom die kinderen wegblijven..

 

Gelukkig is iedereen anders, ik zou dat dus echt niet kunnen accepteren.
Het zou voor mij overkomen alsof mijn ouders het dan goedkeuren wat hij heeft gedaan.

 

Het zou voor mij voelen als verraad. Hoe kun je met iemand om blijven gaan die met zijn handen aan jouw kinderen heeft gezeten? Nee sorry, onbegrijpelijk.

 

Dat mag natuurlijk, vind in mijn situatie namelijk van niet. Ze hebben 10 jaar lang geen contact gehad met diegene. Nu hebben ze dat langzaamaan wel. Met ''goedkeuring'' van mij, dat hebben ze namelijk gevraagd. Wie heb ik om te zeggen met wie hun om mogen gaan? Het is niet zo dat ik samen met diegene kerst hoeft te vieren. En miss is dat over 5 jaar wel zo geen idee.

Ik ben er namelijk wel achter hoe en wat, niet alles is zo zwart/wit als ik dacht. Niet dat ik het hem zelf goed praat ABSOLUUT niet zelfs. Maar ik kan wel goed relativeren. Nogmaals dat is enkel in mijn situatie. In geval van TS weet ik dat namelijk niet.

 

Ik heb zelf geen contact met mijn moeder, maar ik zou nooit van mijn broer verlangen partij te kiezen. De band die hij heeft is er een gebaseerd op zijn eigen perspectief en eigen ervaringen, en verschillen op bepaalde punten met het beeld wat ik van haar heb.
Hij begrijpt mijn keuzes, maar maakt nog altijd die van zichzelf en dat recht heeft hij ook.

Maar omdat ik dus geen contact heb met mijn moeder weet ik ook dat dit geen lichte beslissing is om te maken. Wanneer het dan gaat om een beslissing die gemaakt wordt vanuit sympathie voor de broer is dat nog zwaarder. Ts is niet persoonlijk betrokken bij deze situatie, en daarom zou ik haar dus ook eerder adviseren een meer neutrale positie te kiezen met het respecteren van elkaars meningen dan meteen maar te roepen dat het contact met de moeder ook verbroken moet worden.
Daarmee keur ik de beslissing van die moeder absoluut niet goed, maar ze heeft nog wel altijd het recht die beslissing zelf te maken.

@Ysabella met geconfronteerd worden doel ik meer op verjaardagen en feestdagen, dat er niet verwacht wordt te komen wanneer de ander aanwezig is, en dat daar rekening mee gehouden wordt.

 

als ik dit verhaal zo lees, krijg ik het idee dat jouw moeder misbruikt zou kunnen zijn door haar broer en zelf niet wil dat iemand dit ook maar weet. En dat dat de reden wel eens kan zijn dat jouw broer er niks over mag vertellen en jij het niet mag weten.

Ter bescherming van haarzelf, niet van je broer.

 

Ik begrijp dat ook niet. Gelukkig niet! Als er ooit 1 familielid is die mijn kind misbruikt mag die blij zijn als hij uberhaupt nog rond kan lopen.
Maar gezellig contact of "hoi" en "doei"... Nooit van mijn leven!
Dat zou voelen als de ergste verraad.

 

Zo iets dacht ik ook. En dat het bij haar misschien ook verzwegen zou kunnen zijn. Maar zo kan je lang door speculeren.

Ts ik zou goed met jouw broer praten en niks tegen zijn zin doen. Juist om wat er is gebeurd hem de touwtjes in handen geven. En samen met hem kijken of hij er bijvoorbeeld baat bij heeft om te praten met een hulpverlener.

Wat jouw kinderen betreft zou ik in jouw situatie het ook niet veilig vinden om oma op te laten passen. Wie weet komt hij langs als jij er niet bent. Ik zou er geen goed gevoel bij hebben.

 

Het is niet jouw verhaal om te vertellen aan je moeder. Jij hebt er bij je broer naar gevraagd en die heeft het jou verteld maar verzocht het voor je te houden.
Het is jouw beslissing om geen contact meer te hebben, maar persoonlijk zou ik de motivatie dan houden bij: daar heb ik mijn redenen voor.

 

Helemaal eens hiermee. Het is zijn verhaal zoals hierboven eerder ook al staat. Niets tegen zijn zin doen. Je hebt jezelf er onderdeel van gemaakt door te vragen wie het is (wat ik ook zou doen), maar het blijft zijn verhaal.

