Het is onze beslissing uiteindelijk. We willen eerst onze relatie terug op orde hebben vooraleer we starten.
Maar goed je zegt dat als je oplet dat je meer over kan houden... Je kan dus makkelijk €200 overhouden. Ik denk dat je gewoon een beetje teveel klaagt en dat je niet beseft dat als je €200 Pm kan overhouden van 1 salaris dat dat gewoon niet slecht is... En ik snap het wel hoor... ik ben altijd al negatief ingesteld geweest, maar goed soms moet je proberen het wat zonniger in te zien
Ja, je schoonmoeder en een vriendin van de moeder van je vriend... En een vriendin van een vriendin van een vriendin Zoek het ZELF eens uit, bel ZELF je verzekering eens. Stel je eens volwassen op
Mag ik je vragen waarom jullie zo graag de wens hadden om tienerouders te worden van een kindje? Ik probeer het me voor te stellen hoor. Lonkt dat beeld van een mooi gezinnetje zo erg? Omdat je dat niet had? Als mijn dochter op haar 17e wil samenwonen en een kind wil dan zou ik me zo ontzettend veel zorgen maken over haar leven. Doe je bijvoorbeeld ook leuke dingen met vriendinnen? Uitgaan, vakanties...of met je vriend eens op reis. Hobbies...
Als we toen opletten qua uitgeven wel ja. Nu houden we maximum 100€ per maand over maar meestal komen we net rond. En ik zeg ook niet dat het niet slecht is, maar het is slecht tegenover de kosten die we eigenlijk hebben. We hebben gewoon veel dingen die we uitstellen. Ik heb een tand in mijn gehemelte die chirurgisch verwijderd moet worden maar daar is momenteel geen geld voor omdat er andere kosten zijn momenteel waardoor we zo goed als niks overhouden.
Je hebt er tot nu toe aanzienlijk meer moeite in gestopt om allerlei redenen aan te voeren waarom er vanalles op werk- relatie- en opleidingsgebied niet te verbeteren valt terwijl dat juist de dingen zijn die jullie toekomstige kind een stabiele basis zullen geven. Je lijkt daar weinig moeite voor te willen doen. Ook reageer je bijna alleen maar verdedigend als meerdere formummers, meerdere malen op meerdere manieren hun zorgen uiten watbetreft je gebrek aan wil een opleiding te volgen en de staat van je relatie/gezondheid vriend in combinatie met jullie plannen daar een kindje aan toe te voegen. Problemen lossen zich niet op met de tijd. Alles lost zich niet op omdat de kalender januari 2018 aangeeft. Problemen lossen op omdat je ze aanpakt. En je hebt al heel wat goede tips gekregen waar te beginnen.
Zoals ik eerder al zei hoef ik geen verklaring te geven omtrent mijn kinderwens. En hoezo omdat ik dat zelf niet had? Ik heb een vrij goede jeugd gehad, bepaalde dingen zijn minder maar heb wel genoeg liefde gehad. Mijn ouders, vrienden en gyn weten waarom ik vroeg moeder wil worden, en begrijpen dit ook verder ben ik niemand een uitleg verschuldigd. En ja hoor ik heb een normaal sociaal leven, ga genoeg met vrienden en vriendinnen weg en al wat je maar wilt.
Per nieuwe post vind ik de situatie instabieler worden; jullie hebben beiden gezondheidsproblemen, niet veel geld (icsi kost geld, een kind ook, een opleiding ook; die spaarrekening moet enorm zijn wil die dat allemaal kunnen opvangen), jullie relatie is instabiel, jij hebt geen opleiding en qua werk is het ook zeer instabiel... Waarom niet éérst dat allemaal veeeeel stabieler zien te krijgen? Dat kost niet een paar maanden, maar een paar jaar... opleiding, werk, gezondheid, relatie... Je bent nog zo jong, werk voor jullie kind nou eerst aan die stabiliteit voor je een wankele situatie nóg wankeler maakt met de zorgen voor een kindje erbij. Voor jezelf én voor dat kindje.
Ik geef mijn mening en heb zeker alle recht mezelf te verdedigen als er van dingen word uitgegaan terwijl jullie maar half de situatie weten. En dat je dan beweert dat ik geen moeite doe om werk te zoeken of een opleiding te volgen? Sorry hoor. Ik doe rond de 50 sollicitaties per dag, heb meerdere gesprekken per week en ben naar iedere instantie gegaan om een oplossing te vinden zodat ik een opleiding kan volgen. Zoals ik al zei je weet maar alleen wat ik hier post. Oordelen is makkelijk van op afstand hé.
Dit is zoiets. Gezien je jeugd zou je denken dat je een gelegenheid tot het volgen van een gesubsidieerde opleiding om een betere toekomst voor jezelf te creeeren en je kind(eren) niet af zou slaan. Misschien zelfs wel dankbaar dat de mogelijkheid er is. Bovendien is het niet alsof je de afgelopen jaar iets beters te doen had als bijvoorbeeld al dan niet fulltime werken. Je kans van slagen met niks doen is inderdaad bizar laag, wie je daarover ook spreekt. Maar niet alleen heb je het niet gedaan, zoals je erover schrijft kom je over alsof de opleiding beneden je waardigheid is. En dan vraag ik me toch af of je je wel beseft in welke realiteit je zit.
