Eigenlijk vind ik dat je zeurt... Mag ik vast niet zo zeggen... Maar je hebt mogelijk eindelijk een kans op een baan. En ja je ritme zal dan veranderen. En dat is mogelijk spannend, maar een kind zorgt sowieso dat je volledig moet veranderen qua structuur en ritme. Als je denkt daar klaar voor te zijn, dan zou je ook wel dit moeten kunnen eerlijk gezegd.....
Dat heb ik gedaan en het wordt 3 keer genoemd in 21 reacties... volgens mij kwalificeert dat niet als de meeste. Bij lange na niet.
Mijn vriend is wél iedere avond doodmoe, hij neemt vitamine D voorgeschreven door onze huisdokter. Maar goed, je zal het wel beter weten.
Ik denk dat het altijd lastig is om weer te beginnen met werken als je zo lang thuis hebt gezeten. Dus wat dat betreft snap ik je twijfel alleen zul je jezelf een schop onder je kont moeten geven. Gezien je openingspost denk ik dat je blij mag zijn dat je überhaupt op gesprek mag komen. Daarnaast zou ik kritisch naar mijn relatie kijken. Dat je nu al aangeeft dat je relatie niet lekker loopt en je dit niet eens met hem durft te bespreken is niet goed. Mijn tip, deze baan aannemen zodat je onafhankelijk bent als het straks mis gaat. Voorlopig niet de MMM ingaan, wacht hiemee tot jullie leven en relatie stabiel is.
Dit is de enige post waarop je reageert? De rest is niet in je straatje? In dat geval vermoed ik dat je toch niks gaat doen met de tips die je krijgt dus vooral de baan niet aannemen en wel starten met icsi...
Het is niet dat ik niet wil werken. Maar als ik om 20.30u thuis kom dan eet en ga douchen is het al snel half tien. Dan heb ik mischien een halfuur per dag dat ik m'n vriend zie. Hij staat er zelf ook niet voor te springen dat we elkaar dan zo goed als niet zien. Heb 1 dag per week vrij (door de week) dus daar hebben we ook niets aan. Hij heeft liever dat ik het aanbod afsla en wacht tot ik een job met betere uren kan krijgen. Op een redelijk uur thuiskomen (17 á 18u) of nachtwerk is geen probleem maar om 20.30u thuiskomen en pas echt klaar zijn met alles om 21.30 dan heb je gewoon niets meer aan elkaar, zeker niet omdat hij zo moe is. Het is niet dat ik er niet over kan praten met hem, maar hij moeit er zich niet in. Geeft alleen aan dat hij het liever niet heeft. En onze relatie loopt al langer niet lekker, maar dat zijn we aan het oplossen. We hebben we een pauze ingelast normaal waren we in februari dit jaar al gestart nu word het januari volgend jaar.
Heb zojuist geantwoord. Wou antwoord geven op de vraag waarom mijn vriend zo moe is en dan op de rest ingaan.
Weer gaan werken na 2 jaar is een hele stap en ik denk dat je daardoor nu allemaal beren op de weg ziet. Je zult als je begonnen bent (als je wordt aangenomen) zien dat het echt wel meevalt. Mij klinkt werken in een kleine supermarkt als heel veilig en als een fijne werkplek dus ik zou het zeker niet afwijzen en ook niet je twijfels uitspreken bij het gesprek. Ergens beginnen is altijd weer spannend..dus wat als je dit niet doet? Hoe langer je thuis zit hoe moeilijker het wordt. Probeer even positief te denken en je ook te bedenken dat het de eerste weken even vervelend zal zijn maar daarna heb je weer een ritme, dingen te vertellen, sociale contacten, je voelt je nuttig etc. Denk dat dat je relatie ook alleen maar goed kan doen!!! Zet 'm op en ook succes met de ICSI behandelingen!