Door met je moeder in gesprek te gaan loop je het risico iedereen kwijt te raken. Je broer zal dat je misschien niet vergeven en in zijn schulp kruipen en je moeder zal je waarschijnlijk ook afwijzen. Dat kan een keuze zijn, maar ik zou zeggen: kies voor je broer!

 

Als een volwassene aan kleine kinderen zit, is die persoon heel heel heel ziek, en bovendien levensgevaarlijk. Ik werk in het maatschappelijk werk en kan voor veel dingen begrip opbrengen, maar hier trek ik echt de grens. Dat een ouder contact blijf houden met iemand die haar kind heeft misbruikt, vind ik onbegrijpelijk. Je kind hoort bij jou veilig te zijn.
Als iemand aan mijn kind zou zitten zou hij wensen dat hij dood was, echt waar.
Dit is niet voor niets strafbaar.

 

Ik zou het ook niet verlangen dat ze het contact verbreken met die desbetreffende persoon, wat ik dan wel doe is meteen het contact verbreken want mensen die nog contact houden met de persoon die mij dat heeft aangedaan neemt mij dus niet serieus. Zoals ik al zei voelt dat als verraad.

 

Voor jou wel, voor mij niet.
Hoe ts (of met name haar broer, gezien híj het daadwerkelijke slachtoffer is en niet ts zelf) zich daar bij voelt is aan haar.

Het is mij niet helemaal duidelijk of er nog wel contact is tussen broer en ouders onderling, maar het lijkt me dat wanneer de broer daar geen probleem mee heeft hij het ook niet als verraad zal zien als ts ook contact heeft met haar ouders.

 

@ts; als je moeder er nog eens naar vraagt; zou ik aangeven dat er herinneringen boven kwamen aan vroeger. Zoals je net heel stellig zei; dat je oom ook meer dan normaal is aan jou heeft gezeten naar je idee. En dat je nu je een kind hebt, je kind daar absoluut niet (meer) aan bloot wil stellen.
De waarheid, maar misschien iets verdraaid, zodat je broer beschermd blijft.

 

Jeetje wat een heftige gebeurtenis voor je broer en wat triest dat hij het alleen met jou kan delen. Ik zou die oom nooit meer willen zien. Ik snap eerlijk gezegd niet dat je moeder de kant van je oom kiest, als mijn kind mij zoiets zou vertellen... ik denk dat ik hem zou afmaken. Ik zou boos zijn op mijn moeder als ik in jou schoenen stond. Snap goed dat je het een rare situatie vind..

 

Ik vind het ook te achterlijk voor woorden...

Welke moeder wil nou in godsnaam contact hebben met de misbruiker van haar kind!

Dan zit er bij haar ook een steekje los hoor....

 

Snap niet waar die oom het lef vandaan haalt om nog te klagen over het feit dat je hem negeert. Zou hem 1 keer duidelijk maken , met alle feiten confronteren en hem haarfijn uitleggen dat hij jouw nooit meer mag contacteren, aanspreken of zelfs aankijken.
Zou zulke beesten met mijn blote handen de nek om kunnen draaien.

 

Ik snap niet zo goed dat dit zon groot geheim moet blijven, klopt dit verhaal dan wel?

Naar mijn idee heb je twee keuzes. Doorgaan zoals je altijd deed. Je hebt nl al die jaren contact gehad zonder het te weten en dat was een goed contact. Er is tussen jullie niks voorgevallen. Jij bent niet de persoon om hem ineens te negeren als je niet weet of het echt en in welke mate het is.

Of als je niet kan leven met deze situatie (wat ik overigens wel kan begrijpen) het contact verbreken maar hier ook wel open en eerlijk over zijn. Dus hem laten weten waarom je niks met hem te maken wil hebben, voor hem js dit nu nl wel heel vreemd. Hoe zou jij het vinden als iemand je ineens negeert en je niey meer wil zien terwijl je deze persoon voorheen wel regelmatig zag en groette?!

Daarnaast denk ik dat je dan ook het contact met je moeder moet verbreken. Jullie mogen en kunnen hier met haar niet over praten. Daarnaast heeft ze jou als het waar is ook jaren bloot gesteld aan deze man en heeft zij nog gewoon contact met hem.
Denk dat ik wat je moeder doet nog erger vind.