Heeft iemand hier ervaring met emdr? Ik heb er nu 3 op zitten vanwege ptss. Ik heb er alleen wat vragen bij die ik niet durf te stellen aan hem (psych) Want tijdens de sessie moet je dus zeggen wat komt er in je op. Dan weet ik dus niets. Soms gewoon rust of een zwaar hoofd of mijn gedachtes dwalen af. Dan moet je je daar dus op concentreren. Maar ik concentreer me vooral op zijn vingers of ik die kan bijhouden. Hij zegt dat ik het niet fout kan doen. Maar daar ben ik wat onzeker over Hoe ging het bij jullie ? Of iemand die emdr geeft.
Ik begrijp je onzekerheid.. echter ging het bij mij exact hetzelfde als jij omschrijft. Ik dacht de eerste 4 sessies dat het helemaal niks deed maar daarna ging het steeds beter! Overigens ook voor ptss.
Ik behandel mensen met EMDR en het is prima als er niks concreets opkomt. Daar mag je dan inderdaad bij blijven terwijl je de vingers volgt. Je doet het helemaal prima dus
Ik dacht soms even nergens aan en als ze dan weer door ging iemand er wel weer gedachtes op. Soms ook hele andere dan waar we over beginnen maar dat was juist prima omdat ik het plaatste in een positieve omgeving wat betekende dat mijn gedachten de goede kant op gingen Ik had er echt wat aan, vind het nog steeds een wonderbaarlijk iets
Ik geef ook EMDR en zo te horen doe je het helemaal prima. Wat er in je op komt, en of er dus iets in je opkomt kun je inderdaad niet fout doen. Je kunt je dus prima concentreren op dat gevoel van rust, of die afdwalende gedachten. Dat is echt niet verkeerd, en zal het alleen maar ten goede komen. Ik hoop dat je snel iets van verbetering merkt in je klachten en bij de beelden die je ervaart.
Mee eens. Ook ik geef EMDR en alle gedachten die in je opkomen zijn helemaal goed! Al denk je aan een fietsband of de supermarkt, het is echt allemaal prima. En als je nergens meer aan denkt, je hebt echt voor je gevoel geen gedachtes meer, dan mag je dat ook gewoon zeggen want dat is ook helemaal goed. Ik kan begrijpen dat het je onzeker maakt want het is allemaal ook een beetje 'gek', maar vertrouw maar op je therapeut en hopelijk helpen bovenstaande reacties je om je ook wat minder onzeker te voelen. Succes!
Heel herkenbaar! Ik werd er helemaal gek van, ik vergeet nooit meer de eerste keer dat hij vroeg "wat komt er nu in je op" en dat ik daar zat en dat ik geen idee had. Toen ik weer aan het geen moest denken wat ik gezegd had (ik bedacht ter plekken toen wat) dacht ik niet aan dat "plaatje" maar aan wat ik dan moest gaan zeggen zometeen, "want ja er moest wel wat gezegd gaan worden" Op een gegeven moment was ik zo gefrustreerd dat ik zei " ja weet ik veel, ik tel het getik uit frustratie en heb werkelijk waar geen idee wat ik denk!" ( bij mij werd er gebruik gemaakt van bepaalde tikjes met een koptelefoon op) Uiteindelijk ben ik er na 3 keer mee gestopt het werkte totaal niet voor mij.
Ja ik heb wel vanalles gevraagd erover hoor. Maar door al die twijfels tijdens de sessie of ik niet helemaal naast zit en soms gedachtes van dit kan je toch niet serieus nemen met die vingers.. Dat durf ik niet te zeggen. Hoewel ik herrinering na de sessie verderweg lijkt in mijn hoofd. Dat is best gek.
Is het voor kinderen hetzelfde als voor volwassenen? Mijn dochter krijgt na de zomer namelijk ook emdr.
Als je het niet durft te vragen, is hij dan wel de juiste psych voor jou? Vertrouwen en open durven zijn, zijn toch wel heel belangrijk
Hier vorig jaar EMDR gehad en herken het wel wat je zegt. Heb ook wel momenten gehad dat ik opeens andere dingen dacht dan waarvoor ik kwam. ( ik ben er geweest voor het overlijden van mijn moeder die overleden is aan long embolie en om mijn eigen long embolie een plaatsje te kunnen geven) Maar had dan de versie met koptelefoon, en ging ik naar buiten staren enzo. dus dan kwamen daar wel gedachten bij van wat ga ik doen na deze sessie enzo. en kon dat ook allemaal wel bespreken. Heb er wel veel aan gehad.
Gebruik van enkel tikjes wordt ook al jarenlang afgeraden, uitzonderingen daargelaten. Het geeft te weinig belasting van het werkgeheugen en is daardoor niet of veel minder effectief. Lenaroos heeft je psycholoog wel goed uitgelegd hoe EMDR werkt? Ik snap namelijk dat je het gevoel hebt dat je het niet serieus kan nemen, maar als je begrijpt hoe EMDR op je geheugen werkt, voel je je misschien wat meer zeker. Fout kan je het inderdaad niet doen.
Er is voor tikjes gekozen omdat ik Epilepsie heb en mijn ogen altijd gaan draaien etc als ik vroeger een aanval kreeg. Dus als ik dan telkens met mijn ogen sistimatisch moet gaan bewegen geeft mij dat een heel onprettig gevoel. Ik nam het wel serieus, want het was voor mij een laatste strohalm, maar het paste gewoon echt niet bij mij. Wat ik echt heel erg heb gevonden.
