Als je niet wilt, dan wil je niet. En vooral omdat je je er nu al lekker over op hebt lopen fokken, belooft het nu al niet een leuke avond. Of je gaat jezelf nu ff oppeppen en er zin in maken en vanavond je familie vertellen dat ze van je kind af moeten blijven; Of, je zegt af en blijft thuis
Ik kan me er wel wat bij voorstellen Eventueel de ergernissen voorkomen door kleine in draagdoek te doen of een dooky op de wagen zodat het dicht is En gewoon duidelijk de grens aangeven Nee je mag de baby nu niet wakker maken kietelen kan zometeen
Precies dit! Jullie worden getrakteerd op een etentje, geniet ervan. Ik zou het echt heel erg vinden als ik zoveel geld aan iemand (of zelfs een heel gezin) zou uitgeven en achter mijn rug om wordt er zo over gepraat en is het zelfs onderwerp van discussie/ruzie. Ik kan me de reactie van jouw man dus wel voorstellen. Waarom zie je er precies zo tegenop? Uit de titel van het topic meen ik op te maken dat het vanwege jullie kinderen is. Maar in jouw eerste berichtje schrijf je dat de oudste zich wel redt. Het gaat dus alleen om de jongste? Als je er zo tegen op ziet om hem/haar mee te nemen, dan kun je toch oppas voor de jongste regelen? Mocht je hem/haar toch willen meenemen, dan gewoon duidelijk zijn dat ze met rust gelaten moet worden als hij/zij slaapt. Laat niet over je heen lopen. Jij bent de moeder, dus jij bepaalt. Kinderwagen in een hoekje zetten en dookie (of hydrofieldoek) er overheen. Desnoods plak je er een briefje op met "Niet storen als ik slaap" ofzoiets, als je het zelf te lastig vindt om er iets van te (blijven) zeggen. Ik kan me niet voorstellen dat de boodschap dan nog niet duidelijk is.
Ik zou lekker een oppas regelen voor de kleinste en met je man en oudste gaan. Als ze dan vragen waar de kleinste is, kun je subtiel zeggen dat het veel te laat en onrustig is voor een klein kind. Misschien is dan gelijk de boodschap duidelijk voor de volgende keer
Gewoon zin maken en er een gezellige avond van maken. Spreek met je man duidelijk af dat als de jongste slaapt dat die met rust gelaten wordt. Zo sta je er samen achter en kun je dit duidelijk maken aan je familie. En als je dat echt niet wilt inderdaad oppas regelen. Zou hier zeker geen ruzie om gaan maken!
Manlief gaat met de oudste en jij blijft thuis met de jongste. Niet zo moeilijk toch. Of moest jij de bob zijn? En is ie daarom boos, dat je niet meewilt.
Wat een negativiteit! Als ik met jou afgesproken had en ik wist dat je zo over mij, mijn familie en wat ik voor ons heb geregeld zou praten, zou ik zeggen "blijf maar weg en zoek het maar uit dan". Wat anderen al zeggen, zet de kinderwagen strategisch achter jou en je man op een rustig plekje, meld dat je kind ligt te slapen en niet gestoord wordt, en herinner iedereen die het toch probeert rustig aan deze afspraak. Als je kind wakker is, kan hij dan gezellig even bij iedereen kroelen.
Ik begrijp het wel, wij hadden ook een kindje wat snel uit haar doen was. Een paar keer opgetild betekende heel de nacht van slag. Zou het nog een keer aan je man voorleggen en hem inderdaad alleen laten gaan met de oudste.
Als je echt niet wilt, moet je niet gaan. De halve week op pad terwijl je blijkbaar niet zo lekker in je vel zit zou mij te ver gaan.
Niemand heeft er wat aan als jij daar zit terwijl je niet wil. Jij niet, maar zij al helemaal niet. Als ik één van die mensen was, had ik ook liever dat je thuis bleef in plaats van dat je gemaakt gezellig doet. En als ik je man was, zou ik lekker alleen met de oudste gaan. Zonder gezeur.
Ik ben het niet eens met de meesten hier. Grootste probleem van vrouwen is dat we zo slecht nee kunnen zeggen, en te vaak dingen doen waar we eigenlijk geen zin in hebben, om een ander een plezier te doen. En in plaats van dat iemand die eens echt luistert naar haar gevoel en haar eigen grenzen bewaakt, een hart onder de riem gestoken wordt, wordt haar verteld dat ze niet moet zeuren en dankbaar moet zijn. Mijn kerel houdt ook niet van uiteten gaan, uitjes met de hele famile of andere grote groepen. Prima toch? Dan doe ik dat soort dingen zonder hem. Maken we echt geen ruzie over. Niemand zou toch gemaakt gezellig hoeven te gaan zitten doen om een ander te plezieren?
Jemig meiden, misschien zit TS even niet lekker in haar vel of is ze ontzettend moe ofzo. Gelijk maar schrijven dat ze zich aanstelt, dat ze negatief is en over centen die dan niet aan haar gespendeerd zouden mogen worden. Tsjonge, het is me wat. TS, wanneer je geen zin hebt, ga je gewoon niet. Blijf met de jongste thuis. Laat je man maar met de oudste gaan. Misschien wel handig om de achterliggende reden na te gaan waarom het je zo tegen staat. Wanneer dat komt, omdat je bijv. mensen steeds over je grenzen laat gaan, dan zou je dat bij jezelf kunnen aanpakken. De volgende keer sta je dan wat sterker in je schoenen en kun je duidelijk aangeven dat ze bijv. je kleine met rust moeten laten zonder dat je je daar slecht over voelt.
