Is therapie misschien niet iets voor jullie? Of dat je jouw man een brief schrijft met alles wat jij voelt er in? Je geeft aan dat je niet goed met hem kan praten, wellicht komt het geschreven in een brief wel bij hem aan.
Ik hoor je verschillende dingen zeggen. Ik vind het eerlijk gezegd een beetje hypocriet. Mijn man is ook geen prater (maar omdat ik hem duidelijk maakt dat we moeten praten anders werkt het niet, lukt het aardig). Hij werkt ook vaak tot laat. Als hij thuis is liggen we ook vaak op bed. Dat vind ik niet leuk (als hij niet werkt wordt het voor ons heel moeilijk, tja wat doe je eraan. In z'n vrije tijd leuke dingen plannen) Probeer jij jullie sex leven tot leven te brengen. Ik dacht ook een tijdje dat onze sex leven alles behalve leuk en spannend was. Maar dat lag gewoon aan mij. Onzeker/niet tevreden over mijn uiterlijk. Nu geniet ik enorm. Voor mij is de keuze zo gemaakt hoor. Maar goed dat ben ik. Ik hoop van harte dat je eruit komt. Je ex is niet voor niks je ex!
Zorg dat hij luistert! Mag toch hopen dat als je tegen hem zegt dat je gevoelens voor je ex hebt, je zijn volle aandacht hebt!
Hij werkt elke avond eten nooit samen als hij thuis komt liggen wij al op bed. Hij is om alles wat ik doe geïrriteerd en word enorm snel boos Was hij altijd al zo? Als ik het zo lees krijg ik de indruk van niet? Het klinkt alsof er bij hem ook meer speelt. Misschien voelt hij zich ook niet helemaal happy, voelt hij dat jullie huwelijk de verkeerde kant op gaat? Hij maakt zich ergens zorgen over? Misschien wel financiële zorgen (daardoor hard werken)? Enige manier om daar achter te komen/er wat aan te doen is in gesprek te gaan. Ik zou daar ook zeker professionele hulp bij zoeken. Dat kan vaak vrij laagdrempelig via de maatschappelijk ondersteuner via de huisarts .
Financieel gaat het prima. Maar hij werkt de avonden. Hij merkt zeker aan mij dat de gevoelens minder zijn maar dat heeft alles met mn ex te maken denk ik. Hij is wel altijd redelijk snel boos maar niet zoals nu. Voorheen was het niet vervelend nu wel. En met niet kunnen praten bedoel ik ook over koetjes en kalfjes hij is gewoon heel gesloten en geen prayer. Vind dat toch wel erg jammer. Voel me vaak afgewezen als ik wel praat zeg maar. Ik ga niet terug naar mn ex rennen maar moest het wel even kwijt. Ik ga werken aan de relatie met mijn man, jullie hebben helemaal gelijk. Het feit dat ik voor hem wat voel is 3 kwart van de oorzaak van de problemen tussen mij en mijn man. Misschien moet ik accepteren dat ik altijd wat voor hem zal voelen je hebt een verleden en samen een kind.
Denk dat dat goed is, je hebt nou eenmaal een bepaalde band met hem, hij was waarschijnlijk jouw eerste echte liefde en daar heb je ook nog een kind mee. Ik voel ook nog een bepaalde chemie met mijn ex (eerste liefde) wanneer ik hem zie of spreek en hij ook bij mij (mijn man weet dit ook) maar daar doen we niets mee en dat willen we ook niet want we zijn gelukkig zonder elkaar. Ik hou van mijn man en wil met hem oud worden.
Zal je man ook niet geïrriteerd etc reageren omdat hij voelt dat er ook wat speelt en het niet goed zit ?
Ik ben van mening dat dit soort situaties nooit heel zwart wit zijn. Wij kunnen je advies geven op basis van de vertaling die je hier zelf maakt door het op te schrijven, maar wij voelen niet wat jij voelt. Gevoelens kunnen je altijd overkomen, dat maakt je niet onverantwoordelijk. Het is de manier waarop je er mee om gaat waar je controle over hebt en iets zegt over jouw verantwoordelijkheid. Mocht je uiteindelijk besluiten verder te willen met je ex, zorg er dan voor dat je de relatie met je man eerst goed afrond en neem er de tijd voor. Mocht je besluiten om wel bij je man te blijven, is therapie misschien een idee, en hou het contact met je ex dan minimaal. Maar ik geloof niet dat er een kant en klaar antwoord is van wat je moet doen, het is jouw leven en alleen jij kan bepalen waar jouw geluk ligt.
Ik mis mijn ex totaal niet! Maarrrr wel de lange gesprekken, het onbezorgde, het gevoel tijden de sex. Mijn relatie is goed hoor, maar anders dan met mijn ex (gelukkig!)
Projecteer jij je ontevredenheid niet op je ex? Als ik het zo lees wat jij schrijft over je huidige man zou ik er ook ongelukkig van worden. Ik denk juist niet dat het handig is om hem te vertellen over jouw gevoel voor je ex. Ik zou mij richten op de punten die je ongelukkig maken in je huidige relatie en kijken of er ruimte is om daar aan te werken.
