Peuter kieskeurig met eten, aanpassen?

Nee bij ons stond er dus echt een pan bonen, pan bloemkool een pannetje zzus en een pannetje zo op tafel

 

Ik heb nooit apart gekookt voor het kind dat iets niet lust. Soms eten we iets wat dochter lekker vindt en zoontje minder, soms andersom en soms eten we iets dat ik vooral lekker vind. Er kan gegeten worden wat er op tafel staat en anders eet je maar niks. Dat laatste vind ik ook prima, maar ik wil niet dat er gezeurd en gezemeld wordt aan tafel, dáár heb ik zo'n hekel aan. De ene keer eten ze erg goed en de volgende keer willen ze niks weten van het gerecht dat eerst nog zo in de smaak viel. Het zij zo.

Als we bijv. BBQen en ik maak sla, dan zet ik ook aparte bakjes met komkommer, tomaatjes en paprika op tafel. Dat eten ze graag en dat eten ze dan ipv sla.

 

Ik kool wel apart
Waarom?
Eten is zo ontzettend belangrijk.

Eten wat de pot schaft vind ik echt geen goede instelling

Daar kun je later heel veel problemen mee krijgen.

Ik krijg nu vast heel veel commentaar hierop.
Maar ik zeg dit uit ervaring

 

Wat hier helpt is gewoon dingen los op tafel zetten dan kun je uit je eten laten wat je niet lust of een keer geen zin in hebt.
Het komt hier dus wel eens voor dat iemand alleen aardappelen met vlees, of groente met vlees of aardappelen met groente eet.

Daarnaast zorg ik ervoor dat als we b.v sla eten (wat zoonlief echt niet lust) we de volgende dag b.v bloemkool eten (wat hij heel graag lust)

Aangezien je schrijft dat hij , tot voor 6 maanden geleden, wel alles gewoon at is het (denk ik) geen kwestie van niet lusten maar misschien minder lekker vinden of zelfs uitproberen.

Uitleggen dat jij ook dingen hebt die je lekker en minder lekker vind, dat dit heel normaal is en dat je minder lekkere dingen ook "moet eten" om je lichaam draaiende te houden (wij hebben dit als een soort van motorblok uitgelegd omdat zoon heel er van auto's hield en die hebben ook benzine en olie nodig) kan soms helpen.

 

Volgens mij voelen kinderen heel goed aan dat ouders eten belangrijk vinden en zorgt dat al snel voor 'spanning' of het opzoeken van grenzen. Mijn man heeft zelf een strenge opvoeding gehad en kan soms erg fel reageren als de kinderen spelen met eten of iets niet lusten. We hebben het hier samen over gehad en vervolgens afgesproken dat we hoe dan ook geen strijd willen aan tafel. De kinderen krijgen ruim de tijd om te proeven, eten of zelfs spelen met hun eten maar als wij klaar zijn (en soms krijgen ze wat meer tijd omdat ze niet zo snel zijn) maar dan gaat hun bordje gewoon mee naar de keuken. Dit is nu voor iedereen duidelijk en strijd is het nu in ieder geval nooit meer. Ik probeer de kinderen wel zoveel mogelijk verschillende dingen te laten proeven. Zelfs mijn stiefzoon eet nu prima terwijl hij bijna niks lekker vond en thuis bij mama alleen at wat hij lekker vond. Meedoen en de gezelligheid aan tafel maken het makkelijker denk ik.

Wat ook (denk ik) wel geholpen heeft is de Rapley methode. Onze kinderen hebben van het begin af aan zelf gegeten (we hebben ze nooit gevoerd) en ze aten alles zonder het voor ze te prakken/pureren of door elkaar te mixen. Bij eten uit potjes zitten vaak veel smaken door elkaar en leert een kind dus niet hoe bijv. broccoli smaakt maar hoe smurrie (sorry...gemengd eten) smaakt. Ook ontdekken ze de geur, de smaak maar ook hoe iets voelt in hun mond en hierdoor lijken ze zich veel bewuster van wat ze in hun mondje stoppen.
Ik merk nu dat ze (bijna) alles gewoon lusten en er soms een fase is waarbij ze wel eens wat minder eten maar dat is vaak maar kort.

