voordelen langere tijd tussen de kindjes (+3jaar)

Hier zit er 3,5 jaar tussen en vind het super. Was in 1e instantie niet de bedoeling maar door mijn gezondheid kon het niet anders.
Maar wat ben ik blij met het leeftijdsverschil

Voordelen:
Ik heb de oudste overal bij betrokken tijdens de zwangerschap. Mee naar echo's, afspraken vk ed. Ze heeft ook veel"geholpen" in huis en ik kon het ook goed uitleggen wanneer ik moe was een ze even zelf moest spelen. Vooral op haar einde als het allemaal niet zo goed meer lukt is het fijn dat het het kan benoemen en ze op haar manier er rekening mee houdt.
Ook fijn is dat je de oudste niet hoeft te dragen /optillen. Die van mij was met net 3 zindelijk, kan zichzelf aan en uitkleden dus qua verzorging is het een stuk lichter.

Ze heeft erg uitgekeken naar haar zusje. Was erg trots dat haar zusje in mijn buik zat, regelmatig knuffelen en kusjes geven.

Sinds haar zusje er is is ze heel trots en beschermend. Kom niet aan haar zusje want dan kom je aan haar
De interactie die ze al met haar heeft is geweldig. Ze wil overal mee helpen en gaat haar alles leren.

Kortom; ze maakt alles heel bewust mee en dat maakt het erg leuk en bijzonder

Ik ben wel benieuwd hoeveel ze met elkaar zullen spelen als ze ouder zijn maar uit ervaring weet ik dat leeftijd daarin niets zegt. Mijn broer en ik schelen 2 jaar en vochten elkaar vroeger letterlijk de tent uit. Tegenwoordig zien en spreken we elkaar niet meer omdat er gewoon totaal geen klik is.
Mijn man en zijn broer (schelen 5 jaar) zijn de beste vrienden van elkaar. Dus leeftijd zegt niet zoveel.

Edit: o ja, en over 3 maanden gaat mijn oudste naar school en heb ik overdag alle tijd voor de jongste. Heel erg fijn

 

Hier zit er vier jaar tussen en ik zou echt niet minder willen. Ik vind het geweldig zo.

Mijn dochter begrijpt de situatie, kan heel goed helpen. Ze haalt kleertjes als hij in bad zit, kan luiers uit de garage halen als die plots op zijn, begrijpt dat ze voorzichtig moet zijn. Ze kan zelf drinken en eten halen voor zichzelf als dat nodig is en ik even bezig ben. Ze is zindelijk. Ze gaat gewoon naar school. Ik kan haar ook uitleggen dat ze soms even moet wachten, dat is toch wel even anders met kleine kindjes die nu nu nu iets nodig hebben.

Ik lees vaak over tropenjaren met twee kinderen, dat gevoel heb ik helemaal niet. Nu ja, ik vind kinderen hebben sowieso zwaar, maar ik vond de overgang van één naar twee helemaal niet zo moeilijk, net omdat mijn dochter al zo zelfstandig is.

 

Hier trouwens ook wat @Shakes zegt: de overgang is zo makkelijk, misschien ook mede omdat de 2e een supermakkelijk kind is. Maar zeker ook omdat de oudste al aardig zelfstandig is.
Op deze manier wil ik er nog wel 10. Al ben ik dan bijna 70 als er iedere keer 3,5 jaar tussen zit

 

Onze jongens schelen nèt iets meer dan 3 jaar. Voor ons heeft dat leeftijdsverschil prima uitgepakt. Wat hiervoor al gezegd werd: handig dat de oudste tijdens zwangerschap en kraamtijd al dingen zelf kan. (Zelf traplopen, zindelijk, voor een deel zelf aankleden etc.) Hij kon met kleine dingen ook al een beetje helpen. Zo was het bijvoorbeeld ideaal om iemand op de achterbank te hebben die af en toe even een speen terug in de mond kon doen.

Nu zijn ze 3,5 en bijna 7. Spelen Gaat prima samen. Natuurlijk hebben ze wel eens ruzie, zoals elke broers. Maar over het algemeen gaat het prima. Onze oudste zit helemaal in de rol van Grote Broer. 't Is af en toe net een mini-meester, dan horen we hem weer dingen uitleggen aan zijn kleine broertje en dingen voordoen. Het is ook echt schattig om te horen hoe hij de jongste aanmoedigt om dingen te doen. Om heerlijk eerlijk te zijn: ik denk dat onze oudste een grotere rol heeft gespeeld in het leren zelfstandig aankleden, dan wij. Dan liggen wij in het weekend nog in bed, horen we hun samen bezig. "Ja, en nu je andere been erin. Toe maar. Neee, kijk; nu zitten ze samen in een gat. Opnieuw ... ja, goed zo. En nu optrekken. Goed zo! Ik maak het haakje wel even voor je dicht."
Ik kan je verzekeren: dat maakt uitslapen nòg lekkerder. (Voor het plaatje te ideaal wordt. Eens in de zoveel tijd horen we meer dingen als: "Nééheeeee, dat moet niet zo!! Moet ik dan altijd alles voor je doen!?!? Ga maar weg. NEE, LAAT ME MET RUST!" stamp stamp stamp, gehuil etc. )