Je topic en de reacties hier doen me heel veel. Het lijkt zo simpel... je moet jezelf er 'gewoon' overheen zetten en er 'gewoon' van genieten, maar ik vind dat zelf ook heel moeilijk. Gelukkig weet mijn man dit en overlegt hij voordat hij ja zegt op een uitnodiging en accepteert hij het ook dat ik vaak gewoon niet wil. Kun je onder woorden brengen wat het precies is dat je zo tegen staat aan het uit eten gaan/dingen afspreken? Heb je hier vaak last van, dat je er geen zin in hebt?
Heb je geen oppas voor de jongste? Wij zijn een keer naar een bijzonder druk all you can eat geweest en dat resulteerde in een over prikkelde baby dus ik doe dat niet meer. Wel gaan we graag en vaak uit eten dus 3x per week zou hier feest zijn, mits we een oppas hebben.
Wij hebben dit dus allebei, dat we enorm opzien tegen uitjes. En zijn dan soms de hele dag al geprikkeld voor we gaan. Wij vinden het bijvoorbeeld moeilijk om tijd te investeren in familie die we dan 1 keer per jaar zien bijvoorbeeld. Zou ze nooit als vrienden gekozen hebben. Maar ja het is familie en ze doen eens per jaar een familie dag dus het "moet" omdat de familie het leuk vind om ons te zien. Maar we gaan altijd, omdat het achteraf toch goed voelt om te gaan. De kinderen hebben zich vermaakt, ze hebben alle neefjes nichtjes en achterneefjes nichtjes weer gezien, we hebben niet hoeven koken en vaak valt het achteraf allemaal wel mee. En hebben we toch met een aantal hele leuke gesprekken gehad. zo eindigt het altijd. Maar dit gevoel is wel vervelend. Maar als mijn partner goed gemutst zou zijn, ga ik altijd mee omdat ik het altijd gezellig met hem kan hebben, als de rest toch tegenvalt. En we praten erover en peppen elkaar op.
Ik zou gewoon met de jongste lekker thuisblijven. Wat een onzin zeg, dat je met tegenzin met je baby uit eten zou moeten. Als je man en de oudste er wel van genieten dan kunnen ze dat toch ook met zijn tweeen? Zelf heb ik geen kinderen die in de kinderwagen sliepen in een restaurant, dus uit eten was sowieso geen optie, maar ik betwijfel of ik dat anders wel had gedaan. Ik snap ook niet waarom er zoveel mensen hier vinden dat je met tegenzin zou moeten gaan?
3 keer uit eten in een week zou mij ook te veel zijn. Ik zit zelf vaak tegen dit soort dingen op maar meer omdat dochter totaal geen geduld heeft en erg vervelend word. Wat wel hielp was denken wat er gebeurd gebeurd er en het is niet anders morgen weer een dag. Je aan ergeren maakt het alleenmaal stresvoller.
Zo, wat een reacties. Ik heb het idee dat we ondertussen elke week mee uit eten moeten. En dan is het misschien ondankbaar dat ik er geen zin in heb. Maar vaak moeten we het gewoon zelf betalen. Als de kat jarig is moeten we weer op komen draven. Al met al gaan we nu met mensen die we nooit zien. Een groep kennissen door een familielid samen gebracht om te eten. En nee is nee, zo simpel werkt het niet. Want... we zitten in een all you can eat gebeuren, waar je dus zelf moet lopen voor je eten. Uit eerdere ervaringen, weet ik dat er totaal GEEN respect is voor wat wij vragen mbt de kinderen. Zo hebben we als een meegemaakt dat mn man met de oudste lekker aan tafel zat te eten. Jongste sliep en ik ging dus ook eten halen. Kom ik terug.. de rest van mn gezin WEG. Man en oudste waren naar het toilet, iemand had de jongste mee naar het rookhok genomen, want "hij werd een beetje wakker..." kind stond dus voor het rookhok (alleen) (en dan moet ik dus nog blij zijn dat hij niet mee naar binnen genomen was?) Buiten dat zit ik lekker in mijn menstruatie en inderdaad niet lekker in mn vel. Al met al gaan we nu toch met zijn vieren. Ik maakmer wel wat van.
Op mij komt het over als iets dat meer met het gezelschap dan met het uit eten gaan an sich te maken heeft? Is het ook schoonfamilie waardoor jullie er daarom ruzie over gekregen hebben? Dat laatste herken ik in de zin van dat ik daar ook vaak minder zin in heb. Soms krijg ik er met man ook woorden over omdat hij het niet leuk vind dat ik soms overduidelijk geen zin in zijn familie heb (verdient vanuit mij soms ook echt geen schoonheidsprijs). Ik denk dan altijd maar zo dat ik het prettiger vind om ze te zien als we uit eten gaan. Dan is er tenminste ook veel afleiding en andere gepsreksstof en vliegt de avond voorbij. Misschien kunnen jullie nog een compromis vinden door op tijd weer naar huis te gaan ofzo? Je hoeft niet de hele avond te blijven natuurlijk. Succes met maken van de keuze! Edit: lees net je reactie. Snap je wel hoor. Hoop dat je toch nog beetje leuke avond hebt!