Lastige situatie.. Mijn partner en ik zijn kort na de geboorte van onze 2e ook uitelkaar gegaan, hij heeft dingen gedaan wat totaal niet door de beugel kon, maar hierover wil ik het verder niet (meer) hebben.. Uiteindelijk kwam het gezegde uit; Je weet pas wat je had, als je het kwijt bent. We zijn toen langzaam weer gaan "proberen", alles rustig aan en zijn erweer ruim 2,5 jaar verder, gelukkiger dan ooit en een 3e kindje rijker. Het kan dus wel, maar gebeurd niet vaak.
Maar jullie waren niet hertrouwd en geen kinderen gekomen van n ander dat maakt heel veel verschil denk ik.
Denk dat het meeste over je ex wel gezegd is Weet je waarom hij zo snel boos en geïrriteerd is? Je zegt dat hij avonden werkt en laat thuis is? Wellicht heeft dat er iets mee te maken en is hij gewoon moe en kan hij weinig hebben (met jonge kinderen slaap je ook niet echt gemakkelijk uit....). Mijn man staat om 5.45 op en moet om 7.00 op zijn werk zijn. Hij gaat te laat naar bed, terwijl hij eigenlijk echt 8 uur slaap nodig heeft... gevolg: kort lontje Hij weet het van zichzelf, en na een paar lange nachten gaat het snel beter, maar het is soms wel erg irritant. Wellicht is er een "simpele" verklaring voor zijn boosheid....
Klopt, maar op dat punt doel ik ook niet. Wel op het feit dat veel mensen zeggen "als je terug gaat naar je ex merk je snel waarom je uitelkaar ging waardoor het waarschijnlijk weer mis loopt". Ik probeer aan te geven dat het wel degelijk weer goed kan gaan.
Een ex is vaak niet voor niks een ex. Je gaat uit elkaar als je alles geprobeerd hebt en het echt niet meer werkt, zeker als je kinderen hebt. Als je na een breuk weer wij elkaar komt vind ik dat een teken dat je er de eerste keer niet echt voor gevochten hebt. Ik heb jaren voor mijn relatie gevochten, dit heeft helaas niet gewerkt. Mijn ex was overigens geen slechte man maar na de breuk heb ik hem geen seconde gemist en zou er echt niet aan moeten denken terug te gaan omdat het gewoon echt klaar was. Ts, ik denk dat het tijd is samen met je man hulp te gaan zoeken. Wellicht ben je om de verkeerde reden en te snel bij hem gekomen na je ex. De tijd zal moeten uitwijzen of dit nog gaat werken. Mocht je uiteindelijk tot het besluit komen dat dit niet zo is, ga dan samen met je kinderen verder. Terug naar je ex is vragen om problemen.
Dit is wel een beetje kort door de bocht, er kunnen van allerlei redenen zijn waarom het (de eerste keer) niet lukte. In sommige situaties is het beter om los te laten en je er bij neer te leggen dat het op dat moment niet kan dan te blijven vechten en er aan onderdoor te gaan ten koste van jezelf. Soms kan een periode zonder elkaar je precies datgene leren wat je nodig hebt om het bij een volgende poging wel te laten slagen.
Ik denk niet dat je daar over kunt oordelen @twinkle star , je weet tenslotte niet waarom @Niicci en haar man uit elkaar zijn geweest. Misschien was er tijd nodig om te helen of te vergeven? In dat geval hebben ze er wel alles aan gedaan. En met succes blijkbaar want er is een derde kindje gekomen.
Vergelijkbare situatie als @Niicci hier, al zijn er wel kinderen gekomen uit de relatie tussendoor. Helaas is bij ons de reden van de breuk nog niet (volledig) opgelost, dus wij hebben er voor gekozen om het rustig aan te doen en te latten terwijl we beide aan onze problemen werken. Maar zonder elkaar, nooit meer! Toch is die periode dat we uit elkaar waren erg leerzaam geweest en heeft het ons de dingen gegeven die we nodig hadden om nu wel verder te kunnen. Het is dus niet dat we er toen niet hard genoeg voor gevochten hadden, maar we waren er gewoon niet klaar voor.
Ik denk daar toch anders over. Als je een relatie met kinderen hebt, vecht je tot het eind. Is hij verlaafd, vecht je er samen voor. Heeft je partner psychische hulp nodig, sta je je partner bij. Even tijdelijk apart wonen om te zien of beseffen dat je niet zonder elkaar kan prima maar als een breuk definitief is, is dat niet voor niks. Als je als partners de problemen samen niet kan oplossen is er geen toekomst. OF je hebt er de eerste keer niet tot in het uiterste voor gevochten waardoor er een tweede keer nog mogelijkheden zijn. Maar vaak is dat ook heel lastig omdat er in het verleden toch wel dingen zijn voorgevallen. Maargoed dat is hoe ik erin sta, meningen kunnen verschillen toch?!