 

Ik ken juist het tegenovergestelde, van een kind dat dus wel wat anders kreeg dan er gekookt werd. Die eet nu bijna niks en zeurt net zolang tot ze een boterham met lekkers krijgt of iets dergelijks, wat ze dus ook altijd krijgt. Nee, daar wordt het ook niet beter van.

 

Mijn dochtertje van 2 vindt pasta het allerlekkerst, (ikzelf ook ) dus dat eten we regelmatig. Op dagen dat we iets anders eten, zoals aardappels of rijst of iets dergelijks, zorg ik meestal dat er iets bij zit dat ze lust. Nu in de peuterpuberteit kan ze nog extra kieskeurig zijn; iets wat ze vorige week lekker vond, hoeft ze nu niet meer.. Dan ga ik niet meer apart voor haar koken.
Wel op dagen dat we zelf iets makkelijks eten, snel moeten eten of als we iets bestellen, of bijvoorbeeld mosselen eten. Dan kook ik voor haar meestal droge pasta met groente.

 

Ik kook niet apart, maar hou wel rekening met voorkeuren.

De oudere kinderen (13) hebben allebei 1 ding gekozen wat ze echt niet eten; dit maak ik niet.

De jongste eet wat de pot schaft, maar ik maak regelmatig dingen waarvan ik weet dat ze het lust. En 1-2 keer per week iets anders, dit mag ze dan proberen. Eet ze niet, dan eet ze niet. Ik maak daar geen strijd van. Ze krijgt yoghurt met fruit toe, dus echt hongerig gaat ze niet naar bed.

Nu is ze een stevige tante (niet dik, wel groot) waardoor ik me niet zo snel zorgen maak. Daarnaast heb ik in mijn omgeving gezien waar apart koken toe kan leiden, bv kinderen die alleen pannenkoeken eten. Maar dat wil niet zeggen dat ik geen rekening hou met de eetvoorkeuren; ik vind zelf sommige dingen ook lekkerder dan andere en dat is ok.

 

Het zou vast ook wel eens verkeerd uitpakken

Maar zelf luste ik vroeger ook niks en nu wel.

Ik vind het belangrijk dat je als kind je eigen keuzes leert maken.
Je kunt iemand niet dwingen iets lekker te vinden

Ts ik zou doen waar jij je goed bij voelt.
Je kunt hier in niks verkeerds doen
Elk kind is anders

 

Je kunt iemand niet dwingen om iets lekker te vinden, dat klopt. Maar mijns inziens hoort het wel bij het idee van opvoeden om je kind te laten próeven van nieuwe dingen.

 

Dit. Sommige dingen moet je ook leren eten en vaker proeven voor je de smaak gaat waarderen.
Ik kan mijn kinderen niet dwingen groente lekekr te vinden maar ik stimuleer toch dat ze het eten. Ik kan ze ook,niet dwingen het te eten maar leg wel uit waarom het belangrijk is en dat je dus soms ook dingen moet eten die iets minder lekker zijn dan slagroomtaart.
Keuzevrijheid krijgen ze genoeg. Komkommer of tomaatjes lusten ze hier erg graag dus die serveren we er vaak bij, maar niet onbeperkt. Willen ze meer? Prima, maar dN ook wat van de hoofd aaltijd proeven. Geen trek? Dan ook niet meer tomaat of komkommer (of heel af en toe appelmoes).
Als ik apart zou gaan koken wat zij lekker vinden zou het elke dag pizza, pannenkoek of patat zijn. Lijkt me niet verstandig.

 

Ik ben het er niet helemaal mee eens

 

Want? Met wat precies niet?

