Tuurlijk hebben jullie gelijk wat betreft de rechten en plichten, maar tegenwoordig gaat emancipatie veel verder. Krijg ik echt kriebels van. Mannen en vrouwen zouden trots moeten zijn met hun eigen identiteit. Daar hoort ook bij dat we gewoon niet allemaal dezelfde kwaliteiten hebben.
Maar dat is toch hooguit gemiddeld genomen zo (verschillende kwaliteiten), en daarnaast ook nog eens grotendeels door culturele constructie? Zoals je het nu zegt, lijkt het net alsof je beargumenteert dat vrouwen maar vooral verpleegster moeten worden (want ze zijn zo lekker zorgzaam) en mannen automonteur (want ze zijn technisch) of politicus (vanwege hun standvastigheid). Bedoel je dat of bedoelde je het anders? Plus, ik wil best trots zijn op mijn identiteit, maar als je je niet echt vrouw (of man) voel, dan is het lastig om je trots te voelen op je vrouwelijke identiteit. Ik heb niet alle reacties gelezen maar zie wel dat voor velen hun vrouwelijkheid écht deelmaakt van hun identiteit en dat het voor hen dan ook echt voelt alsof hen iets wordt afgenomen op het moment dat ze niet direct meer als vrouw worden aangesproken. Ik vind dat moeilijk voorstelbaar omdat naar mijn idee het het grootste deel van de tijd niet relevant is of je je als man of vrouw identificeert (bijvoorbeeld als je reist). Maar ik realiseer me dat het voor de meeste hier eveneens lastig voorstelbaar is als anderen prettig vinden dat er niet expliciet naar mannen en vrouwen wordt verwezen in algemene aanspreekvormen. Het is niet mijn idee dat de maatschappij per se volledig opnieuw en genderneutraal moet worden ingericht maar het zou wel fijn zijn als mensen meer zouden zien dat het strikte onderscheid tussen man en vrouw een grote culturele component heeft en dat die tweedeling wel wat minder benadrukt zou mogen worden zodat kinderen zich kunnen ontwikkelen zoals ze zelf willen en niet dingen enkel doen 'omdat het zo hoort als je een meisje bent'. Als je helemaal in het hokje 'man' of 'vrouw' past, en ook nog eens hetero bent, heb je in je dagelijkse leven denk ik weinig behoefte om op die manier over je identiteit te denken. Dat moet enorm prettig zijn, ik zou aanraden om daar erg dankbaar voor te zijn. Door deze discussie gaan mensen dat wellicht wel doen en dan blijkt ook dat ze dat erg vervelend vinden om te doen en zich bedreigd voelen. Maar eigenlijk zou ik hopen dat het juist tot begrip leidt, dat mensen inzien in wat voor luxepositie ze zitten als ze wel precies in de gewenste hokjes passen...