Maar ik moet zeggen; het gaat echt vaker goed dan niet goed. Het helpt trouwens dat onze jongste echt enorm opkijkt naar zijn oudere broer. Hij neemt dus meestal wel dingen van hem aan. De oudste is een type die graag heeft dat dingen gaan zoals hij wil. Zat er altijd al in, als wij met hem spelen krijgen we vaak een soort script dat we letterlijk 'moeten' volgen. (En toen zei jij ... en jouw poppetje ging toe ...) Ik ben niet zo volgzaam aangelegd, dus ik geloof dat zoon en ik vaker ruzie maken dan hij en z'n broertje. Onze jongste vind dat over het algemeen wel goed. Want ja, want zijn broer zegt is ook goed. Ik win ook geen discussie meer, tegenwoordig. Want wat broer zegt klopt -zelfs als het niet klopt. Dus heb ik het fout.

De momenten dat ze ruzie hebben, is vooral als onze jongste zich daar wat van losmaakt en ook eens iets zelf wil beslissen. Als hij wat anders wil dan zij broer, gaat het mis. Op zochten goede ontwikkeling. Grote broer mag wel wat meer flexibel worden en de jongste moet ook leren wat meer voor zichzelf te bepalen. 't Is alleen jammer als dat 's ochtends om half 7 moet.

Nou ja, lang verhaal. Maar bij ons is dat leeftijdsverschil echt prima. Het is nu vakantie en dan kunnen we weer duidelijk zien hoe fijn ze het samen hebben en hoe ze naar elkaar toe trekken,

 

Hier n verschil van bijna precies 5 jaar, 2 meiden.

Wat ik voordeel vind is dat ik oudste uit kan leggen waarom ik iets niet kon/kan.
En wat gewoon heel leuk is is de betrokkenheid, het helpen, het knuffelen.
Ik betrek haar erbij maar laat haar ook keuzes maken wat zij bv wil gaan doen en neem 1 op 1 tijd met haar.

 

Als je je zorgen maakt of je kindjes wel samen zullen spelen met zo'n groot leeftijds verschil. Mijn zusje is 5 jaar jonger, we deden altijd alles samen en ze is nu nog mijn beste vriendin!

 

Hier nog groter leefstijdsverschil met de jongste, ze schelen 7,5 jr., ruim 10 jr. en 12 jr. En ik vind dat echt fantastisch. Mijn zoon wordt door zijn zussen overladen met liefde en aandacht, ik heb altijd hulp en oppas bij de hand. Verder is net heerlijk dat de oudsten op school zitten en het daardoor overdag rustig is voor mij en mijn zoon. En ik geniet er extra van om te zien hoe dol ze op elkaar zijn. Laatst was mijn jongste dochter een paar dgn uit logeren en de reactie van mijn zoon toen ze weer thuis was, was echt zo mooi. Hij had haar echt gemist.
Maar ik hoop voor jou natuurlijk dat je niet zo lang hoeft te wachten!

 

Mijn oudste was 6,5 toen zijn broertje geboren werd. Er is geen trotsere, bezorgdere grote broer denkbaar maar ohoh wat is zo`n klein broertje bij tijden lastig!!
Ze kunnen eigenlijk niet met en niet zonder elkaar. Er is best wat geruzie, de oudste vindt het soms echt vervelend dat hij speelgoed moet delen of niet gewoon ongestoord met zijn lego/Playmobil beneden kan rommelen.
Aan de andere kant staat hij altijd klaar om even te helpen met het een of ander. Het zal voor- en nadelen hebben!

 

Ik heb beide ervaringen (tussen 1 en 2 en tussen 3 en 4 zit 2 jaar, tussen 2 en 3 zit 5 jaar) en ik vind zelf meer leeftijdsverschil een stuk relaxter.
Ze snappen veel meer en ze kunnen goed helpen. Ook de reactie is echt leuk, ze zijn zo ontzettend trots! Heel leuk dat ze het zo bewust meemaken.
En qua band hebben de oudste 2 allebei meer met hun kleine zusje dan met elkaar. Mijn oudste vind het bijv geweldig om lekker met zn zusje gekke bekken te trekken of verstoppertje te spelen. Zij lijken dezelfde soort humor te hebben. Dus wat dat betreft zegt leeftijdsverschil ook niets.

Ik hoop dat je wens toch snel mag uitkomen

 

Hier bijna 3 jaar verschil. Helemaal prima. Oudste heeft alles best bewust mee gemaakt, kan nu ook nog goed vertellen over dat broertje net geboren was. Is heel zorgzaam maar kan ook goed met hem spelen. En groot pluspunt ze is al lekker zelfstandig!