 

'hi

Zo sta ik er ook in. Ik moest vroeger ook alles eten en ik ben nog steeds een alleseter. Vriendin van mijn kreeg altijd te eten wat ze wilde en is nog steeds een lastige eter. Die heeft zelf ooit eens gezegd dat ze het stom vindt van haar moeder dat ze niet heeft doorgezet haar te laten proeven. Immers, je moet smaken meerdere malen proeven om het te accepteren. Beter jong geleerd dan!

Overigens aten wij vandaag iets wat bij nader inzien best pittig was dus ik had een huilende peuter ahhhhh dus vandaag kreeg hij wel een boterham

 

Voor mij maakt het echt verschil of een kind iets niet lust of dat het gewoon moeilijk doet omdat het in zo'n fase zit. Mijn zoontje eet geen soep, dus dat maak ik nooit meer of als ik het maak bied ik hem een alternatief aan.

Als we rijst, aardappels of pasta eten dan varieer ik gewoon en maak ik gewoon wat dat op het moment uit komt. Ik ga geen rekening houden met het feit dat hij opeens weigert wortel of ui te eten. En je weet pas of je iets vies vind als je het tien keer hebt geprobeerd las ik pas nog, tot die tijd is het gewoon een kwestie van aan smaken wennen. Ik vind gevarieerd eten wel heel belangrijk, dus dat zou ik toch wel zo veel mogelijk blijven stimuleren. Als een kind elke dag pasta krijgt en straks als groter kind weinig lust heeft het alleen zichzelf ermee. Dat is in ieder geval wat ik zie bij de oude kinderen of mensen in mijn omgeving die erg slecht eten.

 

Nog iets over die keuzevrijhid, helemaal prima, maar je moet ze wel keuzes geven waarvan ze de gevolgen kunnen overzien. Als mijn kinderen elke dag mogen kiezen wat ze eten dan komt dat op langere termijn echt niet goed!
Keuzes met betrekking tot gezond leven moet je als ouder voor je kind maken, dat is je verantwoordelijkheid.

 

Dat eerste werkte bij mij ook heel goed. Ik at alles ook al lustte ik het niet en ben nu een hele makkelijke eter. Maar bij mijn zus werkte dat absoluut niet. Die ging vaak met drie happen avond eten naar bed. Ze is gewoon niet van de Nederlandse keuken en je kan haar nog steeds niet blij maken met gekookte aardappels. Ik denk dat ze een stuk gezonder was opgegroeid als ze alternatieven had gekregen als kind. Aangezien ze pasta, rijst, burrito enz wel gewoon goed eet.

Dus het blijft ook wel een beetje kijken naar het kind. En te star zijn daarin is ook niet goed

 

Ja ok, of dus gevarieerd eten. Ik snap best dat hij sommige dingen minder lekker vindt, ik houd ook niet zo van gekookte aardappelen. Wij eten daarom dus ook in een week verschillende dingen: avg, wraps, ovenschotels, soepen, pasta, rijst..

 

Gevarieerd eten inderdaad, dan is er altijd voor iemand wel wat wils. Dochter houdt niet van aardappels, waar zoontje juist weer gek op is. Zoontje houdt weer wat minder van rijst, wat dochter juist wel lekker vindt. Dus nou ja, de ene avond eten we rijst, dan eens pasta, of aardappels, of hartige taart etc.

Behalve dat ik het niet nodig vind om iedereen altijd maar op zijn of haar wenken te bedienen heb ik daar ook echt geen zin in hoor, elke dag met ieders wensen rekening houden. Op dinsdag heeft dochter altijd zwemles en eten we als zij en man terug zijn. Dan zorg ik altijd wel dat we iets eten dat zij lekker vindt. Ze heeft dan echt trek en ik vind het na een intensieve zwemles belangrijk dat ze goed eet, maar dat ga ik dus niet elke dag doen.