Het is bijna een wedstrijdje,'' welke manier beter is om voor je gezin te vechten?'' Ik ben van mening dat elk gezin het onderste uit de kan haalt om zijn of haar gezin te ''redden.'' De ene manier is niet beter als de andere manier en soms is de koek op en soms kom je er na een tijd achter -wanneer je uit elkaar bent- dat er nog 1 keer voor gaan misschien wel een hele goede beslissing zal zijn.
Ik ben het ook niet met je eens twinkle star, maar heb dan ook een andere ervaring Bij ons lagen de factoren waardoor het niet ging buiten 'ons'. Daardoor was het onmogelijk een gezonde relatie te houden, maar dat had ons op dat moment ook met niemand anders gelukt. Het is dus niet altijd zo zwart-wit als jij het nu ziet. Maar TS, ik zou persoonlijk eerst uitzoeken hoe het zit tussen jou en je man. Je gevoel tov je ex kan ook voortvloeien uit het feit dat het nu minder goed gaat in je huidige relatie. En terugkeren zou dan meer een vlucht zijn dan 'oprechte liefde'. Denk om jezelf en je kindjes. Sterkte.
Natuurlijk mag jij die mening hebben! Voor een heel groot gedeelte kan ik me er ook zeker wel in vinden hoor.. Ik ben alleen van mening dat er meer nuances zijn, dat is in ieder geval mijn ervaring. Bijvoorbeeld als de verslaving zo ver gaat dat het gezin er zwaar onder lijd, dan kan er voor gekozen worden om er voor te kiezen om de partner en de kinderen te beschermen door afstand te nemen, zoals volgens mij bij ts het geval is. Mijn partner zat op het moment van de breuk zodanig in de knoop met zichzelf dat hij de relatie verbrak omdat hij de ruimte wilde om aan zichzelf te werken zonder de verantwoordelijkheid van een relatie. Ik zou alles hebben gegeven om met hem mee te vechten, maar hij liet het niet meer toe. Dan kan je ook niet zo veel meer.. Daarnaast zal de partner van degene met de psychische problematiek of de verslaving ook erg sterk in zijn of haar schoenen moeten staan om de relatie te kunnen blijven dragen. Wanneer daar ook sprake is van psychische problemen is dat ook niet altijd mogelijk, zeker niet wanneer de behoeftes te hard botsen. Ik ben absoluut helemaal voor vechten voor een relatie, maar er blijft een grijs gebied waarin de wil om te vechten er wel is maar er op dat moment even geen mogelijkheden meer toe zijn. Wanneer er dan jaren later wel mogelijkheden zijn en de wil (en de liefde) is er nog steeds, zie ik geen reden om het dan niet opnieuw te proberen.
Ik snap jou ook wel hoor, er zijn natuurlijk uitzonderingen. Ik spreek ook vanuit mijn eigen ervaring en vanuit de ervaring uit mijn omgeving. Toen ik bij mijn ex weg ging was onze jongste niet verdrietig wat de ouders van L. ( Haar beste vriendinnetje) kwamen ook weer bij elkaar dus dat zou nu ook vast weer gebeuren. Nu 5 jaar later nadat de ouders van L. Weer bij elkaar kwamen zijn ze weer gescheiden. De klap die dit meisje en haar broer hiervan kregen is heel groot.
Dat maakt het inderdaad een stuk moeilijker! Wat rot voor dat meisje.. In de meeste gevallen heb je ook volledig gelijk hoor en is de breuk er vaak niet voor niks, maar de nuances zijn echt voor de uitzonderingen. Het zullen er niet veel zijn, maar ze bestaan wel, dat was het enige wat ik bedoelde.
Gelukkig denkt niet iedereen zo, soms als je bij elkaar blijft lukt het juist niet, en zodra je beide de nodige rust hebt gehad, zelf aan dingen kan werken, kan je dan rustig, met ieder je eigen plekje eraan werken. Dat is juist ER ALLES AAN doen, en een laatste optie.
Maar dat is een optie als er iets is waar je als individue aan moet werken. Het heeft natuurlijk helemaal geen zin om los van elkaar aan jezelf te werken als het samen leven problemen oplevert. In mijn situatie heb ik er tijden onze relatie alles aan gedaan om onze relatie te redden. Uiteindelijk werkte dit niet en heb ik besloten voor mijzelf en voor de kinderen te kiezen. Ik zit weer lekker in mijn vel, voel me weer sterk en ben weer een gezellige moeder. Ik snap niet wat er alles aan doen te maken heeft met het weer samen proberen. Naar mijn idee ga je pas uit elkaar als je alles geprobeerd hebt.
Als je dan uit elkaar gaat, ga dan op jezelf met enkel de kinderen. En stap niet direct in een andere relatie met je ex. en zeker niet dat je ex bij je intrekt. Eerst zelf tot rust komen, weten dat het zonder een man ook kan redden. Dan sta je sterker in je schoenen, als je ex toch weer in zijn oude gedrag stapt. Of het toch niet een vlucht is. Je huidige man is snel boos gaf je aan, waarom is dat? Is hij overspannen of zoiets. Of is dat hoe hij is qua persoon? Gebruikt hij geweld? Ben je bang voor hem? Of lopen jullie op je tenen als hij thuis is. Als hij een overspannen is, dan is het tijdelijk mits hij hulp zoekt. En anders zeg ik: wegwezen naar een eigen huisje met de kids. De scheiding zal een drama worden, maar daarna komt er rust voor je gezin. Maar doe het zelf.
We lopen op ons tenen ja. Mn oudste is luidruchtig. En de jongste slaapt dan en dan is de sfeer om te snijden want als Mn jongste dan weer een enthousiaste uitspatting heeft word Mn partner boos als de jongste wakker word dat sport dingen. Hij gebruikt absoluut nooit geweld en ook geen uitschelden met lelijke woorden alleen zijn stem verheft hij enorm hard. Het zal er ook aan liggen Dat ik afstand van hem doe vanwege me ex ik had dat eerst niet zo door maar hij voelt de afstand natuurlijk wel...