Ik snap dat je er geen zin in heb. Het klinkt niet als een superbaan. En het voldoet zeker niet aan je wensen. Máár! Je hoeft er niet tot je 67ste te blijven! Het is een baan, en die kan je nu krijgen. Na twee jaar weerzoeken moet je niet meer zo kieskeurig zijn. Begin eraan vol goede moed, en blijf solliciteren. Je maakt een betere indruk bij een nieuwe job als je ergens werkt. Je laat daar (die baan die je wel leuk vind en ooit op je pad komt) zien dat je alles aanpakt wat er op je pad komt. Neem deze baan zodat je beter naar voren komt bij een baan die je wel wilt.
Je kan toch samen eten (of jij eet, hij zit er gezellig bij) en evt samen douchen? Tijd maak je dan voor elkaar toch? En het kan best dat je vriend zo moe is, maar een gezonde vent is dat niet. Dus in die zin klopt het niet. En als het alleen door een vit d tekort komt, gaat ie zich al snel weer beter voelen en heb je over een paar maanden dat issue niet meer toch? Of heb ik over een ander gezondheidsprobleem heengelezen? Dan mijn excuses. Ik begrijp je wel, alle verandering is moeilijk. Maar soms moet je een sprong wagen denk je niet? En je hebt je Nickname toch ook niet random gekozen neem ik aan tijd om daar naar te gaan leven denk ik. Geef het een kans, zet m op!
Je ziet gewoon beren op de weg, zoals er bij een andere baan vast ook wel iets is waar je over zal twijfelen. Iets kan nl niet perfect zijn. Ik zou morgen dat gesprek afwachten. Je weet nu nl nog helemaa niks zeker. Je kan mij nl niet wijs maken dat je 6 dagen in de week tot 8 uur moet werken. Daarnaast zal je daar in je pauze eten en hoeft dat dus niet meer als je thuis komt. Daarnaast geef je zelf aan dat er diverse reden zijn waarom je nog geen baan hebt gevonden hebt. Zou je daarom niet extra hard in je handen knijpen dat je nu wel op gesprek mag komen? Vwb je vriend, je geeft nu aan dat je er wel met hem over kan praten maar hij zich er niet mee bemoeid en hij het liever niet heeft. In je eerdere bericht geef je zelf aan dat je bang bent voor zijn reactie. En dat hij weet dat er wat speelt omdat je in huilen bent uitgebarsten. Vind je dat een gezonde relatie?
Voor zo ver ik weet rouleren de diensten in een supermarkt. Je zult dus echt niet 6 dagen per week tot 20.00 hoeven werken. Zoals eerder gezegd, wacht gewoon het gesprek af. Je maakt je nu druk om eigenlijk niks.
Ik begrijp dat het gesprek met iemand van de supermarkt nog plaats moet vinden. Waaruit blijkt dan dat je 6 dagen per week tot 20.00 moet werken? Heb je dit al getoetst bij de manager oid? Wat is de exacte reden dat je wil werken? Is het nodig? Geef het dan een kans, het is immers niet dat je tot aan je pensioen daar moet blijven. Vaak is er altijd een proeftijd. Die tijd kan jij (en supermarkt) gebruiken om te kijken of jij het werk leuk vindt en of je functioneert binnen die functie.
Dat ik 6 dagen per week tot 20u moet werken is mij al verteld door mijn moeder dus daar ben ik 100% zeker over net zoals ik hoogstwaarschijnlijk de job zal krijgen en volgende week kan beginnen. Er komt gewoon nog een gesprek voor kennismaking en verdere uitleg vd functie. De reden dat ik wil werken; thuis zitten is leuk voor even maar niet voor lange tijd, ik wil m'n vriend niet alleen voor de kosten laten opdraaien, wil later een goed voorbeeld zijn voor ons kind en zou later ook een pensioen willen.
Oprechte vraag.. Wat wil je met dit topic bereiken? Het enige wat ik lees zijn redenen om het níet te doen. Elke vorm van positiviteit wordt afgewezen. Bedenk eens bij jezelf; wat zou een reden kunnen zijn om het wél te doen.