Het basisprotocol wordt aangepast op de leeftijd van het kind. Dit betekent bijvoorbeeld dat de vragen korter en simpeler zijn. Het principe is hetzelfde. Er wordt net zoals bij volwassenen gewerkt met het volgen van vingers of de EMDR-kit (speciale lamp, met trillers en koptelefoon).
Is bedoelde het ook niet dat jij het niet serieus zou nemen. Sorry als het zo overkwam. Ik vind het heel erg voor je dat het niet geholpen heeft. Ik vindt het wel jammer van je therapeut dat ze hier voor gekozen heeft, omdat het weinig helpt. Er zijn andere manieren dan enkel oogbewegingen, bijvoorbeeld geluidjes en gelijktijdig tikken op de handen. Dit geeft vaak wel een goede belasting van het werkgeheugen in tegenstelling tot enkel tikjes. Daarnaast blijkt het bij vrijwel de meeste mensen met epilepsie geen aanval uit te lokken als er wel gebruik wordt gemaakt van oogbewegingen. Ik heb zelf epilepsie en zowel privé (ivm PTSS) en voor de EMDR-cursussen zijn er oogbewegingen bij mij gebruikt, maar geen last van gehad. Ik was er in het begin wel bang voor, omdat ik mij wat duizelig en raar door voelde. Alleen daar schijnen mensen zonder epilepsie ook last van te hebben en na verloop van tijd lukte het wel om de angst van mij af te zetten. Dit is absoluut niet jouw fout, maar ik vind dat je therapeut in dit geval hulp had moeten vragen bij bijv. meer ervaren collega's. Juist omdat het je laatste strohalm was, verdien je het dat alles uit de kast getrokken wordt. Ik weet niet of je het uberhaupt nog wil proberen, maar anders wil ik je best helpen zoeken naar een goed opgeleide therapeut.
Je hoeft absoluut geen sorry te zeggen! Het voelde ook niet als een aanval, ik dacht alleen ik ligt het even toe. Wat toevallig dat jij dan ook epilepsie hebt. Buiten dat ik PTSS heb ben ik ook gewoon heel bang om een aanval te krijgen. Ook al ben ik al sinds 2002 aanvalsvrij(!) Ik heb zelf besloten om weer verder te kijken naar emdr op het moment dat ik bevallen ben en we als gezinszijnde onze draai hebben gevonden. Maar als jij een goede therapeut weet, zou ik dat natuurlijk graag van je willen weten, misschien gaat dat dan wel werken! Dat het 1 keer niet is gelukt betekent voor mij namelijk niet dat emdr voor mij een afgeschreven "project" is. Heeft het jou wel (in ieder geval) voldoende geholpen? Het lijkt mij namelijk zo'n verademing. Ook al moet ik zeggen dat ik sinds de zwangerschap bijna nergens last van heb en de rust zelf ben geworden. Misschien is die PTSS wel gewoon hormoon gerelateerd bij mij. Althans dat vraag ik me nu al 24 weken af.
Ik heb zelf mijn laatste aanval in 2006 gehad. Ook al een eeuwigheid geleden, maar ik hou er nog altijd rekening mee en ik vermijd zoveel mogelijk uitlokkende triggers. Al is het alleen maar dat ik absoluut niet weer mijn rijbewijs voor een jaar kwijt wil. Je blijft er toch mee bezig. Ik ben ongeveer tien jaar geleden voor het eerst behandeld met EMDR, ook met de koptelefoon. Tien behandelingen hielpen wel wat, maar het was niet weg. Wat ik later heb geleerd toen ik zelf de EMDR-opleidingen volgde, was dat de afleidende stimulus (bijvoorbeeld de piepjes, volgen van vingers etc.) veel moeite moesten kosten om te kunnen volgen. Het lukt dan bijna niet meer om aan het nare beeld te denken. Als jij tijdens het luisteren van de piepjes kon bedenken wat je straks zou gaan zeggen, klinkt het niet alsof het je heel veel moeite kostte . Bij mij was dat ook zo en daardoor hielp het niet voldoende. Jaren later heb ik poging twee gedaan en binnen twee sessies was ik van de meeste klachten af. Deze keer moest ik én een lamp volgen, én een koptelefoon, én had ik trilapparaatjes in mijn handen. De lamp stond op de hoogste stand en ik vond het deze keer meer een achtbaanervaring. Het ging bij mij om chronische traumatisering in de vroege jeugd, maar de behandeling ging als een speer. Eerst de opdringende herinneringen ontdaan van emoties en daarna een paar sessies gericht op een negatief zelfbeeld. Ik denk dat ik acht sessies heb gehad en dat was voldoende. Als jij t.z.t. er aan toe bent, stuur mij maar even een berichtje. Ik kan je helpen zoeken en weet waar je op kan letten qua kwalificaties. Je hebt therapeuten die enkel de basisopleiding hebben gevolgd, maar ook therapeuten die zich verder geschoold hebben. Ik zou persoonlijk gaan voor degene met de beste papieren en die gespecialiseerd is in traumabehandeling. In Noord-Nederland weet ik ook namen, maar ik weet niet waar je woont.
Bij mij ging het net als bij jou. Ik dacht ook steeds dat ik het niet goed deed maar toch hielp het me ontzettend goed!