Het was maar een vraag hoor over dat gezin vormen. Je zegt oogevoed te zijn door een alleenstaande moeder en ook een tijd dakloos. Dan is het toch niet zo'n gekke gedachte dat je wellicht graag een gezin met 2 ouders wil zien of wel. Nogmaals...het was maar een vraag.Ik insinueer nergens dat je geen liefde kreeg ofzo.
Ik oordeel over 'feiten' die jij geeft. Ik schets deze situatie niet heh, daar ben je zelf verantwoordelijk voor. De oplossing voor de opleiding is er. Je neemt hem alleen niet aan omdat je een paar mensen gesproken hebt die vonden dat je dat niet moest doen. Op basis daarvan zit je al jaren thuis
Meerdere gesprekken per week? In je openingspost zeg je dat je ondanks actief zoeken niet de kans krijgt om je te bewijzen....
Ik wordt nergens aangenomen, dan krijg ik toch niet de kans mezelf te bewijzen of wel dan? Ze kunnen mij gewoon aannemen via interim, zijn ze niet tevreden zoeken ze iemand anders. Maar nee dezelfde vacatures blijven maanden online staan zonder ingevuld te zijn. Dan krijg je geen kans om je te bewijzen nee.
Misschien is er dan toch iets 'mis' met je voorkomen, sollicitatie of hoe je in het gesprek staat... Je maakt mij niet wijs dat je al 2 jaar, 50 sollicitaties, wat was het per dag? Doet( dus je heb er al 18.250 in die 2 jaar gedaan) en dat je dan een paar( dus minimaal 2, dus 204 in 2 jaar) gesprekken per week heb en dat niemand je zonder goede reden niet aanneemt. Dan kan het haast niet anders dan dat er iets 'fout' gaat. Misschien kun je de volgende keer een toelichting vragen waarom niet en wat je bij een volgende sollicitatie anders kan doen
Net als elke andere sollicitant zal je je moeten bewijzen tijdens het gesprek. Met meerdere gesprekken per week krijg je dus alle kansen om jezelf te bewijzen.
Weet je, ik denk dat je eens moet stoppen met ons al boeman te zien. Dat idee krijg ik nl heel erg. Je hebt volgens jezelf ALLES al geprobeerd, je weet ALLES, niet eens van de bronnen zelf maar uit de 2e hand. Wij zitten jou hier niet te pesten hoor, we hebben allemaal het beste met je voor en jij denkt alleen maar dat we je allemaal af zitten te zeiken ofzo. Weet je ik ben ook jong moeder geworden (21) en vele met mij. Heb ik er spijt van? Nee absoluut niet, mijn kinderen zijn de leukste van de hele wereld Maar zou je nu aan mij vragen of ik nog beter 1/2/3 jaar had kunnen wachten, dan zeg ik ja. Er valt nog zoveel te doen en te ontdekken in het leven als je zo jong ben. En dat wil je nu vast niet geloven, want je bent tenslotte al 19 en denkt dat je de hele wereld kent, zoals 99% van de 19 jarigen. Maar echt... over een aantal jaar dan zul je erachter komen dat we toch niet zoveel onzin hebben gezegd als je nu denkt
We oordelen op basis van informatie die jij geeft. Als je 50 sollicitaties per dag doet (lijkt me echt onwaarschijnlijk maar dat ter zijde) en je meerdere gesprekken hebt per week, dan moet je nu wel beseffen dat er iets moet veranderen om ooit aan het werk te komen. Blijkbaar kom je met jouw leeftijd zonder opleiding niet aan het week. Overigens spreek je jezelf wel erg tegen in je post. Meid investeer nu jn een goede opleiding zodat je een baan kan vinden die bij je past, waar je met plezier kan werken. Werken moet je nl tot je 67ste. Maargoed iedereen heeft goedbedoelde adviezen aan je gegeven en ik denk dat je stiekem wel weet dat iedereen gelijk heeft, ookal is het niet wat je wil horen.
Maar je weet dus al dat je je relatie in januari op orde hebt? (Gezien je dan weer met de icsi wilt starten.)
Eens met Biny en zoveel anderen hier. Je doet me aan mezelf denken toen ik een jaar of 16 was. Niet dat mijn situatie vergelijkbaar is maar mijn wereldbeeld, alles beter weten, precies weten hoe het zit... Ik ben nu dubbel zo oud en geloof me, ik wist NIKS. Je kan zoveel rijker in het leven staan als je levenservaring opdoet, jezelf bijschoolt (geen opleiding is zonde van je tijd) en werkt aan jezelf. Dan heb je ook veel meer te bieden aan een toekomstig kindje. Wil je dat dan allemaal niet?