 

De oudste krijgt het bewust mee
Hij heeft begrip als ik moe /ziek ben
Kan al heel veel zelf
Zit al op school zodat je 2 de zelfde aandacht krijgt als de oudste
Voel tzich echt de grote broer en is heel beschermend

Ik scheel zelf 2 jaar met m'n broer we hebben zelden samen gespeeld en veel ruzie gemaakt

 

Hier zometeen 4 jaar leeftijdsverschil. Ik weet niet nog hoe het gaat bevallen (haha) maar ik denk zomaar erg goed. Onze dochter heeft nu nog zomervakantie dus als haar zusje geboren wordt, is ze thuis. Maar binnen 3 weken start school weer en gaat ze dus lekker hele dagen naar school waardoor ik alle tijd heb met en voor de baby. Gedurende de zwangerschap vond ik het geweldig om dingen met onze dochter te kunnen delen; ze snapt alles en maakte dingen heel bewust mee. Ze vind het nu al leuk om te helpen (hydrofiele doeken opvouwen, commode inruimen) dus ik denk dat ze dat straks nog leuker gaat vinden als de baby er is.
Echt, ik zie eigenlijk alleen maar voordelen!

 

Mijn broer en ik schelen bijna 5 jaar. Heerlijk! Ik heb als kind zijn baby periode bewust mee kunnen maken en later is het ook nooit een probleem geweest. Geen jaloezie over speelgoed, want we hadden allebei andere interesses (omdat ik al een stuk ouder was natuurlijk). Maar toch samen kunnen spelen, kroelen en vooral heel trots zijn dat ik zijn GROTE zus was (en ben ).

Eigenlijk alleen maar voordelen hier!

 

Mijn eigen kinderen schelen 2,5 jaar, maar die van mn beste vriendin schelen ruim 4 jaar. Ik wilde ze altijd kort op elkaar en dat het 2,5 jaar is geworden komt enkel door wat gezondheidsissues bij mij. Idealiter was het 1,5 jaar ofzo geweest dacht ik voorheen... Nu ik zie hoeveel relaxter mn vriendin het heeft met haar kiddies, denk ik weleens dat als ik dit eerder had geweten ik ook voor 4 jaar was gegaan. Mijn kinderen zijn behoorlijk redelijk en rustig, maar als nog zijn er heel vaak de standaard zusjesruzies en komt er regelmatig eentje huilend naar mij. Haar kinderen hebben dat heel erg veel minder, omdat de oudste door het leeftijdsverschil veel beter instaat is om het de onredelijkheid van haar peuter broertje om te gaan. Haar oudste is echt zo lief voor haar broertje en vindt het ook heel leuk om te bemoederen. Dit geeft veel rust in huis, iets dat bij mij nogal eens ontbreekt. Daarnaast spelen ze- ondanks het leeftijdsverschil- net zoveel samen als mijn kinderen. Kortom, achteraf lijkt 4 jaar mij ideaal!

 

Ik denk dat de voordelen voor de ouders vooral in het begin zitten: niet met 2 kleine kinderen zitten tegelijk.

Ik ben zelf het oudste kind in zo'n gezin, en vond het zelf eerlijk gezegd niet leuk dat er na zoveel jaar ineens een baby bijkwam.
We werden ineens geremd met uitjes en vakanties. Ik was eindelijk leeftijd dat we actievere dingen konden doen, samen met papa en mama rond kon trekken/ dingen bekijken enz. Met een veel jonger kind waren we ineens weer een 'gezin met een baby' met bijbehorend ritme, terwijl ik al 7 was.
En toen mijn zus zo oud was dat we meer konden doen, was ik al een tiener en al in een hele andere fase.
En ik hou wel van mijn zusje, maar meer vanuit een verzorgerde rol. Een andere band was er nooit, ze is gewoon veel jonger om interesses samen te delen tijdens de kindertijd.

 

Mijn dochters schelen ruim 8 jaar. In eerste instantie was het ook niet de bedoeling dat er zoveel tussen zou zitten maar zo is het nou eenmaal gelopen. Ik vond het heel fijn dat de oudste dingen gewoon al begreep zoals mama Kahn dit nu niet omdat.. Ze heeft heel erg uitgekeken naar een zusje. Mee met echo 's en zo vond ze niet zoveel aan. Ze kunnen ook best leuk spelen samen. En zoals iedere zus/ broer vind ook zij haar kleine zusje soms bloed irritant. Dat zal altijd wel blijven hoeveel leeftijdsverschil er is. Met dagjes weg e.d. doen we eigenlijk nu alleen nog wat leuk voor de oudste is. De jongste heeft er nu toch nog niet zoveel aan en zal het zich over een paar jaar niet herinneren waar ze allemaal al geweest is. Met vakanties zijn we altijd op de camping en dat is leuk voor iedereen. Ik vind het zelf alleen maar fijn dat er wat meer leeftijdsverschil is. Mijn broer en ik schelen ook niet zoveel en het was altijd ruzie. Mijn neefje en nichtje zitten dicht op elkaar en ik zie ze alleen maar ruzie maken en elkaar de hersens willen inslaan. Ik ben dan zelf ook niet het type die het leuk lijkt om 2 kids onder de 2 of 3 te hebben. Als ik een moeder zie rennen achter een dreumesje aan met haar dikke zwangere buik denk ik alleen maar oohh jee.. gelukkig ben ik dat niet