Maar niemand zegt dat je de vrede moet bewaren en het dan maar moet accepteren. Je kan toch als 2 volwassenen een normaal gesprek hebben over die abnormale reactie van haar en op basis daarvan zien hoe je verder gaat? Als zij haar excuses maakt en een goede reden geeft heel mooi, doet ze dit niet kan je toch altijd nog besluiten haar op afstand te houden? Tuurlijk word je kwaad als iemand je zonder reden uitscheldt. Maar als dat iemand is die eerder heeft opgepast en met wie de verstandhouding gewoon goed was, zou ik willen weten waarom.
Uitspreken is iets anders als verzoenen. Je kan ook nogmaals op een rustig moment uitleggen wat er gebeurde, aangeven dat je het niet prettig vond en afsluiten met dat je bijvoorbeeld niet meer op het huis wilt passen op deze manier. Als iemand zich ondertussen nog verontschuldigt kan je kijken of je iemand nog een kleine kans wil geven onder de voorwaarde dat diegene dan een tijdje op de tenen mag lopen, maar dat hoeft niet.
Dat kan ik wel begrijpen, maar ik vind niet dat dit aan ts is om te gaan achterhalen. Dat is in mijn ogen aan de buurvrouw zelf om te delen. Ik zou ook zeker wel open staan voor een gesprek hoor, maar ik vind wel dat het initiatief daartoe moet afkomen van de buurvrouw.
Ik kan wel begrijpen waarom iemand daar voor zou kiezen hoor, maar het zou gewoon niet mijn keuze zijn.
Tja ik vind het gewoon heel vreemd om als "slachtoffer" naar de "dader" toe te stappen om diegene de kans te geven haar verhaal te doen. Als je een fout maakt en daar spijt van hebt, neem je het initiatief om sorry te zeggen en wacht je niet af tot de ander naar je toe komt. En dan kunnen er wel mogelijke psychische problemen bijgehaald worden waardoor het voor de buurvrouw allemaal heel moeilijk is. Maar een simpel excuses voor mijn overdreven reactie is natuurlijk ook al iets. Je hoeft er geen sessie van te maken met een psychologisch rapport erbij.
Ik denk alleen maar: hoe kan je nou denken dat je buurvrouw expres een parasol over de schutting naar je toe gooit. Zeker als je goed contact had Raarrr.....
Ben ik de enige die niet begrijpt hoe een parasol zomaar over een schutting heen kan waaien? Eerlijk: het enige wat ik zou denken is: wat als mijn 2 jarige daar had gelopen? Ik zou niet zo tekeer gaan als de buurvrouw, maar ik zou echt wel behoorlijk van slag zijn dat de buren zo gevaarlijk doen eigenlijk.
De parasol van mijn buren heeft ook wel eens in onze tuin gelegen bij een storm. Was niet zo'n grote en hij zat niet zo goed vast in de standaard.
Nou, een parasol kan heel makkelijk weg waaien hoor. Dan staat ie niet super vast in de voet of voet is te licht. Wij hebben jaren geleden een trampoline gekocht van bijna vijf meter doorsnee, super zwaar ding. Deze zou in gegraven worden maar de dag na de koop was er storm. Is me daar ding over een heg van drie meter hoog bij de buren tegen de appelboom gevlogen. Dus met een windvlaag onder een parasol kwam echt wel verder komen dan je buurvrouw in een rijtjeshuis.
Ja, dat zei mijn man net ook . Maar blijft dat ik toch flink van slag zou zijn als zo'n ding mijn tuin in komt vliegen. En ik praat zeker het gedrag van de buurvrouw niet goed (en zou zelf nooit zo reageren), maar snap zeker wel dat ze geschrokken kan zijn ook al was ze in het schuurtje. Dat is ook schrikken van die trampoline, was hij nog wel heel?
Persoonlijk zou ik echt te nieuwsgierig zijn en alleen daarom al willen weten waarom mijn buurvrouw zo heftig reageerde op de parasol die per ongelijk over de schutting waaide. Dus als dat betekent dat ik de gene ''moet'' zijn die het gesprek aanknoopt zou ik inderdaad mijn ''trots'' opzij zetten en het vragen. Aan de hand van het gesprek zou ik pas iets concluderen, wel of geen contact meer of iets daar tussenin. Buiten mijn nieuwsgierigheid om, wil ik ook altijd dat er dingen uitgepraat worden en niet op standje negeren over gaan zonder überhaupt de moeite te hebben gedaan om de ander te begrijpen. Begrijpen betekent -voor mij- niet per definitie dat je het er mee eens hoeft te zijn.
Als de band voor deze uitspatting gewoon goed was dan haf ik inderdaad op een later tijdstip naar de buurvrouw gegaan om uit te zoeken waarom ze zo deed.
Maar je geeft zelf aan dat de band hier voor gewoon goed was, wat maakt het dan uit dat jij de eerste stap zet? Je kan dan toch juist aangegeven in dat gesprek dat je er niet van gediend bent dat zij zo tegen jou doet. Ik zie het punt niet zo, lijkt wel ( zoals iemand anders ook al zei) alsof je dit wel fijn vind dat dit gebeurd zodat het contact verbroken is. Dan vraag ik me dus af hoe goed die band dan was tussen jullie. Maar goed, ik zou dus inderdaad de eer aan mijzelf houden en gewoon een gesprek aan gaan met haar.
Precies. En als iemand psychisch niet in orde is, is toch niet echt de vraag of je 'het pikt'. Mijn oma ging ook heel raar reageren toen ze dement werd. Sommige autistische mensen of mensen die psychotisch zijn kunnen ook uit het niks ontploffen. Iemand die ziek is, kun je niet altijd kwalijk nemen hoe ze reageren. Volgens mij valt dat kwartje niet helemaal bij TS.
Maar mensen die echt psychisch niet in orde zijn, zijn gediagnosticeerd door een arts, en niet via een forum. Dat de reactie overtrokken is is een ding wat zeker is, en de kans bestaat dat er psychische problematiek achter zit, maar de kans is net zo groot dat het gewoon gaat om een asociaal persoon. Er wordt hier automatisch vanuit gegaan dat deze buurvrouw een speciale behandeling verdient vanwege psychische klachten, maar het is niet duidelijk of dat überhaupt wel aan de orde is.
Nou dit was ook mijn reactie, ookal is het gedrag van de buuf niet ok, dan nog zou ze geschrokken kunnen zijn.
Klopt, wellicht is er niets van aan. Maar ts heeft haar wel laten oppassen dus zo aso was ze dan toch ook niet? Alle mensen kunnen soms raar reageren. Ik zou juist omdat het om de buurvrouw gaat wel willen uitvinden waarom.