Dank voor alle reacties. Ik besef dat we snel moeten beslissen, omdat hij binnenkort behandeld gaat worden. Aangezien het gaat om een tumor (NET) zal in eerste instantie met hormonen behandeld worden en niet chemo, maar ook dit lijkt me niet goed voor de kwaliteit van het zaad. Misschien kan het ook niet. Ik heb aan mijn man uitgelegd waarom ik het zou willen en eigenlijk wil hij het nu ook wel. Voor mij en die kleine. Even goed laten informeren.
Wat heftig voor jullie. En ook ontzettend lief van je man dat hij zo meedenkt. Ik zou eens contact zoeken met @RoGiJuLi . Ik weet niet precies haar verhaal, maar zij heeft haar partner verloren en wel kinderen van hem. Ik weet niet of het via cryo's is gebeurd die ze nog had of door ingevroren zaad. Maar dat zou je aan haar kunnen vragen. In elk geval heel veel sterkte en kracht toegewenst. En een dikke knuffel.
Je hebt de verkeerde voor je hoor, het is niet RoGiJuLi maar Babii, had ik in mijn bericht al vermeld.
Als je man aanbiedt om zaad in te laten vriezen zou ik dat zeker doen. Je kunt later altijd nog beslissen of je dat wilt gebruiken of niet. Heel erg veel sterkte voor de aankomende tijd voor jullie. Ontzettend heftig.
Wat ontzettend heftig en verdrietig! Denk dat alleen jijzelf die keuze kan en mag maken, en laat je niet leiden door wat anderen er van zouden kunnen vinden. Heel veel sterkte met alles
@RoGiJuLi Sorry, is ook al zolang geleden dat ik dat heb gelezen. Ik heb jullie door elkaar gehaald. Mijn excuses.
wat zitten jullie in een verdrietige situatie. ikzelf zou ervoor kiezen om toch wat in te vriezen. zodat je later rustig een keuze kan maken. heel veel sterkte! ik hoop dat jullie nog een lange tijd samen mogen zijn!
Wat een ontzettend verdrietige situatie.... Ik vind het helemaal niet gek, en ik zou er dan ook zeker voor kiezen om zijn zaad in te laten vriezen. Ook ik moest gelijk aan @Babii denken. Zo bijzonder. Misschien kan/wil zij je een beetje informeren.
Wat een verdrietig en klote nieuws zeg.mik vind het een mooi idee als er zaad is ingevroren. Anderzijds opgroeien zonder vader lijkt mij ook lastig maar dat is helemaal aan jou. Ik oordeel daar niet over. Er is hier iemand op zo die haar man is verloren en heeft daarna volgens mij nog 2 kinderen van hem gekregen via ingevroren zaad. Kan haar naam alleen niet even bedenken. Mocht ik het weten dan hoor je het
Wat een heftige situatie om in te zitten, sterkte TO. Watbetreft een tweede kindje met je man vind ik het geen rare wens/optie. Ideaal is anders, maar ik ken werkelijk geen enkel gezin die onder de ideale omstandigheden leeft. Ik denk dat ik zou proberen zo praktisch mogelijk naar de situatie te kijken. Bijvoorbeeld door de ervaringen te lezen van kinderen die opgroeien in 1 ouder gezinnen en die iets soortgelijks hebben meegemaakt. Hoe kijken hun terug op hun jeugd en waarom kijken ze er zo op terug? En hoe zit het met kinderen die een ouder zijn verloren waarvan de overgebleven ouder is hertrouwd en eventueel halfbrusjes heeft gekregen. Op zich denk ik dat als jullie samen nog een kindje willen dat de situatie waarin jullie zitten daar geen belemmering voor hoeft te vormen. Dat de omgeving daar wat van gaat vinden kom je niet onderuit. Toen mijn man en ik in moeilijker vaarwater zaten ben ik gaan filteren. De mensen in onze (directe) omgeving die mij/ons onnodige energie kostten en veroordeelden in plaats van ondersteunden, daar heb ik het contact mee verbroken. Het was even heel pittig, maar uiteindelijk hebben we een hele goede, stabiele omgeving kunnen creeeren. Als jullie een ondersteunende omgeving hebben denk ik dat je jullie kind(eren) een prima basis mee kunt geven ongeacht wat de toekomst brengt. Nogmaals veel sterkte, hopenlijk hebben jullie ondanks alles nog een mooie tijd samen.
We zijn inmiddels zover dat we het eigenlijk wel zo snel mogelijk willen gaan doen. Ook het zwanger worden. Hij kan nog 10 jaar hebben en zijn tweede kindje wil hij toch ook wel leren kennen. Bedankt voor jullie tips, reacties en steun. Woensdag gaan we de arts bellen dat we dit traject willen ingaan. Het is fijn om ook iets positiefs te hebben waar naar uit kunnen kijken. Wat betreft omgeving: we hebben een hechte familie en een aantal hele goede en steunende vrienden waar we nu heel veel aan hebben. Aan mijn beste vriendin heb ik het nu verteld en haar eerste reactie was: wat stoer van jullie! Ook om financiën hoef ik mij niet druk te maken, niet het allerbelangrijkste, maar wel belangrijk. Dus we gaan dit aan. Dank allemaal!
Het invriezen lijkt mij prima. Maar wat ik lees is dat je voornamelijk een kindje wil omdat je bang bent dat jullie dochter alleen komt te staan. Hoe groot is die kans? Jij bent toch niet ziek? En je weet natuurlijk nooit of ze veel aan elkaar gaan hebben in de toekomst Waar ik meer naar zou kijken. Kan jij alleen de zorg voor 2 kleine kinderen aan? Zonder de hulp van je partner maar wel met alle verdriet. Het lijkt mij best lastig om in de rouw te zitten. En daarnaast een baby te hebben (en een ander kind dat veel zorganisaties nodig heeft in zo'n periode). Daarbij moet je het ook financieel kunnen natuurlijk. En qua tijd (ik weet niet of jij werkt en of je dochter al naar school gaat).
Allereerst heel veel sterkte met het verschrikkelijke nieuws rondom de ziekte van je man. Ik vind het idee van zaadcellen echt helemaal niet gek. Zou het zelf denk ik ook doen in jouw situatie. Oke, het klopt dat het kindje zonder papa opgroeit. Maar wel met een lieve moeder en zusje....dat is ook zoveel waard. En ik zou het ook een heel mooi idee vinden dat mijn man als het ware doorleeft in mijn kinderen. Mijn advies is om er goed over na te denken en te doen wat goed voelt..